ผลผลิตทั้งหมด

กระเทียม

Amaryllidaceae (Alliaceae)

Allium sativum Linn.

กระเทียม, หอมเตียม, หอมขาว, กระเทียมขาว, ปะเช้วา

โดยส่วนใหญ่ในประเทศไทยจะนิยมปลูกกระเทียมกันมากที่สุดใน ภาคเหนือ และ แถบภาคอีสาน และประเทศที่ปลูกกระเทียมมากทุดสุดในโลกคือ ประเทศจีน ฤดูกาลที่กระเทียมเจริญเติบโด : กระเทียมนั้นสามารถปลูกได้ตลอดทั้งปี แต่ช่วงที่ยอดอ่อนจะอร่อยที่สุดและออกผลผลิตได้ดีนั้น จะเป็นช่วงของฤดูหนาว

1,600 กิโลกรัม / ไร่

ต้นกระเทียม กระเทียมนั้นจัดว่าเป็นพืชล้มลุก ที่มีลำต้นไม่สูงมากประมาณ 30-45ซม. ใบ มีลักษณะแบนยาวเรียวและปลายแหลม ทำโค่งและซ้อนกันเป็นชั้นๆแต่ข้างในกลวง เป็นใบเดี่ยว จะมีรอยคล้ายๆรอยพับเป็นแนวยาวตลอด ดอก ดอกจะเป็นสีขาวออกชมพูม่วง และจะออกเป็นกระจุกติดกันคล้ายช่อ จะมีกลีบดอกทั้งหมด6กลีบยาวประมาณ 6-7มม. มีลักษณะยาวแหลม ก้านดอกจะยาวและมีกาบห่อหุ้มอยู่เป็นจะงอย ส่วนอับเกสรจะหันออกด้านนอก หัว จะอยู่ใต้ดิน มีลักษณะกลม มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2-5ซม. และใน1หัวจะมีกลีบเล็กๆอยู่หลายกลีบอยู่ในนั้น โดยจะเยื่อบางๆมีสีขาว หรือ สีขาวชมพูคอยหุ้มอยู่หลายชั้น ส่วนสายพันธุ์ที่มีหัวเดียวและกลีบเดียว เราจะเรียกสายพันธุ์นั้นว่า “กระเทียมโทน” ถ้าแกะเยื้อออกจะพบเนื้อกระเทียมมีสีเนื้อหรือครีม ซึ่งส่วนนี้จะมีกลิ่นฉุนและรสเผ็ด ซึ่งส่วนใหญ่นิยมนำไปประกอบอาหาร

ต้นกระเทียม กระเทียมนั้นจัดว่าเป็นพืชล้มลุก ที่มีลำต้นไม่สูงมากประมาณ 30-45ซม. ใบ มีลักษณะแบนยาวเรียวและปลายแหลม ทำโค่งและซ้อนกันเป็นชั้นๆแต่ข้างในกลวง เป็นใบเดี่ยว จะมีรอยคล้ายๆรอยพับเป็นแนวยาวตลอด ดอก ดอกจะเป็นสีขาวออกชมพูม่วง และจะออกเป็นกระจุกติดกันคล้ายช่อ จะมีกลีบดอกทั้งหมด6กลีบยาวประมาณ 6-7มม. มีลักษณะยาวแหลม ก้านดอกจะยาวและมีกาบห่อหุ้มอยู่เป็นจะงอย ส่วนอับเกสรจะหันออกด้านนอก หัว จะอยู่ใต้ดิน มีลักษณะกลม มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2-5ซม. และใน1หัวจะมีกลีบเล็กๆอยู่หลายกลีบอยู่ในนั้น โดยจะเยื่อบางๆมีสีขาว หรือ สีขาวชมพูคอยหุ้มอยู่หลายชั้น ส่วนสายพันธุ์ที่มีหัวเดียวและกลีบเดียว เราจะเรียกสายพันธุ์นั้นว่า “กระเทียมโทน” ถ้าแกะเยื้อออกจะพบเนื้อกระเทียมมีสีเนื้อหรือครีม ซึ่งส่วนนี้จะมีกลิ่นฉุนและรสเผ็ด ซึ่งส่วนใหญ่นิยมนำไปประกอบอาหาร

ส่วนใบ สามารถช่วยทำให้เสมหะแห้งและขับเสมหะได้ แก้อาการปวดมวนท้องเนื่องจากลมได้ หัวกระเทียมมีสรรพคุณช่วยแก้อาการไอและอาการเจ็บคอได้ ช่วยป้องกันและรักษาอาการของโรคผิวหลังได้ ช่วยบำรุงธาตุให้ร่างกาย ช่วยขับระดูสำหรับสตรีที่เป็นประจำเดือนได้ ช่วยทำให้สมองปลอดโปร่งและบรรเทาอาการของโรคประสาทได้ ช่วยรักษาอาการของโรคหืด ช่วยแก้เรื่องของอาการปวดหู ช่วยป้องกันการเกิดเลือดออกตามไรฟันได้ ช่วยขับพยาธิในท้อง ในกระเทียมยังมีสารอัลลิซิน (Allicin) ซึ่งจะช่วยป้องกันเราจากโรคมะเร็งได้ ช่วยบำรุงหัวใจให้ทำงานปกติ ช่วยทำให้ไตทำงานได้สมดุลขึ้น และช่วยให้ขับปัสสาวะได้เป็นปกติ คุณค่าทางอาหารของต้นกระเทียม

ส่วนใบและต้นของกระเทียม สามารถนำมาผัดกับตับหมูได้ จะมีรสชาติดี,หัวกระเทียมสามารถนำไปลวกหรือดองไว้แล้วนำมารับประทานได้,สามารถนำกระเทียมมาหมัก เพื่อใช้ในการดับกลิ่นปลาได้เป็นอย่างดี และนำปลาไปทำได้ทุกเมนูกระเทียม ทำอาหาร, ,,

http://puechkaset.com,http://www.thaikasetsart.com,http://www.plookphak.com

กระชาย

ZINGIBERACEAE

Boesenbergia rotunda (L.)Mansf.

กะแอน ขิงทราย

พื้นที่ที่มีการระบายน้ำได้ดีไม่ท่วม ชอบอากาศร้อนชื้น ดินร่วนปนทราย ไม่ชอบดินเหนียวและดินลุกรังปลูกในพื้นที่กลางแจ้ง ปลูกโดยมีระยะห่างระหว่างแถว 75 ซม. ระหว่างต้น 30 ซม. แหล่งปลูกที่สำคัญ คือ จังหวัดเพชรบูรณ์

140.16 กิโลกรัม/ปี

ไม้ล้มลุก มีเหง้าสั้น แตกหน่อได้ รากอวบ รูปทรงกระบอกหรือรูปไข่ค่อนข้างยาว ปลายเรียว กว้าง 1-2 ซม. ยาว 4-10 ซม. ออกเป็นกระจุก ผิวสีน้ำตาลอ่อน เนื้อในสีเหลือง มีกลิ่นเฉพาะตัว ส่วนที่อยู่เหนือดินเป็นใบ มี 2-7 ใบ ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปรี กว้าง 5-12 ซม. ยาว 12-50 ซม. ปลายเรียวแหลม โคนมนหรือแหลม ขอบเรียบ เส้นกลางใบ ก้านใบ และกาบใบด้านบนเป็นร่อง ด้านล่างนูนเป็นสัน ก้านใบเรียบ ยาว 7-25 ซม. กาบใบสีชมพู ยาว 7-25 ซม. ระหว่างก้านใบและกาบใบมีลิ้นใบ ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ออกที่ยอดระหว่างกาบใบคู่ในสุด ยาวประมาณ 5 ซม. แต่ละดอกมีใบประดับ 2 ใบ สีขาวหรือขาวอมชมพูอ่อน รูปใบหอก กว้างประมาณ 8 มม. ยาว 3.5-4.5 ซม. กลีบเลี้ยงสีขาวหรือขาวอมชมพูอ่อน โคนติดกันเป็นหลอด ยาวประมาณ 1.7 ซม. ปลายแยกเป็น 3 แฉก กลีบดอกสีขาวหรือขาวอมชมพูอ่อน โคนติดกันเป็นหลอด ยาวประมาณ 6 ซม. ปลายแยกเป็น 3 กลีบ รูปใบหอก ขนาดไม่เท่ากัน กลีบใหญ่ 1 กลีบ กว้างประมาณ 7 มม. ยาวประมาณ 1.8 ซม. อีก 2 กลีบ ขนาดเท่ากัน กว้างประมาณ 5 มม. ยาวประมาณ 1.5 ซม. เกสรเพศผู้ 6 อัน แต่ 5 อัน เปลี่ยนไปมีลักษณะเหมือนกลีบดอก โดย 2 กลีบบนสีชมพู รูปไข่กลับ ขนาดเท่ากัน กว้างประมาณ 1.2 ซม. ยาวประมาณ 1.7 ซม. อีก 3 กลีบล่างสีชมพูติดกันเป็นกระพุ้ง กว้างประมาณ 2 ซม. ยาวประมาณ 2.7 ซม. ปลายแผ่กว้างประมาณ 2.5 ซม. มีสีชมพูหรือม่วงแดงเป็นเส้นๆ อยู่เกือบทั้งกลีบโดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงกระเปาะและปลายกลีบ มีเกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์ 1 อัน ก้านชูอับเรณูหุ้มก้านเกสรเพศเมีย ผลแก่แตกเป็น 3 เสี่ยง เมล็ดค่อนข้างใหญ่

ไม้ล้มลุก มีเหง้าสั้น แตกหน่อได้ รากอวบ รูปทรงกระบอกหรือรูปไข่ค่อนข้างยาว ปลายเรียว กว้าง 1-2 ซม. ยาว 4-10 ซม. ออกเป็นกระจุก ผิวสีน้ำตาลอ่อน เนื้อในสีเหลือง มีกลิ่นเฉพาะตัว ส่วนที่อยู่เหนือดินเป็นใบ มี 2-7 ใบ ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปรี กว้าง 5-12 ซม. ยาว 12-50 ซม. ปลายเรียวแหลม โคนมนหรือแหลม ขอบเรียบ เส้นกลางใบ ก้านใบ และกาบใบด้านบนเป็นร่อง ด้านล่างนูนเป็นสัน ก้านใบเรียบ ยาว 7-25 ซม. กาบใบสีชมพู ยาว 7-25 ซม. ระหว่างก้านใบและกาบใบมีลิ้นใบ ช่อดอกแบบช่อเชิงลด ออกที่ยอดระหว่างกาบใบคู่ในสุด ยาวประมาณ 5 ซม. แต่ละดอกมีใบประดับ 2 ใบ สีขาวหรือขาวอมชมพูอ่อน รูปใบหอก กว้างประมาณ 8 มม. ยาว 3.5-4.5 ซม. กลีบเลี้ยงสีขาวหรือขาวอมชมพูอ่อน โคนติดกันเป็นหลอด ยาวประมาณ 1.7 ซม. ปลายแยกเป็น 3 แฉก กลีบดอกสีขาวหรือขาวอมชมพูอ่อน โคนติดกันเป็นหลอด ยาวประมาณ 6 ซม. ปลายแยกเป็น 3 กลีบ รูปใบหอก ขนาดไม่เท่ากัน กลีบใหญ่ 1 กลีบ กว้างประมาณ 7 มม. ยาวประมาณ 1.8 ซม. อีก 2 กลีบ ขนาดเท่ากัน กว้างประมาณ 5 มม. ยาวประมาณ 1.5 ซม. เกสรเพศผู้ 6 อัน แต่ 5 อัน เปลี่ยนไปมีลักษณะเหมือนกลีบดอก โดย 2 กลีบบนสีชมพู รูปไข่กลับ ขนาดเท่ากัน กว้างประมาณ 1.2 ซม. ยาวประมาณ 1.7 ซม. อีก 3 กลีบล่างสีชมพูติดกันเป็นกระพุ้ง กว้างประมาณ 2 ซม. ยาวประมาณ 2.7 ซม. ปลายแผ่กว้างประมาณ 2.5 ซม. มีสีชมพูหรือม่วงแดงเป็นเส้นๆ อยู่เกือบทั้งกลีบโดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงกระเปาะและปลายกลีบ มีเกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์ 1 อัน ก้านชูอับเรณูหุ้มก้านเกสรเพศเมีย ผลแก่แตกเป็น 3 เสี่ยง เมล็ดค่อนข้างใหญ่

1. ลดอาการท้องอืด ท้องเฟ้อ แน่นจุกเสียด 2. แก้ปวดมวนท้อง ขับลม ช่วยให้กระเพาะ และลำไส้เคลื่อนไหวดีขึ้น 3. แก้โรคอันเกิดในปาก 4. แก้มุตกิด 5. แก้ลมอันบังเกิดแต่กองหทัยวาต 6. แก้ปากเปื่อย ปากแห้ง ปากแตกเป็นแผล 7. แก้ปวดมวนในท้อง 8. แก้บิดมูกเลือด 9. แก้ปวดเบ่ง 10. รักษาลำไส้ใหญ่อักเสบ 11. บำรุงกำลัง 12. ช่วยเจริญอาหาร 13. ขับระดูขาว 14. แก้ใจสั่น ราก(นมกระชาย) 15. แก้กามตายด้าน ทำให้กระชุ่มกระชวย 16. บำรุงความกำหนัด

ปลานึ่งกระชาย, แกงป่า,ขนมจีนน้ำยาป่า, ,แกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย,

http://www.qsbg.org,https://cookpad.com.th,

กะเพรา

LAMIACEAE หรือ LABIATAE

Ocimum tenuiflorum L. (ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Ocimum sanctum L.)

กอมก้อ กอมก้อดง (เชียงใหม่), ห่อกวอซู ห่อตูปลู อิ่มคิมหลำ (แม่ฮ่องสอน), กะเพราขน กะเพราขาว กะเพราแดง (ภาคกลาง), อีตู่ไทย (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) เป็นต้น

พื้นที่การผลิต : ปลูกได้ทั่วไปตามพื้นที่ประเทศไทย

534.78 กิโลกรัมต่อไร่

กะเพราเป็นไม้ล้มลุกที่มีความสูงของต้นประมาณ 30-60 เซนติเมตร โคนต้นออกแข็ง กะเพราแดงจะมีลำต้นสีแดงอมเขียว กะเพราขาวมีลำต้นสีเขียวอมขาว และยอดอ่อนมีขนสีขาว มีใบเป็นใบเดี่ยวสีเขียวรูปรีออกตรงข้ามกัน ปลายใบมนหรือแหลม โคนใบแหลม ขอบใบเป็นจักฟันเลื่อยและเป็นคลื่น แผ่นใบมีขนสีขาว ส่วนดอกกะเพราจะออกเป็นช่อที่ปลายยอด ดอกสีขาวแกมม่วงแดงมีจำนวนมาก กลีบเลี้ยงโคนจะเชื่อมติดกัน ปลายเรียวแหลม ด้านนอกมีขน กลีบดอกแบ่งเป็น 2 ปาก ปากบน 4 แฉก ปากล่าง 1 แฉกและยาวกว่าปากบน มีขนประปราย เกสรตัวผู้มี 4 อัน ส่วนผลเป็นผลแห้ง เล็ก เมื่อแตกออกจะมีเมล็ดสีดำถึงน้ำตาลคล้ายรูปไข่ กะเพรามีอยู่ด้วยกัน 2 ชนิด คือ กะเพราแดงและกะเพราขาว โดยกะเพราแดงจะมีฤทธิ์ที่แรงกว่ากะเพราขาว ในสรรพคุณทางยาจึงนิยมใช้กะเพราแดง โดยส่วนที่นำมาใช้ทำเป็นยาสมุนไพรก็ได้แก่ ส่วนของใบ ยอดกะเพรา (ทั้งสดและแห้ง) และทั้งต้น แต่ถ้านำมาใช้ประกอบอาหารจะนิยมใช้กะเพราขาวเป็นหลัก

กะเพราเป็นไม้ล้มลุกที่มีความสูงของต้นประมาณ 30-60 เซนติเมตร โคนต้นออกแข็ง กะเพราแดงจะมีลำต้นสีแดงอมเขียว กะเพราขาวมีลำต้นสีเขียวอมขาว และยอดอ่อนมีขนสีขาว มีใบเป็นใบเดี่ยวสีเขียวรูปรีออกตรงข้ามกัน ปลายใบมนหรือแหลม โคนใบแหลม ขอบใบเป็นจักฟันเลื่อยและเป็นคลื่น แผ่นใบมีขนสีขาว ส่วนดอกกะเพราจะออกเป็นช่อที่ปลายยอด ดอกสีขาวแกมม่วงแดงมีจำนวนมาก กลีบเลี้ยงโคนจะเชื่อมติดกัน ปลายเรียวแหลม ด้านนอกมีขน กลีบดอกแบ่งเป็น 2 ปาก ปากบน 4 แฉก ปากล่าง 1 แฉกและยาวกว่าปากบน มีขนประปราย เกสรตัวผู้มี 4 อัน ส่วนผลเป็นผลแห้ง เล็ก เมื่อแตกออกจะมีเมล็ดสีดำถึงน้ำตาลคล้ายรูปไข่ กะเพรามีอยู่ด้วยกัน 2 ชนิด คือ กะเพราแดงและกะเพราขาว โดยกะเพราแดงจะมีฤทธิ์ที่แรงกว่ากะเพราขาว ในสรรพคุณทางยาจึงนิยมใช้กะเพราแดง โดยส่วนที่นำมาใช้ทำเป็นยาสมุนไพรก็ได้แก่ ส่วนของใบ ยอดกะเพรา (ทั้งสดและแห้ง) และทั้งต้น แต่ถ้านำมาใช้ประกอบอาหารจะนิยมใช้กะเพราขาวเป็นหลัก

1. ใช้ทำเป็นยาอายุวัฒนะ (the elixir of life) 2. ช่วยทำให้ร่างกายอบอุ่นและป้องกันอาการหวัดได้ (ใบ) 3. กะเพราเป็นส่วนประกอบของยาสมุนไพรหลายชนิด เช่น ยารักษาตานขโมยสำหรับเด็ก ยาแก้ทางเด็ก ฯลฯ 4. รากแห้งนำมาชงหรือต้มกับน้ำร้อนดื่ม ช่วยแก้โรคธาตุพิการ (ราก) 5. ช่วยบำรุงธาตุไฟ (ใบ) 6. ช่วยแก้อาการคลื่นเหียนอาเจียน (ใบ) 7. ช่วยแก้อาการปวดด้วยการใช้ใบกะเพรานำมาคั้นรับประทานสด 1 ถ้วยตะไล จะช่วยแก้อาการปวดมวนท้องได้เป็นอย่างดี (ใบ) 8. ช่วยขับลมแก้อาการปวดท้องอุจจาระ (ใบ) 9. ใบกะเพรามีสรรพคุณช่วยขับลมในกระเพาะ (ใบ) 10. ช่วยแก้อาการจุกเสียดแน่นท้อง (ใบ) 11. ช่วยแก้ลมซานตาง (ใบ) 12. น้ำสกัดจากทั้งต้นของกะเพรามีฤทธิ์ช่วยลดการบีบตัวของลำไส้ (น้ำสกัดจากทั้งต้น) 13. ช่วยย่อยไขมัน (น้ำสกัดจากทั้งต้น) 14. ช่วยรักษาแผลในกระเพาะอาหาร (น้ำสกัดจากทั้งต้น) 15. กะเพรามีสรรพคุณช่วยขับน้ำดี (น้ำสกัดจากทั้งต้น) 16. ช่วยแก้ลมพิษ ด้วยการใช้ใบกะเพราประมาณ 1 กำมือนำมาตำผสมเหล้าขาวแล้วนำมาทาบริเวณที่เป็นลมพิษ (ใบ) 17. ใช้ทำเป็นยารักษากลากเกลื้อน ด้วยการใช้ใบสดประมาณ 20 ใบนำมาขยี้ให้น้ำออกมา แล้วนำมาใช้ทาบริเวณที่เป็นวันละ 2-3 ครั้งจนกว่าจะหาย (ใบ) 18. ใช้เป็นยารักษาหูด ด้วยการใช้ใบกะเพราแดงสดนำมาขยี้แล้วทาบริเวณที่เป็นหูดเช้า-เย็น จนกว่าหัวหูดจะหลุดออกมา โดยระวังอย่าให้เข้าตาและถูกบริเวณผิวที่ไม่ได้เป็นหูด เพราะจะทำให้เนื้อดีเน่าเปื่อยและรักษาได้ยาก (ใบสด) 19. ช่วยแก้พิษจากแมลงสัตว์กัดต่อยได้ ด้วยการใช้ใบกะเพรานำมาตำผสมกับเหล้าขาว แล้วนำมาทาบริเวณที่ถูกกัด ห้ามนำมารับประทานเด็ดขาดเพราะจะมีสารยูจีนอล (Eugenol) ซึ่งอาจจะทำให้เกิดการระคายเคืองในกระเพาะอาหารและอาจถึงขั้นโคม่าได้ (ใบ) 20. ช่วยยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อโรคและช่วยฆ่าเชื้อจุลินทรีย์บางชนิดได้ (น้ำมันใบกะเพรา) 21. มีงานวิจัยพบว่ากะเพราสามารช่วยยับยั้งสารอะฟลาทอกซิน (Aflatoxin) ซึ่งเป็นสารพิษที่มักพบเจือปนในอาหารซึ่งเป็นสารก่อโรคมะเร็งได้ (สารสกัดจากกะเพรา) 22. ใบกะเพรามีฤทธิ์ในการช่วยขับไขมันและน้ำตาลส่วนเกินออกจากร่างกาย ช่วยลดระดับไขมันในร่างกายและช่วยลดระดับน้ำตาลในเลือด ช่วยป้องกันโรคเบาหวานได้ โดยมีการใช้ใบกะเพราในกระต่ายทดลอง โดยให้กระต่ายกินใบกะเพราติดต่อ 4 สัปดาห์พบว่าระดับไขมันโดยรวมลดลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งไขมันเลว (LDL) ลดลง แต่ไขมันชนิดดี (HDL) กลับเพิ่มขึ้น 23. ช่วยเพิ่มน้ำนมให้สตรีหลังคลอดบุตร ด้วยการใช้ใบกะเพราสดประมาณ 1 กำมือ นำมาใส่แกงเลียงรับประทานบ่อย ๆ ในช่วงหลังคลอด (ใบ) 24. นำเมล็ดไปแช่น้ำจะพองตัวเป็นเมือกขาว นำมาใช้พอกบริเวณตา เมื่อมีฝุ่นละอองหรือเศษผงเข้าตา ผงหรือฝุ่นละอองก็จะหลุดออกมา โดยไม่ทำให้ตาของเรานั้นช้ำอีกด้วย (เมล็ด) 25. ใบและกิ่งสดของกะเพรามีการนำมาสกัดเป็นน้ำมันหอมระเหยด้วยการต้มกลั่นจนได้น้ำมันหอมระเหยร้อยละ 0.08 ? 0.1 โดยมีราคาประมาณกิโลกรัมละหนึ่งหมื่นบาท 26. ใช้ไล่ยุงหรือฆ่ายุง ด้วยการใช้ทั้งใบสดและกิ่งสด เอาใบมาขยี้แล้ววางใกล้ตัว ๆ จะช่วยไล่ยุงและแมลงได้ โดยน้ำมันกะเพราที่สกัดมาจากใบจะมีคุณสมบัติช่วยไล่ยุงได้ดีกว่าต้นสด (ใบสด, กิ่งสด) 27. น้ำมันสกัดจากใบสด ช่วยล่อแมลง ทำให้แมลงวันทองบินมาตอมน้ำมันนี้ (น้ำมันสกัดจากใบสด) 28. ใช้ในการประกอบอาหารและช่วยดับกลิ่นคาวของเนื้อสัตว์ ในเมนูกะเพราสุดโปรด เช่น ผัดกะเพรา แกงเลียง แกงป่า แกงคั่ว แกงเขียวหวาน แกงส้มมะเขือขื่น ผัดกบ ผัดหมู ผัดปลาไหล พล่าปลาดุก พล่ากุ้ง หรือจะนำใบกะเพรามาทอดแล้วใช้โรยหน้าอาหารเมนูต่าง ๆ ก็ได้ ฯลฯ 29. ใบกะเพราสามารถช่วยดับกลิ่นปากอันไม่พึงประสงค์ได้ (ใบ)

ใช้ในการประกอบอาหารและช่วยดับกลิ่นคาวของเนื้อสัตว์เช่น ผัดกะเพรา แกงเลียง แกงป่า แกงคั่ว เป็นต้น ,,, ,,

สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย (วว.), สำนักงานหอพรรณไม้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช, สำนักงานโครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชอันเนื่องมาจากพระราชดำริสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, กรมชลประทาน, สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.), กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์, วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี (EN),http://production.doae.go.th,http://www.vegetweb.com

กวางตุ้ง

BRASSICACEAE หรือ CRUCIFERAE

Brassica chenensis L.

ผักกาดเขียวกวางตุ้ง (ทั่วไป), ผักกาดฮ่องเต้, ผักกวางตุ้งฮ่องเต้, กวางตุ้งไต้หวัน, ผักกาดสายซิม (ภาคใต้), ปากโชย (ภาษาไต้หวัน)

สามารถปลูกได้ทั่วไปในดินทุกชนิด แต่จะเจริญได้ดีที่สุดในสภาพดินร่วนปนทรายที่มีความอุดมสมบูรณ์ดี มีอินทรียวัตถุสูง pH 6-6.8 มีความชื้นสม่ำเสมอ อุณหภูมิที่เหมาะสมประมาณ 20-25 องศาเซลเซียส ปลูกได้ตลอดปี

1,350.70 กิโลกรัมต่อไร่

ราก เป็นระบบรากแก้ว อยู่ในระดับตื้น ส่วนที่ใหญ่สุดของรากแก้ว ประมาณ 1.20 เซนติเมตร มีรากแขนงแตกออกจากรากแก้วมาก โดยรากแขนงแผ่อยู่ตามบริเวณผิวดิน รากแก้วอาจมีขนาดใหญ่ขึ้น ถ้าดินมีสภาพชื้นและเย็น ลำต้น ตั้งตรง มีสีเขียว ขนาดโตเต็มที่ใช้รับประทานได้มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1.4-1.8 เซนติเมตร สูงประมาณ 43-54 เซนติเมตร ก่อนออกดอกลำต้นจะสั้น มีข้อถี่มากจนดูเป็นกระจุกที่โคนต้น เมื่อออกดอกแล้วในระยะติดฝักต้นจะสูงขึ้นมาก โดยเฉลี่ยสูงประมาณ 85-144 เซนติเมตร ใบ ใบเลี้ยงมี 2 ใบ มีสีเขียว ปลายใบตรงกลางจะเว้าเข้า ส่วนใบจริงจะแตกเป็นกระจุกที่บริเวณโคนต้น เป็นใบเดี่ยว ใบเรียบไม่ห่อหัว สีเขียว ใบอ่อนมีสีเขียวอ่อน ขอบใบเป็นรอยฟันเลื่อยเล็กมาก ใบแก่ผิวใบเรียบหรือเป็นคลื่นเล็กน้อย ไม่มีขน ของใบเรียบหรืออาจมีรอยเว้าตื้นๆ ขนาดเล็กโคนใบหยักเป็นคลื่นเล็กน้อย ปลายใบมน ก้านใบที่ติดกับลำต้นมีสีเขียวอ่อนเป็นร่องและเรียวกลมขึ้นไปหาแผ่นใบ ก้านใบหนาและมีสีขาวอมเขียว สำหรับใบที่ช่อดอกจะมีก้านใบยาว 2-3 เซนติเมตร รูปใบเรียวแหลมไปทางฐานใบและปลายใบ ขอบใบเรียบ ช่อดอกและดอก ผักกาดเขียวกวางตุ้งจะออกดอกเมื่ออายุประมาณ 55-75 วัน ช่อดอกยาว 50-90 เซนติเมตร ดอกตูมรวมกลุ่มอยู่บนยอดดอกช่อดอก ดอกบานจากด้านล่างไปหาด้านบน ดอกที่บานแล้วมีก้านดอกยาวกว่าดอกที่ตูม ดอกเป็นแบบสมบูรณ์เพศ ขนาดดอก 1-1.5 เซนติเมตร กลีบชั้นนอกสีเขียวอ่อน 4 อัน ขนาดเล็กกลีบกว้าง 0.1-0.2 เซนติเมตร ยาว 0.7-0.8 เซนติเมตร กลีบชั้นในสีเหลืองสด 4 อัน แยกเป็นกลีบๆ ขนาดกลีบกว้าง 0.5-0.6 เซนติเมตรยาว 1.1-1.2 เซนติเมตร มีเกสรตัวผู้ 6 อัน อับเกสรสีเหลืองแก่ ก้านชูเกสรสีเหลือง รังไข่ยาว 0.5-0.6 เซนติเมตร ซึ่งอยู่เหนือกลีบดอกและเกสรตัวผู้ก้านเกสรตัวเมียสีเขียว ยาว 0.2-0.25 เซนติเมตร ยอดเกสรตัวเมียเป็นตุ่มสีเหลืองอ่อน ดอกบานในตอนเช้าประมาณเวลา 08.00 น. ผล ผลมีลักษณะเป็นฝัก รูปร่างเรียวยาว แบ่งเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนปลายไม่มีเมล็ด ยาวประมาณ 0.9-1.5 เซนติเมตร และส่วนที่มีเมล็ดยาวประมาณ 3-4.1 เซนติเมตร กว้าง 0.3-0.5 เซนติเมตร ก้านผลยาว 1.3-2.5 เซนติเมตร ผลตั้งขึ้น เมื่อผลแก่จะแตกตามยาวจากโคนไปหาปลายผลเมื่ออ่อนมีสีเขียว ผลแก่มีสีน้ำตาล เมล็ด ค่อนข้างกลม มีทั้งสีน้ำตาลและสีน้ำตาลเข้มเกือบดำ ผิวเมล็ดมีลายแบบร่างแห เห็นไม่ค่อยชัด น้ำหนัก 1,000 เมล็ดประมาณ 2.5 กรัม

ราก เป็นระบบรากแก้ว อยู่ในระดับตื้น ส่วนที่ใหญ่สุดของรากแก้ว ประมาณ 1.20 เซนติเมตร มีรากแขนงแตกออกจากรากแก้วมาก โดยรากแขนงแผ่อยู่ตามบริเวณผิวดิน รากแก้วอาจมีขนาดใหญ่ขึ้น ถ้าดินมีสภาพชื้นและเย็น ลำต้น ตั้งตรง มีสีเขียว ขนาดโตเต็มที่ใช้รับประทานได้มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1.4-1.8 เซนติเมตร สูงประมาณ 43-54 เซนติเมตร ก่อนออกดอกลำต้นจะสั้น มีข้อถี่มากจนดูเป็นกระจุกที่โคนต้น เมื่อออกดอกแล้วในระยะติดฝักต้นจะสูงขึ้นมาก โดยเฉลี่ยสูงประมาณ 85-144 เซนติเมตร ใบ ใบเลี้ยงมี 2 ใบ มีสีเขียว ปลายใบตรงกลางจะเว้าเข้า ส่วนใบจริงจะแตกเป็นกระจุกที่บริเวณโคนต้น เป็นใบเดี่ยว ใบเรียบไม่ห่อหัว สีเขียว ใบอ่อนมีสีเขียวอ่อน ขอบใบเป็นรอยฟันเลื่อยเล็กมาก ใบแก่ผิวใบเรียบหรือเป็นคลื่นเล็กน้อย ไม่มีขน ของใบเรียบหรืออาจมีรอยเว้าตื้นๆ ขนาดเล็กโคนใบหยักเป็นคลื่นเล็กน้อย ปลายใบมน ก้านใบที่ติดกับลำต้นมีสีเขียวอ่อนเป็นร่องและเรียวกลมขึ้นไปหาแผ่นใบ ก้านใบหนาและมีสีขาวอมเขียว สำหรับใบที่ช่อดอกจะมีก้านใบยาว 2-3 เซนติเมตร รูปใบเรียวแหลมไปทางฐานใบและปลายใบ ขอบใบเรียบ ช่อดอกและดอก ผักกาดเขียวกวางตุ้งจะออกดอกเมื่ออายุประมาณ 55-75 วัน ช่อดอกยาว 50-90 เซนติเมตร ดอกตูมรวมกลุ่มอยู่บนยอดดอกช่อดอก ดอกบานจากด้านล่างไปหาด้านบน ดอกที่บานแล้วมีก้านดอกยาวกว่าดอกที่ตูม ดอกเป็นแบบสมบูรณ์เพศ ขนาดดอก 1-1.5 เซนติเมตร กลีบชั้นนอกสีเขียวอ่อน 4 อัน ขนาดเล็กกลีบกว้าง 0.1-0.2 เซนติเมตร ยาว 0.7-0.8 เซนติเมตร กลีบชั้นในสีเหลืองสด 4 อัน แยกเป็นกลีบๆ ขนาดกลีบกว้าง 0.5-0.6 เซนติเมตรยาว 1.1-1.2 เซนติเมตร มีเกสรตัวผู้ 6 อัน อับเกสรสีเหลืองแก่ ก้านชูเกสรสีเหลือง รังไข่ยาว 0.5-0.6 เซนติเมตร ซึ่งอยู่เหนือกลีบดอกและเกสรตัวผู้ก้านเกสรตัวเมียสีเขียว ยาว 0.2-0.25 เซนติเมตร ยอดเกสรตัวเมียเป็นตุ่มสีเหลืองอ่อน ดอกบานในตอนเช้าประมาณเวลา 08.00 น. ผล ผลมีลักษณะเป็นฝัก รูปร่างเรียวยาว แบ่งเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนปลายไม่มีเมล็ด ยาวประมาณ 0.9-1.5 เซนติเมตร และส่วนที่มีเมล็ดยาวประมาณ 3-4.1 เซนติเมตร กว้าง 0.3-0.5 เซนติเมตร ก้านผลยาว 1.3-2.5 เซนติเมตร ผลตั้งขึ้น เมื่อผลแก่จะแตกตามยาวจากโคนไปหาปลายผลเมื่ออ่อนมีสีเขียว ผลแก่มีสีน้ำตาล เมล็ด ค่อนข้างกลม มีทั้งสีน้ำตาลและสีน้ำตาลเข้มเกือบดำ ผิวเมล็ดมีลายแบบร่างแห เห็นไม่ค่อยชัด น้ำหนัก 1,000 เมล็ดประมาณ 2.5 กรัม

1. ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันให้กับร่างกาย 2. ช่วยบำรุงและรักษาสายตา 3. ช่วยเสริมสร้างกระดูกและฟันให้แข็งแรง 4. ช่วยป้องกันโรคกระดูกพรุน ผักกวางตุ้งช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็ง 5. ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ 6. ช่วยป้องกันกล้ามเนื้อเสื่อม ช่วยเพิ่มความกระฉับกระเฉง 7. ช่วยในการขับถ่าย ถ่ายสะดวก ป้องกันโรคท้องผูก 8. เชื่อว่ามีฤทธิ์ในการบรรเทาอาการปวดตามข้อ ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็งกล้ามเนื้อเสื่อม 9. ช่วยแก้อาการเป็นตะคริว สำหรับใครที่เป็นตะคริวบ่อย ๆ ผักกวางตุ้งช่วยคุณได้ เพราะเป็นผักที่มีแคลเซียมสูง 10. การรับประทานผักกวางตุ้งเป็นประจำจะไปทำให้ฟีโรโมน (Pheromone) หลั่งออกมา ซึ่งจะทำให้กลิ่นตัวหอม 11. เป็นผักที่มีเส้นใยมากและมีไขมันน้อย ทำให้อิ่มท้อง รับประทานมากแค่ไหนก็ไม่ทำให้อ้วน

กวางตุ้ง เป็นผักที่นิยมนำมาประกอบอาหาร ไม่ว่าจะผัดหรือต้มเป็นแกงจืด ให้รสชาติหวานกรอบ โดยเฉพาะเมนูบะหมี่หมูแดงหรือเกี๊ยวก็จะมีผักชนิดนี้แซมอยู่เสมอ โดยสามารถรับประทานได้ทั้งลำต้น ใบ และดอก ขึ้นอยู่กับความต้องการของผู้บริโภค,,, ,,

www.bedo.or.th,https://medthai.com,

กะหล่ำปลี

BRASSICACEAE หรือ CRUCIFERAE

Brassica oleracea var. capitata L.

กะหล่ำปลี หรือ กะหล่ำใบ หรือ กะหล่ำปลีเขียว

กะหล่ำปลีที่นิยมปลูกในประเทศไทยเป็นพันธุ์เบา ระบบรากตื้น ควรเตรียมดินลึกประมาณ 18-20 เซนติเมตร ตากดิน 5-7 วัน ใส่ปุ๋ยอินทรีย์ เช่น ปุ๋ยคอก ปุ๋ยหมักให้มาก เพื่อปรับสภาพของดิน และเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของดินโดยเฉพาะในดินทรายและดินเหนียว จากนั้นย่อยผิวหน้าดินให้มีขนาดก้อนเล็กแต่ไม่ต้องละเอียดจนเกินไป ถ้าดินเป็นกรดควรใส่ปูนขาวเพื่อปรับสภาพดินให้มีความเหมาะสมต่อการปลูก

3,977.70 กิโลกรัมต่อไร่

ราก และลำต้น กะหล่ำปลี เป็นพืชล้มลุกอายุฤดูเดียว ลำต้นมีลักษณะทรงกลม สูงประมาณ สูงประมาณ 25-45 เซนติเมตร เปลือกลำต้นมีสีขาว มีลักษณะเป็นข้อๆที่เกิดจากรอยแผลใบ ส่วนระบบรากกะหล่ำปลีประกอบด้วยรากแก้ว และมีรากแขนงแตกออกด้านข้าง และรากฝอยบริเวณปลายราก รากแขนงสามารถหยั่งลึกได้มากกว่าถึง 30 เซนติเมตร มีลักษณะแตกออกด้านข้าง ใบกะหล่ำปลี มีหลายสีขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ เป็นส่วนที่นำมาบริโภค ใบจะแตกออกด้านข้างลำต้น เรียงวนรอบลำต้น ผิวใบมีลักษณะเรียบ แต่เป็นลูกคลื่น ขอบใบย่น ใบโค้งงอเข้าตรงกลาง หุ้มซ้อนกันแน่น เรียกว่า หัวกะหล่ำปลี ที่มีลักษณะกลม ค่อนข้างแบน กะหล่ำปลี 1 ต้น จะมีใบห่อหุ้มประมาณ 20-40 ใบ หรือมากกว่า ขึ้นอยู่กับขนาดหัว ใบจะหุ้มลำต้นอัดกันแน่น แต่ละหัวหนักประมาณ 0.8-2 กิโลกรัม ดอก กะหล่ำปลีออกดอกเป็นช่อ เป็นดอกสมบูรณ์เพศที่มีเกสรตัวผู้ และเกสรตัวเมียในดอกเดียวกัน ช่อดอกแทงออกตรงกลางของหัว มีก้านดอกชูยาว 30-80 ซม. ประกอบด้วยกลีบรองดอกสีเขียว 4 อัน ถัดมาด้านในเป็นกลีบดอก มีสีเหลืองสด จำนวน 4 กลีบ ด้านในสุดมีเกสรตัวผู้ 6 อัน ประกอบด้วยเกสรชั้นใน 4 อัน และชั้นนอก 2 อัน และตรงกลางมียอดเกสรตัวเมียที่เป็นลักษณะพู 2 อัน ซึ่งเชื่อมมายังรังไข่ ซึ่งอยู่ด้านในสุดของฐานดอก ทั้งนี้ ดอกกะหล่ำปลีจะทยอยบานจากด้านล่างขึ้นด้านบน ผลกะหล่ำปลี เรียกว่า ฝัก มีลักษณะเรียวยาว ปลายฝักแหลม เปลือกฝักมีร่องเป็นรอยตะเข็บสองข้าง ซึ่งจะปริแตกออกเมื่อฝักแห้ง ด้านในประกอบด้วยเมล็ดขนาดเล็กเรียงซ้อนกันเป็นแถว เมล็ด มีลักษณะกลม เมล็ดอ่อนมีสีเขียว และแก่เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้ม และแก่เต็มที่มีสีดำ เปลือกเมล็ดบาง ขนาดเมล็ดประมาณ 1.6 มิลลิเมตร ฝักหนึ่งจะมีเมล็ดประมาณ 10-20 เมล็ด ต้นกะหล่ำปลี เดิมแล้วมีถิ่นกำเนิดอยู่แถบเมดิเตอเรเนียน และภายหลังได้แพร่กระจายทั่วไป โดยกะหล่ำปลีจะแบ่งออกเป็น 3 ชนิด คือ กะหล่ำปลีธรรมดา (พันธุ์โกลเดนเอเคอร์, พันธุ์โคเปนเฮเกนมาร์เก็ต), กะหล่ำปลีแดง (ใบเป็นสีแดงทับทิม ขึ้นดีในที่อากาศหนาวเย็น), กะหล่ำปลีใบย่น (ขึ้นได้ในที่ที่มีอากาศหนาวเย็นเป็นพิเศษ)

ราก และลำต้น กะหล่ำปลี เป็นพืชล้มลุกอายุฤดูเดียว ลำต้นมีลักษณะทรงกลม สูงประมาณ สูงประมาณ 25-45 เซนติเมตร เปลือกลำต้นมีสีขาว มีลักษณะเป็นข้อๆที่เกิดจากรอยแผลใบ ส่วนระบบรากกะหล่ำปลีประกอบด้วยรากแก้ว และมีรากแขนงแตกออกด้านข้าง และรากฝอยบริเวณปลายราก รากแขนงสามารถหยั่งลึกได้มากกว่าถึง 30 เซนติเมตร มีลักษณะแตกออกด้านข้าง ใบกะหล่ำปลี มีหลายสีขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ เป็นส่วนที่นำมาบริโภค ใบจะแตกออกด้านข้างลำต้น เรียงวนรอบลำต้น ผิวใบมีลักษณะเรียบ แต่เป็นลูกคลื่น ขอบใบย่น ใบโค้งงอเข้าตรงกลาง หุ้มซ้อนกันแน่น เรียกว่า หัวกะหล่ำปลี ที่มีลักษณะกลม ค่อนข้างแบน กะหล่ำปลี 1 ต้น จะมีใบห่อหุ้มประมาณ 20-40 ใบ หรือมากกว่า ขึ้นอยู่กับขนาดหัว ใบจะหุ้มลำต้นอัดกันแน่น แต่ละหัวหนักประมาณ 0.8-2 กิโลกรัม ดอก กะหล่ำปลีออกดอกเป็นช่อ เป็นดอกสมบูรณ์เพศที่มีเกสรตัวผู้ และเกสรตัวเมียในดอกเดียวกัน ช่อดอกแทงออกตรงกลางของหัว มีก้านดอกชูยาว 30-80 ซม. ประกอบด้วยกลีบรองดอกสีเขียว 4 อัน ถัดมาด้านในเป็นกลีบดอก มีสีเหลืองสด จำนวน 4 กลีบ ด้านในสุดมีเกสรตัวผู้ 6 อัน ประกอบด้วยเกสรชั้นใน 4 อัน และชั้นนอก 2 อัน และตรงกลางมียอดเกสรตัวเมียที่เป็นลักษณะพู 2 อัน ซึ่งเชื่อมมายังรังไข่ ซึ่งอยู่ด้านในสุดของฐานดอก ทั้งนี้ ดอกกะหล่ำปลีจะทยอยบานจากด้านล่างขึ้นด้านบน ผลกะหล่ำปลี เรียกว่า ฝัก มีลักษณะเรียวยาว ปลายฝักแหลม เปลือกฝักมีร่องเป็นรอยตะเข็บสองข้าง ซึ่งจะปริแตกออกเมื่อฝักแห้ง ด้านในประกอบด้วยเมล็ดขนาดเล็กเรียงซ้อนกันเป็นแถว เมล็ด มีลักษณะกลม เมล็ดอ่อนมีสีเขียว และแก่เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเข้ม และแก่เต็มที่มีสีดำ เปลือกเมล็ดบาง ขนาดเมล็ดประมาณ 1.6 มิลลิเมตร ฝักหนึ่งจะมีเมล็ดประมาณ 10-20 เมล็ด ต้นกะหล่ำปลี เดิมแล้วมีถิ่นกำเนิดอยู่แถบเมดิเตอเรเนียน และภายหลังได้แพร่กระจายทั่วไป โดยกะหล่ำปลีจะแบ่งออกเป็น 3 ชนิด คือ กะหล่ำปลีธรรมดา (พันธุ์โกลเดนเอเคอร์, พันธุ์โคเปนเฮเกนมาร์เก็ต), กะหล่ำปลีแดง (ใบเป็นสีแดงทับทิม ขึ้นดีในที่อากาศหนาวเย็น), กะหล่ำปลีใบย่น (ขึ้นได้ในที่ที่มีอากาศหนาวเย็นเป็นพิเศษ)

1. กะหล่ำปลีมีกรดทาร์ทาริก (Tartaric acid) ที่ช่วยยับยั้งและขัดขวางไม่ให้น้ำตาลและแป้งกลายเป็นไขมัน จึงมีส่วนในการช่วยลดน้ำหนักและคอเลสเตอรอลได้ 2. ช่วยบำรุงกระดูกและฟัน เพราะกะหล่ำปลีดิบอุดมไปด้วยแคลเซียมและฟอสฟอรัส ซึ่งเป็นผลดีต่อการเสริมสร้างและบำรุงกระดูก 3. ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันโรคให้แข็งแรง ป้องกันหวัด เพราะกะหล่ำปลีดิบมีวิตามินสูง 4. ช่วยบำรุงผิวพรรณทำให้ผิวพรรณเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล และยังช่วยคงความอ่อนเยาว์ได้อีกด้วย 5. กะหล่ำปลีมีสารเอสเมธิลเมโธโอนินที่สามารถช่วยรักษาโรคกระเพาะอาหารได้ ช่วยต่อต้านมะเร็ง ยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์มะเร็งลำไส้ ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็งลำไส้ได้ โดยการบริโภคกะหล่ำปลีมากกว่า 1 ครั้งต่อสัปดาห์ จะช่วยลดโอกาสของการเป็นมะเร็งลำไส้ในผู้ชายได้ถึง 66% 6. กะหล่ำปลีช่วยต่อต้านมะเร็งในตับและมีส่วนช่วยป้องกันมะเร็งต่อมลูกหมากได้อีกด้วย 7. ช่วยในการย่อยอาหารและล้างสารพิษทำความสะอาดลำไส้ เพราะกะหล่ำปลีดิบมีใยอาหารที่มีปริมาณพอเหมาะ จึงช่วยในการย่อยและกระตุ้นการทำงานของลำไส้ใหญ่ ช่วยทำให้ระบบขับถ่ายทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ 8. กะหล่ำปลีดิบช่วยรักษาแผลในกระเพาะอาหาร บรรเทาอาการอักเสบของแผลในลำไส้ และยังช่วยบำรุงลำไส้ 9. กะหล่ำปลี สรรพคุณช่วยแก้อาการจุกเสียดแน่นท้อง 10. กะหล่ำปลี ประโยชน์ช่วยแก้และบรรเทาอาการท้องผูก 11. ช่วยป้องกันโรคเลือดออกตามไรฟัน 12. ช่วยแก้อาการเจ็บคอ 13. ช่วยทำให้รู้สึกผ่อนคลาย นอนหลับสบาย หลับสนิท เพราะกะหล่ำปลีดิบมีสารซัลเฟอร์ซึ่งมีส่วนช่วยระงับประสาท ทำให้รู้สึกผ่อนคลายความเครียด 14. มีส่วนช่วยในการขับปัสสาวะ 15. ช่วยบำรุงไต ช่วยบำรุงตับ ช่วยเสริมสร้างประสิทธิภาพการทำงานของตับ ช่วยตับในการล้างสารพิษ 16. ช่วยเพิ่มการสร้างของกลูตาไธโอนซึ่งจำเป็นต่อตับในการช่วยล้างสารพิษจากควันไอเสียและยาต่าง ๆ 17. ช่วยรักษาระดับเอสโตรเจนให้คงที่ 18. ช่วยบรรเทาอาการปวดตึงคัดเต้านม โดยใช้กะหล่ำปลีมาประคบเต้านม ลอกกะหล่ำปลีออกเป็นใบแล้วนำมาประคบที่เต้านมข้างละใบ ใช้ผ้าพันทิ้งไว้ประมาณ 20 นาที โดยไม่ต้องนวดคลึง อาการปวดตึงคัดก็จะหายไป 19. กะหล่ำปลีมีกรดโฟลิก ซึ่งมีส่วนช่วยเสริมสร้างสมองของเด็กทารกในครรภ์ 20. ช่วยชะลอการเกิดผมหงอก กระตุ้นโปรตีนเคราติน (Keratin) ช่วยบำรุงรากผมเพราะกะหล่ำปลีมีวิตามินบี 5 21. สำหรับผู้ที่ชอบรับประทานอาหารปิ้งย่างเป็นประจำ ควรรับประทานผักกะหล่ำปลีด้วย เพราะอุดมไปด้วย Sulforaphane ที่จะช่วยป้องกันการถูกทำลายของ DNA และลดความเสียหายของ DNA ในร่างกาย

กะหล่ำปลีทอดน้ำปลา,กะหล่ำปลีตุ๋นซี่โครงอ่อน,กะหล่ำปลีต้มยัดไส้หมู, ถุงทองกะหล่ำปลี,แกงส้ม,แกงจืด

http://myveget.com,http://production.doae.go.th,http://puechkaset.com

กุยช่าย

AMARYLLIDACEAE

Allium tuberosum Rottler ex Spreng.

ผักไม้กวาด (ภาคกลาง), ผักแป้น (ภาคอีสาน), กูไฉ่ (จีนแต้จิ๋ว) เป็นต้น

สามารถปลูกได้ทั่วไปตามทุกภูมิภาคของประเทศไทย ปลูกมากในภาคกลาง

2,341.0 กิโลกรัมต่อไร่

กุยช่าย มีอยู่ 2 ประเภทด้วยกัน คือ กุยช่ายเขียวและกุยช่ายขาว ซึ่งลักษณะจะไม่แตกต่างกัน แต่จะแตกต่างในเรื่องของกระบวนการปลูกและการดูแลรักษา ในเอเชียตะวันออกแถบภูเขาหิมาลัย จีน อินเดีย ไต้หวัน และญี่ปุ่น จะมีการปลูกกุยช่ายกันอยู่ 2 พันธุ์ นั่นก็คือพันธุ์สีเขียวที่ปลูกทั่ว ๆไปและพันธุ์สีเขียวใบใหญ่สีขาวซึ่งเกิดจากการบังร่ม ลักษณะของกุยช่าย -ต้นกุยช่าย จัดเป็นไม้ล้มลุกที่มีความสูงประมาณ 30-45 เซนติเมตร มีเหง้าเล็กและแตกกอ -ใบกุยช่าย ลักษณะของใบเป็นรูปขอบขนาน ใบแบน ยาวประมาณ 30-40 เซนติเมตร ที่โคนเป็นกาบบางซ้อนสลับกัน -ดอกกุยช่าย หรือ ดอกไม้กวาด ออกดอกเป็นช่อ ดอกมีสีขาว มีกลิ่นหอม ลักษณะช่อดอกเป็นแบบซี่ร่ม ก้านช่อดอกกลมตันยาวประมาณ 40-45 เซนติเมตร (ยาวกว่าใบ) ออกดอกในระดับเดียวกันที่ปลายของก้านช่อดอก ด้านดอกมีความเท่ากัน และมีใบประดับหุ้มช่อดอก เมื่อดอกเจริญขึ้นก็จะแตกออกเป็นริ้วสีขาว กลีบดอกมีสีขาว 6 กลีบ มีความยาวประมาณ 6 มิลลิเมตร โคนติดกัน ปลายแยก ที่กลางกลีบดอกด้านนอกมีสันหรือเส้นสีเขียวอ่อน ๆ จากโคนกลีบไปหาปลาย เมื่อดอกบานจะกว้างประมาณ 1 เซนติเมตร มีเกสรตัวผู้ 6 ก้านอยู่ตรงข้ามกับกลีบดอก และเกสรตัวเมียอีก 1 ก้าน รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ -ผลกุยช่าย ลักษณะของผลเป็นผลกลม มีความกว้างและยาวประมาณ 4 มิลลิเมตร ภายในมีช่อง 3 ช่องและมีผนังตื้น ๆ ผลเมื่อแก่จะแตกตามตะเข็ม ในผลมีเมล็ดช่องละ 1-2 เมล็ด -เมล็ดกุยช่าย มีลักษณะขรุขระสีน้ำตาลแบน

กุยช่าย มีอยู่ 2 ประเภทด้วยกัน คือ กุยช่ายเขียวและกุยช่ายขาว ซึ่งลักษณะจะไม่แตกต่างกัน แต่จะแตกต่างในเรื่องของกระบวนการปลูกและการดูแลรักษา ในเอเชียตะวันออกแถบภูเขาหิมาลัย จีน อินเดีย ไต้หวัน และญี่ปุ่น จะมีการปลูกกุยช่ายกันอยู่ 2 พันธุ์ นั่นก็คือพันธุ์สีเขียวที่ปลูกทั่ว ๆไปและพันธุ์สีเขียวใบใหญ่สีขาวซึ่งเกิดจากการบังร่ม ลักษณะของกุยช่าย -ต้นกุยช่าย จัดเป็นไม้ล้มลุกที่มีความสูงประมาณ 30-45 เซนติเมตร มีเหง้าเล็กและแตกกอ -ใบกุยช่าย ลักษณะของใบเป็นรูปขอบขนาน ใบแบน ยาวประมาณ 30-40 เซนติเมตร ที่โคนเป็นกาบบางซ้อนสลับกัน -ดอกกุยช่าย หรือ ดอกไม้กวาด ออกดอกเป็นช่อ ดอกมีสีขาว มีกลิ่นหอม ลักษณะช่อดอกเป็นแบบซี่ร่ม ก้านช่อดอกกลมตันยาวประมาณ 40-45 เซนติเมตร (ยาวกว่าใบ) ออกดอกในระดับเดียวกันที่ปลายของก้านช่อดอก ด้านดอกมีความเท่ากัน และมีใบประดับหุ้มช่อดอก เมื่อดอกเจริญขึ้นก็จะแตกออกเป็นริ้วสีขาว กลีบดอกมีสีขาว 6 กลีบ มีความยาวประมาณ 6 มิลลิเมตร โคนติดกัน ปลายแยก ที่กลางกลีบดอกด้านนอกมีสันหรือเส้นสีเขียวอ่อน ๆ จากโคนกลีบไปหาปลาย เมื่อดอกบานจะกว้างประมาณ 1 เซนติเมตร มีเกสรตัวผู้ 6 ก้านอยู่ตรงข้ามกับกลีบดอก และเกสรตัวเมียอีก 1 ก้าน รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ -ผลกุยช่าย ลักษณะของผลเป็นผลกลม มีความกว้างและยาวประมาณ 4 มิลลิเมตร ภายในมีช่อง 3 ช่องและมีผนังตื้น ๆ ผลเมื่อแก่จะแตกตามตะเข็ม ในผลมีเมล็ดช่องละ 1-2 เมล็ด -เมล็ดกุยช่าย มีลักษณะขรุขระสีน้ำตาลแบน

1.ช่วยบำรุงกระดูก เนื่องจากใบกุยช่ายมีธาตุฟอสฟอรัสสูง 2.ช่วยบำรุงกำหนัด กระตุ้นความรู้สึกทางเพศ แก้ปัญหาการหลั่งเร็วในเพศชาย ไร้สมรรถภาพทางเพศเนื่องจากกลิ่นฉุนของน้ำมันหอมระเหยของกุยช่ายจะคล้ายกับกลิ่นของกระเทียม เพราะมีสารประกอบจำพวกกำมะถัน ซึ่งมักจะมีสรรพคุณช่วยในเรื่องเพศ 3.น้ำมันหอมระเหยจากผักกุยช่ายมีสารอัลลิซิน (Alllicin) ซึ่งมีคุณสมบัติช่วยลดระดับคอเลสเตอรอลในเลือด 4.ช่วยป้องกันมะเร็ง ลดความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็ง (นิตยสารครัว) (ใบ) 5.ช่วยลดระดับความดัน รักษาโรคความดันโลหิตสูง (นิตยสารครัว) (ใบ) 6.สำหรับผู้ที่เป็นโรคเบาหวานและวัณโรค ให้นำใบของต้นกุยช่ายมาต้มกับหอยน้ำจืดและรับประทานทุกวัน จะช่วยบรรเทาอาการของโรคได้ (ใบ) 7.ช่วยรักษาโรคหูน้ำหนวก ด้วยการใช้น้ำที่คั้นได้จากใบสดนำมาทาในรูหู (ใบ) 8.ใช้เป็นยาแก้หวัด (ใบ) 9.ช่วยรักษาอาการหวัด (ใบ) 10.ช่วยแก้อาการท้องอืดท้องเฟ้อ ขับลมในกระเพาะ ด้วยการใช้ใบสดนำมาตำให้ละเอียด คั้นเอาแต่น้ำมาดื่ม (ใบ) 11.ช่วยแก้อาการท้องผูก เนื่องจากกุยช่ายมีเส้นใยอาหารสูงมาก จึงช่วยกระตุ้นให้ลำไส้บีบตัวได้เป็นอย่างดี (ใบ) 12.ใบใช้ทาท้องเด็กช่วยแก้อาการท้องอืด (ใบ) 13.ช่วยรักษาแผลริดสีดวงทวาร ช่วยทำให้ริดสีดวงหด ด้วยการใช้ใบสดล้างสะอาดต้มกับน้ำร้อน แล้วนั่งเหนือภาชนะเพื่อให้ไอรมจนน้ำอุ่น หรือจะใช้น้ำที่ต้มล้างที่แผลวันละ 2 ครั้ง หรือจะใช้ใบนำมาหั่นเป็นฝอยคั่วให้ร้อน ใช้ผ้าห่อมาประคบบริเวณที่เป็นจะช่วยทำให้หัวริดสีดวงหดเข้าไปได้ (ใบ) 14.กุยช่ายมีสรรพคุณช่วยบำรุงไต ใบกุยช่ายมีสรรพคุณช่วยแก้ลมพิษ ช่วยแก้พิษจากแมลงสัตว์กัดต่อยหรือแมงป่องกัด ช่วยแก้แมลงหรือตัวเห็บ ตัวหมัดเข้าหู ด้วยการใช้น้ำคั้นจากกุยช่ายนำมาหยอดเข้าไปในรูหู จะช่วยทำให้แมลงหรือเห็บไต่ออกมาเอง 15.ช่วยแก้อาการห้อเลือดบริเวณท้อง ด้วยการรับประทานน้ำคั้นจากกุยช่าย ช่วยแก้อาการฟกช้ำดำเขียว ห้อเลือด และแก้ปวด ด้วยการใช้ใบสดตำให้ละเอียด แล้วนำมาพอกบริเวณที่ฟกช้ำ หรือจะผสมกับดินสอพองในอัตราส่วน ใบกุยช่าย 3 ส่วน / ดินสอพอง 1 ส่วน นำมาบดผสมกันให้ละเอียดจนเป็นเนื้อเหนียวข้น แล้วนำมาทาบริเวณที่เป็นวันละ 2 ครั้งจนกว่าจะหาย ใบใช้ตำผสมกับเหล้าเล็กน้อย นำมารับประทานจะช่วยแก้อาการช้ำใน กระจายเลือดไม่ให้คั่งได้ 16.ช่วยรักษาแผลที่หนองเรื้อรัง ด้วยการใช้ใบสดล้างสะอาดมาพอกบริเวณที่เป็นแผล 17.สำหรับสตรีที่กำลังตั้งครรภ์แล้วมีอาการคลื่นไส้อาเจียนหรือเบื่ออาหาร ให้ใช้น้ำคั้นจากกุยช่าย 1/2 ถ้วย / น้ำขิง 1/2 ถ้วย นำมาผสมกันแล้วนำไปต้มจนเดือด เติมน้ำตาลตามใจชอบแล้วนำมาดื่ม (ใบ)สำหรับสตรีหลังคลอดบุตรใหม่ มักมีอาการหมดสติ สามารถแก้ด้วยการใช้ใบกุยช่ายสดนำมาสับละเอียด ใส่ในเหล้าที่ต้มเดือดแล้วกรอกเข้าไปในปาก แต่ถ้ามีอาการวิงเวียนศีรษะก็ใช้ใบกุยช่ายสับละเอียดใส่ขวดเติมน้ำส้มสายชูร้อน ๆ ลงไปแล้วนำมาใช้สูดดมแก้อาการวิงเวียนได้ (ใบ) ราก 1.ช่วยแก้เลือดกำเดาไหลได้เป็นอย่าง 2.รากสรรพคุณมีฤทธิ์ในการช่วยห้ามเหงื่อ สรรพคุณกุยช่ายช่วยแก้อาการปัสสาวะขัด 3.ช่วยแก้อาการแน่นหน้าอก ช่วยแก้อาเจียน ด้วยการใช้ต้นกุยช่ายนำมาคั้นเอาแต่น้ำผสมกับเกลือเล็กน้อย หรือจะผสมกับน้ำขิงสักเล็กน้อย อุ่นให้ร้อนแล้วนำมารับประทานก็ได้เช่นกัน เมล็ด 1.เมล็ดช่วยฆ่าแมลงกินฟัน ด้วยการใช้เมล็ดคั่วเกรียมนำมาบดให้ละเอียด แล้วผสมกับน้ำยางชุบสำลี ใช้อุดฟันที่เป็นรูทิ้งไว้ 1-2 วัน จะช่วยฆ่าแมลงที่กินอยู่ในรูฟันให้ตายได้ 2.เมล็ดใช้รับประทานช่วยขับพยาธิเส้นด้ายหรือพยาธิแส้ม้าได้ 3.ช่วยแก้อาการปัสสาวะกะปริบกะปรอย ด้วยการใช้เมล็ดกุยช่ายแห้งนำมาต้มรับประทาน หรือจะทำเป็นยาเม็ดไว้รับประทานแก้อาการก็ได้เช่นกัน เมล็ดใช้ทำเป็นยาฆ่าสัตว์ต่าง ๆ ให้ตายได้ ด้วยการนำเมล็ดไปเผาไฟเอาควันรมเข้าในรู 4.เมล็ดใช้รับประทานร่วมกับสุรา ใช้เป็นยาขับโลหิตประจำเดือนที่เป็นลิ่มเป็นก้อนได้เป็นอย่างดี ต้น 1.ช่วยแก้อาการท้องเสีย ด้วยการใช้ต้นกุยช่ายนำมาคั้นเอาแต่น้ำผสมกับเกลือเล็กน้อย แล้วนำมารับประทาน 2.ช่วยแก้อาการตกขาวของสตรี ด้วยการใช้ต้นกุยช่าย น้ำตาลอ้อย ไข่ไก่ นำมาต้มรับประทาน 3.ต้นและใบมีฤทธิ์ในการฆ่าเชื้อ (Antiseptic) และช่วยลดการอักเสบ ช่วยแก้โรคหนองในได้ดี ด้วยการใช้ใบสดและต้นนำมาตำให้ละเอียด ผสมกับสุราและใส่สารส้มเล็กน้อย แล้วกรองเอาแต่น้ำมารับประทาน 1 ถ้วยชา (ต้น, ใบ) 4.ช่วยบำรุงน้ำนมและขับน้ำนมสำหรับสตรีหลังคลอดบุตร การที่แม่ลูกอ่อนรับประทานแกงเลียงใส่ผักกุยช่ายจะช่วยบำรุงน้ำนมแม่ได้เป็นอย่างดี (ต้น, ใบ) 5.ต้นและใบสดมีสรรพคุณช่วยแก้โรคนิ่ว ด้วยการใช้ใบสดและต้นนำมาตำให้ละเอียดผสมกับสุราและใส่สารส้มเล็กน้อย แล้วกรองเอาแต่น้ำมารับประทาน 1 ถ้วยชา (ต้น, ใบ) 6.น้ำมันสกัดจากต้นกุยช่ายมีฤทธิ์ยับยั้งการเจริญของเชื้อ Flavobacterium columnaris ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ปลานิลตาย และเมื่อนำน้ำมันชนิดนี้ไปผสมกับอาหารเลี้ยงปลาก็จะช่วยลดการตายของปลานิลจากการติดเชื้อชนิดนี้ได้ (น้ำมันสกัดจากต้น) ข้อควรรู้ ! : ใบและรากของกุยช่ายจะมีสรรพคุณที่คล้าย ๆ กัน โดยในส่วนของใบจะมีฤทธิ์ช่วยกระจายห้อเลือด ด้วยการใช้ใบคั้นเป็นน้ำดื่ม แต่ในส่วนของรากจะออกฤทธิ์ในบริเวณขาได้ดีกว่า

ใช้ดอกนำมาผัดกับตับหมู,ใช้ใบสดรับประทานกับลาบหรือผัดไทย,ใช้ใบนำมาทำเป็นไส้ของขนมกุยช่าย, ,,

https://medthai.com,http://puechkaset.com,สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.), เว็บไซต์สำนักงานโครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชอันเนื่องมาจากพระราชดำริ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. การใช้สมุนไพรในการป้องกันและรักษาโรคในปลา. (พงศ์ศักดิ์ รัตนชัยกุลโสภณ และปาริชาติ พุ่มขจร.), ดร.อุรุวรรณ แย้มบริสุทธิ์ นักวิจัยทางด้านโภชนาการ สถาบันโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดล, เว็บไซต์หมอชาวบ้าน (วิทิต วัณนาวิบูล), นิตยสารครัว ฉบับเดือนพฤศจิกายน 2544 หน้า 34

คะน้า

BRASSICACEAE หรือ CRUCIFERAE

Brassica oleracea L. Cv. Alboglabra (ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Brassica alboglabra L.H.Bailey)

คะน้า

สามารถปลูกได้ทั่วไป ในดินแทบทุกกชนิด แต่เจริญได้ดีในดินร่วนปนทราย ทนต่อสภาพอากาศร้อนได้ดี ให้ผลผลิตที่ดีในช่วงปลายฝนจนถึงหนาว (ตุลาคม-กุมภาพันธ์)

1,716.53 กิโลกรัมต่อไร่

ลำต้นของผักคะน้า ลำต้นตั้งตรง สูงประมาณ 30 เซนติเมตร ลำต้นอวบใหญ่ สีเขียว ใบของผักคะน้า ใบกลม ลักษณะก้านใบยาว การแตกของใบจะแตกออกจากลำต้นเรียงสลับกัน ผิวของใบ คลืน ผิวมัน สีเขียว ยอดและดอกของผักคะน้า ส่วนของยอดที่มีลักษณะเป็นใบอ่อน คล้ายดอกบัวตุม สีเขียวอ่อน รากของผักคะน้า รากแก้วจะมีขนาดใหญ่ อยู่ติดจากลำต้น ลึกลงดินประมาณ 10 ถึง 30 เซนติเมตร รากฝอยจะเกาะตามรากแก้ว มีน้อย

ลำต้นของผักคะน้า ลำต้นตั้งตรง สูงประมาณ 30 เซนติเมตร ลำต้นอวบใหญ่ สีเขียว ใบของผักคะน้า ใบกลม ลักษณะก้านใบยาว การแตกของใบจะแตกออกจากลำต้นเรียงสลับกัน ผิวของใบ คลืน ผิวมัน สีเขียว ยอดและดอกของผักคะน้า ส่วนของยอดที่มีลักษณะเป็นใบอ่อน คล้ายดอกบัวตุม สีเขียวอ่อน รากของผักคะน้า รากแก้วจะมีขนาดใหญ่ อยู่ติดจากลำต้น ลึกลงดินประมาณ 10 ถึง 30 เซนติเมตร รากฝอยจะเกาะตามรากแก้ว มีน้อย

1. สรรพคุณของผักคะน้ามีสารต่อต้านอนุมูลอิสระ จึงช่วยชะลอความเสื่อมของเซลล์ต่าง ๆ ในร่างกายได้ 2. ช่วยเสริมสร้างภูมิต้านทานในกับร่างกาย ทำให้มีสุขภาพแข็งแรง 3. ช่วยบำรุงผิวพรรณและป้องกันการติดเชื้อต่าง ๆ 4. ผักคะน้ามีวิตามินซี ซึ่งมีส่วนช่วยเสริมสร้างเนื้อเยื่อให้ชุ่มชื้นมากขึ้น (วิตามินซี) 5. ช่วยบำรุงและรักษาสายตา (วิตามินเอ) 6. คะน้ามีสารลูทีน (Lutein) ซึ่งช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคต้อกระจกได้ถึง 29% (ลูทีน) 7. ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคจอประสาทตาเสื่อมและยังช่วยป้องกันการเสื่อมของศูนย์จอตาได้อีกด้วย 8. ช่วยบำรุงโลหิต ธาตุเหล็กและธาตุโฟเลตในผักคะน้ามีความสำคัญต่อการสร้างเม็ดเลือดแดง ช่วยเพิ่มการไหลเวียนของโลหิต ธาตุเหล็กเป็นส่วนประกอบของกล้ามเนื้อและเนื้อเยื่อต่าง ๆ ทำหน้าที่ช่วยขับออกซิเจนที่เลือดนำมาไว้ใช้ ช่วยป้องกันการเกิดโรคโลหิตจาง 9. ผักคะน้ามีแคลเซียม ซึ่งมีส่วนช่วยเสริมสร้างกระดูกและฟัน ช่วยป้องกันการเกิดโรคกระดูกพรุน ช่วยลดอาการกินของจุบจิบ เพราะแคลเซียมจะช่วยปรับระดับของฮอร์โมนให้คงที่ ทำให้ความอยากกินของจุบจิบสลายตัวไปได้ 10. มีส่วนช่วยลดระดับคอเลสเตอรอล 11. ผักคะน้ามีแมกนีเซียมสูง ซึ่งช่วยลดความถี่ของอาการไมเกรนลงได้ 12. ช่วยชะลอปัญหาความจำเสื่อม ทำให้อัตราการเปลี่ยนของความจำช้าลง และช่วยชะลอการเสื่อมของอายุสมอง (วิตามินอี) 13. มีคุณสมบัติช่วยป้องกันยับยั้งการเจริญของเนื้องอก ยับยั้งสารก่อมะเร็ง ต่อต้านอนุมูลอิสระและสารก่อมะเร็ง ช่วยส่งเสริมการทำงานของเอนไซม์ที่ช่วยขับพิษของสารก่อมะเร็ง 14. ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็งกระเพาะอาหาร มะเร็งลำไส้ มะเร็งกระเพาะปัสสาวะ มะเร็งปอด และมะเร็งเต้านม 15. ช่วยรักษาโรคหอบหืด เพราะช่วยลดการบีบตัวของกล้ามเนื้อเรียบในหลอดลม และยังช่วยขยายหลอดลมของผู้ที่เป็นโรคหอบหืดอีกด้วย ช่วยรักษาโรคภูมิแพ้ ช่วยคลายการเกร็งตัวของกล้ามเนื้อหลอดลมเมื่อถูกโจมตีด้วยละอองเกสรหรือฝุ่นที่ทำให้ร่างกายต่อต้าน 16. ช่วยป้องกันโรคท้องผูก (เส้นใย) 17. การรับประทานผักคะน้าเป็นประจำจะช่วยป้องกันการเกิดตะคริว 18. ช่วยรักษาสมดุลของระดับฮอร์โมนเอสโตรเจน ช่วยปรับสมดุลของฮอร์โมนในร่างกาย ช่วยลดอาการหงุดหงิด อารมณ์แปรปรวนในสตรีช่วงมีประจำเดือน 19. เป็นผักที่เหมาะสำหรับผู้ที่เป็นโรคเบาหวานหรือผู้ที่ต้องการควบคุมน้ำตาลเป็นพิเศษ เพราะผักคะน้าถือว่าจัดอยู่ในกลุ่มผักที่มีน้ำตาลน้อยที่สุดเลยก็ว่าได้ (3-5%) 20. ช่วยเสริมสร้างสมองของเด็กทารกในครรภ์ (กรดโฟลิก) 21. ผักคะน้ามีโฟเลตสูง จำเป็นอย่างมากสำหรับหญิงตั้งครรภ์ เพราะช่วยลดความเสี่ยงต่อการที่เด็กทารกพิการแต่กำเนิด (โฟเลต)

สามารถนำมาทำเป็นอาหารได้หลากหลายเมนู เมนูคะน้าก็เช่น ผัดคะน้าหมูกรอบ ผัดผักคะน้า เป็นต้น,,, ,,

https://medthai.com,http://production.doae.go.th,https://beezab.com

ซาโยเต้

CUCURBITACEAE

Sechium edule (Jacq) Swartz.

มะระแม้ว มะระหวาน มะเขือเครือ มะเขือฝรั่ง มะระญี่ปุ่น ฟักญี่ปุ่น มะเขือนายก บ่าเขือเครือ ฟักม้ง แตงกะเหรี่ยง เป็นต้น

ผลิตได้ในพื้นที่ของภาคเหนือซึ่งมีอุณหภูมิต่ำ เช่นจังหวัดเชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน ตาก เพชรบูรณ์

674.73 กิโลกรัมต่อไร่

ต้นฟักแม้ว หรือ ต้นมะระหวาน มีถิ่นกำเนิดในทางตอนใต้ของประเทศเม็กซิโกและแถบอเมริกากลาง ซึ่งในปัจจุบันมีการเพาะปลูกอยู่ทั่วโลก โดยสันนิษฐานกันว่ามีการนำเข้ามาปลูกในไทยโดยหมอสอนศาสนา และให้ชาวบ้านปลูกครั้งแรกที่จังหวัดแพร่ แต่ในปัจจุบันจะเพาะปลูกฟักแม้วกันมากในจังหวัดเลย เพชรบูรณ์ และจังหวัดทางภาคเหนืออย่างเชียงราย โดยจัดเป็นเถาไม้เลื้อย ลักษณะทั่วไปจะคล้ายกับพืชที่อยู่ในตระกูลแตง แต่มีลักษณะหลายอย่างที่แตกต่างกัน เช่น ลักษณะของลำต้น ใบ ยอด และมือจับ คล้ายต้นแตงกวาผสมฟักเขียว มีระบบรากสะสมขนาดใหญ่ ลำต้นฟักแม้วมีลักษณะเป็นเหลี่ยม เจริญเป็นเถา มีความยาวประมาณ 15-30 ฟุต มีเถาแขนง 3-5 เถา มีมือเกาะเจริญที่ข้อ ใบฟักแม้ว หรือ ใบมะระหวาน ขอบใบมีลักษณะเป็นเหลี่ยม 3-5 เหลี่ยม มีความยาวประมาณ 8-15 เซนติเมตร ลักษณะคล้ายใบตำลึงแต่มีขนาดใหญ่กว่า ใบมีขนระคายทั้งด้านบนและด้านล่าง ดอกฟักแม้ว หรือ ดอกมะระหวาน มีสีขาวปนเขียว ดอกจะเกิดตามข้อระหว่างต้นกับก้านใบ ออกดอกเป็นช่อ ดอกเป็นประเภทไม่สมบูรณ์เพศ หรือดอกตัวผู้และดอกตัวเมียจะอยู่คนละดอก แต่อยู่ในต้นเดียวกัน ผลฟักแม้ว หรือ ผลมะระหวาน เป็นผลเดี่ยว ลักษณะเป็นทรงกลมยาว ผลมีสีเขียวอ่อน รูปร่างคล้ายลูกแพร์ ผลมีความยาวประมาณ 7-20 เซนติเมตรและกว้างประมาณ 5-15 เซนติเมตร หนึ่งผลมีน้ำหนักราว 200-400 กรัม รสเย็น เนื้อผลมีรสหวาน รสคล้ายกับฝรั่งปนแตงกวา

ต้นฟักแม้ว หรือ ต้นมะระหวาน มีถิ่นกำเนิดในทางตอนใต้ของประเทศเม็กซิโกและแถบอเมริกากลาง ซึ่งในปัจจุบันมีการเพาะปลูกอยู่ทั่วโลก โดยสันนิษฐานกันว่ามีการนำเข้ามาปลูกในไทยโดยหมอสอนศาสนา และให้ชาวบ้านปลูกครั้งแรกที่จังหวัดแพร่ แต่ในปัจจุบันจะเพาะปลูกฟักแม้วกันมากในจังหวัดเลย เพชรบูรณ์ และจังหวัดทางภาคเหนืออย่างเชียงราย โดยจัดเป็นเถาไม้เลื้อย ลักษณะทั่วไปจะคล้ายกับพืชที่อยู่ในตระกูลแตง แต่มีลักษณะหลายอย่างที่แตกต่างกัน เช่น ลักษณะของลำต้น ใบ ยอด และมือจับ คล้ายต้นแตงกวาผสมฟักเขียว มีระบบรากสะสมขนาดใหญ่ ลำต้นฟักแม้วมีลักษณะเป็นเหลี่ยม เจริญเป็นเถา มีความยาวประมาณ 15-30 ฟุต มีเถาแขนง 3-5 เถา มีมือเกาะเจริญที่ข้อ ใบฟักแม้ว หรือ ใบมะระหวาน ขอบใบมีลักษณะเป็นเหลี่ยม 3-5 เหลี่ยม มีความยาวประมาณ 8-15 เซนติเมตร ลักษณะคล้ายใบตำลึงแต่มีขนาดใหญ่กว่า ใบมีขนระคายทั้งด้านบนและด้านล่าง ดอกฟักแม้ว หรือ ดอกมะระหวาน มีสีขาวปนเขียว ดอกจะเกิดตามข้อระหว่างต้นกับก้านใบ ออกดอกเป็นช่อ ดอกเป็นประเภทไม่สมบูรณ์เพศ หรือดอกตัวผู้และดอกตัวเมียจะอยู่คนละดอก แต่อยู่ในต้นเดียวกัน ผลฟักแม้ว หรือ ผลมะระหวาน เป็นผลเดี่ยว ลักษณะเป็นทรงกลมยาว ผลมีสีเขียวอ่อน รูปร่างคล้ายลูกแพร์ ผลมีความยาวประมาณ 7-20 เซนติเมตรและกว้างประมาณ 5-15 เซนติเมตร หนึ่งผลมีน้ำหนักราว 200-400 กรัม รสเย็น เนื้อผลมีรสหวาน รสคล้ายกับฝรั่งปนแตงกวา

1. ช่วยบำรุงหัวใจและหลอดเลือด ด้วยการใช้ผลและใบมาดองเป็นยาไว้กิน น้ำต้มใบและผลนำมาใช้ในการรักษาอาการเส้นเลือดแข็งตัวได้ ช่วยป้องกันและรักษาโรคเลือดออกตามไรฟัน มะระหวานช่วยรักษาโรคความดันโลหิตสูง ด้วยการดื่มน้ำที่ต้มจากผลและใบฟักแม้ว 2. ยอดฟักแม้วช่วยในการขับถ่าย ทำให้ถ่ายได้สะดวกขึ้น จึงป้องกันอาการท้องผูกได้เป็นอย่างดี 3. ผลและใบฟักแม้วนำมาใช้ดองเป็นยาช่วยขับปัสสาวะ น้ำต้มใบและผลฟักแม้วช่วยสลายนิ่วใน ช่วยแก้อาการอักเสบด้วยการใช้ผลและใบมาดองเป็นยาไว้กิน

ต้มกินกับน้ำพริก,ใช้ทำต้มจืด ,แกงเลียง , ผัดน้ำมันหอย,ยำยอดฟักแม้ว ,

https://medthai.com,,

ต้นหอม

Alliaceae

Alliumcepa var. aggregatum

หอมแบ่ง

เป็นพืชที่ชอบดินร่วนซุย เจริญได้ดีในทุกภูมิภาค ปลูกมากในจังหวัดอุตรดิตถ์ ราชบุรี นครราชสีมา นครปฐม

2,019.30 กิโลกรัมต่อไร่

ต้นหอมเป็นพืชล้มลุกขนาดเล็กตระกูลเดียวกับกระเทียม มีหัวสีขาวบ้างก็ปนสีม่วงอยู่ใต้ดิน ทำหน้าที่สะสมอาหาร ใบเป็นท่อยาว ปลายแหลม ภายในกลวง ดอกมีสีขาวออกเป็นช่อ ก้านช่อดอกยาว ช่อดอกเมื่อบานมีลักษณะคล้ายกับร่ม มีดอกย่อยเป็นจำนวนมาก ต้นหอมกินได้ทั้งใบ ดอก และหัว มีกลิ่นฉุนและรสซ่า นิยมนำไปกินเป็นผักเคียงกับอาหารชนิดอื่นๆ เช่น ข้าวหมูแดง ส่วนใบใช้ตกแต่งโรยหน้าอาหาร และใส่ในต้ม ผัด ยำ แกงต่างๆ หรือนำไปดอง

ต้นหอมเป็นพืชล้มลุกขนาดเล็กตระกูลเดียวกับกระเทียม มีหัวสีขาวบ้างก็ปนสีม่วงอยู่ใต้ดิน ทำหน้าที่สะสมอาหาร ใบเป็นท่อยาว ปลายแหลม ภายในกลวง ดอกมีสีขาวออกเป็นช่อ ก้านช่อดอกยาว ช่อดอกเมื่อบานมีลักษณะคล้ายกับร่ม มีดอกย่อยเป็นจำนวนมาก ต้นหอมกินได้ทั้งใบ ดอก และหัว มีกลิ่นฉุนและรสซ่า นิยมนำไปกินเป็นผักเคียงกับอาหารชนิดอื่นๆ เช่น ข้าวหมูแดง ส่วนใบใช้ตกแต่งโรยหน้าอาหาร และใส่ในต้ม ผัด ยำ แกงต่างๆ หรือนำไปดอง

ต้นหอมช่วยในการขับเหงื่อและบำรุงหัวใจ ถ้ากินสดๆ อย่างต่อเนื่องสามารถลดไขมันในเส้นเลือดได้ ถ้านำต้นหอม 5-6 ก้าน ต้มกับขิง 2 แว่น กรองน้ำดื่ม ขับเหงื่อ ลดไข้ สรรพคุณทางยา ใช้แก้หวัด คัดจมูก น้ำมูกไหล โดยการใช้ใบหรือหัวทุบพอแตกใส่ในเหล้าขาว

นิยมนำไปผัดกับไข่หรือหมู,,, ,,

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AB%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B8%95%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%A7 [8 กันยายน 2560],,

ตั้งโอ๋

Asteraceae

Chrysanthemum coronariu.

ตังโอ๋ ผักตังโอ๋ ตั่งออ ผักขี้ควาย

ปลูกมากในจังหวัดนครราชสีมา เพชรบูรณ์ สุพรรณบุรี

600 กิโลกรัมต่อไร่

ผักตังโอ๋ เป็นผักฤดูเดียว ในระยะต้นอ่อนมีลำต้นสั้นๆ เมื่อถึงระยะออกดอกลำต้นขยายยาวขึ้น กลายเป็นช่อดอก ใบตั้งโอ๋ออกเป็นใบเดี่ยวเรียงเวียนสลับตรงข้ามกันบนลำต้น ขนาดใบกว้าง 3-5 เซนติเมตร ยาว 5-10 เซนติเมตร แผ่นใบเรียบ และบาง ขอบใบหยักเว้าแหว่งลงลึก และแผ่นใบยาวตั้งแต่โคนใบถึงปลายใบ เมื่อเติบโตถึงระยะออกดอก แผ่นใบจะเรียวยาวมากขึ้น และเว้าลึกมากขึ้น ดอกตั้งโอ๋มีลักษณะคล้ายดอกดอกเบญจมาศหรือดอกเก็กฮวย ดอกมีก้านดอกยาว ทรงกลมสีเขียว กลีบดอกมีสีเหลืองล้อมรอบดอก ประมาณ 12-14 กลีบ แต่ละกลีบมีรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ปลายกลีบตัด และหยักเว้าเป็นช่วงๆ ขนาดดอกเมื่อบานประมาณ 3-8 เซนติเมตร ตรงกลางดอกมีเกสรตัวผู้เป็นก้านยาวสีเหลืองล้อมรอบจำนวนมาก ตรงกลางด้านในสุดเป็นเกสรตัวเมีย และฐานดอกเป็นรังไข่ ผลตั้งโอ๋มีลักษณะคล้ายกับผลของดอกเบญจมาศ และเก็กฮวย ผลมีจำนวนมากรวมกันเป็นกลุ่ม มีลักษณะผลเรียวยาว มีขั้วผล และปลายผลแหลม กลางผลพองใหญ่ เปลือกหุ้มผลมีสีน้ำตาลอมดำ แต่ละผลมีเมล็ด 1 เมล็ด แต่ละเมล็ดมีลักษณะเป็นเหลี่ยม เปลือกเมล็ดบางติดกับเนื้อเมล็ด สีน้ำตาลจนถึงน้ำตาลดำ

ผักตังโอ๋ เป็นผักฤดูเดียว ในระยะต้นอ่อนมีลำต้นสั้นๆ เมื่อถึงระยะออกดอกลำต้นขยายยาวขึ้น กลายเป็นช่อดอก ใบตั้งโอ๋ออกเป็นใบเดี่ยวเรียงเวียนสลับตรงข้ามกันบนลำต้น ขนาดใบกว้าง 3-5 เซนติเมตร ยาว 5-10 เซนติเมตร แผ่นใบเรียบ และบาง ขอบใบหยักเว้าแหว่งลงลึก และแผ่นใบยาวตั้งแต่โคนใบถึงปลายใบ เมื่อเติบโตถึงระยะออกดอก แผ่นใบจะเรียวยาวมากขึ้น และเว้าลึกมากขึ้น ดอกตั้งโอ๋มีลักษณะคล้ายดอกดอกเบญจมาศหรือดอกเก็กฮวย ดอกมีก้านดอกยาว ทรงกลมสีเขียว กลีบดอกมีสีเหลืองล้อมรอบดอก ประมาณ 12-14 กลีบ แต่ละกลีบมีรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ปลายกลีบตัด และหยักเว้าเป็นช่วงๆ ขนาดดอกเมื่อบานประมาณ 3-8 เซนติเมตร ตรงกลางดอกมีเกสรตัวผู้เป็นก้านยาวสีเหลืองล้อมรอบจำนวนมาก ตรงกลางด้านในสุดเป็นเกสรตัวเมีย และฐานดอกเป็นรังไข่ ผลตั้งโอ๋มีลักษณะคล้ายกับผลของดอกเบญจมาศ และเก็กฮวย ผลมีจำนวนมากรวมกันเป็นกลุ่ม มีลักษณะผลเรียวยาว มีขั้วผล และปลายผลแหลม กลางผลพองใหญ่ เปลือกหุ้มผลมีสีน้ำตาลอมดำ แต่ละผลมีเมล็ด 1 เมล็ด แต่ละเมล็ดมีลักษณะเป็นเหลี่ยม เปลือกเมล็ดบางติดกับเนื้อเมล็ด สีน้ำตาลจนถึงน้ำตาลดำ

1. ช่วยต้านเซลล์มะเร็ง 2. ช่วยแก้อาการร้อนใน 3. ต้านเลือดออกตามไรฟัน 4. ป้องกันโรคกระดูกเสื่อม กระดูกพรุน 5. ในตำราแพทย์จีนเชื่อว่า ตังโอ๋ช่วยบำรุงตับ ม้าม และเสริมการทำงาน 6. ช่วยในการย่อยอาหาร และกระตุ้นการทำงานของกระเพาะอาหาร 7. กำจัดความชื้นในปอด กระตุ้นการทำงานของปอด 8. ช่วยขับเสมหะ ช่วยบรรเทาอาการไอ และอาการระคายคอ 9. ช่วยแก้อาการสะอึก 10. ช่วยบรรเทาอาการแน่นท้อง และเจ็บหน้าอก 11. ช่วยบรรเทาอาการปวดศีรษะ และเวียนศีรษะ 12. ช่วยกำจัดสารพิษออกจากร่างกาย

นิยมอย่างมากเพื่อประทานสด และประกอบอาหาร,,, ,,

http://www.phtnet.org,http://balavi.com,www.ppseeds.com

ถั่วพู

Leguminosae

Psophocarpus tetragonolobus (L.)

ถั่วพูใหญ่ ถั่วพูตะขาบ ถั่วพูจีน เป็นต้น

ถั่วพูเป็นพืชที่ปลูกง่ายและเจริญเติบโตได้ดีในดินทุกชนิด ยกเว้นในดินที่มีน้ำขัง ขึ้นได้ในระดับน้ำทะเลจนถึงระดับความสูงที่ 2,300 เมตร ขยายพันธุ์และเพาะปลูกด้วยวิธีการใช้เมล็ดและการเพาะกล้า

1,016.77 กิโลกรัมต่อไร่

ต้นถั่วพู จัดเป็นไม้เลื้อย ไม่มีเนื้อไม้แต่มีอายุหลายปี ลำต้นเลื้อยพัน เป็นพืชที่มีลำต้นสีเขียวและเขียวปนม่วง ส่วนของรากเป็นรากที่สะสมอาหารอยู่ใต้ดิน มีปมซึ่งเป็นที่อยู่ของเชื้อไรโซเบียมจำนวนมาก ใบถั่วพู ใบเรียงสลับ เป็นใบประกอบแบบขนนก ใบย่อยมี 3 ใบ โคนใบกลมและเบี้ยว ส่วนปลายใบแหลม มีรูปร่างหลายแบบ เช่น รูปสามเหลี่ยม รูปไข่ และรูปใบหอก[1],[4] ดอกถั่วพู ออกดอกเป็นช่อตามซอกใบเป็นแบบช่อกระจะ ในช่อหนึ่ง ๆ จะมีดอกอยู่ประมาณ 3-12 ดอก กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกันลักษณะคล้ายรูประฆัง ปลายเป็น 5 กลีบ กลีบเป็นซี่สั้น ๆ กลีบดอกมีสีระหว่างขาวและสีม่วงแดง สีน้ำเงิน สีแดง ดอกมีเกสรตัวผู้อยู่ 10 ก้าน แบ่งเป็น 2 มัด มัดหนึ่งมี 9 ก้าน ส่วนอีกมัดมี 1 ก้าน[4] ฝักถั่วพู ฝักเป็นรูปขอบขนานถึงรูปแถบ มีหน้าตัดเป็นรูปสีเหลี่ยม และแต่ละมุมของฝักจะมีปีกตามยาว ปีกมีลักษณะเป็นหยักแบบจักคล้ายฟันเลื่อย มีสีเขียว มีรูปร่างเป็นฝักสี่เหลี่ยม มีปีก 4 ปีก เมื่อตัดตามขวางจะแบ่งได้เป็น 4 แบบคือ rectangular, semi flat, flat on sides และ flat on suture ฝักมีความยาวประมาณ 11.2-29.9 เซนติเมตร สีของฝักมีทั้งสีเขียว สีม่วง และสีเหลือง ส่วนผิวของฝักจะแบ่งออกเป็น 2 แบบคือ แบบผิวเรียบและแบบผิวหยาบมาก ในฝักถั่วพูจะมีเมล็ดอยู่ประมาณ 8-20 เมล็ด[1],[4] เมล็ดถั่วพู ลักษณะของเมล็ดเป็นรูปกึ่งทรงกลม มีตั้งแต่สีขาว สีเหลือง สีครีม สีน้ำตาล สีดำ และแบบที่เป็นลวดลายต่าง ๆ แต่ส่วนใหญ่แล้วเมล็ดจะมีสีน้ำตาล และยังมีขนาดต่าง ๆ กัน โดยน้ำหนัก 100 เมล็ด อยู่ในช่วง 11-4.6 กรัม

ต้นถั่วพู จัดเป็นไม้เลื้อย ไม่มีเนื้อไม้แต่มีอายุหลายปี ลำต้นเลื้อยพัน เป็นพืชที่มีลำต้นสีเขียวและเขียวปนม่วง ส่วนของรากเป็นรากที่สะสมอาหารอยู่ใต้ดิน มีปมซึ่งเป็นที่อยู่ของเชื้อไรโซเบียมจำนวนมาก ใบถั่วพู ใบเรียงสลับ เป็นใบประกอบแบบขนนก ใบย่อยมี 3 ใบ โคนใบกลมและเบี้ยว ส่วนปลายใบแหลม มีรูปร่างหลายแบบ เช่น รูปสามเหลี่ยม รูปไข่ และรูปใบหอก[1],[4] ดอกถั่วพู ออกดอกเป็นช่อตามซอกใบเป็นแบบช่อกระจะ ในช่อหนึ่ง ๆ จะมีดอกอยู่ประมาณ 3-12 ดอก กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกันลักษณะคล้ายรูประฆัง ปลายเป็น 5 กลีบ กลีบเป็นซี่สั้น ๆ กลีบดอกมีสีระหว่างขาวและสีม่วงแดง สีน้ำเงิน สีแดง ดอกมีเกสรตัวผู้อยู่ 10 ก้าน แบ่งเป็น 2 มัด มัดหนึ่งมี 9 ก้าน ส่วนอีกมัดมี 1 ก้าน[4] ฝักถั่วพู ฝักเป็นรูปขอบขนานถึงรูปแถบ มีหน้าตัดเป็นรูปสีเหลี่ยม และแต่ละมุมของฝักจะมีปีกตามยาว ปีกมีลักษณะเป็นหยักแบบจักคล้ายฟันเลื่อย มีสีเขียว มีรูปร่างเป็นฝักสี่เหลี่ยม มีปีก 4 ปีก เมื่อตัดตามขวางจะแบ่งได้เป็น 4 แบบคือ rectangular, semi flat, flat on sides และ flat on suture ฝักมีความยาวประมาณ 11.2-29.9 เซนติเมตร สีของฝักมีทั้งสีเขียว สีม่วง และสีเหลือง ส่วนผิวของฝักจะแบ่งออกเป็น 2 แบบคือ แบบผิวเรียบและแบบผิวหยาบมาก ในฝักถั่วพูจะมีเมล็ดอยู่ประมาณ 8-20 เมล็ด[1],[4] เมล็ดถั่วพู ลักษณะของเมล็ดเป็นรูปกึ่งทรงกลม มีตั้งแต่สีขาว สีเหลือง สีครีม สีน้ำตาล สีดำ และแบบที่เป็นลวดลายต่าง ๆ แต่ส่วนใหญ่แล้วเมล็ดจะมีสีน้ำตาล และยังมีขนาดต่าง ๆ กัน โดยน้ำหนัก 100 เมล็ด อยู่ในช่วง 11-4.6 กรัม

1. ฝักอ่อนถั่วพูช่วยบำรุงร่างกาย (ฝักอ่อน) หรือจะใช้เมล็ดแก่ตากแห้งนำมาบดให้เป็นผง นำมาละลายกับน้ำครั้งละ 5-6 กรัม ใช้รับประทานก่อนอาหารวันละ 3 เวลา (เมล็ด) ส่วนหัวก็ช่วยบำรุงร่างกายด้วยเช่นกัน (หัว) 2. หัวใต้ดินนำมาเผาหรือนึ่งกินช่วยบำรุงกำลัง หรือจะใช้รากถั่วพูใช้ผสมกับสมุนไพรและน้ำดอกไม้ใช้เป็นยาชูกำลังก็ได้เช่นกัน (หัว, ราก) และอีกตำราบอกว่าให้ใช้เมล็ดแก่นำมาต้มให้สุกแล้วรับประทาน หรือจะนำเมล็ดที่ต้มสุกแล้วมาบดให้ละเอียดผสมกับน้ำสุก ใช้ดื่มก่อนอาหารวันละ 3 เวลาก็จะช่วยทำให้สุขภาพแข็งแรง เพิ่มกำลังวังชาได้เช่นกัน 3. หัวถั่วพู เมื่อนำมาตากแห้งแล้วคั่วให้เหลือง ใช้ชงกับน้ำดื่ม ช่วยแก้อาการอ่อนเพลียได้ ส่วนฝักอ่อนก็ช่วยได้เช่นกัน (หัว, ฝักอ่อน) 4. ถั่วพูอุดมไปด้วยวิตามินและแร่ธาตุหลายชนิด เช่น วิตามินเอ ซี อี และยังเป็นผักที่มีโปรตีนสูง ซึ่งเป็นตัวช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันในร่างกายและทำให้ร่างกายแข็งแรง (ฝัก) 5. หัวมีรสชุ่มเย็น ช่วยทำให้ดวงจิตชุ่มชื่น (หัว) 6. การรับประทานถั่วพูเป็นประจำจะช่วยบำรุงกระดูกและฟันได้เป็นอย่างดี เพราะถั่วพูมีแคลเซียมและฟอสฟอรัสสูง (ฝัก) 7. รากใช้ประกอบสมุนไพรและน้ำดอกไม้ ใช้เป็นยาแก้โรคหัวใจ (ราก) 8. หัวถั่วพูช่วยแก้ไข้กาฬ (หัว) 9. ช่วยแก้อาการตัวร้อน ลดไข้ในเด็กทารก (ฝักอ่อน) 10. ใบถั่วพูช่วยแก้อาการอาเจียน (ใบ) 11. หัวช่วยแก้อาการร้อนใน กระหายน้ำ (หัว) 12. ถั่วพูเป็นผักที่มีเส้นใยอาหารสูง จึงช่วยระบบขับถ่ายให้ทำงานอย่างเป็นปกติ ช่วยป้องกันอาการท้องผูก (ฝัก) 13. ช่วยแก้อาการปวดมวนท้อง (ราก) 14. ช่วยบรรเทาอาการปวดเมื่อยตามร่างกาย (ฝักอ่อน) 15. รากถั่วพูช่วยแก้โรคลมพิษกำเริบ ทำให้คลั่งเพ้อ (ราก) 16. รากใช้ปรุงเป็นยาโรคเพื่อวาโยธาตุกำเริบ ใช้รักษาดีพลุ่งพล่าน ให้คลั่งเพ้อ อาการปวดมวนท้อง กระทำให้ตาแดง ซึ่งในตำรับยาประกอบไปด้วย รากถั่วพู, พริกไทย, จันทร์ทั้งสอง, กฤษณาเสมอภาค, น้ำกระทือ, น้ำมะนาว, น้ำอ้อย, และคุลีการละลาย (ราก)

ฝักอ่อนเป็นผักสดจิ้มรับประทานกับน้ำพริก,ยำถั่วพู,ผัดกับน้ำมันหอย, แกงเผ็ด,ลวกราดน้ำกะทิ,ใส่แกงส้ม

www.rdi.kps.ku.ac.th,en.wikipedia.org/wiki/Winged_bean,

ผักกูด

Dryopteridaceae

Diplazium esculentum (Retz.) Sw. (ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Athyrium esculentum (Retz.) Copel.)

ผักกูดขาว (ชลบุรี), หัสดำ (นครราชสีมา, สุราษฎร์ธานี), กูดน้ำ (แม่ฮ่องสอน), ไก้กวิลุ ปู่แปลเด๊าะ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน), แลโพโด้ แหละโพะโด้ะ (กะเหรี่ยงเชียงใหม่), แทรอแปล๊ะ (กะเหรี่ยงแดง)

การปลูกผักกูดแบบง่ายสำหรับคนทั่วไป ทำได้โดยนำผักกูดที่พบตามริมน้ำหรือลำธารทั้งต้นเล็กและต้นใหญ่มาปลูกใส่กระถางหรือปลูกลงดินโดยตรง

75.88 กิโลกรัมต่อไร่

ต้นผักกูด จัดเป็นเฟิร์นขนาดใหญ่ที่มีเหง้าตั้งตรง และมีความสูงมากกว่า 1 เมตรขึ้นไป เหง้าปกคลุมไปด้วยใบเกล็ด เกล็ดมีขนาดกว้างประมาณ 1 มิลลิเมตรและยาวประมาณ 1 เซนติเมตร เกล็ดมีสีน้ำตาลเข้มถึงสีดำ ขอบใบเกล็ดหยักเป็นซี่ โดยเฟิร์นชนิดนี้มักจะขึ้นหนาแน่นตามชายป่าที่มีแดดส่องถึง ในบริเวณที่ลุ่มชุ่มน้ำ ตามริมลำธาร บริเวณต้นน้ำ หนองบึง ชายคลอง ในที่ที่มีน้ำขังแฉะและมีอากาศเย็น รวมไปถึงในพื้นที่เปิดโล่ง หรือในที่ที่มีร่มเงาบ้าง และจะเจริญเติบโตได้ดีบริเวณที่ชื้นแฉะ มีความชื้นสูง เติบโตในช่วงฤดูฝน ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการใช้เหง้า ใช้สปอร์ หรือไหล มีเขตการกระจายพันธุ์อยู่ในเขตร้อนทั่วไปของเอเชีย ไล่ตั้งแต่ภาคกลางของประเทศจีน ภาคใต้ของญี่ปุ่น ไปจนถึงหมู่เกาะแปซิฟิก ส่วนในประเทศไทยบ้านเราจะพบผักกูดได้ทั่วไปแทบทุกภูมิภาคในที่มีสภาพดินไม่แห้งแล้ง -ใบผักกูด ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก 2 ชั้น มีความยาวได้มากกว่า 1 เมตรและกว้างได้ถึง 50 เซนติเมตร ใบมีสีเขียวอ่อน แม้แก่จะมีสีเขียวเข้ม มีใบย่อย 1-2 คู่ล่างจะเล็กกว่าใบย่อยที่อยู่ช่วงกลาง ซึ่งมีขนาดใหญ่ได้ถึง 25 เซนติเมตร ช่วงขนาดสอบเล็กลงทันทีเป็นหลายแหลม ส่วนใบย่อยชั้นกลางจะมีใบที่มีขนาดใหญ่กว่า มีก้านสั้นหรือกึ่งไม่มีก้าน โคนใบมีลักษณะเว้าเป็นรูปหัวใจหรือเป็นติ่งหู ปลายสอบแหลมมีขนาด 2.5 เซนติเมตร ขอบหยัก ลึกประมาณ 1 ใน 4 ของระยะถึงเส้นกลางใบ ปลายเป็นรูปมน ขอบเป็นฟันเลื่อย เนื้อใบมีลักษณะบางคล้ายกระดาษ มีเส้นใบแตกแขนงแบบขนนก มีปลายเส้นถึง 10 คู่ กลุ่มสปอร์จะอยู่ใกล้และยาวตลอดความยาวของเส้นใบส่วนปลาย ส่วนก้านใบยาวประมาณ 70 เซนติเมตร

ต้นผักกูด จัดเป็นเฟิร์นขนาดใหญ่ที่มีเหง้าตั้งตรง และมีความสูงมากกว่า 1 เมตรขึ้นไป เหง้าปกคลุมไปด้วยใบเกล็ด เกล็ดมีขนาดกว้างประมาณ 1 มิลลิเมตรและยาวประมาณ 1 เซนติเมตร เกล็ดมีสีน้ำตาลเข้มถึงสีดำ ขอบใบเกล็ดหยักเป็นซี่ โดยเฟิร์นชนิดนี้มักจะขึ้นหนาแน่นตามชายป่าที่มีแดดส่องถึง ในบริเวณที่ลุ่มชุ่มน้ำ ตามริมลำธาร บริเวณต้นน้ำ หนองบึง ชายคลอง ในที่ที่มีน้ำขังแฉะและมีอากาศเย็น รวมไปถึงในพื้นที่เปิดโล่ง หรือในที่ที่มีร่มเงาบ้าง และจะเจริญเติบโตได้ดีบริเวณที่ชื้นแฉะ มีความชื้นสูง เติบโตในช่วงฤดูฝน ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการใช้เหง้า ใช้สปอร์ หรือไหล มีเขตการกระจายพันธุ์อยู่ในเขตร้อนทั่วไปของเอเชีย ไล่ตั้งแต่ภาคกลางของประเทศจีน ภาคใต้ของญี่ปุ่น ไปจนถึงหมู่เกาะแปซิฟิก ส่วนในประเทศไทยบ้านเราจะพบผักกูดได้ทั่วไปแทบทุกภูมิภาคในที่มีสภาพดินไม่แห้งแล้ง -ใบผักกูด ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก 2 ชั้น มีความยาวได้มากกว่า 1 เมตรและกว้างได้ถึง 50 เซนติเมตร ใบมีสีเขียวอ่อน แม้แก่จะมีสีเขียวเข้ม มีใบย่อย 1-2 คู่ล่างจะเล็กกว่าใบย่อยที่อยู่ช่วงกลาง ซึ่งมีขนาดใหญ่ได้ถึง 25 เซนติเมตร ช่วงขนาดสอบเล็กลงทันทีเป็นหลายแหลม ส่วนใบย่อยชั้นกลางจะมีใบที่มีขนาดใหญ่กว่า มีก้านสั้นหรือกึ่งไม่มีก้าน โคนใบมีลักษณะเว้าเป็นรูปหัวใจหรือเป็นติ่งหู ปลายสอบแหลมมีขนาด 2.5 เซนติเมตร ขอบหยัก ลึกประมาณ 1 ใน 4 ของระยะถึงเส้นกลางใบ ปลายเป็นรูปมน ขอบเป็นฟันเลื่อย เนื้อใบมีลักษณะบางคล้ายกระดาษ มีเส้นใบแตกแขนงแบบขนนก มีปลายเส้นถึง 10 คู่ กลุ่มสปอร์จะอยู่ใกล้และยาวตลอดความยาวของเส้นใบส่วนปลาย ส่วนก้านใบยาวประมาณ 70 เซนติเมตร

ใบ -ช่วยเสริมสร้างร่างกายให้แข็งแรง ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันและช่วยต่อต้านอนุมูลอิสระ ผักกูดอุดมไปด้วยธาตุเหล็กและเบตาแคโรทีน การรับประทานผักกูดร่วมกับเนื้อสัตว์จะช่วยทำให้ร่างกายดูดซึมแร่ธาตุต่างๆ ได้ดีขึ้น และยังช่วยบำรุงร่างกายอีกด้วย ใบผักกูดนำมาต้มเป็นน้ำดื่ม ช่วยแก้ไข้ตัวร้อน ผักกูดเป็นผักที่มีคุณสมบัติช่วยดับร้อน ทำให้ร่างกายปรับสภาพอุณหภูมิให้เข้ากับฤดูได้ช่วยลดระดับคอเลสเตอรอลในเม็ดเลือด ช่วยบำรุงโลหิต เนื่องจากผักกูดเป็นผักที่มีธาตุเหล็กมากที่สุดเป็นอันดับ 1 ช่วยแก้โรคโลหิตจาง ช่วยบำรุงสายตา ช่วยลดความดันโลหิตสูง ช่วยป้องกันโรคเลือดออกตามไรฟันได้ ผักกูดเป็นผักที่มีเส้นใยอาหารสูงมาก จึงช่วยให้ระบบขับถ่ายทำงานได้อย่างช่วยขับปัสสาวะช่วยแก้พิษอักเสบ

ยอดอ่อนและใบอ่อนนิยมนำมาบริโภค นำมาปรุงเป็นอาหารได้อย่างหลากหลาย ด้วยการนำมายำ ผัด ทำเป็นแกงจืด ,ส่วนชาวอีสานจะรับประทานยอดสดร่วมกับลาบ ก้อย ยำ ส้มตำ ปลาป่น หรือจะนำไปดัดแปลงเป็นเมนูอื่นๆ ,, ,,

agrimedia.agritech.doae.go.th,student.nu.ac.th,www.doctor.or.th

ผักโขม

AMARANTHACEAE

Amaranthus blitum

ผักโหม ผักหม (ภาคใต้), ผักโหมเกลี้ยง กระเหม่อลอเตอ (แม่ฮ่องสอน) เป็นต้น

ผักโขมชอบดินร่วนซุยและชุ่มชื้น ปลูกได้ตลอดทั้งปี

6 กิโลกรัมต่อไร่

ผักโขมเป็นผักที่ขึ้นได้ทั่วไปตามแหล่งธรรมชาติ เช่น ริมทาง ป่าละเมาะ ป่ารกร้าง สวนผักผลไม้ของชาวไร่ชาวนา เป็นต้น ในบ้านเราผักโขมนั้นมีอยู่หลากหลายพันธุ์ แต่สายพันธุ์ที่นิยมนำมารับประทานเป็นอาหารได้แก่ ผักโขม ผักโขมสวน ผักโขมหัด ผักโขมหนาม เป็นต้น

ผักโขมเป็นผักที่ขึ้นได้ทั่วไปตามแหล่งธรรมชาติ เช่น ริมทาง ป่าละเมาะ ป่ารกร้าง สวนผักผลไม้ของชาวไร่ชาวนา เป็นต้น ในบ้านเราผักโขมนั้นมีอยู่หลากหลายพันธุ์ แต่สายพันธุ์ที่นิยมนำมารับประทานเป็นอาหารได้แก่ ผักโขม ผักโขมสวน ผักโขมหัด ผักโขมหนาม เป็นต้น

1. ช่วยบำรุงกำลังทำให้มีสุขภาพแข็งแรง 2. ผักโขมมีสารต่อต้านอนุมูลอิสระหลายชนิด จึงมีส่วนช่วยในการชะลอวัยและความเสื่อมของเซลล์ต่าง ๆ ในร่างกาย 3. ช่วยส่งเสริมการสร้างคอลลาเจน เพิ่มความยืดหยุ่นให้กับผิวหนัง จึงช่วยชะลอการเกิดริ้วรอยได้ 4. ช่วยบำรุงและรักษาสุขภาพสายตา ป้องกันความเสื่อมของดวงตา 5. มีส่วนช่วยบำรุงกระดูกและฟันให้แข็งแรง ลดความเสี่ยงของการเกิดโรคกระดูกพรุน 6. ช่วยชะลอความเสื่อมของสมอง ชะลอปัญหาความจำเสื่อม 7. บำรุงโลหิตในร่างกาย 8. ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคหัวใจ 9. ช่วยรักษาจังหวะการเต้นของหัวใจให้คงที่ 10. ช่วยให้เจริญอาหาร แก้อาการเบื่ออาหาร 11. เป็นอาหารที่เหมาะอย่างมากกับผู้รับประทานอาหารมังสวิรัติ เพราะผักโขมอุดมไปด้วยโปรตีน 12. มีส่วนช่วยลดระดับคอเลสเตอรอลในเลือดได้ 13. แมกนีเซียมในผักโขมช่วยควบคุมความดันโลหิตให้อยู่ในระดับปกติ 14. ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคอัลไซเมอร์ในผู้สูงอายุ 15. ช่วยชะลอความเสื่อมของสายตา ลดความเสี่ยงจากการเกิดโรคดวงตาเสื่อมได้สูงถึง 43% 16. ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมะเร็งเต้านม มะเร็งปอด และมะเร็งรังไข่ 17. ช่วยกำจัดสารพิษออกจากร่างกาย 18. ช่วยป้องกันโรคเลือดออกตามไรฟัน 19. ใช้ถอนพิษไข้ ด้วยการนำรากมาปรุงเป็นยา (ราก) 20. ช่วยดับพิษภายในและภายนอก (ทั้งต้น) 21. วิตามินเคในผักโขมช่วยป้องกันภาวะเลือดไหลไม่หยุดได้ 22. ช่วยแก้อาการตกเลือด 23. ช่วยแก้อาการแน่นหน้าอกและไอหอบ (ต้น) 24. ใช้แก้อาการบิด มูกเลือด (ทั้งต้น) 25. ช่วยแก้อาการแน่นท้อง 26. ช่วยให้ระบบขับถ่ายทำงานได้สะดวก เพราะมีเส้นใยสูง 27. ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็งในกระเพาะอาหาร 28. ใช้เป็นยาขับปัสสาวะ (ราก) 29. ใช้รักษาโรคริดสีดวงทวารและจมูก (ทั้งต้น) 30. ใช้แก้ผดผื่นคัน (ทั้งต้น) 31. ช่วยรักษาฝี กลาก เกลื้อน (ทั้งต้น) 32. ใช้รักษาแผลพุพอง (ทั้งต้น, ใบสด) 33. ช่วยแก้อาการช้ำใน 34. ใช้แก้รำมะนาด (ทั้งต้น) 35. การรับประทานผักโขมจะช่วยทำให้คุณรู้สึกอิ่มเร็วขึ้นและอยู่ท้องนาน จึงเหมาะอย่างมากสำหรับผู้ที่ต้องการควบคุมน้ำหนักหรือลดความอ้วน 36. แก้อาการเด็กลิ้นเป็นฝ้าละอองและเบื่ออาหาร 37. ซุปผักโขมเป็นเมนูอาหารที่เหมาะสำหรับหญิงตั้งครรภ์อย่างมาก เพราะมีประโยชน์หลากหลายและยังช่วยบำรุงร่างกายคุณแม่และเด็กให้มีสุขภาพแข็งแรง 38. ผักโขมเป็นผักที่ช่วยบำรุงน้ำนมสำหรับคุณแม่ลูกอ่อนได้เป็นอย่างดี

ผักโขม ใบอ่อน ยอดอ่อน ต้นอ่อน นำมาลวกหรือต้มให้สุก รับประทานเป็นผักจิ้มกินกับน้ำพริกต่าง ๆ ,นำมานึ่งพร้อมกับปลา นำไปทำแกงเลียง ทำเป็นผัดผัก ผักโขมอบชีส ซุปครีมผักโขม ซุปผักโขม เป็นต้น,, ,,

https://medthai.com,http://production.doae.go.th,

ผักชีไทย

UMBELLIFERAE

Coriandrum sativum L.

ผักชีไทย (ความหมายที่เข้าใจโดยทั่วไป), ผักหอม (นครพนม), ยำแย้ (กระบี่), ผักหอมป้อม ผักหอมผอม (ภาคเหนือ), ผักหอมน้อย (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) เป็นต้น

สามารถปลูกได้ในทุกภูมิภาคของไทย

809.36 กิโลกรัมต่อไร่

ใบ : ใบของผักชีนั้นมีลักษณะคล้ายทรงกลม แต่มีรอยขอบหยักอยู่โดยรอบทำให้ดูเหมือนพัด มีกลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์ ส่วนใบอ่อน จะมีลักษณะคล้ายกับขนนก ต้น : ลำต้นของผักชีนั้น ก็เป็นอีกส่วนที่มีกลิ่นหอมไม่แพ้กัน โดยลักษณะโดดเด่นของลำต้นผักชี คือ มักจะเป็นก้านเล็กๆยาวๆ และค่อนข้างอ่อน เหมาะแก่การนำมารับประทาน ดอก : ลักษณะเด่นของพืชตระกูลผักชีนั้นอยู่ที่ดอก โดย ดอกของผักชีมักจะมีลักษณะเป็นช่อมีซี่ร่ม ดอกของผักชีนั้นมีทั้งแบบสีขาว และสีม่วงแดงอ่อนๆ อายุไข : ผักชีเป็นพืชล้มลุก ที่มีอายุค่อนข้างสั้น โดยจะมีช่วงของการเจริญเติบโตเพียงแค่ 1 ปีเท่านั้น ผักชีมีถิ่นกำเนิดในแถบเมดิเตอร์เรเนียน สำหรับแหล่งเพาะปลูกสำคัญ ๆ ในประเทศไทย ได้แก่ จังหวัดราชบุรี จังหวัดนครปฐม และกรุงเทพมหานคร ถ้าเป็นต่างประเทศจะเพาะปลูกในแถบทวีปยุโรป ทวีปอเมริกาใต้ ในประเทศอินเดีย เป็นพืชผักที่สามารถปลูกได้ตลอดปี แต่ช่วงที่เหมาะที่สุดคือฤดูหนาว เพราะจะทำให้ผักชีโตเร็วมาก

ใบ : ใบของผักชีนั้นมีลักษณะคล้ายทรงกลม แต่มีรอยขอบหยักอยู่โดยรอบทำให้ดูเหมือนพัด มีกลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์ ส่วนใบอ่อน จะมีลักษณะคล้ายกับขนนก ต้น : ลำต้นของผักชีนั้น ก็เป็นอีกส่วนที่มีกลิ่นหอมไม่แพ้กัน โดยลักษณะโดดเด่นของลำต้นผักชี คือ มักจะเป็นก้านเล็กๆยาวๆ และค่อนข้างอ่อน เหมาะแก่การนำมารับประทาน ดอก : ลักษณะเด่นของพืชตระกูลผักชีนั้นอยู่ที่ดอก โดย ดอกของผักชีมักจะมีลักษณะเป็นช่อมีซี่ร่ม ดอกของผักชีนั้นมีทั้งแบบสีขาว และสีม่วงแดงอ่อนๆ อายุไข : ผักชีเป็นพืชล้มลุก ที่มีอายุค่อนข้างสั้น โดยจะมีช่วงของการเจริญเติบโตเพียงแค่ 1 ปีเท่านั้น ผักชีมีถิ่นกำเนิดในแถบเมดิเตอร์เรเนียน สำหรับแหล่งเพาะปลูกสำคัญ ๆ ในประเทศไทย ได้แก่ จังหวัดราชบุรี จังหวัดนครปฐม และกรุงเทพมหานคร ถ้าเป็นต่างประเทศจะเพาะปลูกในแถบทวีปยุโรป ทวีปอเมริกาใต้ ในประเทศอินเดีย เป็นพืชผักที่สามารถปลูกได้ตลอดปี แต่ช่วงที่เหมาะที่สุดคือฤดูหนาว เพราะจะทำให้ผักชีโตเร็วมาก

ใบ ผักชีช่วยบำรุงและรักษาสายตา ช่วยให้เจริญอาหารมากยิ่งขึ้น ด้วยการใช้ผลแห้งนำมาบดเป็นผงรับประทานหรือนำมาต้มกับน้ำดื่ม ช่วยบำรุงธาตุในร่างกาย ช่วยแก้อาการกระหายน้ำ ช่วยลดระดับน้ำตาลในเลือด ช่วยกระตุ้นการทำงานของเลือดพลาสมาและกล้ามเนื้อ ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคมะเร็ง ช่วยแก้อาการหวัด ช่วยแก้ไอ ช่วยแก้อาการสะอึก ช่วยแก้อาการคลื่นไส้อาเจียน ช่วยแก้อาการวิงเวียนศีรษะ ช่วยแก้อาการอาหารเป็นพิษ ช่วยขับลมในกระเพาะ ช่วยแก้พิษตานซาง ช่วยแก้ตับอักเสบ ช่วยขับลมพิษ ช่วยแก้โรคหัด ช่วยต่อต้านเชื้อรา เชื้อแบคทีเรีย และไข่ของแมลง ช่วยลดอาการปวดบวมตามข้อ ต้นสด ช่วยให้ผื่นหัดออกเร็วขึ้น โดยใช้ต้นสดนำมาหั่นเป็นฝอย ๆ ใส่ลงไปในเหล้า ต้มให้เดือด นำมาใช้ทา ช่วยขับเหงื่อ ด้วยการใช้ต้นสดประมาณ 60 กรัมนำไปต้มกับน้ำดื่ม หรือจะคั้นเอาเฉพาะน้ำมาดื่มแก้อาการก็ได้ ช่วยละลายเสมหะ ด้วยการใช้ต้นสดประมาณ 60 กรัมนำไปต้มกับน้ำดื่ม หรือจะคั้นเอาเฉพาะน้ำมาดื่มแก้อาการก็ได้ ช่วยแก้เด็กเป็นผื่นแดง ไฟลามทุ่ง ด้วยการใช้ต้นสด นำมาหั่นเป็นฝอย ๆ ใส่ลงไปในเหล้าแล้วต้มให้เดือด นำมาใช้ทา ผล ใช้แก้อาการปวดฟัน เจ็บปาก ด้วยการใช้ผลนำมาต้มน้ำ แล้วนำมาอมบ้วนปากบ่อยๆ ช่วยบำรุงกระเพาะอาหาร ด้วยการใช้ผลแห้งนำมาบดเป็นผงรับประทานหรือนำมาต้มกับน้ำดื่ม ผลแก่ใช้เป็นเครื่องเทศ มีกลิ่นหอม เมื่อใช้ผสมกับตัวยาอื่น จะช่วยกระตุ้นต่อมในกระเพาะอาหารและลำไส้ เพิ่มน้ำดีให้มากขึ้น ช่วยรักษาอาการปวดท้อง ช่วยแก้อาการบิด ถ่ายเป็นเลือด ด้วยการใช้ผลประมาณ 1 ถ้วยชา นำมาตำผสมกับน้ำตาลทรายแล้วนำมาผสมน้ำดื่ม ช่วยแก้อาการท้องอืด ท้องเฟ้อ ด้วยการใช้ผลประมาณ 2 ช้อนชานำมาต้มกับน้ำดื่ม ผลและใบช่วยย่อยอาหาร ช่วยรักษาโรคริดสีดวงทวาร มีเลือดออก ด้วยการใช้ผลสดนำมาบดให้แตกผสมกับเหล้า ดื่มวันละ 5 ครั้ง หรือจะใช้ต้นสดประมาณ 120 กรัม นำมาใส่นม 2 แก้วผสมน้ำตาลดื่ม ราก ใช้รักษาเหือด หิด อีสุกอีใส ใช้เป็นน้ำกระสายยา ช่วยกระทุ้งพิษไข้หัว ไข้อีดำอีแดง

การนำใบมารับประทานเป็นผักแนม รับประทานกับอาหารอื่น หรือนำมาใช้ปรับแต่งหน้าอาหาร ช่วยถนอมอาหาร ,,, ,,

https://medthai.com/%E0%B8%9C%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%8A%E0%B8%B5/ [18 สิงหาคม 2560],http://production.doae.go.th/report/report_by_plant01.php? [21 สิงหาคม 2560],www.rspg.or.th

ผักชีฝรั่ง

UMBELLIFERAE

Eryngium foetidum L.

ผักชีดอย ผักจีดอย ผักจีฝรั่ง หอมป้อมกุลา หอมป้อมกูลวา ห้อมป้อมเป้อ (เชียงใหม่, ภาคเหนือ), มะและเด๊าะ (แม่ฮ่องสอน), ผักชีใบเลื่อย (ขอนแก่น,พิจิตร), ผักหอมเทศ ผักหอมเป (เลย,ขอนแก่น), หอมป้อม หอมเป (ชัยภูมิ), หอมน้อยฮ้อ (อุตรดิตถ์), หอมป้อมเปอะ (กำแพงเพชร) เป็นต้น

สามารถปลูกได้ทั่วไป ส่วนมากพบการผลิตในพื้นที่ภาคกลาง คือ นครปฐม และภาคเหนือ คือเชียงใหม่ นครสวรรค์

930.34 กิโลกรัมต่อไร่

ผักชีฝรั่ง เป็นพืชล้มลุก จัดอยู่ในวงศ์ผักชี โดยมีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกาใต้และประเทศเม็กซิโก แต่ปัจจุบันมีการเพาะปลูกทั่วโลก เป็นผักที่มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว มีใบสีเขียวอ่อน ขอบใบมีลักษณะคล้ายฟันเลื่อย ลำต้น และราก ลำต้นเป็นลำต้นหรือเหง้าใต้ดิน และอาจอยู่เหนือดินเล็กน้อย มีลักษณะเป็นกระเปราะกลมรีอยู่เหนือราก ส่วนรากเป็นระบบรากแก้ว และมีรากแขนง และรากฝอยแตกย่อยออกรอบๆ ใบ ใบแทงออกจากเหง้าที่เป็นลำต้น เรียงเวียนรอบเหง้า แน่นเป็นกระจุก ก้านใบมีลักษณะสั้น 0.5-1 เซนติเมตร ใบมีลักษณะเป็นรูปไข่ขอบขนวน มีลักษณะยาวรี ใบกว้าง 1-4 เซนติเมตร ยาว 5-35 เซนติเมตร ปลายใบแหลม ขอบใบหยักเป็นฟันเลื่อย และมีหนาวเล็กที่ปลายฟันเลื่อย ลักษณะใบแข็งกระด้าง ใบอ่อนมีสีเขียวสด เมื่อแก่มีสีเขียวเข้ม ดอก ดอกแทงออกตรงกลางของลำต้น มีก้านดอกแข็งยาว 10-30 เซนติเมตร มีใบประดับที่ก้านดอกรูปหอก ถัดมาเป็นดอกออกเป็นช่อ มีกลีบเลี้ยงสีเขียว 5 กลีบ รูปขนานแกมรูปไข่ ยาวประมาณ 0.5-0.75 เซนติเมตร และมีกลีบดอก 5-7 กลีบ สีขาว ดอกมีดอกย่อยจำนวนมาก เป็นดอกสมบูรณ์เพศ มีเกสรตัวผู้ 5 อัน ก้านชูอับเรณูสีขาว ส่วนเกสรเพศเมียมีลักษณะเป็นเส้นด้าย 2 เส้น ไม่มีฐานเกสร ดอกเริ่มบานหลังปลูกที่ 70-75 วัน และเมล็ดเริ่มแก่ที่ 40-50 หลังดอกบาน ผล และเมล็ด ผลมีขนาด 1.5×0.75 มิลลิเมตร เมื่อแก่ และแห้งจะปริแตกออกเป็น 2 ซีก แต่ละซีกจะมีเมล็ดด้านในจำนวนมาก

ผักชีฝรั่ง เป็นพืชล้มลุก จัดอยู่ในวงศ์ผักชี โดยมีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกาใต้และประเทศเม็กซิโก แต่ปัจจุบันมีการเพาะปลูกทั่วโลก เป็นผักที่มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว มีใบสีเขียวอ่อน ขอบใบมีลักษณะคล้ายฟันเลื่อย ลำต้น และราก ลำต้นเป็นลำต้นหรือเหง้าใต้ดิน และอาจอยู่เหนือดินเล็กน้อย มีลักษณะเป็นกระเปราะกลมรีอยู่เหนือราก ส่วนรากเป็นระบบรากแก้ว และมีรากแขนง และรากฝอยแตกย่อยออกรอบๆ ใบ ใบแทงออกจากเหง้าที่เป็นลำต้น เรียงเวียนรอบเหง้า แน่นเป็นกระจุก ก้านใบมีลักษณะสั้น 0.5-1 เซนติเมตร ใบมีลักษณะเป็นรูปไข่ขอบขนวน มีลักษณะยาวรี ใบกว้าง 1-4 เซนติเมตร ยาว 5-35 เซนติเมตร ปลายใบแหลม ขอบใบหยักเป็นฟันเลื่อย และมีหนาวเล็กที่ปลายฟันเลื่อย ลักษณะใบแข็งกระด้าง ใบอ่อนมีสีเขียวสด เมื่อแก่มีสีเขียวเข้ม ดอก ดอกแทงออกตรงกลางของลำต้น มีก้านดอกแข็งยาว 10-30 เซนติเมตร มีใบประดับที่ก้านดอกรูปหอก ถัดมาเป็นดอกออกเป็นช่อ มีกลีบเลี้ยงสีเขียว 5 กลีบ รูปขนานแกมรูปไข่ ยาวประมาณ 0.5-0.75 เซนติเมตร และมีกลีบดอก 5-7 กลีบ สีขาว ดอกมีดอกย่อยจำนวนมาก เป็นดอกสมบูรณ์เพศ มีเกสรตัวผู้ 5 อัน ก้านชูอับเรณูสีขาว ส่วนเกสรเพศเมียมีลักษณะเป็นเส้นด้าย 2 เส้น ไม่มีฐานเกสร ดอกเริ่มบานหลังปลูกที่ 70-75 วัน และเมล็ดเริ่มแก่ที่ 40-50 หลังดอกบาน ผล และเมล็ด ผลมีขนาด 1.5×0.75 มิลลิเมตร เมื่อแก่ และแห้งจะปริแตกออกเป็น 2 ซีก แต่ละซีกจะมีเมล็ดด้านในจำนวนมาก

ใบ ผักชีฝรั่งมีสารต่อต้านอนุมูลอิสระสูง ซึ่งช่วยชะลอการเสื่อมของเซลล์ต่างๆ ในร่างกาย ผักชีฝรั่งมีประโยชน์ช่วยบำรุงกระดูกและฟันให้แข็งแรง ช่วยยับยั้งและชะลอการขยายตัวของเซลล์มะเร็ง ช่วยป้องกันการเกิดโรคมะเร็ง ช่วยรักษาสมดุลในร่างกายได้เป็นอย่างดี (ใบทำเป็นชาชงดื่มวันละ 3 ถ้วย) ช่วยแก้อาการหวัด ช่วยระบายท้องด้วยการใช้น้ำคั้นหรือน้ำต้มจากใบนำมาดื่ม ช่วยแก้อาการท้องอืดท้องเฟ้อ ช่วยรักษาแผลเรื้อรัง ด้วยการใช้ใบนำมาตำแล้วพอกบริเวณที่เป็น มีส่วนช่วยทำให้เลือดหยุดไหลเร็วขึ้น ช่วยแก้บวมด้วยการใช้ใบนำมาตำแล้วพอกบริเวณที่เป็น ช่วยทดแทนการเสียธาตุเหล็กสำหรับหญิงให้นมบุตร ช่วยดับกลิ่นปากได้เป็นอย่างดีและทำให้ลมหายใจสดชื่นขึ้น ช่วยเพิ่มรสชาติให้อาหาร ช่วยดับกลิ่นคาวอาหาร ใบและใบอ่อนของผักชีฝรั่งนิยมนำมารับประทานเป็นผักสด อาจจะเป็นผักแกล้มกับน้ำพริก ลาบ ก้อย และยำต่าง ๆ รวมไปถึงสารพัดต้มยำด้วย ช่วยกระตุ้นร่างกาย ช่วยแก้ไข้ (ใบ, น้ำต้มจากราก) ลำต้น ช่วยลดระดับความดันโลหิต ช่วยทำให้ต่อมไทรอยด์ทำงานได้อย่างเป็นปกติ ช่วยบำรุงผิวพรรณ เส้นผม และเล็บให้แข็งแรง ช่วยแก้ไข้มาลาเรียด้วยการใช้ลำต้นของผักชีฝรั่งนำมาต้มกับน้ำแล้วนำมาดื่ม ช่วยขับลมในกระเพาะอาหาร ช่วยแก้อาการปวดเมื่อยตามร่างกายด้วยการใช้ลำต้นของผักชีฝรั่งนำมาตำผสมกับน้ำมันงาแล้วนำไปหมกไฟให้สุกจึงค่อยนำมาประคบแก้อาการปวดเมื่อย ช่วยฆ่าเชื้อโรค ใช้เป็นยาถ่าย ด้วยการใช้ลำต้นของผักชีฝรั่งนำมาต้มกับน้ำแล้วนำมาดื่ม ช่วยแก้พิษงูด้วยการใช้ลำต้นนำมาตำแล้วนำมาพอกบริเวณที่โดนกัด ทั้งต้น ช่วยแก้พิษแมลงสัตว์กัดต่อย ช่วยแก้อาการอาหารเป็นพิษ (ทั้งต้น)ช่วยบรรเทาอาการปวดศีรษะ ช่วยรักษาผดผื่นคันตามผิวหนัง ผักชีฝรั่งมีสรรพคุณช่วยบำรุงกำหนัด เสริมสร้างความต้องการทางเพศจากน้ำต้มของทั้งต้น ราก น้ำต้มจากรากช่วยขับปัสสาวะ ช่วยขับเหงื่อ

,,, ,,

https://medthai.com,http://puechkaset.com,

ผักปลัง

BASELLACEAE

ผักปลังแดง Basella rubra L. และ ผักปลังขาว Basella alba L.

ผักปั๋ง ผักปั่ง (ภาคเหนือ), ผักปลังใหญ่ ผักปลังขาว ผักปลังแดง (ภาคกลาง), ผักปรัง ผักปรังใหญ่ (ไทย), เดี้ยจุ่น (เมี่ยน), มั้งฉ่าง (ม้ง), เหลาะขุ้ย โปแดงฉ้าย (แต้จิ๋ว), ลั่วขุย (จีนกลาง) เป็นต้น

สามารถปลูกได้ในทุกพื้นที่ผักปลังชอบขึ้นในที่ดินร่วงซุย ระบายน้ำได้ดี สามารถปลูกได้ตลอดทั้งปี

3,992 กิโลกรัมต่อไร่

ต้นผักปลัง มีถิ่นกำเนิดในเขตร้อนของเอเชียและแอฟริกา โดยจัดเป็นไม้เถาเลื้อยล้มลุก ลำต้นอวบน้ำ เกลี้ยง กลม ไม่มีขน แตกกิ่งก้านสาขามาก มีความยาวประมาณ 2-6 เมตร หากลำต้นเป็นสีเขียวจะเรียกว่า “ผักปลังขาว” ส่วนชนิดที่ลำต้นเป็นสีม่วงแดงจะเรียกว่า “ผักปลังแดง” ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ดและวิธีการปักชำเถาแก่ เจริญเติบโตได้ดีในที่ชื้นระบายน้ำได้ดี ชอบแสงแดดรำไร สามารถพบได้ทั่วทุกภาคของประเทศ ตามป่าทุ่ง ที่รกร้าง หรือตามที่ชุ่มชื้นทั่วไป ใบผักปลัง ใบเป็นใบเดี่ยว ออกสลับกันไปตามข้อต้น ลักษณะของใบเป็นรูปไข่หรือรูปหัวใจ ปลายใบแหลม โคนใบเป็นรูปหัวใจ ส่วนขอบใบเรียบ ใบมีขนาดกว้างประมาณ 2-8 เซนติเมตรและยาวประมาณ 2.5-12 เซนติเมตร ใบมีลักษณะอวบน้ำและเป็นมันหนานุ่มมือ ฉีกขาดได้ง่าย หลังใบและท้องใบเกลี้ยงไม่มีขน เมื่อนำมาขยี้จะเป็นเมือกเหนียว ก้านใบอวบน้ำยาวประมาณ 1-3 เซนติเมตร เป็นสีเขียวและสีแดง ดอกผักปลัง ออกดอกเป็นช่อเชิงลด โดยจะออกตรงซอกใบ มีขนาดยาวประมาณ 3-21 เซนติเมตร ดอกย่อยมีขนาดเล็กและมีจำนวนมาก ไม่มีก้านชูดอก แต่ละดอกจะมีกลีบ 5 กลีบ โดยผักปลังขาวดอกจะเป็นสีเขียว ส่วนผักปลังแดงดอกจะเป็นสีม่วงแดง มีความยาวประมาณ 4 มิลลิเมตร มีใบประดับขนาดเล็ก 2 ใบติดอยู่ที่โคนของกลีบรวม ลักษณะของกลีบรวมเป็นรูประฆัง ยาวประมาณ 0.1-3 มิลลิเมตร โคนเชื่อมติดกันเป็นท่อ ที่ปลายแยกเป็นแฉก 5 แฉกเล็กน้อย ดอกมีเกสรเพศผู้จำนวน 5 ก้าน ติดอยู่ที่ฐานของกลีบดอก มีอับเรณูเป็นรูปกลม ยาวประมาณ 0.1-0.5 มิลลิเมตร รังไข่จะอยู่เหนือวงกลีบ มี 1 ช่อง ลักษณะเป็นรูปค่อนข้างรี ยาวประมาณ 0.1-0.5 มิลลิเมตร ส่วนก้านชูเกสรเพศเมียจะยาวประมาณ 0.1-0.5 มิลลิเมตร ผลผักปลัง ผลเป็นผลสด ฉ่ำน้ำ ลักษณะของผลกลมแป้น มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 5-6 มิลลิเมตร ผิวผลเรียบ ปลายผลมีร่องแบ่งเป็นลอน และไม่มีก้านผล ผลอ่อนเป็นสีเขียว เมื่อแก่แล้วจะเปลี่ยนเป็นสีดำ เนื้อผลนิ่ม ภายในผลมีน้ำสีม่วงดำ และมีเมล็ด 1 เมล็ด

ต้นผักปลัง มีถิ่นกำเนิดในเขตร้อนของเอเชียและแอฟริกา โดยจัดเป็นไม้เถาเลื้อยล้มลุก ลำต้นอวบน้ำ เกลี้ยง กลม ไม่มีขน แตกกิ่งก้านสาขามาก มีความยาวประมาณ 2-6 เมตร หากลำต้นเป็นสีเขียวจะเรียกว่า “ผักปลังขาว” ส่วนชนิดที่ลำต้นเป็นสีม่วงแดงจะเรียกว่า “ผักปลังแดง” ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ดและวิธีการปักชำเถาแก่ เจริญเติบโตได้ดีในที่ชื้นระบายน้ำได้ดี ชอบแสงแดดรำไร สามารถพบได้ทั่วทุกภาคของประเทศ ตามป่าทุ่ง ที่รกร้าง หรือตามที่ชุ่มชื้นทั่วไป ใบผักปลัง ใบเป็นใบเดี่ยว ออกสลับกันไปตามข้อต้น ลักษณะของใบเป็นรูปไข่หรือรูปหัวใจ ปลายใบแหลม โคนใบเป็นรูปหัวใจ ส่วนขอบใบเรียบ ใบมีขนาดกว้างประมาณ 2-8 เซนติเมตรและยาวประมาณ 2.5-12 เซนติเมตร ใบมีลักษณะอวบน้ำและเป็นมันหนานุ่มมือ ฉีกขาดได้ง่าย หลังใบและท้องใบเกลี้ยงไม่มีขน เมื่อนำมาขยี้จะเป็นเมือกเหนียว ก้านใบอวบน้ำยาวประมาณ 1-3 เซนติเมตร เป็นสีเขียวและสีแดง ดอกผักปลัง ออกดอกเป็นช่อเชิงลด โดยจะออกตรงซอกใบ มีขนาดยาวประมาณ 3-21 เซนติเมตร ดอกย่อยมีขนาดเล็กและมีจำนวนมาก ไม่มีก้านชูดอก แต่ละดอกจะมีกลีบ 5 กลีบ โดยผักปลังขาวดอกจะเป็นสีเขียว ส่วนผักปลังแดงดอกจะเป็นสีม่วงแดง มีความยาวประมาณ 4 มิลลิเมตร มีใบประดับขนาดเล็ก 2 ใบติดอยู่ที่โคนของกลีบรวม ลักษณะของกลีบรวมเป็นรูประฆัง ยาวประมาณ 0.1-3 มิลลิเมตร โคนเชื่อมติดกันเป็นท่อ ที่ปลายแยกเป็นแฉก 5 แฉกเล็กน้อย ดอกมีเกสรเพศผู้จำนวน 5 ก้าน ติดอยู่ที่ฐานของกลีบดอก มีอับเรณูเป็นรูปกลม ยาวประมาณ 0.1-0.5 มิลลิเมตร รังไข่จะอยู่เหนือวงกลีบ มี 1 ช่อง ลักษณะเป็นรูปค่อนข้างรี ยาวประมาณ 0.1-0.5 มิลลิเมตร ส่วนก้านชูเกสรเพศเมียจะยาวประมาณ 0.1-0.5 มิลลิเมตร ผลผักปลัง ผลเป็นผลสด ฉ่ำน้ำ ลักษณะของผลกลมแป้น มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 5-6 มิลลิเมตร ผิวผลเรียบ ปลายผลมีร่องแบ่งเป็นลอน และไม่มีก้านผล ผลอ่อนเป็นสีเขียว เมื่อแก่แล้วจะเปลี่ยนเป็นสีดำ เนื้อผลนิ่ม ภายในผลมีน้ำสีม่วงดำ และมีเมล็ด 1 เมล็ด

1. ช่วยบำรุงธาตุในร่างกาย (ใบ) 2. ยอดอ่อน ใบอ่อน ดอกอ่อน มีสารเบตาแคโรทีนที่ช่วยบำรุงดวงตา และยังมีสารที่มีคุณสมบัติเป็นสารช่วยป้องกันมะเร็งอีกด้วย (ใบ) 3. ดอกใช้เป็นยาดับพิษในเลือด (ดอก) 4. ทั้งต้นมีรสเย็น เป็นขับพิษร้อนถอนพิษไข้ ช่วยยาลดไข้ แก้อาการร้อนใน ทำให้เลือดเย็น (ทั้งต้น) 5. น้ำคั้นจากดอกใช้เป็นยาทาแก้หัวนมแตกเจ็บ (ดอก) 6. ต้นและใบมีรสหวานเอียน เป็นยาช่วยระบายท้อง (ต้น, ใบ) 7. ช่วยแก้อาการอึดอัดแน่นท้อง ด้วยการใช้ต้นสด 60 กรัม นำมาเคี่ยวกับน้ำให้ข้นแล้วรับประทาน (ต้น) 8. ต้น ราก ใบ และทั้งต้นช่วยแก้อาการท้องผูก ยอดอ่อนหรือใบยอดอ่อนสดจะมีเส้นใย ช่วยหล่อลื่นลำไส้ และเป็นยาระบายอ่อน ๆ ที่เหมาะสำหรับเด็กและสตรีตั้งครรภ์ เมื่อนำมาต้มรับประทานเป็นอาหารจะช่วยแก้อาการท้องผูกได้ และเมือกที่อยู่ในผักปลังจะมีคุณสมบัติเป็นยาระบายอ่อน ๆ ช่วยทำให้ท้องไม่ผูกได้ (ต้น, ราก, ใบ, ทั้งต้น) 9. รากมีรสหวานเอียน ใช้เป็นยาแก้พรรดึก (หรืออุจจาระที่เป็นก้อนแข็งกลม) (ราก) 10. ใบใช้เป็นยาแก้บิด (ใบ) 11. ใช้ต้นสด 60-120 กรัมนำมาต้มดื่มเป็นยาแก้ไส้ติ่งอักเสบ (ต้น) 12. ช่วยแก้กระเพาะปัสสาวะอักเสบ (ทั้งต้น) 13. ช่วยแก้ขัดเบา ด้วยการใช้ต้นสด 60 กรัม นำมาต้มกับน้ำดื่ม (ทั้งต้น) ตำรายาแก้ปัสสาวะขัดระบุให้ใช้ใบสด 60 กรัมนำมาต้มกับน้ำดื่มแบบชาต่อหนึ่งครั้ง (ใบ) 14. รากและใบช่วยขับปัสสาวะ (ราก, ใบ) 15. หมอตำแยทางภาคเหนือมักจะใช้ใบสดนำมาตำให้ละเอียด คั้นเอาน้ำเมือกมาทาบริเวณช่องคลอดของสตรี เพื่อช่วยให้สตรีมีครรภ์คลอดบุตรได้ง่ายขึ้น อีกทั้งยังแนะนำให้หญิงตั้งครรภ์รับประทานผักปลังด้วย เพราะจะช่วยทำให้คลอดบุตรได้ง่ายขึ้น โดยนำมาทำเป็นแกงผักปลังให้รับประทานทุกวันเดือนดับเดือนเต็ม เชื่อว่าจะช่วยทำให้คลอดบุตรง่าย ทำให้ไหลลื่นเหมือนผักปลัง (จากความเชื่อนี้เองจึงทำให้ผู้มีคาถาอาคมไม่กล้ารับประทาน เพราะกลัวคาถาเสื่อม) (ใบ) 16. ตกเลือดเรื้อรัง ให้ใช้ใบสด ยอดอ่อน 30 กรัม นำมาต้มรับประทาน (ใบ) 17. หมอเมืองบางท่านจะใช้ใบผักปลังนำมาตำกับข้าวสารเจ้า ใช้เป็นยาพอกแก้โรคมะเร็งไข่ปลา (เริม) (ใบ) 18. ใช้เป็นยาใส่แผลสด ใช้ห้ามเลือด หรือใช้แก้อาการฟกช้ำ ให้นำใบมาตำให้พอแหลก ผสมกับน้ำตาลทรายหรือเหล้าเล็กน้อย ใช้เป็นยาพอกบริเวณที่เป็น (ใบ) ทั้งต้นใช้เป็นยาใส่แผลสดเพื่อห้ามเลือด รักษาแผลไฟไหม้น้ำร้อนลวก (ทั้งต้น) 19. ใช้ใบและผลนำมาขยี้ทาบริเวณที่ถูกแมลงสัตว์กัดต่อย มีลักษณะเป็นแผลไหม้ จะช่วยบรรเทาอาการและทำให้รู้สึกเย็นขึ้นได้ (ใบและผล) 20. ช่วยแก้อักเสบ (ใบ, ทั้งต้น) แก้อักเสบบวม (ต้น) 21. ช่วยแก้อีสุกอีใส (ดอก) 22. รากใช้เป็นยาแก้โรคผิวหนัง แก้รังแค (ราก) 23. ดอกมีรสหวานเอียน น้ำคั้นจากดอกใช้เป็นยาทาแก้กลากเกลื้อน แก้โรคเรื้อน แก้เกลื้อน (ดอก) 24. ใบนำมาตำใช้เป็นยาพอกแก้กลากเกลื้อน แก้ผื่นคัน ผื่นแดง และฝี (ใบ)ใช้แก้ฝีหรือแผลสด ให้ใช้ใบสดนำมาตำพอกบริเวณที่เป็น หรือขยี้ทาก็ได้เช่นกัน (ใบ)บ้างว่าใช้ผลนำมาต้มรับประทานแก้ฝี (ผล) 25. ช่วยดับพิษ ดับพิษฝีดาษ แก้พิษฝีดาษ ด้วยการใช้น้ำคั้นจากดอกสด นำมาทาบริเวณที่เป็น (ต้น, ดอก, ทั้งต้น) 26. ช่วยแก้พิษฝี (ต้น) 27. ช่วยรักษาฝีเนื้อร้าย ด้วยการใช้ใบสดนำมาตำแล้วพอกบริเวณที่เป็น โดยให้เปลี่ยนยาวันละ 1-2 ครั้ง (ใบ) 28. รากนำมาต้มรับประทานเป็นยาแก้มือเท้าด่าง (ราก) 29. ช่วยแก้อาการช้ำใน กระดูกร้าว (ทั้งต้น) 30. ช่วยแก้อาการปวดแขนขา ด้วยการใช้ใบสด ยอดอ่อน 30 กรัม นำมาต้มกับน้ำดื่ม (ใบ) 31. รากใช้เป็นยาทาถูนวดให้ร้อนเพื่อให้เลือดมาหล่อเลี้ยงบริเวณที่ทามากขึ้น ส่วนน้ำคั้นจากรากก็เป็นยาหล่อลื่นได้เป็นอย่างดี (ราก) 32. ยอดอ่อนนำมาแกงหรือใส่ต้มไก่รับประทานเป็นยาบำรุงเลือดลม สำหรับคนหน้าซีด เลือดลมไม่ดี (ใบ) 33. ยอดอ่อนใช้ใส่แกงหรือต้มให้สตรีหลังคลอดบุตรที่อยู่ไฟรับประทานเป็นยาบำรุง (ใบ)

นำมาลวกหรือต้มให้สุก ใช้รับประทานร่วมกับน้ำพริก เช่น น้ำพริกอ่อง พริกตาแดง น้ำพริกดำ เป็นต้น,ยอดอ่อนและใบอ่อนนำไปประกอบอาหาร เมนูผักปลัง เช่น แกงจืดหมูสับ แกงแค แกงเลียง แกงส้ม แกงใส่อ่อมหอย แกงปลา แกงผักปลัง ผัดกับแหนม ผัดน้ำมัน ผัดใส่ไข่ ส่วนช่อดอก ต้นและ ใบ นำมาทำแกงส้ม เป็นต้น,, ,,

https://medthai.com,www.phargarden.com,มูลนิธิหมอชาวบ้าน. นิตยสารหมอชาวบ้าน เล่มที่ 233 คอลัมน์: ต้นไม้ใบหญ้า. “ผักปลังแดงหรือขาว ล้วนเทือกเถาเดียวกัน”. (เดชา ศิริภัทร). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: www.doctor.or.th. [26 เม.ย. 2014].

ผักสลัด

ASTERACEAE หรือ COMPOSITAE

Lactuca sativa L.

ผักกาดยี (ภาคเหนือ), สลัด สลัดผัก ผักสลัด (ภาคกลาง), ผักกาดปี, พังฉาย พังฉ่าย พังฉ้าย (จีน) เป็นต้น โดยเป็นพืชที่มีถิ่นกำเนิดในทวีปเอเชียและทวีปยุโรป สำหรับในประเทศไทยมีการปลูกผักกาดหอมมาช้านานแล้ว

สามารถปลูกได้ตลอดทั้งปี เจริญได้ดีในดินร่วนปนทราย ชอบความชื้น ปลูกมากที่จังหวัดนนทบุรี ราชบุรี

1,045 กิโลกรัมต่อไร่

ต้นผักกาดหอม ลักษณะของลำต้นในระยะแรกมักจะมองไม่เห็น เพราะใบมักปกคลุมไว้ แต่จะเห็นได้ชัดเมื่อถึงระยะแทงช่อดอก ลำต้นมีลักษณะเป็นข้อสั้น โดยแต่ละข้อจะเป็นที่เกิดของใบ ลักษณะของลำต้นจะค่อนข้างอวบอ้วนและตั้งตรงสูงชะลูดขึ้นจนสามารถมองเห็นได้ชัดเจน หากปลูกในพื้นที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์มาก ๆ ลำต้นอาจมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางได้ถึง 2 นิ้ว รากผักกาดหอม มีรากเป็นระบบรากแก้วที่แข็งแรงและอวบอ้วน รากแก้วสามารถหยั่งลึกลงดินได้ถึง 5 ฟุต หรือมากกว่านั้น แต่การย้ายไปปลูกจะทำให้รากแก้วเสียหายได้ (แต่การย้ายปลูกจะมีผลดีช่วยทำให้ผักกาดหอมประเภทหัว ห่อหัวได้ดีขึ้น) และรากที่เหลือจะเป็นรากแขนง แผ่กระจายอยู่ใต้ผิวดินประมาณ 1-2 ฟุต โดยรากจะอยู่รวมกันเป็นกลุ่มอย่างหนาแน่น ไม่ค่อยแพร่กระจายมากนัก โดยเจริญเติบโตได้อย่างรวดเร็วเมื่อปลูกในดินร่วนปนทรายที่มีความชื้นเพียงพอ ใบผักกาดหอม ใบมีสีตั้งแต่เขียวอ่อน สีเขียวปนเปลือง ไปจนถึงสีเขียวแก่ แต่สำหรับบางสายพันธุ์จะมีสีแดงหรือมีสีน้ำตาลปนอยู่ ทำให้มีสีแดง สีบรอนซ์ หรือสีน้ำตาลปนเขียว ใบจะแตกออกมาจากลำต้นโดยรอบ โดยพันธุ์ที่ห่อเป็นหัวจะมีใบหนา และมีเนื้อใบอ่อนนุ่ม ใบห่อหัวอัดกันแน่นคล้ายกับกะหล่ำปลี ส่วนใบที่ห่ออยู่ข้างในจะเป็นมัน ส่วนบางชนิดจะเป็นใบม้วนงอเปราะ เห็นเส้นใบได้ชัดเจน ขอบใบมีลักษณะเป็นหยัก โดยขนาดและรูปร่างของใบนั้นจะแตกต่างกันออกไปตามแต่ชนิด ดอกผักกาดหอม ออกดอกเป็นช่อดอกรวม ประกอบไปด้วยกลุ่มของดอกที่อยู่กันเป็นกระจุกตรงส่วนยอด ในแต่ละกระจุกจะประกอบไปด้วยดอกย่อยประมาณ 15-25 ดอกหรือมากกว่านั้น ก้านช่อดอกจะมีความยาวประมาณ 2 ฟุต ส่วนช่อดอกอันแรกจะเกิดบริเวณยอดอ่อน หลังจากนั้นจะเกิดบริเวณมุมใบ โดยช่อดอกที่เกิดบริเวณยอดจะมีอายุมากที่สุด ดอกผักกาดหอมเป็นดอกสมบูรณ์เพศ กลีบดอกมีสีเหลือง ตรงโคนเชื่อมติดกัน มีรังไข่ 1 ห้อง เกสรตัวเมีย 1 ก้าน มีลักษณะเป็น 2 แฉก ส่วนเกสรตัวผู้จะมี 5 ก้าน อยู่รวมกันเป็นยอดยาวห่อหุ้มก้านเกสรตัวเมียและยอดเกสรตัวเมียไว้ เมล็ดผักกากหอม หรือ เมล็ดผักสลัด เมล็ดเป็นชนิดเมล็ดเดียวที่เจริญมาจากรังไข่อันเดียว เมล็ดมีลักษณะแบนยาว หัวท้ายแหลมคล้ายรูปหอก และมีเส้นเล็ก ๆ ลาดยาวไปตามด้านยาวของเมล็ดบนเปลือกหุ้มเมล็ด เมล็ดมีเปลือกหุ้มเมล็ด บาง เปลือกจะไม่แตกเมื่อเมล็ดแห้ง เมล็ดมีสีเทาปนสีครีม มีความยาวประมาณ 4 มิลลิเมตรและกว้างประมาณ 1 มิลลิเมตร

ต้นผักกาดหอม ลักษณะของลำต้นในระยะแรกมักจะมองไม่เห็น เพราะใบมักปกคลุมไว้ แต่จะเห็นได้ชัดเมื่อถึงระยะแทงช่อดอก ลำต้นมีลักษณะเป็นข้อสั้น โดยแต่ละข้อจะเป็นที่เกิดของใบ ลักษณะของลำต้นจะค่อนข้างอวบอ้วนและตั้งตรงสูงชะลูดขึ้นจนสามารถมองเห็นได้ชัดเจน หากปลูกในพื้นที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์มาก ๆ ลำต้นอาจมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางได้ถึง 2 นิ้ว รากผักกาดหอม มีรากเป็นระบบรากแก้วที่แข็งแรงและอวบอ้วน รากแก้วสามารถหยั่งลึกลงดินได้ถึง 5 ฟุต หรือมากกว่านั้น แต่การย้ายไปปลูกจะทำให้รากแก้วเสียหายได้ (แต่การย้ายปลูกจะมีผลดีช่วยทำให้ผักกาดหอมประเภทหัว ห่อหัวได้ดีขึ้น) และรากที่เหลือจะเป็นรากแขนง แผ่กระจายอยู่ใต้ผิวดินประมาณ 1-2 ฟุต โดยรากจะอยู่รวมกันเป็นกลุ่มอย่างหนาแน่น ไม่ค่อยแพร่กระจายมากนัก โดยเจริญเติบโตได้อย่างรวดเร็วเมื่อปลูกในดินร่วนปนทรายที่มีความชื้นเพียงพอ ใบผักกาดหอม ใบมีสีตั้งแต่เขียวอ่อน สีเขียวปนเปลือง ไปจนถึงสีเขียวแก่ แต่สำหรับบางสายพันธุ์จะมีสีแดงหรือมีสีน้ำตาลปนอยู่ ทำให้มีสีแดง สีบรอนซ์ หรือสีน้ำตาลปนเขียว ใบจะแตกออกมาจากลำต้นโดยรอบ โดยพันธุ์ที่ห่อเป็นหัวจะมีใบหนา และมีเนื้อใบอ่อนนุ่ม ใบห่อหัวอัดกันแน่นคล้ายกับกะหล่ำปลี ส่วนใบที่ห่ออยู่ข้างในจะเป็นมัน ส่วนบางชนิดจะเป็นใบม้วนงอเปราะ เห็นเส้นใบได้ชัดเจน ขอบใบมีลักษณะเป็นหยัก โดยขนาดและรูปร่างของใบนั้นจะแตกต่างกันออกไปตามแต่ชนิด ดอกผักกาดหอม ออกดอกเป็นช่อดอกรวม ประกอบไปด้วยกลุ่มของดอกที่อยู่กันเป็นกระจุกตรงส่วนยอด ในแต่ละกระจุกจะประกอบไปด้วยดอกย่อยประมาณ 15-25 ดอกหรือมากกว่านั้น ก้านช่อดอกจะมีความยาวประมาณ 2 ฟุต ส่วนช่อดอกอันแรกจะเกิดบริเวณยอดอ่อน หลังจากนั้นจะเกิดบริเวณมุมใบ โดยช่อดอกที่เกิดบริเวณยอดจะมีอายุมากที่สุด ดอกผักกาดหอมเป็นดอกสมบูรณ์เพศ กลีบดอกมีสีเหลือง ตรงโคนเชื่อมติดกัน มีรังไข่ 1 ห้อง เกสรตัวเมีย 1 ก้าน มีลักษณะเป็น 2 แฉก ส่วนเกสรตัวผู้จะมี 5 ก้าน อยู่รวมกันเป็นยอดยาวห่อหุ้มก้านเกสรตัวเมียและยอดเกสรตัวเมียไว้ เมล็ดผักกากหอม หรือ เมล็ดผักสลัด เมล็ดเป็นชนิดเมล็ดเดียวที่เจริญมาจากรังไข่อันเดียว เมล็ดมีลักษณะแบนยาว หัวท้ายแหลมคล้ายรูปหอก และมีเส้นเล็ก ๆ ลาดยาวไปตามด้านยาวของเมล็ดบนเปลือกหุ้มเมล็ด เมล็ดมีเปลือกหุ้มเมล็ด บาง เปลือกจะไม่แตกเมื่อเมล็ดแห้ง เมล็ดมีสีเทาปนสีครีม มีความยาวประมาณ 4 มิลลิเมตรและกว้างประมาณ 1 มิลลิเมตร

1. ผักกาดหอมมีสารต้านอนุมูลอิสระหลายชนิด จึงช่วยในการป้องกันและต่อต้านมะเร็งได้ (ใบ) 2. น้ำคั้นจากทั้งต้นนำมาใช้ปรุงเป็นยาบำรุงร่างกายได้ (ทั้งต้น) 3. ช่วยในการนอนหลับ ทำให้จิตใจสงบและผ่อนคลาย แก้อารมณ์เสียง่าย โดย ดร.ดันแคน (แพทย์ยุคกลางชาวอังกฤษ) ระบุว่าในใบหรือก้านของผักกาดหอมจะมีสารรสขมที่มีชื่อว่า ?แลกทูคาเรียม? (Lactucarium) ซึ่งสารนี้มีคุณสมบัติทำให้เกิดอาการง่วงนอน ทำให้จิตใจสงบและผ่อนคลาย การรับประทานผักกาดหอมแบบสด ๆ ก่อนนอนหรือรับประทานเป็นอาหารมื้อเย็น จึงช่วยทำให้เรานอนหลับได้สบายยิ่งขึ้นนั่นเอง 4. ผักกาดหอมมีน้ำเป็นองค์ประกอบโดยส่วนมาก จึงเป็นผักที่เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวาน 5. ผักกาดหอมอุดมไปด้วยธาตุเหล็กที่ช่วยเสริมการสร้างเม็ดเลือดหรือฮีโมโกลบิน (Hemoglobin) จึงเหมาะอย่างมากสำหรับผู้ที่เป็นโรคโลหิตจาง และยังช่วยแก้อาการอ่อนเพลีย หรือมีสมาธิสั้น การเรียนรู้ลดลง 6. น้ำคั้นจากใบช่วยแก้ไข้ได้ 7. น้ำคั้นจากใบใช้เป็นยาแก้ไอได้เป็นอย่างดี (ใบ) 8. เมล็ดผักกาดหอมตากแห้งประมาณ 5 กรัมนำมาชงกับน้ำร้อน 1 ถ้วยกาแฟ ใช้ดื่มก่อนอาหารเช้าและเย็น ถ้าหากใช้ต้นให้ใช้เพียงครึ่งต้นรับประทานเพื่อช่วยขับเสมหะและแก้อาการไอ และไม่ควรใช้มากเกินไป (เมล็ด, ต้น) 9. น้ำคั้นจากใบมีสรรพคุณเป็นยาขับเหงื่อ (น้ำคั้นจากใบ) 10. ช่วยแก้อาการกระหายน้ำ (น้ำคั้นจากทั้งต้น) 11. การรับประทานผักกาดหอมจะช่วยในการขับถ่าย ช่วยป้องกันและบรรเทาอาการท้องผูกได้ (ทั้งต้น) 12. น้ำคั้นจากทั้งต้นใช้เป็นยาระบายได้ (ทั้งต้น) 13. ช่วยขับลมในลำไส้ (น้ำคั้นจากทั้งต้น) 14. ช่วยขับพยาธิ (น้ำคั้นจากทั้งต้น) 15. ช่วยขับปัสสาวะ (น้ำคั้นจากใบ, เมล็ด) 16. ช่วยรักษาโรคริดสีดวงทวาร (เมล็ด) 17. เมล็ดผักกาดหอมใช้รักษาโรคตับ (เมล็ด) 18. น้ำคั้นจากทั้งต้นใช้ทาฝีมะม่วงที่รีดเอาหนองออกแล้วได้ (ทั้งต้น) 19. ช่วยระงับอาการปวด (เมล็ด) 20. ช่วยแก้อาการปวดเอว (เมล็ด) 21. เมล็ดผักกาดหอมช่วยขับน้ำนมของสตรีหลังคลอดบุตร (เมล็ด)

สำหรับคนไทยแล้วจะนิยมใช้รับประทานกับอาหารจำพวกยำต่าง ๆ เช่น ข้าวเกรียบปากหม้อ สาคูไส้หมู เป็นต้น,สลัด,, ,,

www.doae.go.th,www.thaihealth.or.th,www.royalprojectthailand.com

เรดโอ๊ค

,,, ,,

,,

เรดโอ๊ค

ผักหวานป่า

Opiliaceae

Melientha suavis Pierre

ก้านตรง จ๊าผักหวาน เต๊าะ นานาเซียม มะยมป่า ผักหวานใต้ใบ โกขลุ่ยกะนิ ผักหวานป่ามักเข้าใจผิดกับผักหวานอีกชนิดที่มีลักษณะคล้ายกัน (urobotrya siamensis hiepko) ซึ่งชาวอีสานเรียกว่า ต้นเสน ชาวจันทบุรี เรียก ผักหวานเขา ชาวชลบุรี เรียก ผักหวานดง ชาวลำปาง เรียก แก้ก้อง ชาวเชียงใหม่ เรียก นางจุมชาวสระบุรี เรียก ผักหวานเมา และชาวประจวบ เรียก ดีหมี ซึ่งทำให้เกิดอาการเบื่อเมาหากรับประทานมาก

ผักหวานป่า มีถิ่นกําเนิดในแถบประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ได้แก่ พม่า มาเลเซีย ลาว จีนตอนใต้ ฯลฯ รวมถึงประเทศไทยด้วย พบเติบโตในพื้นที่ที่สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 200 เมตร ขึ้นไป แต่ไม่เกิน 600 เมตร พบเติบโตทั่วไปในป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรัง โดยพบมากบริเวณเชิงเขาด้านล่างที่ระดับ 200-300 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล ปลูกมากในอุตรดิตถ์ ราชบุรี

328.33 กิโลกรัมต่อไร่

ลำต้น ผักหวานป่า เป็นไม้พุ่มยืนต้นขนาดกลาง มีลำต้นสูงประมาณ 5-10 เมตร หรือโตเต็มที่อาจสูงได้มากถึง15 เมตร แต่ที่พบทั่วไปในแปลงปลูกจะเป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก เพราะมีการตัดยอด และตัดแต่งกิ่ง โดยลำต้นเป็นไม้เนื้อแข็ง ลำต้นแตกกิ่งมาก เปลือกลำต้นมีสีน้ำตาลอมเทา ผิวลำต้นขรุขระ ใบ ผักหวานป่าเป็นพืชใบเลี้ยงคู่ แตกใบออกเป็นใบเดี่ยวๆ เรียงสลับกันบริเวณปลายกิ่ง มีก้านใบสั้น ใบมีรูปไข่ค่อนข้างรี โคนใบสอบ ปลายใยแหลม แผ่นใบ และขอบใบเรียบ ใบอ่อนหรือยอดอ่อนมีสีเขียวอ่อน ใบแก่มีสีเขียวเข้ม และเป็นมัน แผ่นใบบาง ค่อนข้างกรอบ ขนาดใบกว้างประมาณ 2.5-5 เซนติเมตร ยาวประมาณ 5-12 เซนติเมตร ดอก ดอกผักหวานป่าออกดอกเป็นช่อบริเวณกิ่ง และลำต้น ก้านช่อดอกยาวประมาณ 15-20 เซนติเมตร ช่อดอกประกอบด้วยดอกย่อยขนาดเล็กจำนวนมาก ดอกย่อยมีลักษณะทรงกลม สีเขียวอ่อน ประกอบด้วยดอกตัวผู้ที่ไม่มีก้านดอก 3-5 ดอก ส่วนดอกตัวเมียมีก้านดอกยาวประมาณ 3-8 มิลลิเมตร มักพบเป็นดอกเดี่ยว หรืออาจพบเป็นกลุ่ม 3-5 ดอก ผล และเมล็ด ผลของผักหวานป่ามีลักษณะกลมเกือบเป็นรูปไข่ ขนาดผล 1.5-2 เซนติเมตร ยาว 2.2-4 เซนติเมตร เปลือกผลเรียบ และบาง เนื้อผลค่อนข้างหนา และฉ่ำน้ำ ผลอ่อนมีสีเขียว และมีนวลเคลือบ เมื่อสุกมีสีเหลือง และสุกจัดจนร่วงจะมีสีเหลืองเข้ม ภายในมีเมล็ด 1 เมล็ด

ลำต้น ผักหวานป่า เป็นไม้พุ่มยืนต้นขนาดกลาง มีลำต้นสูงประมาณ 5-10 เมตร หรือโตเต็มที่อาจสูงได้มากถึง15 เมตร แต่ที่พบทั่วไปในแปลงปลูกจะเป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก เพราะมีการตัดยอด และตัดแต่งกิ่ง โดยลำต้นเป็นไม้เนื้อแข็ง ลำต้นแตกกิ่งมาก เปลือกลำต้นมีสีน้ำตาลอมเทา ผิวลำต้นขรุขระ ใบ ผักหวานป่าเป็นพืชใบเลี้ยงคู่ แตกใบออกเป็นใบเดี่ยวๆ เรียงสลับกันบริเวณปลายกิ่ง มีก้านใบสั้น ใบมีรูปไข่ค่อนข้างรี โคนใบสอบ ปลายใยแหลม แผ่นใบ และขอบใบเรียบ ใบอ่อนหรือยอดอ่อนมีสีเขียวอ่อน ใบแก่มีสีเขียวเข้ม และเป็นมัน แผ่นใบบาง ค่อนข้างกรอบ ขนาดใบกว้างประมาณ 2.5-5 เซนติเมตร ยาวประมาณ 5-12 เซนติเมตร ดอก ดอกผักหวานป่าออกดอกเป็นช่อบริเวณกิ่ง และลำต้น ก้านช่อดอกยาวประมาณ 15-20 เซนติเมตร ช่อดอกประกอบด้วยดอกย่อยขนาดเล็กจำนวนมาก ดอกย่อยมีลักษณะทรงกลม สีเขียวอ่อน ประกอบด้วยดอกตัวผู้ที่ไม่มีก้านดอก 3-5 ดอก ส่วนดอกตัวเมียมีก้านดอกยาวประมาณ 3-8 มิลลิเมตร มักพบเป็นดอกเดี่ยว หรืออาจพบเป็นกลุ่ม 3-5 ดอก ผล และเมล็ด ผลของผักหวานป่ามีลักษณะกลมเกือบเป็นรูปไข่ ขนาดผล 1.5-2 เซนติเมตร ยาว 2.2-4 เซนติเมตร เปลือกผลเรียบ และบาง เนื้อผลค่อนข้างหนา และฉ่ำน้ำ ผลอ่อนมีสีเขียว และมีนวลเคลือบ เมื่อสุกมีสีเหลือง และสุกจัดจนร่วงจะมีสีเหลืองเข้ม ภายในมีเมล็ด 1 เมล็ด

ป้องกันโรคเกี่ยวกับปราสาท และสมอง เช่น อัลไซเมอร์ ป้องกันโรคมะเร็ง ป้องกันโรคหัวใจขาดเลือด ป้องกันโรคเบาหวาน ช่วยลดความอ้วน ช่วยบำรุงร่างกาย ต้านอนุมูลอิสระ แก้ร้อนใน ช่วยลดไข้ แก้น้ำดีพิการ แก้อาการเบื่อเมา บรรเทาอาการปวดมดลูก แก้ปวดเมื่อยตามร่างกาย ใบ และน้ำยางจากใบนำมาเคี้ยวหรือกลั้วภายในปาก สำหรับแก้ลิ้นเป็นฟ้า ใบ และยอดอ่อนนำมาต้มน้ำดื่ม ช่วยแก้กระหายน้ำ ป้องกันโรคปากนกกระจอกราก และลำต้น ช่วยย่อยอาหาร ขับลมในลำไส้ แก้ท้องเสีย ช่วยแก้พิษร้อน ช่วยถอนพิษไข้ แก้น้ำดีพิการ แก่นลำต้นนำมาต้มกับต้นน้ำนมสาว ใช้เป็นยากระตุ้นน้ำนม

แกงผักหวานป่าใส่ปลาแห้ง,ผัดใส่ไข่ ,แกงผักหวานป่าใส่ไข่มดแดง, ไข่เจียว,แกงเลียง,

http://puechkaset.com,,

มะกรูด

RUTACEAE

Citrus hystrix DC.

มะขู (แม่ฮ่องสอน), มะขุน มะขูด (ภาคเหนือ), ส้มกรูด ส้มมั่วผี (ภาคใต้) เป็นต้น

ปลูกได้ทั่วไป ส่วนมากผลิตในภาคตะวันตก และภาคกลาง

190.78 กิโลกรัมต่อไร่

เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก เป็นไม้เนื้อแข็ง ลำต้นและกิ่งมีหนามยาวเล็กน้อย ใบเป็นใบประกอบชนิดลดรูป มีใบย่อย 1 ใบ เรียงสลับ รูปไข่ คือมีลักษณะคล้ายกับใบไม้ 2 ใบ ต่อกันอยู่ คอดกิ่วที่กลางใบเป็นตอน ๆ มีก้านแผ่ออกใหญ่เท่ากับแผ่นใบ ทำให้เห็นใบเป็น 2 ตอน กว้าง 2.5-4 เซนติเมตร ยาว 4-7 เซนติเมตร ใบสีเขียวแก่พื้นผิวใบเรียบเกลี้ยง เป็นมัน ค่อนข้างหนา มีกลิ่นหอมมากเพราะมีต่อมน้ำมันอยู่ ซึ่งผลแบบนี้เรียกว่า hesperidium (ผลแบบส้ม) ใบด้านบนสีเข้ม ใต้ใบสีอ่อน ดอกออกเป็นกระจุก 3 – 5 ดอก กลีบดอกสีขาว เกสรสีเหลือง ร่วงง่าย มีกลิ่นหอม มีผลสีเขียวเข้มคล้ายมะนาวผิวเปลือกนอกขรุขระ ขั้วหัวท้ายของผลเป็นจุก ผลอ่อนมีเป็นสีเขียวแก่ เมื่อผลสุกจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองสด พันธุ์ที่มีผลเล็ก ผิวจะขรุขระน้อยกว่าและไม่มีจุกที่ขั้ว ภายในมีเมล็ดจำนวนมาก ๆ สารเคมีที่สำคัญที่พบได้ในผลมะกรูดก็คือน้ำมันหอมระเหย ซึ่งมีทั้งในส่วนของเปลือกผลหรือผิวมะกรูดและในส่วนของใบ โดยเปลือกผลจะมีน้ำมันหอมระเหยประมาณ 4% และในส่วนของใบนั้นจะมีน้ำมันหอมระเหยอยู่ประมาณ 0.08% และยังสกัดยากกว่าน้ำมันในเปลือกผลอีกด้วย แต่ก็ยังมีจุดเด่นตรงที่น้ำมันจากใบจะมีกลิ่นมากกว่านั่นเอง จึงนิยมใช้ทั้งน้ำมันมะกรูดทั้งจากใบและเปลือกผล ซึ่งน้ำมันหอมระเหยนี้ก็สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้หลายอย่างและยังมีสรรพคุณเป็นยาอีกด้วย ! การใช้น้ำมันหอมระเหยมะกรูดมาใช้ทาภายนอกหลังจากทาแล้วภายใน 4 ชั่วโมง ไม่ควรให้ผิวหนังบริเวณที่ทานั้นสัมผัสกับแสงแดดโดยตรง เพราะอาจจะทำให้ผิวหนังบริเวณนั้นไหม้ได้

เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก เป็นไม้เนื้อแข็ง ลำต้นและกิ่งมีหนามยาวเล็กน้อย ใบเป็นใบประกอบชนิดลดรูป มีใบย่อย 1 ใบ เรียงสลับ รูปไข่ คือมีลักษณะคล้ายกับใบไม้ 2 ใบ ต่อกันอยู่ คอดกิ่วที่กลางใบเป็นตอน ๆ มีก้านแผ่ออกใหญ่เท่ากับแผ่นใบ ทำให้เห็นใบเป็น 2 ตอน กว้าง 2.5-4 เซนติเมตร ยาว 4-7 เซนติเมตร ใบสีเขียวแก่พื้นผิวใบเรียบเกลี้ยง เป็นมัน ค่อนข้างหนา มีกลิ่นหอมมากเพราะมีต่อมน้ำมันอยู่ ซึ่งผลแบบนี้เรียกว่า hesperidium (ผลแบบส้ม) ใบด้านบนสีเข้ม ใต้ใบสีอ่อน ดอกออกเป็นกระจุก 3 – 5 ดอก กลีบดอกสีขาว เกสรสีเหลือง ร่วงง่าย มีกลิ่นหอม มีผลสีเขียวเข้มคล้ายมะนาวผิวเปลือกนอกขรุขระ ขั้วหัวท้ายของผลเป็นจุก ผลอ่อนมีเป็นสีเขียวแก่ เมื่อผลสุกจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองสด พันธุ์ที่มีผลเล็ก ผิวจะขรุขระน้อยกว่าและไม่มีจุกที่ขั้ว ภายในมีเมล็ดจำนวนมาก ๆ สารเคมีที่สำคัญที่พบได้ในผลมะกรูดก็คือน้ำมันหอมระเหย ซึ่งมีทั้งในส่วนของเปลือกผลหรือผิวมะกรูดและในส่วนของใบ โดยเปลือกผลจะมีน้ำมันหอมระเหยประมาณ 4% และในส่วนของใบนั้นจะมีน้ำมันหอมระเหยอยู่ประมาณ 0.08% และยังสกัดยากกว่าน้ำมันในเปลือกผลอีกด้วย แต่ก็ยังมีจุดเด่นตรงที่น้ำมันจากใบจะมีกลิ่นมากกว่านั่นเอง จึงนิยมใช้ทั้งน้ำมันมะกรูดทั้งจากใบและเปลือกผล ซึ่งน้ำมันหอมระเหยนี้ก็สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้หลายอย่างและยังมีสรรพคุณเป็นยาอีกด้วย ! การใช้น้ำมันหอมระเหยมะกรูดมาใช้ทาภายนอกหลังจากทาแล้วภายใน 4 ชั่วโมง ไม่ควรให้ผิวหนังบริเวณที่ทานั้นสัมผัสกับแสงแดดโดยตรง เพราะอาจจะทำให้ผิวหนังบริเวณนั้นไหม้ได้

1. ประโยชน์ของมะกรูดมะกรูดมีสารต่อต้านอนุมูลอิสระสูง ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันให้ร่างกายแข็งแรงและต้านทานโรค ช่วยทำให้เจริญอาหาร 2. น้ำมันหอมระเหยจากมะกรูดมีสรรพคุณช่วยผ่อนคลายความเครียด คลายความกังวล ทำให้จิตใจสงบนิ่ง ด้วยการสูดดมผิวมะกรูดหรือน้ำมันมะกรูดจะช่วยได้ระดับหนึ่ง แต่การใช้ไม่ควรจะใช้ความเข้มข้นมากกว่า 1% เพราะอาจจะทำให้เกิดการระคายเคืองได้ 3. ช่วยแก้อาการนอนไม่หลับ ด้วยการใช้ผิวมะกรูด รากชะเอม ไพล เฉียงพร้า ขมิ้นอ้อย ในปริมาณเท่ากัน นำมาบดเป็นผง นำมาชงละลายน้ำร้อนหรือต้มเป็นน้ำดื่ม 4. ใช้เป็นยาบำรุงหัวใจ ด้วยการใช้ผิวมะกรูดสดฝานเป็นชิ้นเล็ก ๆ ประมาณ 1 ช้อนแกง เติมการบูรหรือพิมเสน 1 หยิบมือ ชงด้วยน้ำเดือด แช่ทิ้งไว้ แล้วนำน้ำที่ได้มาดื่ม 1-2 ครั้ง (เปลือกผล) 5. ช่วยแก้ลม หน้ามืด วิงเวียนศีรษะ ด้วยการใช้เปลือกมะกรูดฝานบาง ๆ ชงกับน้ำเดือดใส่การบูรเล็กน้อย แล้วนำมารับประทานแก้อาการ (เปลือกผล) 6. ช่วยแก้อาการไอ ขับเสมหะ ด้วยการใช้ผลมะกรูดนำมาผ่าซีก เติมเกลือ นำไปลนไฟให้เปลือกนิ่ม แล้วบีบน้ำมะกรูดลงในคอทีละน้อย ๆ จะช่วยแก้อาการไอได้ สูตรนี้ก็สามารถใช้เป็นยาขับเสมหะได้ด้วยเช่นกัน 7. ใช้แก้อาเจียนเป็นเลือด แก้ช้ำในได้อีกด้วย 8. ช่วยฟอกโลหิต ด้วยการนำผลมะกรูดสดมาผ่าเป็น 2 ซีกแล้วนำไปดองกับเกลือหรือน้ำผึ้งประมาณ 1 เดือน แล้วรินเอาแต่น้ำดื่ม จะช่วยฟอกโลหิตได้เป็นอย่างดี 9. ใบมะกรูดมีสรรพคุณช่วยยับยั้งหรือชะลอการขยายตัวของเซลล์มะเร็ง ช่วยต่อต้านมะเร็งได้ เนื่องจากใบมะกรูดนั้นอุดมไปด้วยเบต้าแคโรทีน 10. ช่วยแก้เสมหะเป็นพิษ ด้วยการใช้ผิวมะกรูดสดฝานเป็นชิ้นเล็ก ๆ ประมาณ 1 ช้อนแกง เติมการบูรหรือพิมเสน 1 หยิบมือ ชงด้วยน้ำเดือด แช่ทิ้งไว้ แล้วนำน้ำที่ได้มาดื่ม 1-2 ครั้ง (เปลือกผล, ราก) 11. น้ำมะกรูดใช้แก้อาการเลือดออกตามไรฟันได้ โดยหลังแปรงฟันเสร็จให้ใช้น้ำมะกรูดถูบาง ๆ บริเวณเหงือก 12. ใช้ปรุงเป็นยาช่วยขับลมในลำไส้ แก้อาการจุกเสียด ท้องอืด แน่นท้อง ด้วยการใช้ผิวมะกรูดสดฝานเป็นชิ้นเล็ก ๆ ประมาณ 1 ช้อนแกง เติมการบูรหรือพิมเสน 1 หยิบมือ ชงด้วยน้ำเดือด แช่ทิ้งไว้ แล้วนำน้ำที่ได้มาดื่ม 1-2 ครั้ง (เปลือกผล) 13. ช่วยแก้อาการปวดท้องหรือใช้เป็นยาแก้ปวดท้องในเด็กอ่อน ด้วยการนำผลมะกรูดมาคว้านไส้กลางออก นำมหาหิงคุ์ใส่และปิดจุก แล้วนำไปเผาไฟจนดำเกรียมและบดจนเป็นผงละลายกับน้ำผึ้งไว้รับประทานแก้อาการปวดได้ หรือจะนำมาป้ายลิ้นเด็กอ่อน ใช้เป็นยาขับขี้เทาก็ได้เช่นกัน 14. ช่วยขับระดู ขับลม ด้วยการใช้ผลมะกรูดนำมาดองทำเป็นยาดองเปรี้ยวไว้รับประทานแก้อาการ 15. ช่วยกระทุ้งพิษ ช่วยรักษาฝีภายใน (ราก) 16. ช่วยยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ได้เป็นอย่างดี 17. น้ำมันมะกรูดมีฤทธิ์อ่อน ๆ ช่วยยับยั้งการหดเกร็งของกล้ามเนื้อได้ 18. ใช้สระผมเพื่อทำความสะอาด ทำให้ผมดกเงางาม ป้องกันผมหงอก แก้ปัญหาผมร่วง ความเปรี้ยวของน้ำมะกรูดยังมีฤทธิ์เป็นกรดช่วยขจัดคราบแชมพู หรือชำระล้างสิ่งอุดตันต่าง ๆ ตามรูขุมขนบนหนังศีรษะ แล้วยังทำให้ผมหวีง่ายอีกด้วย ด้วยการผ่ามะกรูดเป็น 2 ชิ้น เมื่อสระผมเสร็จ ให้เอามะกรูดสระผมซ้ำ ด้วยการใช้มะกรูดยีให้ทั่วบนผม แล้วล้างออก จะช่วยทำความสะอาดผมได้ 19. ช่วยล้างสารเคมีในเส้นผม เนื่องจากในแต่ละวันเราต้องโดนทั้งฝุ่นละออง แสงแดด ยาสระผม ซึ่งเป็นสาเหตุที่อาจทำให้ผมแห้งกรอบได้ แม้จะใช้ครีมนวดผมหรือทรีตเมนต์บำรุงและซ่อมแซมผมก็ตาม แต่สิ่งเหล่านี้ก็ยังมีส่วนผสมของสารเคมีอยู่ สำหรับวิธีการปกป้องเส้นผมและล้างสารเคมีก็ง่าย เพียงแค่ใช้น้ำมะกรูดมาชโลมบนผมที่เปียกชุ่ม แล้วหมักทิ้งไว้ประมาณ 10 นาทีแล้วล้างออกด้วยน้ำสะอาด แล้วล้างซ้ำอีกรอบด้วยน้ำเย็นจะทำให้ผมเงางามและมีน้ำหนักขึ้น และยังช่วยถนอมเส้นผมและบำรุงเส้นผมไปในตัวอีกด้วย 20. ใช้รักษารังแคและชันนะตุ ด้วยการนำมะกรูดมาเผาไฟ นำมาผ่าเป็นซีกแล้วใช้สระผม จะช่วยรักษาอาการชันนะตุได้ 21. ใช้ผสมเป็นน้ำอาบเพื่อทำความสะอาด ช่วยทำให้ผิวไม่แห้ง ด้วยการนำมะกรูดมาผ่าซีกลงในหม้อต้มเป็นน้ำอาบ 22. มีอาหารบางชนิดที่นิยมใช้น้ำมะกรูดเป็นส่วนผสมเนื่องจากน้ำมะกรูดมีน้ำมันหอมระเหยอยู่มาก มีกลิ่นฉุน สามารถนำไปใช้ไล่แมลงบางชนิดได้ เช่น มอดและมดในข้าวสาร ด้วยการใช้ใบมะกรูดสด ๆ ประมาณ 4-5 ใบต่อข้าว 1 ถัง แล้วฉีกใบเป็น 2 ส่วนให้กลิ่นออก แล้วใส่ลงในถังข้าวสาร เมื่อใบมะกรูดแห้งแล้วก็ให้เปลี่ยนใบใหม่ 23. มะกรูดสามารถใช้ในการไล่ยุงและกำจัดลูกน้ำได้ เมื่อทานหรือคั้นเอาน้ำแล้วก็อย่าทิ้งเปลือก ให้นำเปลือกมาตากแห้งและเผาไฟจะช่วยไล่ยุงได้ดีนัก (เปลือกผล) 24. ในปัจจุบันมีการผลิตน้ำมันหอมระเหยในรูปแบบแคปซูลเพื่อใช้ไล่แมลงและหนอนสำหรับเกษตรกร ด้วยการใช้โปรยไว้ใต้ต้นไม้ที่ต้องการไล่แมลง แคปซูลก็จะค่อย ๆ ปล่อยน้ำมันออกมา แถมยังไม่มีอันตรายอีกด้วย 25. น้ำมันจากใบมะกรูดมีส่วนช่วยกระตุ้นการเจริญเติบโตของเชื้อราบางชนิด เช่น ช่วยกระตุ้นการสร้างเส้นใยของราพวกมูเคอร์ แอสเปอร์จิลลัส อัลเทอร์นาเรีย และกระตุ้นการสร้างสปอร์ของแอสเปอร์จิลลัส 26. ใบมะกรูดและน้ำมะกรูดสามารถใช้ดับกลิ่นคาวในอาหารได้ 27. ใช้ในการประกอบอาหารและแต่งกลิ่นคาวหวานของอาหาร เช่น ต้มยำ แกงเผ็ด ผัดเผ็ด ฉู่ฉี่ ห่อหมก ทอดมัน โรยหน้าข้าวเหนียวหน้ากุ้ง ฯลฯ 28. น้ำมะกรูดสามารถใช้แทนน้ำมะนาว หรือใช้ร่วมกับมะนาวได้ จะได้รสเปรี้ยวและความหอมของน้ำมันหอมระเหยที่ผิวมะกรูดเพิ่มขึ้นไปด้วย 29. มะกรูดยังใช้ในพระราชพิธีสำคัญ เช่น พระราชพิธีโสกันต์ ซึ่งระบุไว้ว่าจะต้องมีผลมะกรูดและใบส้มป่อยในการประกอบพิธี 30. ยาฟอกเลือดสตรี ขับระดู ยาบำรุงประจำเดือน หรือยาแก้ผอมแห้งแรงน้อย มักจะมีมะกรูดอยู่ในตำรับยาเสมอ 31. มีการนำเปลือกของมะกรูดมาใช้เป็นส่วนผสมในเครื่องสำอางบางชนิด อย่างเช่น สบู่ แชมพูมะกรูดหรือยาสระผมมะกรูด ผลิตภัณฑ์ป้องกันยุงและแมลง เป็นต้น 32. หากถูกปลิงกัด ไม่ควรดึงออก เพราะจะทำให้แผลฉีกขาดและเลือดจะไหลไม่หยุด แต่วิธีที่ควรทำในเบื้องต้นให้ใช้น้ำมะกรูดมาราดใส่ตรงที่ถูกปลิงเกาะ ก็จะทำให้ปลิงหลุดออกมาเอง 33. มะกรูดช่วยแก้ปัญหากลิ่นเท้าเหม็น มีกลิ่นอับเชื้อรา ด้วยสูตรมะกรูด ขิง ข่า เกลือ อย่างละเท่า ๆ กัน นำมาต้มรอให้อุ่นสักนิดแล้วแช่เท้าทิ้งไว้ประมาณ 15 นาทีก็จะช่วยลดกลิ่นอับแถมยังคลายความปวดเมื่อยได้อีกด้วย 34. ช่วยดูดกลิ่นในรองเท้าหรือตู้รองเท้า ด้วยการใช้ผิวมะกรูด ตะไคร้หอม ถ่านป่น และสารส้ม อย่างละ 1 ส่วน นำมาใส่ถุงที่ทำจากผ้าขาวบางหรือผ้าที่มีช่องระบายอากาศ แล้วนำไปใส่ไว้ในตู้รองเท้าหรือในรองเท้า จะช่วยดูดกลิ่นได้อย่างหมดจดเลยทีเดียว 35. ช่วยทำความสะอาดคราบตามซอกเท้าเพื่อลดความหมักหมมด้วยการใช้สับปะรด 2 ส่วน, สะระแหน่ 1/2 ส่วน, น้ำมะกรูด 1/2 ส่วน, เกลือ 2 ส่วน นำมาปั่นรวมกันแล้วนำไปขัดเท้า 36. การอบซาวน่าสมุนไพรเพื่อขับสารพิษผ่านเหงื่อและรูขุมขน มักจะมีสมุนไพรที่ประกอบไปด้วย ขมิ้นอ้อย ขมิ้นชัน ไพล ตะไคร้ พิมเสน การบูร และผิวมะกรูดผสมอยู่ด้วย ซึ่งแต่ละตัวก็มีสรรพคุณในการช่วยขับสารพิษทั้งสิ้น

ใบมะกรูด มักถูกนำไปใช้ในหลายประเทศสำหรับใช้เป็นสารกันเสียในผลิตภัณฑ์อาหาร (preserve foods) และยังทำให้เกิดความอยากอาหาร นอกจากนี้ยังนำใบมะกรูดไปใช้ในการปรุงอาหาร โดยใบมะกรูดที่ไม่แก่หรืออ่อนเกินไป นิยมหั่นเป็นฝอยใส่ในยำ พร่า ก้อย ใบแก่ใส่แกงเผ็ด ต้มยำ ต้มโคล้ง, น้ำมะกรูด และผิวผลมะกรูดโดยส่วนมากจะใช้ปรับปรุงรสชาติและกลิ่นรสของอาหารในภูมิภาคเอเชีย เช่น ในประเทศอินโดนีเซีย มักนิยมใช้ใบมะกรูดเพื่อกลิ่นรสที่จำเพาะ เช่น เครื่องปรุง และเครื่องดื่ม ส่วนในประเทศไทยใช้ผิวมะกรูดเป็นเครื่องเทศ โดยใช้เป็นส่วนผสมของน้ำพริกแกงหลายชนิด และนำผิวผลดิบมาสกัดน้ำมันเพื่อใช้แต่งกลิ่น นอกจากนี้น้ำมะกรูดยังถูกนำไปใช้สำหรับเตรียมเป็นเครื่องดื่ม และสำหรับปรุงอาหารเพื่อให้มีรสเปรี้ยว และดับกลิ่นคาวปลา นิยมใส่น้ำมะกรูดในปลาร้าหลน ปลาเจ่า แกงส้ม แกงคั่ว ฯลฯ และมีการนำไปใช้กันมากสำหรับเป็นเครื่องปรุงเนื้อ,ผลมะกรูด นำไปผ่าซีกใส่ในแกงเทโพ และขนมจีนน้ำพริก ส่วนในทางการค้าด้วยลักษณะที่โดดเด่น และมีรสชาติจำเพาะ จึงมักใช้สำหรับตำรับอาหารจำพวกแกงเผ็ด ซุป และกูไล (gulai) ซึ่งเป็นแกงพื้นเมืองชนิดหนึ่งของประเทศอินโดนีเซีย นอกจากนี้ยังใช้เป็นส่วนผสมในเครื่องหอม เช่น ในเทียนอบ เป็นต้น, ,,

https://medthai.com,https://th.wikipedia.org/wiki/,http://puechkaset.com

มะเขือเทศเชอรี่

Solanaceae

Lycopersicon esculentum

สามารถเจริญได้ดีในดินที่ร่วนซุย มีหน้าดินลึก ระบายน้ำได้ดี มีอินทรียวัตถุสูง pH ประมาณ 6.0-6.5 อุณหภูมิที่เหมาะสมต่อการเจริญที่ 15-25 องศาเซลเซียส ช่วงแสงไม่เกิน 12 ชั่งโมงต่อวันสภาพที่เหมาะสมต่อการเจริญเติบโต อุณหภูมิ มะเขือเทศเชอรี่ (Cherry Tomato) ในอุณหภูมิที่แตกต่างกัน จะให้ผลผลิตและคุณภาพที่แตกต่างกัน โดยผลผลิตจะลงลงเมื่อมีอุณหภูมิสูงขึ้น อุณหภูมิต่ำกว่า 12.8′C และสูงกว่า 32.2′C ละอองเกสรจะเป็นหมันไม่สามารถงอกท่อละอองเกสรลงไปผสมไข่ในรังได้ อุณหภูมิที่ เหมาะสมต่อการเจริญเติบโตอยู่ระหว่าง 15-25′C ช่วงแสง ทีเหมาะสมสำหรับการเจริญ และผลผลิตมะเขือเทศดอยคำอยู่ระหว่าง 8-16 ชั่วโมงต่อวัน ในช่วงแสงไม่เกิน 12 ชั่วโมงต่อวัีน ช่อดอกจะเจริญเติบโต และติดผลเร็ว คุณภาพแสงสีน้ำเงินจะช่วยให้ มะเขือเทศ มีข้อสั้นกว่าสีแดง ดิน มะเขือเทศเชอรี่ (Cherry Tomato)สามารถเจริญได้ดีในดินที่ร่วนซุย มีหน้าดินลึก ระบายน้ำได้ดี มีอินทรีย์วัตถุสูง pH 6.0-6.5ต้นมะเขือเทศเชอรี่

มะเขือเทศเป็นพืชล้มลุกวงศ์มะเขือ เป็นพืชนำเข้าในประเทศไทยจึงมีชื่อว่ามะเขือเทศ ลำต้น ตั้งตรง มีลักษณะเป็นพุ่ม มีขนอ่อนๆ ปกคลุมลำต้น ใบ เป็นใบประกอบแบบสลับ ใบย่อยมีขนาดไม่เท่ากัน บางใบเล็กรียาว บางใบกลมใหญ่ ปลายใบแหลม ขอบใบเป็นหยักลึกคล้ายฟันเลื่อยมีขนอ่อนคลุม ดอก เป็นช่อหรือดอกเดี่ยว บริเวณซอกใบ ดอกมีสีเหลือง มีกลีบเลี้ยงสีเขียว ผล เป็นผลเดี่ยว มีขนาดรูปร่างและสีต่างกัน รูปร่างมีทั้งกลม หรือกลมรี เปลือกผล บางเป็นมัน ผลดิบมีสีเขียว หรือเขียวอมเทา เมื่อสุกจะมีสีเหลือง สีส้ม หรือสีแดง เนื้อภายในฉ่ำด้วยน้ำมีรสอมเปรี้ยว มีเมล็ดจำนวนมาก

มะเขือเทศเป็นพืชล้มลุกวงศ์มะเขือ เป็นพืชนำเข้าในประเทศไทยจึงมีชื่อว่ามะเขือเทศ ลำต้น ตั้งตรง มีลักษณะเป็นพุ่ม มีขนอ่อนๆ ปกคลุมลำต้น ใบ เป็นใบประกอบแบบสลับ ใบย่อยมีขนาดไม่เท่ากัน บางใบเล็กรียาว บางใบกลมใหญ่ ปลายใบแหลม ขอบใบเป็นหยักลึกคล้ายฟันเลื่อยมีขนอ่อนคลุม ดอก เป็นช่อหรือดอกเดี่ยว บริเวณซอกใบ ดอกมีสีเหลือง มีกลีบเลี้ยงสีเขียว ผล เป็นผลเดี่ยว มีขนาดรูปร่างและสีต่างกัน รูปร่างมีทั้งกลม หรือกลมรี เปลือกผล บางเป็นมัน ผลดิบมีสีเขียว หรือเขียวอมเทา เมื่อสุกจะมีสีเหลือง สีส้ม หรือสีแดง เนื้อภายในฉ่ำด้วยน้ำมีรสอมเปรี้ยว มีเมล็ดจำนวนมาก

1. ช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดมะเร็งต่อมลูกหมากลงได้ 2. ช่วยลดความเสี่ยงในการเกิดมะเร็งรังไข่ในผู้หญิงสูงอายุหลังวัยหมดประจำเดือน 3. ช่วยลดปริมาณโคเลสเตอรอลส่วนไม่ดีหรือLDL 4. ช่วยลดความเสี่ยงการเกิดโรคหัวใจลดน้อยลง 5. ช่วยลดอัตราการเกิดเส้นเลือดตีบ การเกิดหัวใจวายสำหรับผู้ที่สุบุหรี่เป็นประจำ 6. ช่วยต้านอนุมูลอิสระ 7. ช่วยป้องกันโรคสมองเสื่อมหรืออัลไซเมอร์ได้ 8. ช่วยบำรุงสายตา และดีต่อสุขภาพผิว 9. ช่วยให้ผิวเปล่งปลั่งสดใส 10. ช่วยพัฒนาความสามารถของร่างกายในการต่อสู้กับโรคหืดหอบได้ถึง 45% 11. ช่วยรักษาโรคลักปิดลักเปิด เลือดออกตามไรฟัน 12. ช่วยปองกันการแข็งตัวของเลือด 13. มะเขือเทศมีฤทธิ์ในการช่วยขับปัสสาวะ 14. ช่วยรักษาโรคความดันโลหิตสูง 15. ช่วยป้องกันการเกิดโรคหัวใจขาดเลือด 16. ช่วยในระบบการย่อยในกระเพาะอาหารและช่วยในการขับถ่ายอุจาระได้สะดวก 17. ช่วยยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อราหรือเชื้อราที่ปาก 18. ช่วยลดความเสี่ยงโรคมะเร็งลำไส้ 19. ซอสมะเขือเทศช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวดหลังจากการหกล้มหรือถูกมีดบาด

กินสดในสลัดผัก,ปรุงเป็นซอสสปาเก็ตตี้,, ,,

http://www.vegetweb.com,https://www.doctor.or.th/article/detail/5888,http://www.xn--12c2bwav2f8d4b.com

มะเขือเปราะ

SOLANACEAE

Solanum virginianum L. (ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Solanum mairei H. Lév., Solanum xanthocarpum Schrad. & H. Wendl.)

มะเขือขัยคำ มะเขือคางกบ มะเขือจาน มะเขือแจ้ มะเขือแจ้ดิน มะเขือดำ (ภาคเหนือ), มะเขือหืน (ภาคอีสาน), มะเขือขื่น มะเขือเสวย (ภาคกลาง), เขือพา เขือหิน (ภาคใต้), มั่งคอเก (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน), หวงกั่วเชี๋ย หวงสุ่ยเชี๋ย (จีนกลาง) เป็นต้น

ปลูกได้ตามพื้นที่ทั่วไปของประเทศไทย ผลิตมาในจังหวัดราชบุรี เพชรบุรี สุราษฎร์ธานี

4,991.88 กิโลกรัมต่อไร่

ต้นมะเขือเปราะ มีถิ่นกำเนิดในประเทศอินเดีย จัดเป็นไม้พุ่ม ที่มีความสูงของต้นประมาณ 2-4 ฟุต มีอายุได้หลายฤดูกาล ใบมะเขือเปราะ ใบมีขนาดใหญ่ ออกเรียงตัวแบบสลับ ดอกมะเขือเปราะ ออกดอกเดี่ยว ดอกมีขนาดใหญ่ เป็นสีม่วงหรือสีขาว ผลมะเขือเปราะ ลักษณะของผลมีรูปร่างกลมแบนหรือเป็นรูปไข่ ผลเป็นสีขาวอมเขียว และอาจเป็นสีขาว สีเขียว สีเหลือง หรือสีม่วง ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่ปลูก ผลเมื่อแก่แล้วจะมีสีเหลือง ส่วนเนื้อในผลเป็นสีเขียวเป็นเมือก มีรสขื่น

ต้นมะเขือเปราะ มีถิ่นกำเนิดในประเทศอินเดีย จัดเป็นไม้พุ่ม ที่มีความสูงของต้นประมาณ 2-4 ฟุต มีอายุได้หลายฤดูกาล ใบมะเขือเปราะ ใบมีขนาดใหญ่ ออกเรียงตัวแบบสลับ ดอกมะเขือเปราะ ออกดอกเดี่ยว ดอกมีขนาดใหญ่ เป็นสีม่วงหรือสีขาว ผลมะเขือเปราะ ลักษณะของผลมีรูปร่างกลมแบนหรือเป็นรูปไข่ ผลเป็นสีขาวอมเขียว และอาจเป็นสีขาว สีเขียว สีเหลือง หรือสีม่วง ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่ปลูก ผลเมื่อแก่แล้วจะมีสีเหลือง ส่วนเนื้อในผลเป็นสีเขียวเป็นเมือก มีรสขื่น

1. ที่ประเทศอินเดียจะใช้น้ำต้มจากผลมะเขือเปราะเป็นยารักษาโรคเบาหวาน (ผล) 2. ผลใช้เป็นยาลดไข้ (ผล) 3. ใช้เป็นยาแก้ไข้พิษร้อน กระทุ้งพิษไข้ ใช้เป็นยาขับน้ำชื้น (ไม่ระบุแน่ชัดว่าใช้ส่วนใด) 4. ผลตากแห้งนำมาบดเป็นผงผสมกับน้ำผึ้งใช้ปรุงเป็นยาแก้ไอ ส่วนการแพทย์อายุรเวทของอินเดียจะใช้รากมะเขือเปราะเป็นยารักษาอาการไอ (ราก, ผล) 5. รากใช้เป็นยาแก้หอบหืด หลอดลมอักเสบ (ราก) 6. ใช้แก้อาการปวดฟัน ด้วยการใช้ราก 15 กรัม นำมาต้มเอาน้ำอมในปาก (ราก) 7. ช่วยขับลม (ราก) 8. ช่วยในการย่อยอาหาร และช่วยในการขับถ่าย (ผล) 9. ช่วยแก้อาการปวดกระเพาะอาหาร (ไม่ระบุแน่ชัดว่าใช้ส่วนใด) 10. ผลมีสรรพคุณเป็นยาขับพยาธิ (ผล) 11. รากมีสรรพคุณเป็นยาขับปัสสาวะ (ราก) 12. ช่วยกระตุ้นความรู้สึกทางเพศ (ผล) 13. ใช้เป็นยาแก้อัณฑะอักเสบ ด้วยการใช้ 15 กรัม, หญ้าแซ่ม้า 15 กรัม และต้นทิ้งถ่อน นำมารวมกันต้มกับน้ำรับประทาน (ราก) 14. ใบสดใช้ภายนอกนำมาตำพอกแก้พิษ แก้ฝีหนอง (ใบสด) 15. ช่วยลดการอักเสบ (ผล) 16. ช่วยแก้อาการปวดบวม ปวดหลัง ฟกช้ำดำเขียว (ไม่ระบุแน่ชัดว่าใช้ส่วนใด) 17. ใช้เป็นยาช่วยขับลมชื้น แก้อาการปวดข้อเนื่องจากลมชื้นติดเกาะ แก้ไขข้ออักเสบ มือเท้าชา ด้วยการใช้ผลสดประมาณ 70-100 กรัม นำมาตุ๋นกับไตหมูรับประทาน (ผล)

แกงเขียวหวาน,แกงป่า ,ตำซุบมะเขือเปราะ, ,,

www.doctor.or.th,www.the-than.com,https://medthai.com

แมงลัก

LABIATAE

Ocimum basilicum Lour.

ก้อมก้อข้าว (ภาคเหนือ), มังลัก อีตู่ (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) เป็นต้น

สามารถผลิตทั่วไป ส่วนมากมีพื้นที่ผลิตในภาคเหนือ คือจังหวัดพิษณุโลก สุโขทัย

399.04 กิโลกรัมต่อไร่

แมงลักเป็นพืชล้มลุกในสกุลกะเพราและโหระพา ลักษณะของต้นจะคล้ายกับต้นกะเพรา ต่างกันที่กลิ่นและสีใบจะอ่อนกว่า มีลำต้นสูงประมาณ 30-80 เซนติเมตร มีกลิ่นหอมทุกส่วน ใบเดี่ยว ใบเรียงตรงข้ามเป็นคู่ๆ ดอกและช่อจะออกที่ปลายยอด อาจเป็นชื่อเดี่ยวหรือแตกออกเป็นช่อย่อยๆ ดอกจะบานจากล่างไปบน กลีบดอกสีขาวแบ่งเป็น 2 ปากและร่วงง่าย เกสรตัวผู้จะยื่นยาวกว่ากลีบดอก ดอกย่อยออกโดยรอบก้านก่อเป็นชั้นๆ แต่ละชั้นมีดอกย่อย 6 ดอก แบ่งเป็น 2 ส่วน ดอกตรงกลางจะบานก่อนและช่อดอกย่อยที่อยู่ชั้นล่างสุดของก้านช่อดอกจะบานก่อนเช่นกัน ผล 1 ดอกมีผล 4 ผล มีขนาดเล็ก เรียกว่าเม็ดแมงลัก ซึ่งมีลักษณะกลมรีและมีสีดำ

แมงลักเป็นพืชล้มลุกในสกุลกะเพราและโหระพา ลักษณะของต้นจะคล้ายกับต้นกะเพรา ต่างกันที่กลิ่นและสีใบจะอ่อนกว่า มีลำต้นสูงประมาณ 30-80 เซนติเมตร มีกลิ่นหอมทุกส่วน ใบเดี่ยว ใบเรียงตรงข้ามเป็นคู่ๆ ดอกและช่อจะออกที่ปลายยอด อาจเป็นชื่อเดี่ยวหรือแตกออกเป็นช่อย่อยๆ ดอกจะบานจากล่างไปบน กลีบดอกสีขาวแบ่งเป็น 2 ปากและร่วงง่าย เกสรตัวผู้จะยื่นยาวกว่ากลีบดอก ดอกย่อยออกโดยรอบก้านก่อเป็นชั้นๆ แต่ละชั้นมีดอกย่อย 6 ดอก แบ่งเป็น 2 ส่วน ดอกตรงกลางจะบานก่อนและช่อดอกย่อยที่อยู่ชั้นล่างสุดของก้านช่อดอกจะบานก่อนเช่นกัน ผล 1 ดอกมีผล 4 ผล มีขนาดเล็ก เรียกว่าเม็ดแมงลัก ซึ่งมีลักษณะกลมรีและมีสีดำ

เม็ดแมงลัก ลดความอ้วน เพราะช่วยลดระดับคอเลสเตอรอลได้ มีสรรพคุณในการเปลี่ยนคอเลสเตอรอลไปเป็นกรดน้ำดี และยังช่วยเพิ่มการขับออกของกรดน้ำดีด้วย ซึ่งจะไปลดเฉพาะคอเลสเตอรอลไม่ดี (LDL) แต่ไม่มีผลใดๆ กับคอเลสเตอรอลชนิดดี (HDL) เม็ดแมงลัก ลดน้ำหนัก ตัวช่วยสำหรับผู้ที่ต้องควบคุมน้ำหนักและความอ้วน เนื่องจากเม็ดแมงลักไม่ก่อให้เกิดพลังงาน และมันสามารถพองตัวได้มากถึง 45 เท่า เมื่อนำมารับประทานเป็นอาหาร (ควรรับประทานแค่บางมื้อต่อวัน เพื่อป้องกันโรคขาดสารอาหาร) หรือจะรับประทานก่อนอาหารเพื่อทำให้กระเพาะไม่ว่างและรู้สึกอิ่มเป็นการช่วยควบคุมปริมาณอาหารที่รับประทานไปด้วยเป็นอย่างดี สำหรับวิธีชงเม็ดแมงลักก็คือใช้เม็ดแมงลักประมาณ 2 ช้อนชานำมาแช่น้ำ 1 แก้วใหญ่ทิ้งไว้จนพองตัวเต็ม นำมาผสมกับน้ำร้อน 1 แก้วแล้วนำมารับประทาน (หรือจะผสมกับน้ำผึ้ง น้ำสมุนไพร หรือนมก็ได้) เมื่อรับประทานเป็นประจำจะช่วยลดความเสี่ยงจากการเป็นโรคหัวใจได้อีกด้วย เม็ดแมงลักเป็นอาหารที่เหมาะกับผู้ป่วยโรคเบาหวาน เพราะช่วยทำให้การดูดซึมของน้ำตาลลดลง เนื่องจากเม็ดแมงลักทำให้ร่างกายดูดซึมสารอาหารได้ช้าลงอยู่แล้ว เม็ดแมงลักเป็นอาหารที่รับประทานง่าย กลืนง่าย ลื่นคอ และเหมาะสำหรับผู้ที่ไม่ค่อยรับประทานอาหารที่มีกากใยอย่างพวก ผักผลไม้ ช่วยให้ระบบขับถ่ายทำงานได้เป็นปกติและมีประสิทธิภาพ ขับถ่ายสะดวก

ใบนั้นเรานิยมนำมาใช้ประกอบอาหารหรือใส่เครื่องแกงต่าง ๆ เช่น แกงเลียง เป็นต้น ,ส่วนเมล็ดก็นำมาใช้ทำเป็นขนมอื่น ๆ ได้หรือนำไปผสมกับเครื่องดื่มก็ได้ เช่น น้ำเต้าหู้ น้ำขิง น้ำใบเตย,, ,,

www.rspg.or.th,http://puechkaset.com,https://medthai.com

หน่อไม้หวาน

Gramineae

Bambusa Sp.

ไผ่หวาน ไผ่บงหวาน

ดิน ควรปลูกในดินร่วนปนทราย ดินลึกมีการระบายน้ำดี ความชื้น ต้องการความชุ่มชื้นมา การกระจายพันธุ์ตามธรรมชาติ ขึ้นในป่าผสมผลัดใบ (เบญจพรรณ) ในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ พบมากที่จังหวัดเลย

เป็นไผ่ขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ลักษณะกอเป็นหุ้มแน่น ลำอ่อนมีสีเขียวใบไม้ ลำแก่จะมีสีเขียวแก่ ลำต้นมักมักมีลักษณะคดงอ มีการแตกกิ่งจำนวน 2-5 กิ่งตลอดลำ ลำต้นมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 3-5 ซม. สูงประมาณ 5-8 เมตร บริเวณเหนือข้อเล็กน้อยจะเห็นเป็นแถบวงแหวนสีขาวรอบลำชัดเจน และมีรากอากาศอยู่รอบ ๆ ข้อ ลักษณะที่สังเกตง่ายที่สุด คือ ครีบกาบทั้งสองข้างของกาบหุ้มลำจะมีขนาดไม่เท่ากัน และมีรูปทรงต่างกัน ซึ่งปกติครีบกาบของไผ่ชนิดอื่นจะมีขนาดเท่ากันหรือเหมือนกัน ใบขนาดกลาง ผล หน่อมีสีเขียว หนักประมาณ 200-300 กรัม การขยายพันธุ์และการปลูก การขยายพันธุ์และการผลิตกล้า โดยการแยกเหง้าหรือเพาะเมล็ด

เป็นไผ่ขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ลักษณะกอเป็นหุ้มแน่น ลำอ่อนมีสีเขียวใบไม้ ลำแก่จะมีสีเขียวแก่ ลำต้นมักมักมีลักษณะคดงอ มีการแตกกิ่งจำนวน 2-5 กิ่งตลอดลำ ลำต้นมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 3-5 ซม. สูงประมาณ 5-8 เมตร บริเวณเหนือข้อเล็กน้อยจะเห็นเป็นแถบวงแหวนสีขาวรอบลำชัดเจน และมีรากอากาศอยู่รอบ ๆ ข้อ ลักษณะที่สังเกตง่ายที่สุด คือ ครีบกาบทั้งสองข้างของกาบหุ้มลำจะมีขนาดไม่เท่ากัน และมีรูปทรงต่างกัน ซึ่งปกติครีบกาบของไผ่ชนิดอื่นจะมีขนาดเท่ากันหรือเหมือนกัน ใบขนาดกลาง ผล หน่อมีสีเขียว หนักประมาณ 200-300 กรัม การขยายพันธุ์และการปลูก การขยายพันธุ์และการผลิตกล้า โดยการแยกเหง้าหรือเพาะเมล็ด

1. หน่อไม้ช่วยร่างกายผลิตกรดอะมิโน กรดอะมิโนเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อร่างกาย แต่ไม่สามารถจะสร้างเองได้ ต้องได้รับจากการกินอาหารเท่านั้น และหน่อไม้ก็เป็นผักที่มีส่วนช่วยในการผลิตกรดอะมิโนหลายชนิดที่ร่างกายต้องการได้ 2. ประโยชน์ของหน่อไม้มีเส้นใยอาหารมาก โดยส่วนของหน่อไม้ที่มีประโยชน์ต่อร่างกายก็จะดูดซึมเข้าสู่กระแสเลือด ส่วนเส้นใยอาหารที่เหลือจะไปอยู่ที่ลำไส้ใหญ่ซึ่งช่วยขับกากและสารพิษที่ตกค้างออกจากร่างกายได้ง่ายขึ้น ทำให้ลดโอกาสจะเกิดโรคมะเร็งลำไส้ใหญ่และท้องไม่ผูกด้วย 3. หน่อไม้มีเส้นใยอาหารมาก ในหน่อไม้นอกจากจะมีเส้นใยอาหารอยู่มากแล้ว ยังมีน้ำตาลอยู่น้อยด้วย ดังนั้นคนที่ต้องการควบคุมน้ำหนักหรืออยากลดน้ำหนักสามารถกินได้อย่างสบายใจ เพราะน้ำหนักไม่ขึ้นแน่นอน 4. สรรพคุณของหน่อไม้ช่วยปรับสมดุลในร่างกายได้ ทางการแพทย์แผนจีนถือว่าหน่อไม้เป็นผักที่มีฤทธิ์เย็นจึงมีสรรพคุณช่วยแก้อาการร้อนต่างๆ ได้ดี หากรู้สึกว่าร่างกายร้อนเกินไปก็ให้กินหน่อไม้จะช่วยปรับสมดุลให้ร่างกายได้ และยังช่วยแก้กระหาย แก้ไอ ขับเสมหะ บำรุงกำลัง 5. หน่อไม้มีโปรตีนสูง (แสลงต่อคนเป็นโรคเกาต์เท่านั้น) และมีคุณค่าทางสารอาหารพอๆ กับเห็ด จึงมักนิยมนำมาใช้ประกอบอาหารสำหรับคนที่กินมังสวิรัติหรือกินเจอีกด้วย 6. ในหน่อไม้อุดมไปด้วยฟอสฟอรัส ซึ่งจะช่วยเสริมสร้างการเจริญเติบโต ซ่อมแซมร่างกายในส่วนที่สึกหรอ และมักอยู่รวมกับแคลเซียมทำให้กระดูกและฟันแข็งแรง 7. หน่อไม้อุดมไปด้วยธาตุเหล็ก ที่มีหน้าที่ในการช่วยสร้างเม็ดเลือดแดง ป้องกันและรักษาภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก ร่างกายไม่อ่อนเพลียง่าย 8. หน่อไม้มีวิตามินซีในปริมาณมาก ซึ่งจะช่วยในการดูดซึมธาตุเหล็ก และยังช่วยต่อต้านอนุมูลอิสระที่เป็นสาเหตุของริ้วรอยก่อนวัย ทำให้ระบบภูมิคุ้มกันแข็งแรง ไม่เจ็บป่วยง่าย 9. หน่อไม้มีวิตามินบี 6 มีหน้าที่สำคัญคือช่วยเผาผลาญไขมันในร่างกาย ช่วยในกระบวนการสร้างเฮโมโกลบิน และทำให้ระดับของน้ำตาลในเลือดคงที่ 10. หน่อไม้อุดมไปด้วยสังกะสี ช่วยให้ระบบการทำงานภายในร่างกายเป็นไปอย่างปกติ และคอยซ่อมบำรุงระบบเอนไซม์และเซลล์ต่างๆ

,,, ,,

http://www.dnp.go.th,http://thailand-an-field.blogspot.com,http://sukkaphap-d.com

ฟักทอง

Cucurbita moschata Decne.

CUCURBITACEAE

หมากอึ (ภาคอีสาน) , มะฟักแก้ว , ฟักข้าว (ภาคเหนือ) , มะน้ำแก้ว (เลย) , น้ำเต้า (ภาคใต้) , หมากฟักเลี่ยง (แม่ฮ่องสอน)

ฟักทองเป็นพืชที่ปลูกมากเพื่อการจำหน่ายในแถบจังหวัดภาคอีสาน และภาคเหนือ ส่วนภาคอื่นมีปลูกทั่วไปในทุกจังหวัด

3,193.27 กิโลกรัม/ปี

ราก และลำต้น รากฟักทอง เป็นระบบรากแก้ว และรากแขนงแตกออก รากแทงดินลึกประมาณ 10-30 ซม. ลำต้นฟักทองมีลักษณะเป็นเถาเลื้อยตามพื้นดิน แตกกิ่ง 5-15 กิ่ง ลำต้นมีมือเกาะที่เป็นหนวดยาวสีเขียวขาวแทงออกบริเวณข้อลำต้น มือเกาะจะมีขนสากมือจำนวนมาก มือเกาะนี้ใช้สำหรับยึดเกาะวัสดุเพื่อพยุงเถา โดยลำต้นมักเป็น 5 เหลี่ยม หรือทรงกลม ใบ ใบออกเป็นใบเดี่ยว แทงออกบริเวณข้อของเถา ใบมีขนาดใหญ่ สีเขียว กว้าง 10-20 ซม. ยาว 15-30 ซม. ใบแยกออกเป็น 5 แฉก แผ่นใบด้านบน และด้านล่างมีขนสากมือ เนื้อใบมีลักษณะอ่อนนิ่ม ดอก ดอกฟักทอง เป็นดอกแบบแยกเพศของดอกเพศผู้ และดอกเพศเมีย แต่อยู่ในต้นเดียวกัน ดอกแทงออกตามง่ามใบ และยอดของเถา กลีบเลี้ยงมีสีเขียว แบ่งเป็น 5 แฉกติดกัน เชื่อมติดกับก้านดอก กลีบดอกมีสีเหลือง มีลักษณะเป็นรูปกระดิ่ง แยกเป็น 5 แฉก เชื่อมติดกัน ก้านดอก กลีบเลี้ยง และกลีบดอกมีขนอ่อนปกคลุมทั่ว ในดอกตัวเมียเมื่อบานเต็มที่แล้ว จะมองเห็นผลเล็กๆ ติดอยู่ใต้ ดอกตัวผู้ และดอกตัวเมียมีลักษณะของดอกคล้ายกัน แต่ดอกตัวเมียจะมีขนาดใหญ่กว่ามาก และสีเหลืองเข้มกว่า การบานจะบานสะพรั่งมากกว่าดอกตัวผู้ ส่วนดอกตัวผู้จะมีขนาดเล็ก สีดอกซีด ดอกบานไม่อ้าออกมากเหมือนดอกตัวเมีย ผล ผลมีขนาดใหญ่ และเล็กตามสายพันธุ์ และมีลักษณะหลายแบบ ทั้งทรงกลม ทรงแบน และทรงสูงผิวเปลือกจะแข็ง เป็นตุ่มนูนหรือเป็นร่องลึก สีผิวเปลือกมีทั้งสีเขียวหรือสีน้ำตาลแดง ส่วนเนื้อผลมีหลายสี อาทิ สีเหลือง สีเหลืองอมส้ม และสีเหลืองอมเขียว เนื้อฟักทองนี้เป็นสารตั้งต้นสำหรับการสร้างวิตามินเอให้แก่ร่างกาย เมล็ด เมล็ดอยู่ด้านในสุดที่เป็นโพรงของผล ผลมักมีเมล็ดจำนวนมาก เมล็ดมีรูปไข่ และแบน ผิวเปลือกเมล็ดมีสีขาวขุ่น

ราก และลำต้น รากฟักทอง เป็นระบบรากแก้ว และรากแขนงแตกออก รากแทงดินลึกประมาณ 10-30 ซม. ลำต้นฟักทองมีลักษณะเป็นเถาเลื้อยตามพื้นดิน แตกกิ่ง 5-15 กิ่ง ลำต้นมีมือเกาะที่เป็นหนวดยาวสีเขียวขาวแทงออกบริเวณข้อลำต้น มือเกาะจะมีขนสากมือจำนวนมาก มือเกาะนี้ใช้สำหรับยึดเกาะวัสดุเพื่อพยุงเถา โดยลำต้นมักเป็น 5 เหลี่ยม หรือทรงกลม ใบ ใบออกเป็นใบเดี่ยว แทงออกบริเวณข้อของเถา ใบมีขนาดใหญ่ สีเขียว กว้าง 10-20 ซม. ยาว 15-30 ซม. ใบแยกออกเป็น 5 แฉก แผ่นใบด้านบน และด้านล่างมีขนสากมือ เนื้อใบมีลักษณะอ่อนนิ่ม ดอก ดอกฟักทอง เป็นดอกแบบแยกเพศของดอกเพศผู้ และดอกเพศเมีย แต่อยู่ในต้นเดียวกัน ดอกแทงออกตามง่ามใบ และยอดของเถา กลีบเลี้ยงมีสีเขียว แบ่งเป็น 5 แฉกติดกัน เชื่อมติดกับก้านดอก กลีบดอกมีสีเหลือง มีลักษณะเป็นรูปกระดิ่ง แยกเป็น 5 แฉก เชื่อมติดกัน ก้านดอก กลีบเลี้ยง และกลีบดอกมีขนอ่อนปกคลุมทั่ว ในดอกตัวเมียเมื่อบานเต็มที่แล้ว จะมองเห็นผลเล็กๆ ติดอยู่ใต้ ดอกตัวผู้ และดอกตัวเมียมีลักษณะของดอกคล้ายกัน แต่ดอกตัวเมียจะมีขนาดใหญ่กว่ามาก และสีเหลืองเข้มกว่า การบานจะบานสะพรั่งมากกว่าดอกตัวผู้ ส่วนดอกตัวผู้จะมีขนาดเล็ก สีดอกซีด ดอกบานไม่อ้าออกมากเหมือนดอกตัวเมีย ผล ผลมีขนาดใหญ่ และเล็กตามสายพันธุ์ และมีลักษณะหลายแบบ ทั้งทรงกลม ทรงแบน และทรงสูงผิวเปลือกจะแข็ง เป็นตุ่มนูนหรือเป็นร่องลึก สีผิวเปลือกมีทั้งสีเขียวหรือสีน้ำตาลแดง ส่วนเนื้อผลมีหลายสี อาทิ สีเหลือง สีเหลืองอมส้ม และสีเหลืองอมเขียว เนื้อฟักทองนี้เป็นสารตั้งต้นสำหรับการสร้างวิตามินเอให้แก่ร่างกาย เมล็ด เมล็ดอยู่ด้านในสุดที่เป็นโพรงของผล ผลมักมีเมล็ดจำนวนมาก เมล็ดมีรูปไข่ และแบน ผิวเปลือกเมล็ดมีสีขาวขุ่น

1. เนื้อฟักทอง (เบต้า-แคโรทีน) ? ใช้เป็นยาระบายอย่างอ่อน ? ช่วยป้องกันมะเร็ง โดยเฉพาะมะเร็งกระเพาะอาหาร และมะเร็งลำไส้ ? ช่วยกระตุ้นการหลั่งอินซูลิน ? ช่วยคุมระดับน้ำตาลในเส้นเลือด ลดการเกิดโรคเบาหวาน และโรคความดันโลหิต ? ช่วยบำรุงเซลล์ตับ ไต และนัยน์ตา ? ช่วยช่อมแซม และกระตุ้นการสร้างเซลล์ใหม่ ? ช่วยเสริมสร้างคอลลาเจน ทำให้ผิวพรรณและดูสดใส ? ช่วยฟื้นคืนร่างกายของสตรีหลังคลอดบุตร และช่วยป้องกันหน้าท้องลาย 2. ขั้วฟักทอง ? ใช้ฝนทาแก้พิษกิ้งกือกัด เยื่อภายในรอบเนื้อ และเมล็ด ? ใช้พอกแก้ฟกช้ำ บรรเทาอาการปวดบวม 3. ยางฟักทอง ? ใช้แก้พิษผื่นคัน ? รักษาเริม และงูสวัด 4. เมล็ดฟักทอง ? ใช้เป็นยาขับพยาธิตัวตืด ? ช่วยขับปัสสาวะ ? ช่วยบำรุงร่างกาย 5. ราก ? ใช้ต้มดื่มน้ำเป็นยาแก้ไอ 6. ยอดอ่อน อุดมด้วยแคโรทีนอยด์ และคลอโรฟิลล์ ส่วนดอกฟักทอง อุดมด้วยคลอโรฟิลล์ ซึ่งมีสรพคุณหลายด้านที่คล้ายคลึงกับเนื้อฟักทอง อาทิ ? ช่วยบำรุงเซลล์ และฟื้นสภาพเซลล์ ? ช่วยป้องกันโรคที่เกี่ยวกับตับ ไต และตา ? ช่วยทำให้ผิวพรรณแลดูสดใส ? ช่วยควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด

แกงเลียง,แกงอ่อม,ฟักทองทอด, ไข่เจียวผัดยอดฟักทอง,ฟักทองเชื่อม,ฟักทองนึ่ง

http://www.rspg.or.th,http://puechkaset.com,

หน่อไม้ฝรั่ง

Liliaceae

Asparagus officinalis L.

แหล่งปลูก : ภูมิอากาศเหมาะสมต่อการเจริญเติบโตของหน่อไม้ฝรั่ง อุณหภูมิเฉลี่ย 25 - 30 องศาเซลเซียส หน่อไม้ฝรั่งจะเจริญเติบโตได้ดี ไม่มีการพักตัว พื้นที่ปลูกหน่อขาว (สุพรรณบุรี กุยบุรี ระยอง) ฤดูกาลที่เจริญเติบโต : พ.ค.-ม.ค.

หน่อไม้ฝรั่งเป็นพืชผักที่มีลำต้นแบ่งเป็น 2 ส่วน คือ ลำต้นใต้ดิน และลำต้นเหนือดิน ลำต้นใต้ดิน อาจถือเป็นส่วนหนึ่งของระบบรากรวมเรียกว่า rhizome หรือเหง้า อาหารของหน่อไม้ฝรั่งจะถูกส่งมาเก็บ ที่ส่วนนี้ ลำต้นใต้ดินมีลักษณะเป็นแท่งคล้ายแท่งดินสอ งอกกระจายออกเป็นรัศมี โดยรอบ เรียกอีกอย่างว่า crown ระบบราก แผ่ขยายออกไป ประมาณ 3-5 ฟุต หรือมากกว่านั้น ยอดอ่อนหรือหน่ออ่อน (spear) เจริญมาจากเหง้าเป็นส่วนที่ใช้ รับประทาน ถ้าปล่อยให้หน่ออ่อนเจริญเติบโตจะกลายเป็นลำต้นเหนือดิน ซึ่งมีความสูง 1.5 - 2 เมตร ลำต้นเหนือดิน มีใบเป็นเกล็ดบาง ๆ ติดอยู่ตามข้อ ส่วนที่เห็นเป็นลักษณะคล้ายเส้นขน (ที่เรียกกันว่าใบ) แท้จริง เป็นส่วนของกิ่งก้านที่เปลี่ยนไปทำหน้าที่ใบ เรียกว่า claode หรือ cladophyll * ต้นเพศผู้และเพศเมียแยกกันอยู่คนละต้น (dioecious) ดอก มีขนาดเล็ก มีจำนวนมากและเกิดตามกิ่งก้าน ผล มีลักษณะกลม ขนาดเล็ก มีสีเขียวเมื่ออ่อนและสีแดงส้ม เมื่อสุก มีเมล็ดอยู่ภายในผลละ 2-3 เมล็ด เปลือกหุ้มเมล็ดสีดำ

หน่อไม้ฝรั่งเป็นพืชผักที่มีลำต้นแบ่งเป็น 2 ส่วน คือ ลำต้นใต้ดิน และลำต้นเหนือดิน ลำต้นใต้ดิน อาจถือเป็นส่วนหนึ่งของระบบรากรวมเรียกว่า rhizome หรือเหง้า อาหารของหน่อไม้ฝรั่งจะถูกส่งมาเก็บ ที่ส่วนนี้ ลำต้นใต้ดินมีลักษณะเป็นแท่งคล้ายแท่งดินสอ งอกกระจายออกเป็นรัศมี โดยรอบ เรียกอีกอย่างว่า crown ระบบราก แผ่ขยายออกไป ประมาณ 3-5 ฟุต หรือมากกว่านั้น ยอดอ่อนหรือหน่ออ่อน (spear) เจริญมาจากเหง้าเป็นส่วนที่ใช้ รับประทาน ถ้าปล่อยให้หน่ออ่อนเจริญเติบโตจะกลายเป็นลำต้นเหนือดิน ซึ่งมีความสูง 1.5 - 2 เมตร ลำต้นเหนือดิน มีใบเป็นเกล็ดบาง ๆ ติดอยู่ตามข้อ ส่วนที่เห็นเป็นลักษณะคล้ายเส้นขน (ที่เรียกกันว่าใบ) แท้จริง เป็นส่วนของกิ่งก้านที่เปลี่ยนไปทำหน้าที่ใบ เรียกว่า claode หรือ cladophyll * ต้นเพศผู้และเพศเมียแยกกันอยู่คนละต้น (dioecious) ดอก มีขนาดเล็ก มีจำนวนมากและเกิดตามกิ่งก้าน ผล มีลักษณะกลม ขนาดเล็ก มีสีเขียวเมื่ออ่อนและสีแดงส้ม เมื่อสุก มีเมล็ดอยู่ภายในผลละ 2-3 เมล็ด เปลือกหุ้มเมล็ดสีดำ

หน่อไม้ฝรั่งมีคุณสมบัติเป็นยาระบายอย่างอ่อน ขับปัสสาวะ ช่วยกระตุ้นการทำงานของไต และมีสารต้านอนุมูลอิสระ อาจมีสารต้านไวรัสด้วย ชาวอินเดียนแดงสมัยก่อน ใช้หน่อไม้ฝรั่งตากแห้ง เป็นยาขับปัสสาวะแก้ปัญหาโรคกระเพาะปัสสาวะ และโรคไต มันมีสารบางชนิด ป้องกันการฉีกขาดของเส้นโลหิตฝอย ช่วยบรรเทาโรคหัวใจ ผู้เชี่ยวชาญด้านสมุนไพรของยุโรป Maurice Messegue บันทึกการใช้น้ำหน่อไม้ฝรั่งรักษาโรคไตไว้เมื่อปี ค.ศ. 1970 ว่า ผู้ป่วยรายหนึ่งมีอาการเจ็บคอ หลังจากนั้น 10 วัน เกิดอาการบวมน้ำที่ขาและใบหน้า เห็นได้ชัดเจน ปัสสาวะมีเลือดปนออกมา ผู้ป่วยบ่นว่ามีอาการปวดหัวข้างเดียว และเจ็บหัวเหน่ารุนแรง วินิจฉัยว่าเป็นโรค Bright?s Disease หรือไตอักเสบเฉียบพลันผู้ป่วยได้รับการบำบัดโดยควบคุมอาหาร งดสุรา จำกัดปริมาณเกลือ และโปรตีน และให้ดื่มน้ำหน่อไม้ฝรั่งสลับกับน้ำเปล่า และให้นอนพักบนเตียงจนกว่าอาการจะทุเลา ผู้ป่วยอาการดีขึ้นและหายขาดใน 4 สัปดาห์ครึ่ง

1. ผัดพริกขิงหมูกับหน่อไม้ฝรั่ง 2. ซุปหน่อไม้ฝรั่ง 3. ต้มจืดหน่อไม้ฝรั่งกับเต้าหู้ขาว 4. หน่อไม้ฝรั่งต้มกะทิปลาเค็ม 5. แกงส้มหน่อไม้ฝรั่ง 6. แกงเลียง 7. ยำสามรส 8. ยำสาวเหนือ 9. ยำหน่อไม้ฝรั่งทรงเครื่อง 10. ก๋วยเตี๋ยวเนื้อสับหน่อไม้ฝรั่ง 11. ข้าวราดหน้าไก่หน่อไม้ฝรั่งถั่วแดง 12. สลัดทรงเครื่อง 13. หน่อไม้ฝรั่งผัดกะทิ 14. ผัดสามสี 15. หน่อไม้ฝรั่งหลายรส 16. ผัดเต้าหู้หน่อไม้ฝรั่ง 17. หน่อไม้ฝรั่งผัดเปรี้ยวหวาน 18. หน่อไม้ฝรั่งปลากุเลาเค็ม 19. ผัดสี่สหาย 20. ไก่ผัดหน่อไม้ฝรั่ง 21. เทมปุระหน่อไม้ฝรั่ง 22. น้ำหน่อไม้ฝรั่ง,,, ,,

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์อุบลราชธานี.[ออนไลน์].แหล่งที่มา : http://www.ku.ac.th/e-magazine/feb49/agri/spear.htm6(วันที่สืบค้น 13 กันยายน 2560),ไทยเกษตรศาสตร์.[ออนไลน์].แหล่งที่มา : http://www.thaikasetsart.com(วันที่สืบค้น 13 กันยายน 2560),

สะระแหน่

LABIATAE

Metha cordifolia Opiz.

หอมด่วน, หอมเดือน (ภาคเหนือ), มักเงาะ, สะแน่ (ภาคใต้), สะระแหน่สวน (ภาคกลาง) และขะแยะ (อีสาน)

พบได้ทั่วไป ชอบขึ้นตามที่ลุ่มชื้นแฉะ ชอบดินร่วงซุยระหว่าง 20-30 องศาเซลเซียส มีแดดเพียงพอแต่ไม่มากจนเกินไป และเหมาะที่จะปลูกในสภาพอากาศที่แห้งและความชิ้นต่ำ แหล่งที่ปลูกสำคัญ คือ อำนาจเจริญ , แพร่ , หนองคาย และ ขอนแก่น

3,874.98 กิโลกรัม/ปี

ราก และลำต้น สะระแหน่มีลักษณะลำต้นพร้อมเลื้อย มีเฉพาะรากฝอย ขนาดเล็ก และสั้น ลำต้นสูงประมาณ 15-30 ซม. ลำต้นมีลักษณะเป็นเหลี่ยม ผิวลำต้นมีสีแดงอมม่วงจนถึงปลายยอด ลำต้นสามารถแตกเหง้าเป็นต้นใหม่จนขยายเป็นกอใหญ่ และลำต้นแตกกิ่งแขนงจำนวนมาก ลำต้นทอดเลื้อยแผ่ไปตามดิน ลำต้นเป็นเหลี่ยม สีเขียวแกมม่วงน้ำตาล แตกกิ่งก้านมาก ใบเดี่ยวมีสีเขียว ขอบใบหยักเป็นฟันเลื่อย พื้นใบขรุขระ มีกลิ่นหอมฉุน ดอกช่อ ออกเป็นกระจุกที่ซอกใบ ใบ ใบสะระแหน่ ออกเป็น ใบเดี่ยว และออกเป็นคู่ๆ ตรงข้ามกันบนกิ่ง ลำต้น ใบมีสีเขียว รูปทรงรี กว้างประมาณ 1.5 – 3.5 ซม. และยาวประมาณ 2 – 7 ซม. ผิวใบย่นเป็นลูกคลื่น ขอบใบหยัก ปลายใบมนหรือแหลม ดอก ดอกสะระแหน่ออกเป็นช่อ เหนือซอกใบบริเวณปลายยอด แต่ละช่อมีดอกจำนวนมาก ดอกมีสีชมพูอมม่วง ประกอบด้วยกลีบเลี้ยง 5 กลีบ และกลีบดอกที่เชื่อมติดกันเป็นกรวยตื้น 4 กลีบ ภายในดอกมีเกสรตัวผู้ 4 อัน ส่วนเกสรตัวเมียจะไม่ค่อยพบ

ราก และลำต้น สะระแหน่มีลักษณะลำต้นพร้อมเลื้อย มีเฉพาะรากฝอย ขนาดเล็ก และสั้น ลำต้นสูงประมาณ 15-30 ซม. ลำต้นมีลักษณะเป็นเหลี่ยม ผิวลำต้นมีสีแดงอมม่วงจนถึงปลายยอด ลำต้นสามารถแตกเหง้าเป็นต้นใหม่จนขยายเป็นกอใหญ่ และลำต้นแตกกิ่งแขนงจำนวนมาก ลำต้นทอดเลื้อยแผ่ไปตามดิน ลำต้นเป็นเหลี่ยม สีเขียวแกมม่วงน้ำตาล แตกกิ่งก้านมาก ใบเดี่ยวมีสีเขียว ขอบใบหยักเป็นฟันเลื่อย พื้นใบขรุขระ มีกลิ่นหอมฉุน ดอกช่อ ออกเป็นกระจุกที่ซอกใบ ใบ ใบสะระแหน่ ออกเป็น ใบเดี่ยว และออกเป็นคู่ๆ ตรงข้ามกันบนกิ่ง ลำต้น ใบมีสีเขียว รูปทรงรี กว้างประมาณ 1.5 – 3.5 ซม. และยาวประมาณ 2 – 7 ซม. ผิวใบย่นเป็นลูกคลื่น ขอบใบหยัก ปลายใบมนหรือแหลม ดอก ดอกสะระแหน่ออกเป็นช่อ เหนือซอกใบบริเวณปลายยอด แต่ละช่อมีดอกจำนวนมาก ดอกมีสีชมพูอมม่วง ประกอบด้วยกลีบเลี้ยง 5 กลีบ และกลีบดอกที่เชื่อมติดกันเป็นกรวยตื้น 4 กลีบ ภายในดอกมีเกสรตัวผู้ 4 อัน ส่วนเกสรตัวเมียจะไม่ค่อยพบ

1. ใบอ่อน/ยอดอ่อนสะระแหน่ใช้เป็นผักจิ้มน้ำพริก หรือ รับประทานเป็นผักคู่กับอาหารจำพวกลาบ น้ำตก ซุปหน่อไม้ เป็นต้น 2. นำใบสดมาบี้เพื่อสูดดมจะได้กลิ่นน้ำมันหอมระเหย ช่วยให้สดชื่น แก้อาการวิงเวียนศรีษะ 3. นำใบสดมาล้างน้ำให้สะอาด และนำมาตากแห้ง 5-7 แดด สำหรับใช้ชงเป็นชาดื่ม 4. ใบตากแห้ง นำมาบดเป็นผง ใช้บรรจุในแคปซูลรับประทานเป็นยาสมุนไพร 5. น้ำต้มใบสะระแหน่ใช้รดแปลงผัก ป้องกันแมลงศัตรูพืช 6. น้ำมันหอมระเหยใบสะระแหน่ใช้ผสมในเครื่องสำอาง และผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ สำหรับเป็นสารให้กลิ่น ตัวทำละลาย และใช้เพื่อป้องกันเชื้อจุลินทรีย์ 7. น้ำมันหอมระเหยใช้ผสมในอาหารเพื่อยับยั้งการเติบโตของจุลินทรีย์ทำให้อาหารเก็บไว้ได้นาน รวมทั้งเพื่อปรับปรุงกลิ่นของอาหารให้มีกลิ่นหอมน่ารับประทานมากขึ้น 8. น้ำมันหอมระเหยใช้ทานวด แก้อาการปวดเมื่อย

ใช้ปรุงอาหารประเภทยำ ลาบ พล่า ต้มยำ อาหารที่มีรสจัด,,, ,,

https://eherb.hrdi.or.th,,

โมโรเฮยะ

MALVACEAE

Corchorus capsularis Linn

โมโรเฮยะ

เจริญเติบโตได้ดีในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แต่ก็ปลูกได้ในทุกพื้นที่ทั่วประเทศไทยเช่นกัน โมโรเฮยะเจริญได้ดีในพื้นที่ดินร่วน ดินร่วนเหนียว ซึ่งมีการระบายน้ำและการถ่ายเทอากาศที่ดีก็พอ

657 กิโลกรัม/ไร่

โมโรเฮยะ เป็นพืชเมืองร้อน แต่เดิมเป็นพืชป่า รู้จักกันดีตั้งแต่สมัยโบราณ โดยเฉพาะในประเทศอียิปต์ ถือเป็นผักที่เสริมสุขภาพ ได้มีผู้ขนานนามว่า ผักชาวัง ปอโมโรเฮยะ เป็นปอกระเจากินใบ มีลักษณะคล้ายปอกระเจาฝักขาว แต่มีขนาดใบ ดอก และเมล็ดเล็กว่าพันธุ์ปอกระเจา ที่ปลูกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ลักษณะทั่วไป ลำต้นและใบมีสีแดง แตกกิ่งมาก ไม่มีหนาม สูงประมาณ 1-2 เมตร ใบสีเขียว ยาวรีคล้ายใบพู่ระหง ออกดอกเมื่ออายุ 70-80 วัน เจริญเติบโตเร็วและแตกกิ่งมากกว่าปอกระเจาพันธุ์อื่น โดยเฉพาะในดินร่วนปนทราย ดินร่วนเหนียว และดินในภาคตะวันออก เฉียงเหนือ

โมโรเฮยะ เป็นพืชเมืองร้อน แต่เดิมเป็นพืชป่า รู้จักกันดีตั้งแต่สมัยโบราณ โดยเฉพาะในประเทศอียิปต์ ถือเป็นผักที่เสริมสุขภาพ ได้มีผู้ขนานนามว่า ผักชาวัง ปอโมโรเฮยะ เป็นปอกระเจากินใบ มีลักษณะคล้ายปอกระเจาฝักขาว แต่มีขนาดใบ ดอก และเมล็ดเล็กว่าพันธุ์ปอกระเจา ที่ปลูกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ลักษณะทั่วไป ลำต้นและใบมีสีแดง แตกกิ่งมาก ไม่มีหนาม สูงประมาณ 1-2 เมตร ใบสีเขียว ยาวรีคล้ายใบพู่ระหง ออกดอกเมื่ออายุ 70-80 วัน เจริญเติบโตเร็วและแตกกิ่งมากกว่าปอกระเจาพันธุ์อื่น โดยเฉพาะในดินร่วนปนทราย ดินร่วนเหนียว และดินในภาคตะวันออก เฉียงเหนือ

1. ใยอาหารกับโรคท้องผูก การบริโภคอาหารที่มีใยอาหารสูงจะช่วยลดปัญหาอาการท้องผูก เพราะใย อาหารที่ไม่ละลายน้ำจะช่วยเพิ่มน้ำหนักและปริมาณกากอาหารทำให้กากอาหารนุ่ม และช่วยลดเวลาที่กากอาหารเคลื่อนที่ผ่านลำไส้ใหญ่ ส่วนใยอาหารที่ละลายน้ำ พวกเฮมิเซลลูโลสจะช่วยดูดซับน้ำในทางเดินอาหารทำให้กากอาหารนุ่มและช่วยลด เวลาที่กากอาหารเคลื่อนที่ผ่านลำไส้ใหญ่เช่นเดียวกัน 2. ใยอาหารกับโรคมะเร็งลำไส้ใหญ่ การบริโภคอาหารที่มีเส้นใยอาหารสูง ช่วยป้องกันการเกิดมะเร็งลำไส้ ใหญ่โดยเฉพาะใยอาหารที่ไม่ละลายน้ำเช่น รำข้าวสาลี เซลลูโลส 3. ใยอาหารกับโรคอ้วน การบริโภคอาหาร ที่มีใยอาหารมากจะให้พลังงานน้อย อาหารที่มีใยอาหาร ต่ำโดยเฉพาะน้ำตาลมีผลต่อการกระตุ้นศูนย์ควบคุมการอิ่มได้น้อยมาก เนื่อง จาก บริโภคง่ายและรวดเร็วทำให้บริโภคได้มากใยอาหารช่วยในการลดน้ำหนักได้ เนื่องจากใยอาหารที่ละลายน้ำจะกลายเป็นเจลเพิ่มความหนืดและการเกาะตัวของสาร ในกระเพาะอาหารทำให้ผู้บริโภครู้สึกอิ่มเร็วขึ้น และอิ่มนานทำให้กระเพาะ อาหารว่างช้าลง 4. ใยอาหารกับโรคไตเรื้อรัง ใยอาหารที่เป็นเฮมิเซลลูโลส สามารถลดระดับสารยูเรีย (BUN) และสาร ครีเอตินิน(Creatinine)ในเลือดของผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังได้ร้อยละ 11-19 และ สามารถเพิ่มการขับถ่ายสารไนโตรเจนออกทางอุจจาระได้ร้อยละ39 ช่วยลดการ สังเคราะห์แอมโมเนียได้ถึงร้อยละ30 และจะช่วยลดอาการยูรีเมีย (uremia)ซึ่ง เป็นอาการของโรคไตวาย มีของเสียคั่งในเลือดจนเป็นพิษ จากของเสียนั้น ในผู้ ป่วยโรคไตเรื้อรังได้ นอกจากโรคที่กล่าวมาข้างต้นแล้ว การบริโภคผักซึ่งมีใย อาหารสูงยังสามารถช่วยป้องกัน โรคเบาหวาน โรคหัวใจขาดเลือด ช่วยลดระดับคอเล สเตอรอลในเลือด และช่วยแก้ปัญหาเกี่ยวกับการย่อยและดูดซึมแลคโตสได้ดี ขึ้น นอกเหนือจากวิตามิน แร่ธาตุและใยอาหารแล้ว ในผักยังมีสารสุขภาพ อื่น ที่ให้คุณค่าแก่ร่างกายเช่น น้ำมันระเหยแอนติไบโอติกธรรมชาติ ฮอร์โมน ธาตุ สี(pigment)จำพวกคลอโรฟีล ไบโอฟลา-วินอยด์(bio-flavinoids) โดยคลอโรฟีลเพ็ก ติน(pectin)และแอนโตไซอันส์ (anthocyans) ช่วยป้องกันร่างกายจากรังสีและ สิ่งปนเปื้อนที่มากับอากาศ และชะลอความแก่ได้ เชื่อกันว่าสารเหล่านี้เป็น เหมือนยาอายุวัฒนะทำให้สุขภาพ ร่างกายโดยรวมดีขึ้น

บะหมี่ผักโมโรเฮยะ,ผงโมโรเฮยะสำหรับทำอาหารและเครื่องดื่ม ,คุกกี้ผักโมโรเฮยะ , โมโรเฮยะสลัดผักรวม,แกงจืดหมูสับโมโรเฮยะ,ผัดผักโมโรเฮยะ

http://www.manager.co.th,,

โหระพา

LABIATAE

Ocimum basilicum Linn

อิ่มคิมขาว (ฉาน-แม่ฮ่อง-สอน) กอมก้อ (เหนือ อีสาน) นางพญาร้อยชู้ โหระพาไทย โหระพาเทศ ห่อกวยซวย ห่อวอซู

ดินควรมีความร่วนซุยมีความอุดมสมบูรณ์ดี มีการระบายน้ำดี อยู่ใกล้แหล่งน้ำและสามารถนำน้ำมารดได้สะดวก เป็นพืชที่ต้องการความชื้นสูงและสม่ำเสมอ ดังนั้นจึงควรมีการรดน้ำให้ทุกวัน แต่ระวังอย่าปล่อยให้มีการท่วมขังของน้ำในแปลง แหล่งปลูกที่สำคัญของไทย คือ นครปฐม , พระนครศรีอยุธยา , อ่างทองและขอนแก่น

2,625.59 กิโลกรัม/ปี

ราก และลำต้น โหระพาเป็นพืชล้มลุก มีระบบรากแก้ว และรากฝอย ลำต้นมีความสูงประมาณ 40-60 ซม. ลำต้นเป็นสี่เหลี่ยม แก่นด้านในเป็นไม้เนื้ออ่อน ผิวลำต้นอ่อนหรือกิ่งอ่อนมีสีม่วงแดง ลำต้นแตกกิ่งตั้งแต่ระดับต่ำของลำต้นจนแลดูเป็นทรงพุ่ม กิ่งแตกออกเป็นคู่ตรงข้ามกัน ใบโหระพา ออกเป็นใบเดี่ยว แทงออกบริเวณข้อของกิ่ง ใบมีรูปไข่ คล้ายใบกะเพรา ใบมีสีเขียวเข้มหรือม่วงแดงหรือเขียวอมม่วง กว้างประมาณ 3-4 ซม. ยาวประมาณ 6 ซม. โคนใบมน ใบปลายแหลม แผ่นใบเรียบ และค่อนข้างเป็นมัน ขอบใบหยักเป็นฟันเลื่อย มีเส้นใบมองเห็นชัดเจน ใบไม่มีขน ใบมีน้ำมันหอมระเหยทำให้มีกลิ่นหอม ดอก ดอกโหระพาออกเป็นช่อที่ปลายยอด แต่ละช่อออกดอกเรียงเป็นชั้นๆ แต่ละชั้นมีประมาณ 6-8 ดอก ดอกมีสีขาวอมแดงม่วง ภายในมีเกสรตัวผู้ 4 อัน เมล็ด เมล็ดใน 1 ดอก จะมีประมาณ 3-4 เมล็ด เมล็ดมีลักษณะคล้ายหยดน้ำตา มีสีน้ำตาลเข้ม ขนาดเมล็ดประมาณ 1 มิลลิเมตร เมล็ดโหระพามีเมือกหุ้มเมล็ด หากนำมาแช่น้ำเมือกจะพองตัวออกคล้ายเมล็ดแมงลัก

ราก และลำต้น โหระพาเป็นพืชล้มลุก มีระบบรากแก้ว และรากฝอย ลำต้นมีความสูงประมาณ 40-60 ซม. ลำต้นเป็นสี่เหลี่ยม แก่นด้านในเป็นไม้เนื้ออ่อน ผิวลำต้นอ่อนหรือกิ่งอ่อนมีสีม่วงแดง ลำต้นแตกกิ่งตั้งแต่ระดับต่ำของลำต้นจนแลดูเป็นทรงพุ่ม กิ่งแตกออกเป็นคู่ตรงข้ามกัน ใบโหระพา ออกเป็นใบเดี่ยว แทงออกบริเวณข้อของกิ่ง ใบมีรูปไข่ คล้ายใบกะเพรา ใบมีสีเขียวเข้มหรือม่วงแดงหรือเขียวอมม่วง กว้างประมาณ 3-4 ซม. ยาวประมาณ 6 ซม. โคนใบมน ใบปลายแหลม แผ่นใบเรียบ และค่อนข้างเป็นมัน ขอบใบหยักเป็นฟันเลื่อย มีเส้นใบมองเห็นชัดเจน ใบไม่มีขน ใบมีน้ำมันหอมระเหยทำให้มีกลิ่นหอม ดอก ดอกโหระพาออกเป็นช่อที่ปลายยอด แต่ละช่อออกดอกเรียงเป็นชั้นๆ แต่ละชั้นมีประมาณ 6-8 ดอก ดอกมีสีขาวอมแดงม่วง ภายในมีเกสรตัวผู้ 4 อัน เมล็ด เมล็ดใน 1 ดอก จะมีประมาณ 3-4 เมล็ด เมล็ดมีลักษณะคล้ายหยดน้ำตา มีสีน้ำตาลเข้ม ขนาดเมล็ดประมาณ 1 มิลลิเมตร เมล็ดโหระพามีเมือกหุ้มเมล็ด หากนำมาแช่น้ำเมือกจะพองตัวออกคล้ายเมล็ดแมงลัก

ใบ และลำต้น 1. บรรเทาอาการเจ็บคอ ขับเสมหะ 2. ลดอาการปวดฟัน 3. ช่วยขับลม 4. ช่วยขับเหงื่อ 5. แก้อาการท้องอืด 6. ช่วยย่อยอาหาร 7. ช่วยเจริญอาหาร 8. ลดอาการเป็นหวัด 9. นำใบสดประมาณ 5-10 ใบมาบีบขยำ แล้วนำมาแผลจะช่วยให้ลดอาการอักเสบของแผลทำให้แผลหายเร็ว 10. นำใบสด 5-10 ใบ บี้ขยำแล้วนำมากดประคบตรงบาดแผลสำหรับช่วยห้ามเลือด 11. นำใบมาขยำ แล้วใช้มาหรือประคบบริเวณแมลงกัดต่อยจะช่วยให้ลดอาการปวด และบวมได้ เมล็ด 1. ช่วยในการขับถ่าย 2. ช่วยควบคุมน้ำหนัก 3. ช่วยให้อิ่มนาน 4. รักษาแผลในกระเพาะอาหาร 5. ลดอาการบีบตัวของลำไส้ 6. ต้านเชื้อจุลินทรีย์ที่ก่อโรคในอาหาร

ใบปรุงอาหารเป็นผักโรยชูรสได้หลายชนิด เช่น แกงเผ็ด แกงเลียง ผัด ทอด ,ใบสดนิยมนำมารับประทานเป็นผักคู่กับอาหารจำพวกลาบ ซุปหน่อไม้ และก๋วยเตี๋ยว,ใบนิยมใช้ประกอบอาหารเพื่อให้มีกลิ่นหอม เช่น แกงผัด ผัดเผ็ด เป็นต้น, ,,

http://puechkaset.com,http://www.vegetweb.com,

หัวหอมใหญ่

LILIACEAE

Alium cepa Linn.

หอมฝรั่ง, หัวหอม, หัวหอมใหญ่ หอมจีนและ หอมหัว

หอมหัวใหญ่เป็นพืชที่ชอบดินร่วน ดินร่วนปนทราย ดินมีความร่วนซุยสูง หน้าดินโปร่ง เนื้อดินไม่อัดแน่น และระบายน้ำได้ดี แหล่งปลูกที่สำคัญของไทย คือจังหวัดกาญจนบุรี , นครสวรรค์ , เชียงรายและจังหวัดเชียงใหม่

4,250.89 กิโลกรัม/ปี

ราก และลำต้น ลำต้นหอมหัวใหญ่ หรือส่วนที่เรียก หัวหอม เกิดจากกาบหุ้มลำต้นที่งอกออกจากลำต้นในส่วนกลางเรียงซ้อนกันแน่นเป็นรูปทรงกลม หรือรูปโดม กาบหุ้มส่วนนอกจะแห้ง มีหลายสีตามสายพันธุ์ เช่น สีน้ำตาล สีขาว สีแดง และสีเหลือง ขนาดหัวประมาณ 5-12 ซม. ส่วนกลางของหัวจะเป็นลำต้นที่แท้จริง มียอดของลำต้นเจริญออก ซึ่งอาจมีได้มากกว่า 1 ยอด ในต้นเดียว ความสูงของลำต้นจนถึงยอดใบประมาณ 35-45 ซม. ส่วนรากของหอมหัวใหญ่มีระบบเป็นรากฝอย รากมีขนาดเล็กสีน้ำตาล สามารถหยั่งลงลงดินได้ 15-20 ซม. และรากแพร่ออกด้านข้างได้ 20-40 ซม. มีจำนวนรากมากกว่า 20-100 ราก ใบ ใบหอมหัวใหญ่ ประกอบด้วยกาบใบที่อยู่บริเวณเหนือหัวหอม เรียกส่วนนี้ว่า คอหอม กาบนี้มีลักษณะเป็นแผ่นสีขาว อัดกันแน่นเป็นทรงกระบอกยาว ถัดมาเป็นส่วนของใบหอม ใบมีลักษณะเรียวยาว เป็นรูปครึ่งวงกลมจนถึงทรงกลม ผิวใบสีเขียวเข้ม ด้านในกลวง ดอก ดอกหอมหัวใหญ่ จะเจริญออกตรงกลางของลำต้นแทนที่ของใบ ดอกจะออกเป็นช่อ แต่ละช่อมีดอกได้มากกว่า 50 ดอก ดอกประกอบด้วยก้านดอกทรงกลม ยาว ได้มากกว่า 30 ซม. ด้านในก้านกลวงเป็นรู ถัดมาเป็นดอก โดยดอกตูมจะมีกลีบเลี้ยงหุ้มคลุมดอกไว้หมด เมื่อดอกบาน กลีบเลี้ยงจะปริออก โผล่เป็นกลีบดอกออกให้เห็น กลีบดอกมีจำนวน 6 กลีบ ภายในดอกมีเกสรตัวผู้ 6 อัน มี 2 ชั้น แต่ละชั้นมีกลีบเท่ากัน และเกสรตัวเมีย 1 อัน ดอกจะทยอยบานจากล่างขึ้นบน มีระยะดอกบานนาน 20-30 วัน เมล็ด เมล็ดหอมหัวใหญ่มีขนาดเล็ก สีดำ เมล็ดมีลักษณะเป็นพู 3 พู แต่ละพูมีเมล็ด 1-2 เมล็ด

ราก และลำต้น ลำต้นหอมหัวใหญ่ หรือส่วนที่เรียก หัวหอม เกิดจากกาบหุ้มลำต้นที่งอกออกจากลำต้นในส่วนกลางเรียงซ้อนกันแน่นเป็นรูปทรงกลม หรือรูปโดม กาบหุ้มส่วนนอกจะแห้ง มีหลายสีตามสายพันธุ์ เช่น สีน้ำตาล สีขาว สีแดง และสีเหลือง ขนาดหัวประมาณ 5-12 ซม. ส่วนกลางของหัวจะเป็นลำต้นที่แท้จริง มียอดของลำต้นเจริญออก ซึ่งอาจมีได้มากกว่า 1 ยอด ในต้นเดียว ความสูงของลำต้นจนถึงยอดใบประมาณ 35-45 ซม. ส่วนรากของหอมหัวใหญ่มีระบบเป็นรากฝอย รากมีขนาดเล็กสีน้ำตาล สามารถหยั่งลงลงดินได้ 15-20 ซม. และรากแพร่ออกด้านข้างได้ 20-40 ซม. มีจำนวนรากมากกว่า 20-100 ราก ใบ ใบหอมหัวใหญ่ ประกอบด้วยกาบใบที่อยู่บริเวณเหนือหัวหอม เรียกส่วนนี้ว่า คอหอม กาบนี้มีลักษณะเป็นแผ่นสีขาว อัดกันแน่นเป็นทรงกระบอกยาว ถัดมาเป็นส่วนของใบหอม ใบมีลักษณะเรียวยาว เป็นรูปครึ่งวงกลมจนถึงทรงกลม ผิวใบสีเขียวเข้ม ด้านในกลวง ดอก ดอกหอมหัวใหญ่ จะเจริญออกตรงกลางของลำต้นแทนที่ของใบ ดอกจะออกเป็นช่อ แต่ละช่อมีดอกได้มากกว่า 50 ดอก ดอกประกอบด้วยก้านดอกทรงกลม ยาว ได้มากกว่า 30 ซม. ด้านในก้านกลวงเป็นรู ถัดมาเป็นดอก โดยดอกตูมจะมีกลีบเลี้ยงหุ้มคลุมดอกไว้หมด เมื่อดอกบาน กลีบเลี้ยงจะปริออก โผล่เป็นกลีบดอกออกให้เห็น กลีบดอกมีจำนวน 6 กลีบ ภายในดอกมีเกสรตัวผู้ 6 อัน มี 2 ชั้น แต่ละชั้นมีกลีบเท่ากัน และเกสรตัวเมีย 1 อัน ดอกจะทยอยบานจากล่างขึ้นบน มีระยะดอกบานนาน 20-30 วัน เมล็ด เมล็ดหอมหัวใหญ่มีขนาดเล็ก สีดำ เมล็ดมีลักษณะเป็นพู 3 พู แต่ละพูมีเมล็ด 1-2 เมล็ด

1. อุดมไปด้วย สารอาหาร และวิตามินต่างๆ อย่างมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วิตามินซี และสารต้านอนุมูลอิสระต่างๆ 2. รักษาไข้หวัด แก้คัดจมูก กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ ลดโคเลสเตอรอลในเลือด มีสารฟลาโวนอยด์ ที่ช่วยป้องกันไม่ให้ไขมัน มาเกาะเส้นเลือด จะช่วยลดปริมาณของไขมันชนิดเลว และเพิ่มประมาณของไขมันชนิดดีในร่างกาย 3. แก้อาการท้องอืด ท้องเฟ้อ 4. ช่วยให้ขับลม และลดโอกาสในการที่จะเกิดโรคกระเพาะ และอาการท้องอืด จุกเสียดได้เป็นอย่างดี

หมูสับผัดหอมใหญ่,ไข่เจียวหอมใหญ่ใส่ปู,หอมใหญ่ผัดเต้าหู้ไข่, หอมใหญ่ชุบเกล็ดขนมปังทอด,ผัดพริกหยวกหอมใหญ่,หมูผัดหอมใหญ่

http://thaiherbal.org,http://puechkaset.com,

ขมิ้น

ZINGIBERACEAE

Curcuma longa L

ขมิ้นชัน , ขมิ้นอ้อย , ขมิ้น, ขี้มิ้น , ขี้มิ้นอ้อย , ว่านเหลือง,ขมิ้นแกง , ขมิ้นแดง,ขี้หมิ้น , หมิ้น

แหล่งปลูก : ขมิ้นชันเป็นพืชที่ชอบแสง เติบโตได้ดีในดินร่วนปนทราย มีหน้าดินลึก ไม่ชอบดินเหนียวและดินลูกรัง โดยเฉพาะบริเวณดินที่มีความชุ่มชื้น ลักษณะดินร่วน มีอินทรียวัตถุมาก แสงแดดรำไร แหล่งปลูกที่สำคัญของไทยคือ จังหวัดสุราษฎร์ธานี , ยะลา และกาญจนบุรี ฤดูกาลที่เจริญเติบโต : จะเก็บเกี่ยวหัวขมิ้น ในช่วงฤดูหนาวหรือประมาณปลายเดือนธันวาคมถึงมกราคม ซึ่งช่วงนี้หัวขมิ้นชันจะแห้งสนิท

1,470.42 กิโลกรัม/ปี

เหง้า และลำต้น ขมิ้นชันเป็นพืชล้มลุกที่มีอายุหลายปี มีความสูงประมาณ 30-90 เซนติเมตร มีเหง้าใต้ดินเป็นรูปไข่ มีแขนงรูปทรงกระบอกแตกออกทางด้านข้าง 2 ด้าน มีเนื้อในเหง้าสีเหลืองหรือสีเหลืองส้ม มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ใบ ใบเป็นใบเดี่ยวแทงออกมาจากเหง้าเรียงเป็นวงซ้อนทับกันเป็นรูปใบหอก ออกตรงกันข้ามสองด้าน ลักษณะคล้ายใบพุทธรักษา เมื่อถึงฤดูหนาวใบจะเริ่มแก่ และแห้งในช่วงฤดูแล้ง ดอก ดอกขมิ้นชันมีลักษณะเป็นช่อ คล้ายดอกกระเจียว แทงออกตรงกลางของเหง้าบริเวณระหว่างก้านใบ ช่อดอกมีลักษณะทรงกระบอก กลีบดอกมีหลายสี แต่ที่พบได้แก่ สีขาว เขียว เหลืองอ่อน สีแดง สีม่วง ซึ่งอาจมีเพียงสีเดียวหรือเป็นสีผสมภายในกลีบดอก ลักษณะดอกจะคล้ายดอกกระเจียว เพราะเป็นพืชตระกูเดียวกัน แต่ดอกขมิ้นชันจะใหญ่กว่า ผล ผลมีลักษณะกลมมี 3 พลู การขยายพันธุ์จะใช้หัวแม่หรือเหง้าแก่ในการขยายพันธุ์

เหง้า และลำต้น ขมิ้นชันเป็นพืชล้มลุกที่มีอายุหลายปี มีความสูงประมาณ 30-90 เซนติเมตร มีเหง้าใต้ดินเป็นรูปไข่ มีแขนงรูปทรงกระบอกแตกออกทางด้านข้าง 2 ด้าน มีเนื้อในเหง้าสีเหลืองหรือสีเหลืองส้ม มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ใบ ใบเป็นใบเดี่ยวแทงออกมาจากเหง้าเรียงเป็นวงซ้อนทับกันเป็นรูปใบหอก ออกตรงกันข้ามสองด้าน ลักษณะคล้ายใบพุทธรักษา เมื่อถึงฤดูหนาวใบจะเริ่มแก่ และแห้งในช่วงฤดูแล้ง ดอก ดอกขมิ้นชันมีลักษณะเป็นช่อ คล้ายดอกกระเจียว แทงออกตรงกลางของเหง้าบริเวณระหว่างก้านใบ ช่อดอกมีลักษณะทรงกระบอก กลีบดอกมีหลายสี แต่ที่พบได้แก่ สีขาว เขียว เหลืองอ่อน สีแดง สีม่วง ซึ่งอาจมีเพียงสีเดียวหรือเป็นสีผสมภายในกลีบดอก ลักษณะดอกจะคล้ายดอกกระเจียว เพราะเป็นพืชตระกูเดียวกัน แต่ดอกขมิ้นชันจะใหญ่กว่า ผล ผลมีลักษณะกลมมี 3 พลู การขยายพันธุ์จะใช้หัวแม่หรือเหง้าแก่ในการขยายพันธุ์

ขมิ้นมีสรรพคุณในการฆ่าเชื้อแบคทีเรีย เชื้อรา ช่วยในเรื่องลดการอักเสบของแผล และผิวหนัง มีฤทธิ์เป็นน้ำมันหอมระเหยช่วยในระบบหายใจ ช่วยเร่งการสร้างน้ำดีทำให้ร่างกายสามารถย่อยอาหารได้ดีมากขึ้น ทำให้บรรเทาอาการท้องแน่น ท้องอืด ท้องเฟ้อ ช่วยขับลม ขมิ้นยังช่วยลดเลือนริ้วรอยและจุดด่างดำได้ ลดการแพ้สารเคมีในเครื่องสำอาง รักษาระดับคลอเลสเตอรอลไขมันในร่างกายไม่ให้เกินระดับปกติ ช่วยสมานแผลในกระเพาะอาหาร และลำไส้ช่วยรักษาโรคปัญหาผิวหนัง ผดผื่นคัน น้ำเหลืองอักเสบ โรคกลากเกลื้อน

ปลาทอดขมิ้นชัน ,นำขมิ้นไปผสมในแกง,, ,,

http://puechkaset.com ,,

กระชายดำ

ZINGIBERACEAE

Kaempferia parviflora Wall. ex Baker

ว่านกำบัง , ว่านจังงัง , ว่านกำบังภัย , ว่านพญานกยูง

พื้นที่เป็นดินร่วนซุย ไม่ชอบน้ำท่วมขัง แสงแดดรำไร โดยธรรมชาติกระชายดำชอบขึ้นตามร่มไม้ ในป่าดิบ และป่าเบญพรรณทั่วไป พบปลูกมากใน จังหวัดเลย, พิษณุโลก, เพชรบูรณ์ ,น่าน , กาญจนบุรี, ตาก, เชียงใหม่ และเชียงราย

140.16 กิโลกรัม/ปี

1. ลำต้น และราก กระชายดำมีลำต้น 2 ชนิด คือ ลำต้นเหนือดิน (Aerial stem) และลำต้นใต้ดิน (Underground stem) ลำต้นเหนือดิน กลางลำต้น เป็นแกนแข็ง มีกาบใบล้อมรอบแน่น กาบใบหรือโคนใบมีสีแดง มีลักษณะอ่อนอวบ นุ่ม หุ้มแกนลำต้นไว้ ลักษณะคล้ายขมิ้นชันใบเดี่ยว แต่มีลำต้นเล็กกว่า และเตี้ยกว่าขมิ้นมาก ลำต้นใต้ดินหรือเรียก เหง้าหรือหัว มีลักษณะเป็นรูปวงกลมหรือวงรี เหง้ามีการเจริญเติบโตในแนวระนาบแผ่ขนานตามพื้นดิน เหง้าแก่มีแง่ง แตกออกด้านข้างจำนวนมาก แง่งมีลักษณะแตกเป็นแขนงย่อย มีรูปร่างไม่แน่นอน ลักษณะทั่วไปเป็นรูปกระบองหรือรูปหลอด ยาว 1.5-10 เซนติเมตร หนา 1-2 เซนติเมตร เปลือกด้านนอกมีสีออกสีน้ำตาลแกมสีส้มหรือสีแดง เหง้าที่แก่จะเปลี่ยนเป็นสีเทา เนื้อภายในมีสีน้ำตาลอ่อน สีน้ำเงินหรือสีดำ กลางเหง้ามีตาเจริญเป็นลำต้นเหนือดินหรือช่อดอก ราก เป็นรากฝอยแตกออกจากข้อบริเวณโคนเหง้า มีหน้าที่ช่วยหาอาหาร และสะสมอาหารที่บริเวณปลายราก เมื่อหัวแก่ รากจะสร้างสำหรับสะสมอาหาร โดยพองออกเป็นรูปวงรีหรือรูปไข่ สีขาวนวล เรียกว่า “รากน้ำนม” 2. ใบ ใบ เป็นใบเดี่ยว (Simple leaf) รูปกรวย แทงออกบริเวณโคนเหง้า เรียงสลับห่อหุ้มแกนลำต้น เมื่อใบแก่ ก้านใบจะกางแยกออกจากกัน ใบมีลักษณะเป็นรูปรี ปลายใบเป็นติ่งแหลม โคนใบรูปหัวใจ ขอบใบเรียบเป็นคลื่นเล็กน้อย ก้านใบเป็นกาบ สีเขียวอ่อน ใบอ่อนมีมีสีเข้มม่วงอมแดง และเมื่อใบโตแผ่ขยายออกจะค่อยๆ จางเป็นสีเขียว ขอบใบมีแถบเล็กๆ สีแดงใส เส้นแขนงใบนูน ที่กลางใบเป็นทางสีม่วงอมแดง เรียกว่า เส้นกลางใบ 3. ดอก ดอกออกเป็นช่อ ที่เกิดจากลำต้นเหนือดิน หุ้มด้วยกาบใบ 2 ใบ ใบประดับมีกลีบ 2 กลีบ สีเขียวอ่อน ก้านช่อดอกมีสีเขียว ช่อดอกมีดอกประมาณ 10-20 ดอก ดอกที่ปลายยอดจะบานก่อน ดอกที่บานจะประกอบด้วยกลีบดอก 3 กลีบ มีกลีบใหญ่ 1 กลีบ และกลีบเล็ก 2 กลีบ กลีบดอกบริเวณตรงกลางมีสีม่วง ดอกประกอบด้วยเกสรตัวผู้ อับเรณูอยู่ใกล้เกสรตัวเมีย รังไข่มีขนอ่อนปกคลุม และก้านเกสรเป็นรูปเส้นด้าย

1. ลำต้น และราก กระชายดำมีลำต้น 2 ชนิด คือ ลำต้นเหนือดิน (Aerial stem) และลำต้นใต้ดิน (Underground stem) ลำต้นเหนือดิน กลางลำต้น เป็นแกนแข็ง มีกาบใบล้อมรอบแน่น กาบใบหรือโคนใบมีสีแดง มีลักษณะอ่อนอวบ นุ่ม หุ้มแกนลำต้นไว้ ลักษณะคล้ายขมิ้นชันใบเดี่ยว แต่มีลำต้นเล็กกว่า และเตี้ยกว่าขมิ้นมาก ลำต้นใต้ดินหรือเรียก เหง้าหรือหัว มีลักษณะเป็นรูปวงกลมหรือวงรี เหง้ามีการเจริญเติบโตในแนวระนาบแผ่ขนานตามพื้นดิน เหง้าแก่มีแง่ง แตกออกด้านข้างจำนวนมาก แง่งมีลักษณะแตกเป็นแขนงย่อย มีรูปร่างไม่แน่นอน ลักษณะทั่วไปเป็นรูปกระบองหรือรูปหลอด ยาว 1.5-10 เซนติเมตร หนา 1-2 เซนติเมตร เปลือกด้านนอกมีสีออกสีน้ำตาลแกมสีส้มหรือสีแดง เหง้าที่แก่จะเปลี่ยนเป็นสีเทา เนื้อภายในมีสีน้ำตาลอ่อน สีน้ำเงินหรือสีดำ กลางเหง้ามีตาเจริญเป็นลำต้นเหนือดินหรือช่อดอก ราก เป็นรากฝอยแตกออกจากข้อบริเวณโคนเหง้า มีหน้าที่ช่วยหาอาหาร และสะสมอาหารที่บริเวณปลายราก เมื่อหัวแก่ รากจะสร้างสำหรับสะสมอาหาร โดยพองออกเป็นรูปวงรีหรือรูปไข่ สีขาวนวล เรียกว่า “รากน้ำนม” 2. ใบ ใบ เป็นใบเดี่ยว (Simple leaf) รูปกรวย แทงออกบริเวณโคนเหง้า เรียงสลับห่อหุ้มแกนลำต้น เมื่อใบแก่ ก้านใบจะกางแยกออกจากกัน ใบมีลักษณะเป็นรูปรี ปลายใบเป็นติ่งแหลม โคนใบรูปหัวใจ ขอบใบเรียบเป็นคลื่นเล็กน้อย ก้านใบเป็นกาบ สีเขียวอ่อน ใบอ่อนมีมีสีเข้มม่วงอมแดง และเมื่อใบโตแผ่ขยายออกจะค่อยๆ จางเป็นสีเขียว ขอบใบมีแถบเล็กๆ สีแดงใส เส้นแขนงใบนูน ที่กลางใบเป็นทางสีม่วงอมแดง เรียกว่า เส้นกลางใบ 3. ดอก ดอกออกเป็นช่อ ที่เกิดจากลำต้นเหนือดิน หุ้มด้วยกาบใบ 2 ใบ ใบประดับมีกลีบ 2 กลีบ สีเขียวอ่อน ก้านช่อดอกมีสีเขียว ช่อดอกมีดอกประมาณ 10-20 ดอก ดอกที่ปลายยอดจะบานก่อน ดอกที่บานจะประกอบด้วยกลีบดอก 3 กลีบ มีกลีบใหญ่ 1 กลีบ และกลีบเล็ก 2 กลีบ กลีบดอกบริเวณตรงกลางมีสีม่วง ดอกประกอบด้วยเกสรตัวผู้ อับเรณูอยู่ใกล้เกสรตัวเมีย รังไข่มีขนอ่อนปกคลุม และก้านเกสรเป็นรูปเส้นด้าย

1. จากการค้นคว้าเอกสารงานวิจัยพบว่า สมุนไพรไทยกระชายดำนั้นมีสรรพคุณมากมาย และสามารถช่วยรักษาโรคต่างๆ ได้เกือบ 100 ชนิด 2. ใช้เป็นยาอายุวัฒนะ ช่วยชะลอความแก่ มีคุณค่าทางคงกระพันชาตรี ด้วยการใช้เหง้านำมาหั่นเป็นแว่น แล้วนำไปตากแดดจนแห้ง นำมาบดให้เป็นผงละเอียดผสมกับน้ำผึ้งปั้นเป็นยาลูกกลอน ใช้กินเช้าเย็น 3. ใช้เป็นยาบำรุงกำลัง ด้วยการใช้เหง้าผสมกับสมุนไพรชนิดอื่นเป็นยาดองเหล้า (เหง้า) 4. ว่านกระชายดำ สรรพคุณช่วยบำรุงธาตุในร่างกาย (เหง้า) 5. ช่วยบำรุงผิวพรรณของสตรีให้สวยสดใส ดูผุดผ่อง (เหง้า) 6. ช่วยบำรุงฮอร์โมนเพศชาย หากสุภาพสตรีทานแล้วจะช่วยปรับสมดุลของฮอร์โมนทางเพศ (เหง้า) 7. ช่วยเพิ่มสมรรถภาพทางเพศ บำรุงสมรรถภาพทางเพศชาย แก้กามตายด้าน ด้วยการใช้เหง้าสดนำมาดองกับเหล้าขาวและน้ำผึ้งแท้ (ในอัตราส่วน 1 กิโลกรัม : เหล้าขาว 3 ขวด : น้ำผึ้ง 1 ขวด) ดองทิ้งไว้ประมาณ 9-15 วัน แล้วนำมาใช้ดื่มวันละ 1-2 เป๊ก (เหง้า) (กระชายดําไม่ได้เป็นยาปลุกอารมณ์ทางเพศ แต่ช่วยทำให้อวัยวะเพศชายแข็งตัวได้ง่ายและบ่อยขึ้น มีระยะเวลาในการแข็งตัวที่นานขึ้น และสำหรับผู้ที่ไม่ได้มีปัญหาดังกล่าวก็สามารถรับประทานเพื่อช่วยเพิ่มความแข็งแรงขึ้นได้) 8. เหง้าใช้ต้มกับน้ำให้ตรีหลังคลอดบุตรดื่ม จะช่วยขับน้ำนม รักษาอาการตกเลือด และช่วยทำให้มดลูกเข้าอู่เร็วขึ้น (เหง้า) 9. ช่วยกระตุ้นระบบประสาท บำรุงประสาท ทำให้ร่างกายกระชุ่มกระชวย (เหง้า) 10. ช่วยในการนอนหลับ แก้อาการนอนไม่ค่อยหลับในตอนกลางคืน ช่วยทำให้นอนหลับดีขึ้น (เหง้า) 11. ช่วยบำรุงหัวใจ ช่วยขยายหลอดเลือดหัวใจ แก้โรคหัวใจ (เหง้า) 12. ช่วยบำรุงโลหิตของสตรี (เหง้า) 13. ช่วยในระบบหมุนโลหิตของร่างกาย ทำให้โลหิตไหลเวียนได้ดีขึ้น (เหง้า) 14. ช่วยทำให้เจริญอาหาร (เหง้า) 15. ช่วยรักษาโรคความดันโลหิต รักษาสมดุลของความดันโลหิต (เหง้า) 16. ช่วยรักษาโรคเบาหวาน ช่วยลดระดับน้ำตาลในเลือด (เหง้า) 17. ช่วยรักษาโรคภูมิแพ้ (เหง้า) 18. ช่วยแก้หอบหืด (เหง้า) 19. ช่วยแก้อาการใจสั่นหวิว แก้ลมวิงเวียน (เหง้า) 20. เหง้าใช้ต้มดื่มแก้โรคตา ช่วยรักษาสายตา (เหง้า) 21. ช่วยรักษาแผลในช่องปาก ปากเป็นแผล ปากเปื่อย ปากแห้ง (เหง้า) 22. ช่วยแก้โรคตานซางในเด็ก แก้ซางตานขโมยในเด็ก (เหง้า) 23. ช่วยแก้อาการแน่นหน้าอก (เหง้า) 24. ช่วยรักษาโรคในช่องท้อง มีฤทธิ์ต่อต้านเชื้อแบคทีเรียในลำไส้ (เหง้า) 25. ช่วยขับลม แก้อาการจุกเสียด (เหง้า) 26. ช่วยแก้อาการปวดท้อง ปวดมวนในท้อง อาการท้องเดิน (เหง้า) หากมีอาการท้องเดินให้ใช้เหง้านำมาปิ้งไฟให้สุกแล้วนำมาตำให้ละเอียดใช้ผสมกับน้ำปูนใสแล้วคั้นเอาแต่น้ำมาดื่มครั้งละ 3-5 ช้อนแกงหลังจากการถ่ายเนื่องมีอาการท้องเดิน (เหง้า) 27. ช่วยรักษาโรคท้องร่วง (เหง้า) 28. ช่วยในการย่อยอาการ รักษาระบบการย่อยอาหารให้เกิดความสมดุล (เหง้า) 29. กระชายดำ สรรพคุณแก้อาการท้องอืด ท้องเฟ้อ (เหง้า) 30. ช่วยรักษาโรคบิด แก้อาการบิดเป็นมูกเลือด (เหง้า) 31. สรรพคุณกระชายดำ ช่วยรักษาโรคกระเพาะอาหาร อันเนื่องมาจากการรับประทานอาหารไม่เป็นเวลา (เหง้า) 32. ช่วยขับปัสสาวะ แก้อาการขัดเบา แก้ปัสสาวะพิการ (เหง้า) 33. ช่วยแก้อาการตกขาวของสตรี (เหง้า) 34. ช่วยขับประจำเดือน แก้อาการประจำเดือนมาไม่เป็นปกติของสตรี (เหง้า) 35. เหง้าใช้โขลกผสมกับเหล้าขาวคั้นเป็นน้ำดื่ม ช่วยแก้โรคมดลูกพิการ มดลูกหย่อนได้ (เหง้า) 36. ช่วยแก้ฝีอักเสบ (เหง้า) 37. ช่วยรักษากลากเกลื้อน (เหง้า) 38. ช่วยแก้อาการปวดหลัง ปวดเมื่อยตามร่างกาย ปวดกล้ามเนื้อ และมีอาการเหนื่อยล้า (เหง้า) 39. ช่วยรักษาโรคปวดข้อ (เหง้า) 40. ช่วยรักษาโรคเก๊าท์ (เหง้า) 41. ช่วยแก้อาการเหน็บชา (เหง้า) 42. กระชายดำ สรรพคุณทางยาช่วยขับพิษต่างๆ ในร่างกาย (เหง้า) 43. ช่วยรักษาอาการมือเท้าเย็น (เหง้า) 44. กระชายดำมีฤทธิ์ในการช่วยรักษาเชื้อราที่เป็นสาเหตุทำให้เกิดโรคผิวหนัง (เหง้า)

ซุปเปอร์ตีนไก่กระชายดำ ,,, ,,

www.puechkaset.com,https://medthai.com,http://www.foodietaste.com/recipe_detail.asp?id=2239

ขมิ้นขาว

ZINGIBERACEAE

Curcuma mangga Valeton & Zijp

ขมิ้นม่วง , ขมื้นแดง , ขมื้นขาว , ขมื้นขาวเสน่ห์

ควรปลูกในกระถางควรหากระถางใหญ่ เพื่อสะดวกในการเดินทางของไหล ถ้าหากใช้ดินปลูกให้เอาดินร่วนผสมหญ้าสับ ฟางข้าว เปลือกถั่วคลุกเคล้าก่อนนำดินลงใส่กระถาง หัวว่านที่จะปลูกต้องให้ "หัวโผล่ แหล่งปลูกที่สำคัญของไทยคือ พัทลุง , ชุมพรและกาญจนบุรี

1,120.40 กิโลกรัม/ปี

หัวรูปไข่ ขนาด 3-4 X 2-3 ซม. ภายในมีสีขาวบริเวณแกนกลางหัวมีสีเหลืองอ่อนจนเกือบขาว เหง้าแตกสาขา หนาประมาณ 1.5 ซม. สีขาวส่วนแกนกลางสีเหลือง ส่วนหัวและเหง้ามีกลิ่นคล้ายมะม่วง ส่วนเหนือดินสูง 60-80 ซม. ใบรูปรี สีเขียวทั้งใบ ผิวใบเกลี้ยงทั้ง 2 ด้าน ช่อดอกเกิดจากเหง้า ก้านช่อยาวประมาณ 20 ซม. ช่อดอก ยาว 25-30 ซม. ใบประดับ สีขาวอมเขียวส่วนปลายแต้มสีเขียว ใบประดับส่วนยอด สีขาวปลายแต้มสีชมพู กลีบดอกและสเตมิโนดมีสีขาว สเตมิโนดรูปไข่กลับ ปลายมน มีต่อมขน กลีบปาก สีเหลืองและมีแถบเหลืองเข้มทาบตามแนวเส้นกลางแผ่น มีต่อมขนขนาบ 2 ข้างเส้นกลางแผ่น อับเรณูมีเดือยเป็นแผ่นสามเหลี่ยมแบน ปลายเรียวแหลม ชี้ลง ยาวประมาณ 3 มม. รังไข่ยาวประมาณ 3 มม. ผิวมีขน

หัวรูปไข่ ขนาด 3-4 X 2-3 ซม. ภายในมีสีขาวบริเวณแกนกลางหัวมีสีเหลืองอ่อนจนเกือบขาว เหง้าแตกสาขา หนาประมาณ 1.5 ซม. สีขาวส่วนแกนกลางสีเหลือง ส่วนหัวและเหง้ามีกลิ่นคล้ายมะม่วง ส่วนเหนือดินสูง 60-80 ซม. ใบรูปรี สีเขียวทั้งใบ ผิวใบเกลี้ยงทั้ง 2 ด้าน ช่อดอกเกิดจากเหง้า ก้านช่อยาวประมาณ 20 ซม. ช่อดอก ยาว 25-30 ซม. ใบประดับ สีขาวอมเขียวส่วนปลายแต้มสีเขียว ใบประดับส่วนยอด สีขาวปลายแต้มสีชมพู กลีบดอกและสเตมิโนดมีสีขาว สเตมิโนดรูปไข่กลับ ปลายมน มีต่อมขน กลีบปาก สีเหลืองและมีแถบเหลืองเข้มทาบตามแนวเส้นกลางแผ่น มีต่อมขนขนาบ 2 ข้างเส้นกลางแผ่น อับเรณูมีเดือยเป็นแผ่นสามเหลี่ยมแบน ปลายเรียวแหลม ชี้ลง ยาวประมาณ 3 มม. รังไข่ยาวประมาณ 3 มม. ผิวมีขน

1. มีสรรพคุณช่วยย่อยอาหาร ขับลม 2. ลดอาการจุกเสียดแน่นท้อง 3. ช่วยให้เจริญอาหาร 4. ขับปัสสาวะ 5. ลดอาการอักเสบรักษาแผลในกระเพาะ 6. ช่วยขับน้ำนมสำหรับสตรีที่อยู่ในช่วงให้นม

ยำขมิ้นขาว,แกงเขียวหวานไก่ใส่ขมิ้นขาว,ยำปลาทูขมิ้นขาว, ,,

http://www.bedo.or.th/lcdb/default.aspx,,

ข่า

ZINGIBERACEAE

Alpinia galanga (L.) Willd.

ข่า ข่าหยวก ข่าหลวง

เจริญเติบโตได้ดีในดินร่วนปนทราย ที่มีอินทรียวัตถุมากที่ความลึกประมาณ 15-30 ซม. มีความชื้น 50-80 เปอร์เซ็นต์สม่ำเสมอ และต้องการแสงแดด 100% สำหรับในช่วงอากาศหนาวเย็นการเจริญเติบโตจะช้าลง แหล่งปลูกที่สำคัญของไทย คือ สงขลา , พิจิตร , สุพรรณบุรีและลำปาง

3,738.27 กิโลกรัม/ปี

ไม้ล้มลุกมีเหง้าใต้ดิน สีน้ำตาลอมแสด เลื้อยขนานกับผิวดิน มีอายุหลายปี มีข้อปล้องสั้น ก้านใบแผ่เป็นกาบหุ้มซ้อนกัน ดูคล้ายลำต้น แตกกอ สูง 1.5-2.5 เมตร ใบเดี่ยว เรียงสลับ รอบลำต้น เหนือดิน ใบรูปใบหอก หรือรูปขอบขนานแกมใบหอก กว้าง 4-11 เซนติเมตร ยาว 25-45 เซนติเมตร กาบใบมีขน ปลายใบแหลม ฐานใบสอบแหลม ขอบใบเรียบเป็นคลื่น เส้นกลางใบใหญ่ทางด้านท้องใบเป็นเส้นนูนชัด เส้นใบขนานกัน ก้านใบเป็นกาบหุ้ม ดอกช่อแยกแขนง ตั้งขึ้น ขนาดใหญ่ ออกที่ปลายยอด ก้านดอกยาว 15-20 เซนติเมตร เมื่อยังอ่อนมีสีเขียวปนเหลือง ดอกแก่สีขาวปนม่วงแดง ดอกย่อยจำนวนมากเรียงกันแน่น อยู่บนก้านช่อเดียวกัน ดอกย่อยคล้ายดอกกล้วยไม้มีขนาดเล็ก มีใบประดับย่อยเป็นแผ่นรูปไข่ กลีบดอกสีขาวแกมเขียว 3 กลีบ โคนเชื่อมติดกันตลอด ปลายแยกจากกันเป็นปาก แต่ละกลีบเป็นรูปไข่กลับ ที่ปากท่อดอกจะมีอวัยวะยาวเรียวจากโคนถึงยอด สีม่วงคล้ายตะขอ 1 คู่ ใต้อวัยวะมีต่อมให้กลิ่นหอม เกสรเพศเมียมี 1 อัน รังไข่อยู่ใต้วงกลีบ เกสรเพศผู้มี 3 อัน มี 2 อัน คล้ายกลีบดอก มีเรณู 1 อัน เกสรตัวผู้ที่เป็นหมันแผ่เป็นแผ่นคล้ายกลีบดอกสีขาว มีลายเส้นสีม่วงแดง ผลแห้งแตก รูปกระสวยหรือทรงกลม ขนาด 0.5-1 เซนติเมตร มีกลีบเลี้ยงติดอยู่ เมื่อแก่มีสีส้มแดง มี 1-2 เมล็ด เมล็ดใช้เป็นเครื่องเทศ ดอกใช้เป็นผักจิ้มได้ ออกดอกช่วงเดือนพฤษภาคมถึงมิถุนายน

ไม้ล้มลุกมีเหง้าใต้ดิน สีน้ำตาลอมแสด เลื้อยขนานกับผิวดิน มีอายุหลายปี มีข้อปล้องสั้น ก้านใบแผ่เป็นกาบหุ้มซ้อนกัน ดูคล้ายลำต้น แตกกอ สูง 1.5-2.5 เมตร ใบเดี่ยว เรียงสลับ รอบลำต้น เหนือดิน ใบรูปใบหอก หรือรูปขอบขนานแกมใบหอก กว้าง 4-11 เซนติเมตร ยาว 25-45 เซนติเมตร กาบใบมีขน ปลายใบแหลม ฐานใบสอบแหลม ขอบใบเรียบเป็นคลื่น เส้นกลางใบใหญ่ทางด้านท้องใบเป็นเส้นนูนชัด เส้นใบขนานกัน ก้านใบเป็นกาบหุ้ม ดอกช่อแยกแขนง ตั้งขึ้น ขนาดใหญ่ ออกที่ปลายยอด ก้านดอกยาว 15-20 เซนติเมตร เมื่อยังอ่อนมีสีเขียวปนเหลือง ดอกแก่สีขาวปนม่วงแดง ดอกย่อยจำนวนมากเรียงกันแน่น อยู่บนก้านช่อเดียวกัน ดอกย่อยคล้ายดอกกล้วยไม้มีขนาดเล็ก มีใบประดับย่อยเป็นแผ่นรูปไข่ กลีบดอกสีขาวแกมเขียว 3 กลีบ โคนเชื่อมติดกันตลอด ปลายแยกจากกันเป็นปาก แต่ละกลีบเป็นรูปไข่กลับ ที่ปากท่อดอกจะมีอวัยวะยาวเรียวจากโคนถึงยอด สีม่วงคล้ายตะขอ 1 คู่ ใต้อวัยวะมีต่อมให้กลิ่นหอม เกสรเพศเมียมี 1 อัน รังไข่อยู่ใต้วงกลีบ เกสรเพศผู้มี 3 อัน มี 2 อัน คล้ายกลีบดอก มีเรณู 1 อัน เกสรตัวผู้ที่เป็นหมันแผ่เป็นแผ่นคล้ายกลีบดอกสีขาว มีลายเส้นสีม่วงแดง ผลแห้งแตก รูปกระสวยหรือทรงกลม ขนาด 0.5-1 เซนติเมตร มีกลีบเลี้ยงติดอยู่ เมื่อแก่มีสีส้มแดง มี 1-2 เมล็ด เมล็ดใช้เป็นเครื่องเทศ ดอกใช้เป็นผักจิ้มได้ ออกดอกช่วงเดือนพฤษภาคมถึงมิถุนายน

1. นำเหง้าข่ามาผลิตเป็นตำรับยาแผนโบราณและใช้ในการรักษาโรคภัยไข้เจ็บมาเป็นเวลานาน เช่น ยาระบายขับลม ยาขับเลือดเสีย ยาแก้บ่วง ยารักษาโรคผิวหนัง กลากเกลื้อน และลมพิษ 2. ต้านเชื้อราที่เป็นสาเหตุของโรคผิวหนังหลายชนิด เช่น กลาก เกลื้อน 3. เชื้อแบคทีเรียที่เป็นสาเหตุของอาหารเป็นพิษ เช่น Streptococcus cerevisiae, Streptococcus epidermidis, Bacillus cereus และ Bacillus megaterium 4. น้ำมันหอมระเหยมีคุณสมบัติช่วยขับลม แก้ท้องอืดเฟ้อ และลดอาการจุกเสียด 5. น้ำมันหอมระเหยมีฤทธิ์กระตุ้นการทำงานของระบบทางเดินอาหาร ช่วยกระตุ้นการขับถ่าย 6. น้ำมันหอมระเหยในราก และเหง้าข่ามีฤทธิ์ยับยั้งการเกิดเซลล์มะเร็ง 7. สารประกอบฟีนอล ACA เป็นสารให้รสเผ็ดร้อนที่พบในเหง้าข่า มีคุณสมบัติยับยั้งการเกิดเนื้องอก และเซลล์มะเร็งได้ 8. สารประกอบฟีนอลในเหง้าข่าช่วยยับยั้งการเกิดแผลในกระเพาะอาหาร ต้านเชื้อวัณโรค ต้านภูมิแพ้ และต้านอนุมูลอิสระ 9. สารประกอบฟีนอลช่วยยับยั้งการเพิ่มจำนวนเชื้อไวรัสที่เป็นสาเหตุของโรคเอดส์ เช่น ยับยั้งเอนไซม์ protease จากเชื้อไวรัส HIV-1 และ Human cytomegalovirus (HCMV) เหง้าแก่ เหง้าอ่อน : 1. ขับลม แก้ท้องอืด จุกเสียด แน่นเฟ้อ คลื่นไส้ อาเจียน 2. รักษาโรคเบาหวาน 3. แก้หอบหืด แก้เสมหะ ลดไข้ 4. ช่วยย่อยอาหาร ช่วยให้เจริญอาหาร 5. ช่วยขับเหงื่อ ทำให้ร่างกายสดชื่น 6. แก้บิด แก้ท้องร่วง 7. ลดปริมาณคอเลสเตอรอลในเส้นเลือด ต้านอนุมูลอิสระ ช่วยให้ผิวพรรณแลดูอ่อนเยาว์ 8. ต้านเชื้อไวรัส ลดปริมาณเชื้อเอดส์ แกนอ่อนต้นเทียม : 1. แก้ท้องร่วง 2. ขับปัสสาวะ 3. ช่วยย่อยอาหาร ช่วยให้เจริญอาหาร ใบ: 1. แก้ฟกช้ำ 2. แก้นิ่ว ช่วยขับปัสสาวะ 3. บำรุงสายตา ดอก : 1. บำรุงประสาท 2. แก้ขัดปัสสาวะ 3. ช่วยย่อยอาหาร และเจริญอาหาร ราก : 1. แก้จุกเสียดแน่นท้อง 2. ช่วยเจริญอาหาร 3. แก้ท้องเสีย 4. ลดอาการไอ ขับเสมหะ ผล : 1. ลดไข้ แก้เจ็บคอ ขับเสมหะ 2. ลดปริมาณคอเลสเตอรอลในเส้นเลือด ต้านอนุมูลอิสระ

ผัดเผ็ดหมูป่า ,ผัดเผ็ดปลาดุก ,แกงข่าอ่อนใส่ใบยี่หร่า, แกงเผ็ดเนื้อ ,แกงเปอะหน่อข่าอ่อนใส่ปลาย่าง,ผัดเผ็ดไก่

http://www.bedo.or.th/lcdb/default.aspx,http://puechkaset.com,

ขิง

ZINGIBERACEAE

Zingiber officinale Roscoe

ขิงแกลง, ขิงแดง (จันทบุรี)/ขิงเผือก (เชียงใหม่)/สะเอ (แม่ฮ่องสอน)/ ขิงบ้าน, ขิงแครง, ขิงป่า, ขิงเขา, ขิงดอกเดียว (ภาคกลาง)/ เกีย (จีนแต้จิ๋ว)

เหง้า ปลูกในดินร่วนซุยผสมปุ๋ยหมัก หรือดินเหนียวปนทราย โดยยกดินเป็นร่องห่างกัน 30 ซม. ปลูกห่างกัน 20 ซม. ลึก 5 - 10 ซม. ขิงชอบขึ้นในที่ชื้นมีการระบายน้ำดี ถ้าน้ำขังอาจโดนโรคเชื้อรา แหล่งปลูกที่สำคัญ คือ จังหวัดพะเยา , เลย , และเชียงราย

5,451.91 กิโลกรัม/ปี

เป็นพืชล้มลุก มีเหง้าใต้ดิน (rhizome) ส่วนเหนือดินสูงประมาณ 40-100 ซม. เปลือกนอกสีน้ำตาลแกมเหลือง เนื้อในสีนวลมีกลิ่นหอมเฉพาะ แทงหน่อหรือลำต้นเทียม (pseudostem) ขึ้นเป็นกอ ประกอบ ด้วยกาบหรือโคนก้านใบ (sheathing petiole) หุ้มซ้อนกัน ใบ เป็นใบเดี่ยวออกเรียงกันสลับกันเป็นสองแถว ใบรูปหอกเกลี้ยงๆ กว้าง 105-2 ซม. ยาว 12-20 ซม. ปลายใบสอบเรียวแหลมโคนใบสอบแคบและเป็นกาบหุ้มลำต้นเทียม ตรงช่วงระหว่างกาบกับตัวใบจะหักโค้งเป็นข้อศอก ดอก ช่อสีขาว แทงขึ้นมาจากเหง้า (scapose) ชูก้านช่อดอกยาวประมาณ 15-25 ซม. ดอกย่อยมีกลีบรองดอกสีเขียวปนแดงรูปโค้งๆ ห่อรองรับกลีบจะปิดแน่นเมื่อดอกยังอ่อน เมื่อบานขยายอ้าให้เห็นดอก กลีบดอกสีเหลืองเขียว ปลายกลีบสีม่วงแดง และกลีบรองกลีบดอกอย่างละ 3 กลีบ อุ้มน้ำ และหลุดร่วงง่าย โคนกลีบดอกม้วนห่อ ส่วนปลายกลีบผายกว้างออก เกสรตัวผู้มี 6 อัน เกสรตัวผู้ที่ฝ่อ (sterile) มีสีม่วงแดงจุดเหลือง ลักษณะคล้ายลิ้น ปลายกลีบกลมมนสั้นกว่ากลีบดอกเกสรตัวเมีย 1 รังไข่ 3 ช่อง (locule) ผล มี 3 พู กลม แข็ง ใหญ่ ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1ซม. มีหลายเมล็ดสีดำ

เป็นพืชล้มลุก มีเหง้าใต้ดิน (rhizome) ส่วนเหนือดินสูงประมาณ 40-100 ซม. เปลือกนอกสีน้ำตาลแกมเหลือง เนื้อในสีนวลมีกลิ่นหอมเฉพาะ แทงหน่อหรือลำต้นเทียม (pseudostem) ขึ้นเป็นกอ ประกอบ ด้วยกาบหรือโคนก้านใบ (sheathing petiole) หุ้มซ้อนกัน ใบ เป็นใบเดี่ยวออกเรียงกันสลับกันเป็นสองแถว ใบรูปหอกเกลี้ยงๆ กว้าง 105-2 ซม. ยาว 12-20 ซม. ปลายใบสอบเรียวแหลมโคนใบสอบแคบและเป็นกาบหุ้มลำต้นเทียม ตรงช่วงระหว่างกาบกับตัวใบจะหักโค้งเป็นข้อศอก ดอก ช่อสีขาว แทงขึ้นมาจากเหง้า (scapose) ชูก้านช่อดอกยาวประมาณ 15-25 ซม. ดอกย่อยมีกลีบรองดอกสีเขียวปนแดงรูปโค้งๆ ห่อรองรับกลีบจะปิดแน่นเมื่อดอกยังอ่อน เมื่อบานขยายอ้าให้เห็นดอก กลีบดอกสีเหลืองเขียว ปลายกลีบสีม่วงแดง และกลีบรองกลีบดอกอย่างละ 3 กลีบ อุ้มน้ำ และหลุดร่วงง่าย โคนกลีบดอกม้วนห่อ ส่วนปลายกลีบผายกว้างออก เกสรตัวผู้มี 6 อัน เกสรตัวผู้ที่ฝ่อ (sterile) มีสีม่วงแดงจุดเหลือง ลักษณะคล้ายลิ้น ปลายกลีบกลมมนสั้นกว่ากลีบดอกเกสรตัวเมีย 1 รังไข่ 3 ช่อง (locule) ผล มี 3 พู กลม แข็ง ใหญ่ ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1ซม. มีหลายเมล็ดสีดำ

1. รักษาอาการคลื่นไส้อาเจียน 2. รักษาไข้หวัด 3. รักษาอาการไอ ขับเสมหะ 4. รักษาอาการปวดประจำเดือนในช่วงก่อนหรือระหว่างมีประจำเดือน 5. แก้อาการท้องเสีย ท้องร่วง 6. รักษาแผลที่เกิดจากไฟไหม้หรือถูกน้ำร้อนลวก 7. รักษาอาการปวดฟัน

เต้าฮวยน้ำขิง,มันต้มขิง ,, ,,

ระบบฐานข้อมูลทรัพยากรชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชน.[ระบบออนไลน์]. แหล่งที่มา : http://www.bedo.or.th/lcdb/biodiversity/view.aspx?id=869 (วันที่สืบค้น วันที่ 18 สิงหาคม 2560), http://oknation.nationtv.tv/blog/horti-asia/2012/10/26/entry-1,https://th.wikipedia.org

คาวตอง

SAURURACEAE

Houttuynia cordata Thunb.

ผักคาวตอง (ลำปาง, อุดรธานี) คาวทอง (อุตรดิตถ์, มุกดาหาร) ผักก้านตอง (แม่ฮ่องสอน) ผักคาวปลา, ผักเข้าตอง, ผักคาวตอง (ภาคเหนือ)

ปลูกได้ดีในบางพื้นที่ที่มีภูเขาและความชุ่มชื้นพบได้ตั้งแต่พื้นที่ราบต่ำไปจนถึงที่สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณ 2,500 เมตร พบมากทางภาคเหนือและภาคอีสาน

พืชล้มลุกขนาดเล็ก ทอดเลื้อยไปตามพื้นดิน มีรากแตกออกตามข้อ สูง 30-50 เซนติเมตร ลำต้นตั้งตรง กลม สีเขียว เรียบมัน อาจพบสีม่วงแดงอ่อน ทั้งต้นถ้านำมาขยี้ดมจะได้กลิ่นคล้ายคาวปลา ใบ เป็นใบเดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบแผ่บาง เกลี้ยง โคนใบเว้าเข้าหากัน คล้ายรูปหัวใจหรือรูปไต ปลายใบเรียวแหลม ขอบใบเรียบ ใบกว้าง 3.5-9 เซนติเมตร ยาว 4-9 เซนติเมตร เส้นใบออกจากฐานใบ 5-7 เส้น มีขน ผิวใบด้านบนเรียบสีเขียวเข้มกว่าด้านล่าง ด้านล่างมีขนตามเส้นใบ โคนก้านใบแผ่เป็นปีกแคบ ก้านใบยาว 1.5-2 เซนติเมตร หูใบเป็นแผ่นยาวติดกับก้านใบ เมื่อขยี้ใบดมจะได้กลิ่นคล้ายคาวปลา รสฝาดเล็กน้อย ดอกสีเหลือง ออกเป็นช่อ ดอกมีขนาดเล็กมาก และมีจำนวนมากอัดกันแน่นบนแกนช่อ รูปทรงกระบอก ออกบริเวณปลายยอดหรือซอกใบใกล้ยอด ไม่มีกลีบดอกและก้านดอก มีใบประดับ 4 ใบ สีขาวนวล รูปขอบขนานแกมรูปไข่ ขนาดไม่เท่ากันรองรับโคนช่อ ช่อดอกยาวประมาณ 1.5 เซนติเมตร เมื่อติดผลจะเจริญยาวขึ้นได้ถึง 2.5-5 เซนติเมตร กลีบรองดอกและกลีบดอกลดรูป เกสรเพศผู้ 3 อัน เกสรตัวเมียมีก้านชูยอดเกสร 3 อัน ผลมีขนาดเล็กมาก แห้งแตกได้ ที่บริเวณยอด มีเมล็ดขนาดเล็ก ค่อนข้างกลม มักขึ้นตามที่ชื้นแฉะ ริมน้ำ ใบใช้รับประทานสดเป็นผัก

พืชล้มลุกขนาดเล็ก ทอดเลื้อยไปตามพื้นดิน มีรากแตกออกตามข้อ สูง 30-50 เซนติเมตร ลำต้นตั้งตรง กลม สีเขียว เรียบมัน อาจพบสีม่วงแดงอ่อน ทั้งต้นถ้านำมาขยี้ดมจะได้กลิ่นคล้ายคาวปลา ใบ เป็นใบเดี่ยว เรียงสลับ แผ่นใบแผ่บาง เกลี้ยง โคนใบเว้าเข้าหากัน คล้ายรูปหัวใจหรือรูปไต ปลายใบเรียวแหลม ขอบใบเรียบ ใบกว้าง 3.5-9 เซนติเมตร ยาว 4-9 เซนติเมตร เส้นใบออกจากฐานใบ 5-7 เส้น มีขน ผิวใบด้านบนเรียบสีเขียวเข้มกว่าด้านล่าง ด้านล่างมีขนตามเส้นใบ โคนก้านใบแผ่เป็นปีกแคบ ก้านใบยาว 1.5-2 เซนติเมตร หูใบเป็นแผ่นยาวติดกับก้านใบ เมื่อขยี้ใบดมจะได้กลิ่นคล้ายคาวปลา รสฝาดเล็กน้อย ดอกสีเหลือง ออกเป็นช่อ ดอกมีขนาดเล็กมาก และมีจำนวนมากอัดกันแน่นบนแกนช่อ รูปทรงกระบอก ออกบริเวณปลายยอดหรือซอกใบใกล้ยอด ไม่มีกลีบดอกและก้านดอก มีใบประดับ 4 ใบ สีขาวนวล รูปขอบขนานแกมรูปไข่ ขนาดไม่เท่ากันรองรับโคนช่อ ช่อดอกยาวประมาณ 1.5 เซนติเมตร เมื่อติดผลจะเจริญยาวขึ้นได้ถึง 2.5-5 เซนติเมตร กลีบรองดอกและกลีบดอกลดรูป เกสรเพศผู้ 3 อัน เกสรตัวเมียมีก้านชูยอดเกสร 3 อัน ผลมีขนาดเล็กมาก แห้งแตกได้ ที่บริเวณยอด มีเมล็ดขนาดเล็ก ค่อนข้างกลม มักขึ้นตามที่ชื้นแฉะ ริมน้ำ ใบใช้รับประทานสดเป็นผัก

1. สามารถรักษา กลาก เกลื้อน สังคัง ฮ่องกงฟุต สะเก็ดเงิน โรคปอดอักเสบ เยื่อหุ้มสมองอักเสบที่เกิดจากเชื้อรา CRYPTOCOCCUS NEOFORMANS 2. ป้องกัน อาการท้องเดิน ท้องเสีย ท้องเดินปัสสาวะอักเสบ การติดเชื้อทางเดินหายใจ ฝี โรคทางเดินอาหาร โรคปริทันต์ โรคในระบบสืบพันธุ์ โรคติดเชื้อในช่องปาก สิว โรคผิวหนัง กลาก ขี้เรื้อนกวาง 3. ช่วยปรับสมดุลของภูมิคุ้มกันโรคในร่างกาย บำบัดอาการไอ จาม อักเสบในโพรงจมูก หวัดเรื้อรัง ทำให้โรคที่เกิดด้านภูมิคุ้กันโรคบรรเทาลง 4. ช่วยลดอัตราการแบ่งตัวของเซลล์มะเร็งให้ช้าลง และระงับการแพร่กระจายหรือการลุกลามของโรค 5. มีฤทธิ์ต้านการอักเสบต่างๆ( Anti-Inflamnation) ในเส้นเลือดฝอย หลอดลมอักเสบ ปอดอักเสบ ปวดฟัน ขับปัสสาวะ 6. ช่วยในการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด 7. ช่วยรักษาความสมดุลของระดับความดันโลหิต 8. ฤทธิ์ในการขยายหลอดเลือด 9. ทำให้อัตราการไหลเวียนเลือดดีขึ้นและการส่งออกไปหมุนเวียนในร่างกายดีขึ้น 10. ลดอัตราการเกิดโรคหลอดเลือดตีบในบริเวณต่างๆ

นำใบมาเป็นเครื่องเคียงอาหารสดๆ เช่น ลาบ ซ่า ก้อย ซกเล็ก เป็นต้น ,,, ,,

https://medthai.com,http://www.bedo.or.th,

ใบเตย

PANDANACEAE

Pandanus amaryllifolius Roxb.

ภาคกลาง และทั่วไป เตย/ต้นเตย/ใบเตย (ทุกภาค), เตยหอม , เตยหอมใหญ่ ,เตยหอมเล็ก ภาคเหนือ หวานข้าวใหม้ ภาคใต้ และแถบมลายู ปาแนะวองิง , ปาแง๊ะออริง ,ปาแป๊ะออริง

สามารถขึ้นได้ดีในที่ชุ่ม และทนต่อสภาพดินชื้นแฉะได้ดี แต่ควรเลือกพื้นที่ปลูกไม่ให้น้ำท่วมขังง่าย แหล่งปลูกที่สำคัญ คือ กรุงเทพมหานคร,ปทุมธานี,พระนครศรีอยุธยาและฉะเชิงเทรา

974.67 กิโลกรัม/ปี

ลำต้น เตยหรือเตยหอม เป็นพืชใบเลี้ยงเดี่ยว มีลำต้นทรงกลม และเป็นข้อสั้นๆถี่กัน โผล่ขึ้นมาจากดินเพียงเล็กน้อย โคนลำต้นแตกรากแขนงออกเป็นรากค้ำจุนหรือเรียกว่า รากอากาศ ลำต้นสามารถแตกหน่อเป็นต้นใหม่ได้ ทำให้มองเป็นกอหรือเป็นพุ่มใหญ่ๆ ที่รวมความสูงของใบแล้วสามารถสูงได้มากกว่า 1 เมตร ใบ ใบเตย แตกออกเป็นใบเดี่ยวด้านข้างรอบลำต้น และเรียงสลับวนเป็นเกลียวขึ้นตามความสูงของลำต้น ใบมีลักษณะเรียวยาวเป็นรูปดาบ ปลายใบแหลม สีเขียวสด ใบชูเฉียงแนบไปกับลำต้น แผ่นใบเป็นมัน กว้างประมาณ 2-3 เซนติเมตร ยาวประมาณ 30-50 เซนติเมตร แผ่นใบ และขอบใบเรียบ แผ่นใบด้านล่างมีสีจางกว่าด้านบน มีเส้นกลางใบลึกเป็นแอ่งตื้นๆตรงกลาง ใบนี้ส่งกลิ่นหอมตลอดเวลา เพราะมีน้ำมันหอมระเหย และสาร ACPY

ลำต้น เตยหรือเตยหอม เป็นพืชใบเลี้ยงเดี่ยว มีลำต้นทรงกลม และเป็นข้อสั้นๆถี่กัน โผล่ขึ้นมาจากดินเพียงเล็กน้อย โคนลำต้นแตกรากแขนงออกเป็นรากค้ำจุนหรือเรียกว่า รากอากาศ ลำต้นสามารถแตกหน่อเป็นต้นใหม่ได้ ทำให้มองเป็นกอหรือเป็นพุ่มใหญ่ๆ ที่รวมความสูงของใบแล้วสามารถสูงได้มากกว่า 1 เมตร ใบ ใบเตย แตกออกเป็นใบเดี่ยวด้านข้างรอบลำต้น และเรียงสลับวนเป็นเกลียวขึ้นตามความสูงของลำต้น ใบมีลักษณะเรียวยาวเป็นรูปดาบ ปลายใบแหลม สีเขียวสด ใบชูเฉียงแนบไปกับลำต้น แผ่นใบเป็นมัน กว้างประมาณ 2-3 เซนติเมตร ยาวประมาณ 30-50 เซนติเมตร แผ่นใบ และขอบใบเรียบ แผ่นใบด้านล่างมีสีจางกว่าด้านบน มีเส้นกลางใบลึกเป็นแอ่งตื้นๆตรงกลาง ใบนี้ส่งกลิ่นหอมตลอดเวลา เพราะมีน้ำมันหอมระเหย และสาร ACPY

1. บำรุงร่างกายและผิวพรรณ 2. ลดอาการกระหายน้ำ 3. บำรุงหัวใจ 4. ขับปัสสาวะ 5. รักษาโรคเบาหวาน 6. แก้กระษัยน้ำเบาพิการ 7. คนไทยนิยมใช้ใบเตยสด แต่งสีเขียวในอาหารและแต่งกลิ่น

น้ำใบเตย,สังขยาใบเตย,สาคูใบเตยเปียกลำไย, กุยช่ายใบเตยแป้งสด,ขนมเปียกปูนใบเตย,วุ้นกะทิใบเตยลูกชุบ

http://www.bedo.or.th,https://eherb.hrdi.or.th ,

ใบบัวบก

Umbelliferae

Centella asiatica (L.) Urb.

ภาคกลาง และทั่วไป บัวบก , ใบบัวบก ภาคเหนือ ผักหนอก , จำปาเครือ, กะบังนอก, เอขาเด๊าะ (แม่ฮ่องสอน), ปะหนะเอขาเด๊าะ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) ภาคอีสาน ผักหนอก, ผักแว่น, แว่นโคก ภาคใต้ ผักแว่น

บัวบกเป็นพืชที่เติบโตได้ดีในพื้นที่ชื้นแฉะ ต้นจะเหี่ยวตายเร็ว หากดินแห้ง ดังนั้น บริเวณปลูกบัวบกควรชื้นหรือมีแหล่งน้ำที่สามารถให้น้ำได้ตลอดเวลา แหล่งปลูกที่สำคัญ คือ นนทบุรี , นครปฐม และ นครศรีธรรมราช

1,285.27 กิโลกรัม/ปี

ลำต้น บัวบกเป็นพืชล้มลุกอายุหลายปี มีลำต้นเป็นไหล(stolen) เลื้อยไปตามพื้นดินหรืออยู่ด้านล่างหน้าผิวดิน ไหลมีลักษณะทรงกลม ไหลอ่อนมีสีขาว ไหลแก่มีสีน้ำตาล ขนาดประมาณ 0.2-0.4 มิลลิเมตร ยาวได้มากกว่า 1 เมตร ไหลมีลักษณะเป็นข้อปล้อง บริเวณข้อเป็นจุดแทงออกของก้านใบ ส่วนด้านล่างของข้อมีรากแขนงแทงลึกลงดิน และแต่ละข้อแตกแขนงแยกไหลไปเรื่อยๆ ทำให้ต้นบัวบกขึ้นปกคลุมพื้นที่โดยรอบได้อย่างหนาทึบ ใบ ใบบัวบกออกเป็นใบเดี่ยว และออกเป็นกระจุกจำนวนหลายใบบริเวณข้อ แต่ละข้อมีใบ 2-10 ใบ ใบประกอบด้วยก้านใบที่แทงตั้งตรงจากข้อ ก้านใบสูงประมาณ 10-15 เซนติเมตร มีลักษณะทรงกลม สีเขียวอ่อน ถัดมาเป็นแผ่นใบที่เชื่อมติดกับก้านใบบริเวณตรงกลางของใบ ฐานใบโค้งเว้าเข้าหากัน แผ่นใบมีรูปทรงกลมหรือมีรูปร่างคล้ายไต ขอบใบหยัก เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2-4 เซนติเมตร แผ่นใบด้านใบเรียบ สีเขียวสด แผ่นใบด้านล่างมีขนสั้นๆปกคลุม และมีสีเขียวจางกว่าด้านบน ขอบใบหยักเป็นคลื่น ดอก ดอกบัวบกออกเป็นช่อที่ซอกใบของข้อ ช่อดอกมีรูปทรงช่อคล้ายร่ม อาจมีช่อเดี่ยวหรือมีประมาณ 2-5 ช่อ แต่ละช่อมีประมาณ 3-4 ดอก มีก้านช่อดอกยาวทรงกลม ขนาดเล็ก ประมาณ 0.5-5 เซนติเมตร ส่วนกลีบดอกมีสีขาว ตรงกลางมีเกสรตัวผู้ขนาดสั้น ผล และเมล็ด ผลมีขนาดเล็ก มีลักษณะกลมแบน ยาวประมาณ 3 มิลลิเมตร เปลือกเมล็ดแข็ง มีสีเขียวหรือม่วงน้ำตาล

ลำต้น บัวบกเป็นพืชล้มลุกอายุหลายปี มีลำต้นเป็นไหล(stolen) เลื้อยไปตามพื้นดินหรืออยู่ด้านล่างหน้าผิวดิน ไหลมีลักษณะทรงกลม ไหลอ่อนมีสีขาว ไหลแก่มีสีน้ำตาล ขนาดประมาณ 0.2-0.4 มิลลิเมตร ยาวได้มากกว่า 1 เมตร ไหลมีลักษณะเป็นข้อปล้อง บริเวณข้อเป็นจุดแทงออกของก้านใบ ส่วนด้านล่างของข้อมีรากแขนงแทงลึกลงดิน และแต่ละข้อแตกแขนงแยกไหลไปเรื่อยๆ ทำให้ต้นบัวบกขึ้นปกคลุมพื้นที่โดยรอบได้อย่างหนาทึบ ใบ ใบบัวบกออกเป็นใบเดี่ยว และออกเป็นกระจุกจำนวนหลายใบบริเวณข้อ แต่ละข้อมีใบ 2-10 ใบ ใบประกอบด้วยก้านใบที่แทงตั้งตรงจากข้อ ก้านใบสูงประมาณ 10-15 เซนติเมตร มีลักษณะทรงกลม สีเขียวอ่อน ถัดมาเป็นแผ่นใบที่เชื่อมติดกับก้านใบบริเวณตรงกลางของใบ ฐานใบโค้งเว้าเข้าหากัน แผ่นใบมีรูปทรงกลมหรือมีรูปร่างคล้ายไต ขอบใบหยัก เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2-4 เซนติเมตร แผ่นใบด้านใบเรียบ สีเขียวสด แผ่นใบด้านล่างมีขนสั้นๆปกคลุม และมีสีเขียวจางกว่าด้านบน ขอบใบหยักเป็นคลื่น ดอก ดอกบัวบกออกเป็นช่อที่ซอกใบของข้อ ช่อดอกมีรูปทรงช่อคล้ายร่ม อาจมีช่อเดี่ยวหรือมีประมาณ 2-5 ช่อ แต่ละช่อมีประมาณ 3-4 ดอก มีก้านช่อดอกยาวทรงกลม ขนาดเล็ก ประมาณ 0.5-5 เซนติเมตร ส่วนกลีบดอกมีสีขาว ตรงกลางมีเกสรตัวผู้ขนาดสั้น ผล และเมล็ด ผลมีขนาดเล็ก มีลักษณะกลมแบน ยาวประมาณ 3 มิลลิเมตร เปลือกเมล็ดแข็ง มีสีเขียวหรือม่วงน้ำตาล

ใบ และลำต้น (ใช้รับประทานหรือต้มดื่ม) 1. ช่วยรักษาอาการช้ำใน บรรเทาอาการตกเลือดในช่องท้อง และเลือดคั่งในเนื้อเยื่อ 2. บรรเทาอาการปวดศีรษะ และเป็นไข้ 3. แก้อาการมึนศีรษะ 4. ช่วยบำรุงหัวใจ บำรุงกำลัง 5. ช่วยรักษาอาการร่างกายอ่อนเพลีย ร่างกายเมื่อยล้า 6. บรรเทาอาการปวดตามข้อ ตามกล้ามเนื้อ 7. แก้อาการท้องผูก กระตุ้นระบบขับถ่าย 8. แก้อาการท้องอืด อาหารไม่ย่อย 9. ช่วยการย่อยอาหาร ช่วยเจริญอาหาร 10. แก้โรคซาง แก้โรคดีซ่านในเด็ก 11. ช่วยบำรุงตับ และไต แก้โรคตับอักเสบ 12. ช่วยบำรุงสายตา แก้ตาพร่ามัว 13. ช่วยบำรุงประสาท บำรุงสมอง และกระตุ้นความจำ 14. ช่วยให้ผ่อนคลาย จิตในสงบ ไม่ว้าวุ่น 15. รักษาโรคอาการทางประสาท 16. รักษาระดับความดันโลหิตให้เป็นปกติ 17. เป็นยาขับโลหิตเสีย 18. ใช้เป็นยาแก้ร้อนใน 19. แก้กระหายน้ำ บรรเทาอาการไอ อาการเจ็บคอ 20. แก้อาการเจ็บคอ รักษาโรคหลอดลมอักเสบ 21. รักษาอาการหืดหอบ แก้โรคลมชัก 22. ช่วยบรรเทาอาการปวดฟัน 23. รักษาโรคปากเปื่อย 24. ช่วยขับปัสสาวะ แก้อาการปัสสาวะไม่ออก ปัสสาวะเล็ด 25. แก้โรคนิ่วในระบบทางเดินปัสสาวะ 26. ช่วยรักษาแผลในกระเพาะอาหาร 27. แก้โรคบิด โรคอาหารเป็นพิษ 28. รักษาโรคริดสีดวงทวาร 29. แก้อุจจาระเรื้อรัง แก้อุจจาระเป็นเลือด 30. ช่วยขับระดู กระตุ้นประจำเดือนให้มาปกติ และแก้อาการปวดประจำเดือน 31. รักษาฝี ช่วยให้ฝียุบ 32. รักษาโรคฝีดาษ โรคเรื้อน โรคอหิวาต์ โรคซิฟิลิส โรครูมาตอยด์ และวัณโรค ใบ และลำต้น (บด ขยำ หรือต้มน้ำสำหรับใช้ภายนอก) 1. รักษาโรคผิวหนังอักเสบ 2. ช่วยถอนพิษจากแมลงกัดต่อย ช่วยลดอาการบวม และปวดจากแผลถูกต่อย 3. ใช้เป็นยาช่วยห้ามเลือด 4. ช่วยรักษาตาปลา 5. รักษาโรคผิวหนังอักเสบ 6. แก้โรคหัด ช่วยรักษาโรคผิวหนัง กลาก เกลื้อน โรคเรื้อน 7. ช่วยรักษาบาดแผล แผลไฟไหม้ น้ำร้อนลวก แผลเปื่อย และแผลสด เมล็ด 1. ช่วยลดไข้ แก้อาการปวดศีรษะ 2. ใช้แก้โรคบิด

น้ำใบบัวบก,บัวบกชุบแป้งบก,ไข่เจียวบวบก, คุกกี้บัวบก,,

http://puechkaset.com,https://cookpad.com,

เพชรสังฆาต

VITACEAE

Cissus quadrangularis L.

เพชรสังฆาต, สันตะควด (กรุงเทพฯ) ; ขั่นข้อ (ราชบุรี) ; สามร้อยต่อ (ประจวบคีรีขันธ์)

1,049.88 กิโลกรัม/ปี

ไม้เถาเลื้อย เถาเป็นรูปสี่เหลี่ยมลึก 4 พู เป็นปล้อง ๆ มีข้อตามเถา คั่นเป็นข้อ ๆ และมีมือสำหรับจับหรือยึดเกาะงอกออกมาจากข้อลักษณะเป็นเส้นยาว ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกตามข้อหรือรอยต่อของลำต้น ออก 1 ใบ ต่อ 1 ท่อน ลักษณะใบรูปทรงกลมหรือรูปไข่ ขอบใบเป็นหยักมน และมีสีที่ริมใบ โคนใบรูปติ่งหู ปลายใบมนคล้ายใบตำลึง แผ่นใบทีสีเขียวสด เนื้อใบค่อนข้างหนา ตรงกันข้ามใบมีมือเกาะคล้ายตำลึง ดอก มีดอกแซมออกตามข้อต้น ออกช่อตรงข้ามใบ ลักษณะช่อดอกแบบช่อซี่ร่มย่อย ดอกย่อยขนาดเล็กแบบสมมาตรตามรัศมี กลีบดอกด้านนอกสีเขียวแกมเหลือง โคนกลีบมีแถบสีแดง กลีบด้านในสีขาวแกมเขียว เวลาบานกลีบดอกทั้ง 4 กลีบจะม้วนลู่ลงตามก้านช่อ ออกดอกเกือบทั้งปี ผล เป็นผลสดลักษณะลูกกลม ๆ สีม่วงอมแดง หรือสีดำ ภายในมีเมล็ด

ไม้เถาเลื้อย เถาเป็นรูปสี่เหลี่ยมลึก 4 พู เป็นปล้อง ๆ มีข้อตามเถา คั่นเป็นข้อ ๆ และมีมือสำหรับจับหรือยึดเกาะงอกออกมาจากข้อลักษณะเป็นเส้นยาว ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกตามข้อหรือรอยต่อของลำต้น ออก 1 ใบ ต่อ 1 ท่อน ลักษณะใบรูปทรงกลมหรือรูปไข่ ขอบใบเป็นหยักมน และมีสีที่ริมใบ โคนใบรูปติ่งหู ปลายใบมนคล้ายใบตำลึง แผ่นใบทีสีเขียวสด เนื้อใบค่อนข้างหนา ตรงกันข้ามใบมีมือเกาะคล้ายตำลึง ดอก มีดอกแซมออกตามข้อต้น ออกช่อตรงข้ามใบ ลักษณะช่อดอกแบบช่อซี่ร่มย่อย ดอกย่อยขนาดเล็กแบบสมมาตรตามรัศมี กลีบดอกด้านนอกสีเขียวแกมเหลือง โคนกลีบมีแถบสีแดง กลีบด้านในสีขาวแกมเขียว เวลาบานกลีบดอกทั้ง 4 กลีบจะม้วนลู่ลงตามก้านช่อ ออกดอกเกือบทั้งปี ผล เป็นผลสดลักษณะลูกกลม ๆ สีม่วงอมแดง หรือสีดำ ภายในมีเมล็ด

เถา 1. แก้กระดูกแตก หัก ซ้น 2. ขับลมในลำไส้ 3. แก้โรคลักปิดลักเปิด 4. ประจำเดือนมาไม่ปกติ 5. แก้ริดสีดวงทวาร ใบ 1. ใช้พอกบริเวณที่เคล็ด ยอก หรือกระดูกเดาะ หัก

การแปรรูปเพชรสังฆาตในรูปยาแคปซูล,,, ,,

http://www.rspg.or.th,,

ไพล

ZINGIBERACEAE

Zingiber cassumunar Roxb.

ว่านไฟ, ไพล, ปูเลย(เหนือ), มิ้นสะล่าง(กะเหรี่ยง)

เจริญเติบโตได้ดีในเขตกึ่งร้อน อุณหภูมิสูงสุดประมาณ 35 องศาเซลเซียล และอุณหภูมิต่ำสุดต้องไม่ต่ำกว่า 18 องศาเซลเซียล ดินควรเป็นดินเหนียวปนทรายและมีอินทรียวัตถุสูง ไม่มีน้ำขัง ต้องการแสงปลูกได้ในที่แจ้ง และมีร่มแดดรำไร แหล่งที่ปลูกสำคัญ คือ จังหวัดสระบุรี , ชลบุรี , นครราชสีมา , เชียงใหม่ , ลำปาง , และราชบุรี

1,048.96 กิโลกรัม/ปี

ต้นไพล ลักษณะไพลเป็นไม้ล้มลุกมีความสูงประมาณ 0.7-1.5 เมตร มีเหง้าอยู่ใต้ดิน เปลือกมีสีน้ำตาลแกมเหลือง เนื้อด้านในมีสีเหลืองถึงสีเหลืองแกมเขียว แทงหน่อหรือลำต้นเทียมขึ้นเป็นกอ โดยจะประกอบไปด้วยกาบหรือโคนใบหุ้มซ้อนกันอยู่ เหง้าไพลสดฉ่ำน้ำ รสฝาด เอียด ร้อนซ่า มีกลิ่นเฉพาะ ส่วนเหง้าไพลแก่สดและแห้งจะมีรสเผ็ดเล็กน้อย ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการใช้เมล็ด แง่ง หรือเหง้า แต่โดยทั่วไปแล้วจะใช้ส่วนของเหง้าเป็นท่อนพันธุ์ในการเพาะปลูก พรรณไม้ชนิดนี้มีถิ่นกำเนิดอยู่ในเอเชียแถบประเทศอินเดีย อินโดนีเซีย มาเลเซีย ใบไพล ลักษณะของใบเป็นรูปขอบขนานแกมรูปหอก ใบเป็นใบเดี่ยวเรียงสลับ กว้างประมาณ 3.5-5.5 เซนติเมตรและยาวประมาณ 18-35 เซนติเมตร ดอกไพล ออกดอกเป็นช่อ แทงจากเหง้าใต้ดิน กลีบดอกมีสีนวล มีใบประดับสีม่วง ผลไพล ลักษณะของผลเป็นผลแห้งรูปกลม

ต้นไพล ลักษณะไพลเป็นไม้ล้มลุกมีความสูงประมาณ 0.7-1.5 เมตร มีเหง้าอยู่ใต้ดิน เปลือกมีสีน้ำตาลแกมเหลือง เนื้อด้านในมีสีเหลืองถึงสีเหลืองแกมเขียว แทงหน่อหรือลำต้นเทียมขึ้นเป็นกอ โดยจะประกอบไปด้วยกาบหรือโคนใบหุ้มซ้อนกันอยู่ เหง้าไพลสดฉ่ำน้ำ รสฝาด เอียด ร้อนซ่า มีกลิ่นเฉพาะ ส่วนเหง้าไพลแก่สดและแห้งจะมีรสเผ็ดเล็กน้อย ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการใช้เมล็ด แง่ง หรือเหง้า แต่โดยทั่วไปแล้วจะใช้ส่วนของเหง้าเป็นท่อนพันธุ์ในการเพาะปลูก พรรณไม้ชนิดนี้มีถิ่นกำเนิดอยู่ในเอเชียแถบประเทศอินเดีย อินโดนีเซีย มาเลเซีย ใบไพล ลักษณะของใบเป็นรูปขอบขนานแกมรูปหอก ใบเป็นใบเดี่ยวเรียงสลับ กว้างประมาณ 3.5-5.5 เซนติเมตรและยาวประมาณ 18-35 เซนติเมตร ดอกไพล ออกดอกเป็นช่อ แทงจากเหง้าใต้ดิน กลีบดอกมีสีนวล มีใบประดับสีม่วง ผลไพล ลักษณะของผลเป็นผลแห้งรูปกลม

ใบ 1. แก้ครั่นเนื้อครั่นตัว แก้เมื่อย ดอก 1. กระจายเลือดอันเป็นลิ่มเป็นก้อนให้ตก 2. ยาแก้กษัย 3. ทำลายเลือดที่จับเป็นก้อนเป็นดานในท้อง ราก 1. แก้อาเจียนเป็นเลือด 2. แก้เลือดกำเดา 3. หัวเหง้า 4. ขับเลือดในสตรีให้เป็นปกติ 5. แก้ฟกช้ำ 6. เคล็ดขัดยอก 7. เท้าแพลง 8. บวม 9. แก้เหน็บชา 10. แก้ปวดท้อง 11. แก้บิดมูกเลือด 12. ขับลม 13. แก้ท้องเสีย 14. แก้ลำไส้อักเสบ 15. ขับเลือดร้าย 16. แก้อาเจียนเป็นเลือด 17. แก้โรคผิวหนัง 18. ตัวสั่นตาเหลือก

ไพลทาหน้าหรือการพอกหน้าด้วยไพล ,ไพลกับความงาม หัวไพลไพลขัดผิว เหง้าสามารถนำมาใช้ทำเป็นแป้งไว้สำหรับขัดผิวได้ ,, ,,

https://medthai.com,http://www.rspg.or.th,http://www.thaikasetsart.com

ฟ้าทะลายโจร

ACANTHACEAE

Andrographis paniculata (Burm.f.)

ฟ้าทะลาย ฟ้าทะลายโจร น้ำลายพังพอน (กรุงเทพมหานคร), สามสิบดี เขตตายยายคลุม (ร้อยเอ็ด), หญ้ากันงู (สงขลา), ฟ้าสะท้าน (พัทลุง), เมฆทะลาย (ยะลา), ฟ้าสาง (พนัสนิคม), ขุนโจรห้าร้อย (ภาคกลาง), ซวนซิน เหลียง

สามารถพบเห็นได้ตามพื้นที่ทั่วไป เป็นพืชที่เติบโตได้ดีในทุกสภาพดิน ชอบดินร่วน ดินมีความชื้น สามารถเติบโตในพื้นที่ที่มีวัชพืชขึ้นหนาได้ดี พบมากทั้งในที่โล่งแจ้งหรือแสงแดดรำไร แหล่งที่ปลูกของไทยคือ ลำปาง,ราชบุรี,นครปฐม

3,058.80 กิโลกรัม/ปี

ลำต้น ฟ้าทะลายโจรเป็นไม้ล้มลุก มีลำต้นสูงประมาณ 30-100 เซนติเมตร ลำต้นมีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยม ผิวลำต้นมีสีเขียวเข้ม ลำต้นตั้งตรง ต้นอ่อนตั้งตรง แตกกิ่งปานกลาง มีทรงพุ่มโปร่ง ต้นโตเต็มที่แตกกิ่งมาก มีทรงพุ่มค่อนข้างหนา ใบ ใบฟ้าทะลายโจร ออกเป็นใบเดี่ยว ตรงข้ามกันเป็นคู่ๆบนกิ่ง มีก้านใบสั้นมากติดกิ่งหรือเกือบไม่มีก้านใบ ใบมีรูปหอกยาว โคนใบสอบแคบ ปลายใบเรียวแหลม แผ่นใบมีสีเขียวเข้ม และเป็นมัน ขนาดใบกว้างประมาณ 2-3.5 เซนติเมตร ยาวประมาณ 3-6 เซนติเมตร แผ่นใบ และขอบใบเรียบ ดอก ดอกฟ้าทะลายโจร แทงออกเป็นช่อบริเวณซอกใบที่ปลายกิ่ง แต่ละกิ่งมีช่อดอก 4-12 ช่อ และออกด้านเดียวที่ซอกใบด้านใดด้านหนึ่ง แต่ละช่อดอก ยาวประมาณ 2.5-10 เซนติเมตร แต่ละช่อมีดอกย่อยออกเรียงกันเป็นดอกเดี่ยวหรือออกเป็นคู่ 6-12 ดอก ดอกย่อยมีก้านช่อดอกยาว 1-5 เซนติเมตร ดอกย่อยมีขนาดเล็ก ประกอบด้วยกลีบรองดอก 5 กลีบ สีเขียว และมีขนปกคลุม มีโคนกลีบเชื่อมติดกันเป็นหลอด ปลายกลีบเรียวแหลม ยาวประมาณ 3 มิลลิเมตร ถัดมาเป็นกลีบดอก 4 กลีบ ประกอบด้วยกลีบดอกด้านบน 3 กลีบ แผ่นกลีบมีสีขาว และโคนกลีบด้านในมีสีม่วงประ ส่วนกลีบล่างมี 1 กลีบ ขนาดกลีบใหญ่กว่ากลีบด้านบน ขอบกลีบ และปลายกลีบงุ้มเข้าหากลางดอก แผ่นกลีบมีสีขาว มีสีม่วงประเป็นแถบยาวที่กลางกลีบ ถัดมาตรงกลางมีเกสรตัวผู้ 2 อัน ก้านเกสรยาวโผล่เหนือกลีบดอก ก้านเกสรมีสีขาว และมีขนสีขาวปกคลุม อับเกสรมีสีม่วง ถัดมาเป็นเกสรตัวเมีย 1 อัน ก้านเกสรมีสีม่วง มีขนสั้นปกคลุม และสั้นกว่าก้านเกสรตัวผู้ ส่วนด้านล่างเป็นรังไข่ 1 อัน ทั้งนี้ ดอกจะทยอยบานจากโคนช่อไปปลายช่อ ผล ผลฟ้าทะลายโจรมีลักษณะเป็นฝัก ฝักมีรูปทรงกระบอก คล้ายฝักต้อยติ่ง ฝักอ่อนกลม ฝักแก่มีร่องแบ่งเป็นพู 2 พู โคนฝัก และปลายฝักแหลม ฝักอ่อนมีสีเขียว เมื่อแก่เต็มที่จะเปลี่ยนเป็นสีดำ และปริแตกตามร่องในแนวยาว เพื่อให้เมล็ดร่วงลงดิน ขนาดฝักประมาณ 2-3 มิลลิเมตร ยาวประมาณ 2-3 เซนติเมตร ด้านในฝักจะมีเมล็ดทรงกลมขนาดเล็ก สีน้ำตาลอมดำ จำนวนมาก ซึ่งจะเรียงอยู่ในพู 2 พู

ลำต้น ฟ้าทะลายโจรเป็นไม้ล้มลุก มีลำต้นสูงประมาณ 30-100 เซนติเมตร ลำต้นมีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยม ผิวลำต้นมีสีเขียวเข้ม ลำต้นตั้งตรง ต้นอ่อนตั้งตรง แตกกิ่งปานกลาง มีทรงพุ่มโปร่ง ต้นโตเต็มที่แตกกิ่งมาก มีทรงพุ่มค่อนข้างหนา ใบ ใบฟ้าทะลายโจร ออกเป็นใบเดี่ยว ตรงข้ามกันเป็นคู่ๆบนกิ่ง มีก้านใบสั้นมากติดกิ่งหรือเกือบไม่มีก้านใบ ใบมีรูปหอกยาว โคนใบสอบแคบ ปลายใบเรียวแหลม แผ่นใบมีสีเขียวเข้ม และเป็นมัน ขนาดใบกว้างประมาณ 2-3.5 เซนติเมตร ยาวประมาณ 3-6 เซนติเมตร แผ่นใบ และขอบใบเรียบ ดอก ดอกฟ้าทะลายโจร แทงออกเป็นช่อบริเวณซอกใบที่ปลายกิ่ง แต่ละกิ่งมีช่อดอก 4-12 ช่อ และออกด้านเดียวที่ซอกใบด้านใดด้านหนึ่ง แต่ละช่อดอก ยาวประมาณ 2.5-10 เซนติเมตร แต่ละช่อมีดอกย่อยออกเรียงกันเป็นดอกเดี่ยวหรือออกเป็นคู่ 6-12 ดอก ดอกย่อยมีก้านช่อดอกยาว 1-5 เซนติเมตร ดอกย่อยมีขนาดเล็ก ประกอบด้วยกลีบรองดอก 5 กลีบ สีเขียว และมีขนปกคลุม มีโคนกลีบเชื่อมติดกันเป็นหลอด ปลายกลีบเรียวแหลม ยาวประมาณ 3 มิลลิเมตร ถัดมาเป็นกลีบดอก 4 กลีบ ประกอบด้วยกลีบดอกด้านบน 3 กลีบ แผ่นกลีบมีสีขาว และโคนกลีบด้านในมีสีม่วงประ ส่วนกลีบล่างมี 1 กลีบ ขนาดกลีบใหญ่กว่ากลีบด้านบน ขอบกลีบ และปลายกลีบงุ้มเข้าหากลางดอก แผ่นกลีบมีสีขาว มีสีม่วงประเป็นแถบยาวที่กลางกลีบ ถัดมาตรงกลางมีเกสรตัวผู้ 2 อัน ก้านเกสรยาวโผล่เหนือกลีบดอก ก้านเกสรมีสีขาว และมีขนสีขาวปกคลุม อับเกสรมีสีม่วง ถัดมาเป็นเกสรตัวเมีย 1 อัน ก้านเกสรมีสีม่วง มีขนสั้นปกคลุม และสั้นกว่าก้านเกสรตัวผู้ ส่วนด้านล่างเป็นรังไข่ 1 อัน ทั้งนี้ ดอกจะทยอยบานจากโคนช่อไปปลายช่อ ผล ผลฟ้าทะลายโจรมีลักษณะเป็นฝัก ฝักมีรูปทรงกระบอก คล้ายฝักต้อยติ่ง ฝักอ่อนกลม ฝักแก่มีร่องแบ่งเป็นพู 2 พู โคนฝัก และปลายฝักแหลม ฝักอ่อนมีสีเขียว เมื่อแก่เต็มที่จะเปลี่ยนเป็นสีดำ และปริแตกตามร่องในแนวยาว เพื่อให้เมล็ดร่วงลงดิน ขนาดฝักประมาณ 2-3 มิลลิเมตร ยาวประมาณ 2-3 เซนติเมตร ด้านในฝักจะมีเมล็ดทรงกลมขนาดเล็ก สีน้ำตาลอมดำ จำนวนมาก ซึ่งจะเรียงอยู่ในพู 2 พู

ใบ และยอดอ่อน (ต้มน้ำดื่ม) 1. ลดอาการไข้หวัด ไข้หวัดใหญ่ 2. ช่วยกระตุ้นภูมิต้านทานโรค 3. ช่วยขับเสมหะ ทำให้ชุ่มคอ 4. ช่วยลดอาการเจ็บคอ แก้ไอเรื้อรัง 5. บรรเทาอาการหลอดลมอักเสบ 6. แก้ต่อมทอนซิลอักสบ 7. แก้ปอดอักเสบ 8. แก้กระเพาะ และลำไส้เป็นแผลหรือมีอาการอักเสบ 9. แก้ถุงน้ำดีอักเสบ 10. แก้มดลูกอักเสบ 11. บรรเทาอาการเยื่อหุ้มสมองอักเสบ 12. ลดความดันโลหิต 13. รักษาในช่องแผลในปาก และลิ้น 14. ลดอาการบวมของฝี 15. รักษาคางทูม ช่วยลดอาการปวดบวม 16. แก้อาการปวดริดสีดวง 17. ป้องกันการติดเชื้อในระบบต่างๆ 18. แก้ท้องร่วง ท้องเสีย 19. รักษาการติดเชื้อในระบบปัสสาวะ 20. แก้อาการปัสสาวะขัด ปัสสาวะเล็ด 21. แก้โรคหนองใน 22. ช่วยลดน้ำตาลในเลือด ช่วยบรรเทาอาการของโรคเบาหวาน 23. ช่วยบำรุงตับเพิ่มประสิทธิภาพการทำงาน และรักษาอาการติดเชื้อในตับ 24. แก้โรคเริม และบรรเทาอาการแสบของแผล ใบ และยอดอ่อน (ต้มน้ำอาบหรือบดทาภายนอก) 1. รักษาแผลภายนอก แผลที่ผิวหนัง แผลเปื่อย 2. แก้โรคผิวหนัง กลากเกลื้อน 3. ใช้ใบทาแก้งูสวัด 4. ใบนำมาบดใช้ทาแผลจากแมลงกัดต่อย ช่วยลดอาการปวด

ลูกกลอน,แคปซูล,ยาอัดเม็ด, ยาหม่อง,ยาสระผม,

https://www.thaihof.org,,

แชมพูสมุนไพรอัญชัน

-

-

-

-

-

-

-

ลดปัญหารังแค อาการคันหนังศรีษะ ช่วยให้ผมดกดำมีน้ำหนัก ไม่แห้งแตกปลาย

,,, ,,

,,

กระเจี๊ยบแดง

Malvaceae

Hibiscus sabdariffa Linn.

กระเจี๊ยบ ,กระเจี๊ยบแดง ,กระเจี๊ยบเปรี้ยว (ภาคกลาง และทั่วไป) /ส้มเก็งเค็ง, ผักเก็งเค็ง, ส้มปู, ส้มพอเหมาะ, ส้มตะเลงเครง (ภาคเหนือ)

กระเจี๊ยบเป็นพืชที่ชอบอากาศร้อน ทนต่อสภาพแห้งแล้งได้ดี ไม่ชอบน้ำท่วมขัง พันธุ์ที่ปลูกมีหลายพันธุ์ ได้แก่ พันธุ์ซูดาน พันธุ์เอส-2760 (ให้กลีบเลี้ยงค่อนข้างบาง) และพันธุ์บราซิล (ให้กลีบเลี้ยงค่อนข้างใหญ่ หนา) เป็นต้น นิยมปลูกในช่วงต้นฤดูฝน มีอายุการเก็บเกี่ยวประมาณ 120 วัน กระเจี๊ยบแดงสดที่ 8-10 กิโลกรัม เมื่อตากแห้งจะได้กระเจี๊ยบแห้งประมาณ 1 กิโลกรัม การปลูกกระเจี๊ยบแดงนิยมปลูกด้วยการเพาะเมล็ดเท่านั้น ฤดูปลูกสามารถปลูกได้ทุกฤดู แต่ที่นิยมจะปลูกมากในช่วงต้นฤดูฝนจนถึงปลายฝน อาจปลูกด้วยวิธีการหว่านหรือหยอดเมล็ดลงหลุมหรือการเพาะเมล็ดในถุงเพาะชำก่อนย้อยลงแปลงปลูก แต่ทั่วไปนิยมการหว่านเมล็ดหรือหยอดเมล็ดที่สุด เพราะสะดวก และประหยัดเวลา ประหยัดเงินทุนมากกว่า

กระเจี๊ยบแดง มีลักษณะลำต้นเป็นทรงพุ่ม สูงประมาณ 1-2.5 เมตร ขนาดลำต้นประมาณ 1-2 ซม. แตกกิ่งก้านตั้งแต่โคนต้น ต้นอ่อนมีสีเขียว เมื่อแก่ ลำต้น และกิ่งมีสีแดงม่วง เปลือกลำต้นบางเรียบ สามารถลอกเป็นเส้นได้ รากกระเจี๊ยบเป็นระบบรากแก้ว และแตกรากแขนง รากอยู่ในระดับความลึกไม่มาก ใบกระเจี๊ยบแดง เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับตามความสูงของกิ่ง มีลักษณะคล้ายปลายหอก ยาวประมาณ 7-13 ซม. มีขนปกคลุมทั้งด้านบนด้านล่าง ปลายใบแหลม โคนใบมน ส่วนปลายเว้าลึกคล้ายนิ้วมือ 3 นิ้ว หรือเป็น 5 แฉก ระยะห่างระหว่างแฉก 0.5-3 ซม. ลึกประมาณ 3-8 ซม. มีเส้นใบ 3-5 เส้น เส้นใบด้านล่างนูนเด่น มีต่อมบริเวณโคนเส้นกลางใบ 1 ต่อม มีหูใบเป็นเส้นเรียวยาว 0.8-1.5 ซม. ใบที่มีอายุน้อย และใบใกล้ดอกจะมีขนาดเล็กรูปไข่ ใบกระเจี๊ยบแดงบางพันธุ์จะไม่มีแฉก มีลักษณะโคนใบมน และเรียวยาวจนถึงปลาย มีก้านใบมีแดงม่วงเหมือนสีของกิ่ง เส้นใบด้านล่างนูนชัด ดอกกระเจี๊ยบแดงออกเป็นดอกเดี่ยว ดอกแทงออกตามซอกใบตั้งแต่โคนกิ่งถึงปลายกิ่ง ดอกมีก้านดอกสั้น สีแดงม่วง ดอกมีกลีบเลี้ยง ประมาณ 5 กลีบ หุ้มดอกบนสุด มีขนาดใหญ่ มีลักษณะอวบหนา มีสีแดงเข้มหุ้มดอก และกลีบรองดอก ที่เป็นกลีบด้านล่างสุด มีขนาดเล็ก 8-12 กลีบ มีสีแดงเข้ม กลีบทั้ง 2 ชนิดนี้ จะติดอยู่กับดอกจนถึงติดผล และผลแก่ ไม่มีร่วง ดอกเมื่อบานจะมีกลีบดอกสีเหลืองหรือสีชมพูอ่อนหรือสีขาวแกมชมพู บริเวณกลางดอกมีสีเข้ม ส่วนของดอกมีสีจางลง เมื่อดอกแก่กลีบดอกจะร่วง ทำให้กลีบรองดอก และกลีบเลี้ยงเจริญขึ้นมาหุ้ม ผลกระเจี๊ยบแดงเจริญจากดอก ถูกหุ้มอยู่ด้านในกลีบเลี้ยง ลักษณะเป็นรูปไข่ กลมรี ยาวประมาณ 2.5 ซม. มีจงอยสั้นๆ มีขนสีเหลืองปกคลุม

กระเจี๊ยบแดง มีลักษณะลำต้นเป็นทรงพุ่ม สูงประมาณ 1-2.5 เมตร ขนาดลำต้นประมาณ 1-2 ซม. แตกกิ่งก้านตั้งแต่โคนต้น ต้นอ่อนมีสีเขียว เมื่อแก่ ลำต้น และกิ่งมีสีแดงม่วง เปลือกลำต้นบางเรียบ สามารถลอกเป็นเส้นได้ รากกระเจี๊ยบเป็นระบบรากแก้ว และแตกรากแขนง รากอยู่ในระดับความลึกไม่มาก ใบกระเจี๊ยบแดง เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับตามความสูงของกิ่ง มีลักษณะคล้ายปลายหอก ยาวประมาณ 7-13 ซม. มีขนปกคลุมทั้งด้านบนด้านล่าง ปลายใบแหลม โคนใบมน ส่วนปลายเว้าลึกคล้ายนิ้วมือ 3 นิ้ว หรือเป็น 5 แฉก ระยะห่างระหว่างแฉก 0.5-3 ซม. ลึกประมาณ 3-8 ซม. มีเส้นใบ 3-5 เส้น เส้นใบด้านล่างนูนเด่น มีต่อมบริเวณโคนเส้นกลางใบ 1 ต่อม มีหูใบเป็นเส้นเรียวยาว 0.8-1.5 ซม. ใบที่มีอายุน้อย และใบใกล้ดอกจะมีขนาดเล็กรูปไข่ ใบกระเจี๊ยบแดงบางพันธุ์จะไม่มีแฉก มีลักษณะโคนใบมน และเรียวยาวจนถึงปลาย มีก้านใบมีแดงม่วงเหมือนสีของกิ่ง เส้นใบด้านล่างนูนชัด ดอกกระเจี๊ยบแดงออกเป็นดอกเดี่ยว ดอกแทงออกตามซอกใบตั้งแต่โคนกิ่งถึงปลายกิ่ง ดอกมีก้านดอกสั้น สีแดงม่วง ดอกมีกลีบเลี้ยง ประมาณ 5 กลีบ หุ้มดอกบนสุด มีขนาดใหญ่ มีลักษณะอวบหนา มีสีแดงเข้มหุ้มดอก และกลีบรองดอก ที่เป็นกลีบด้านล่างสุด มีขนาดเล็ก 8-12 กลีบ มีสีแดงเข้ม กลีบทั้ง 2 ชนิดนี้ จะติดอยู่กับดอกจนถึงติดผล และผลแก่ ไม่มีร่วง ดอกเมื่อบานจะมีกลีบดอกสีเหลืองหรือสีชมพูอ่อนหรือสีขาวแกมชมพู บริเวณกลางดอกมีสีเข้ม ส่วนของดอกมีสีจางลง เมื่อดอกแก่กลีบดอกจะร่วง ทำให้กลีบรองดอก และกลีบเลี้ยงเจริญขึ้นมาหุ้ม ผลกระเจี๊ยบแดงเจริญจากดอก ถูกหุ้มอยู่ด้านในกลีบเลี้ยง ลักษณะเป็นรูปไข่ กลมรี ยาวประมาณ 2.5 ซม. มีจงอยสั้นๆ มีขนสีเหลืองปกคลุม

1. ใบ และยอดอ่อน มีสรรพคุณเป็นยาแก้ไอ ขับเสมหะ แก้ร้อนใน รักษาโรคเหน็บชา ช่วยลดความดันเลือด หรือนำมาบดหรือตำใช้ทาฟอกฝี ใช้ประคบแผล รักษาแผลอักเสบ แผลติดเชื้อ 2. ดอก ช่วยแก้นิ่วในไต นิ่วในระบบทางเดินปัสสาวะ ขับเสมหะ ลดไขมันในเส้นเลือด แก้โรคเบาหวาน 3. ผล และเมล็ด ช่วยรักษาแผลในกระเพาะอาหาร ลดไขมันในเส้นเลือด แก้โรคเบาหวาน ช่วยกระหายน้ำ ขับปัสสาวะ

น้ำกระเจี๊ยบ,แยม,นำส่วนดอกใส่ในอาหารจำพวกต้มยำ, เยลลี่,ส่วนใบอ่อน และยอดอ่อนนำมาปรุงอาหารลวกเป็นผักจิ้มน้ำพริก,ไอศครีม

http://puechkaset.com,,

การเก็บดอกกระเจี๊ยบ สามารถเก็บได้ทั้งในระยะดอกตูมหรือหลังจากดอกบาน และร่วงแล้ว แต่โดยธรรมชาติ ดอกกระเจี๊ยบในระยะดอกตูมจะให้รสเปรี้ยวน้อยกว่าระยะติดเมล็ดหลังดอกบาน การเก็บดอกกระเจี๊ยบจะไม่สามารถเก็บในระยะเดียวกันได้พร้อมกันหมด เนื่องจากแต่ละดอกในกิ่งมีอายุไม่พร้อมกัน ดังนั้น ระยะแรกจะเก็บดอกจากโคนกิ่งก่อน

ว่านหางจระเข้

ALOACEAE

Aloe barbadensis Miller

หางตะเข้ (ภาคกลาง) ว่านไฟไหม้ (ภาคเหนือ)

ประเทศไทยพบมีการปลูกมากในจังหวัดปราจีนบุรี ประจวบคีรีขันธ์ และราชบุรี

15,028.56 กิโลกรัม/ปี

ลำต้น ว่านหางจระเข้เป็นไม้ล้มลุก มีลำต้นประมาณ 0.5-1 เมตร (รวมความสูงของใบด้วย) ลำต้นเป็นส่วนที่อยู่แกนกลาง มีลักษณะข้อปล้องสั้นๆ มีรูปร่างทรงกลม ลำต้นสามารถแตกหน่อใหม่ออกด้านข้างได้ เป็นแผ่นเรียว ยาวจากโคนใบไปหาปลายใบ ขอบใบมีหนาม เปลือกใบมียางสีเหลืองจำนวนมาก เมื่อเติบโตเต็มที่จะเริ่มแทงดอกตรงกลางลำต้น เป็นก้านแข็ง ตั้งตรง ยาวประมาณ 40-80 ซม. ดอกมีลักษณะเป็นช่อ สีแดงอมเหลือง ใบ ว่านหางจระเข้ เป็นพืชใบเลี้ยงเดี่ยว และออกเป็นใบเดี่ยว เรียงสลับซ้อนสับหว่างกัน จากโคนต้นไปปลายยอด ใบมีความกว้าง 5-12 ซม. ความยาว 30-80 ซม. ใบมีลักษณะอูม และอวบน้ำ โคนหนากว้าง และค่อยเรียวเล็กลงจนถึงปลายใบ ส่วนขอบใบจะมีหนามตลอดจากโคนใบถึงปลายใบ ผิวใบหรือเปลือกมีสีเขียวอ่อนหรือเขียวเข้ม ใบอ่อนมีประสีขาว เปลือกใบหนาประมาณ 1-2 มิลลิเมตร และเปลือกมีน้ำยางสีเหลือง ถัดมาด้านในจะเป็นเนื้อใบที่มีลักษณะเป็นวุ้นใส วุ้นนี้ประกอบด้วยเมือกลื่น ดอก ดอกว่านหางจระเข้แทงออกเป็นช่อ ช่อดอกแทงออกบริเวณกลางต้น มีช่อดอกเป็นก้านยาวประมาณ 40-90 เซนติเมตร มีดอกย่อยรวมเป็นกระจุกของช่อดอกที่ปลายก้าน ดอกย่อยหรือดอกแต่ละดอกมีลักษณะเป็นหลอดห้อยลง ประกอบด้วยกลีบดอก 6 กลีบ รูปทรงกระบอกยาว 2.5-3 เซนติเมตร กว้างประมาณ 0.7-1 เซนติเมตร มีโคนกลีบเชื่อมติดกัน แต่ละกลีบมีหลายสีคละกัน โดยกลีบดอกจะแบ่งเป็น 2 ชั้น ชั้นละ 3 กลีบ ถัดมาด้านในมีเกสรตัวผู้ 6 อัน ด้านล่างสุดเป็นรังไข่ ดอกว่านหางจระเข้จะบานจากล่างขึ้นบน และจะออกดอกในช่วงฤดูหนาว ดอกมีสีหลายคละกัน และเปลี่ยนไปตามอายุดอก ได้แก่ สีเหลือง สีส้ม และสีแดง ผล ผลว่านหางจระเข้ เป็นผลแห้ง มีลักษณะเป็นเหลี่ยมแบน สีน้ำตาล

ลำต้น ว่านหางจระเข้เป็นไม้ล้มลุก มีลำต้นประมาณ 0.5-1 เมตร (รวมความสูงของใบด้วย) ลำต้นเป็นส่วนที่อยู่แกนกลาง มีลักษณะข้อปล้องสั้นๆ มีรูปร่างทรงกลม ลำต้นสามารถแตกหน่อใหม่ออกด้านข้างได้ เป็นแผ่นเรียว ยาวจากโคนใบไปหาปลายใบ ขอบใบมีหนาม เปลือกใบมียางสีเหลืองจำนวนมาก เมื่อเติบโตเต็มที่จะเริ่มแทงดอกตรงกลางลำต้น เป็นก้านแข็ง ตั้งตรง ยาวประมาณ 40-80 ซม. ดอกมีลักษณะเป็นช่อ สีแดงอมเหลือง ใบ ว่านหางจระเข้ เป็นพืชใบเลี้ยงเดี่ยว และออกเป็นใบเดี่ยว เรียงสลับซ้อนสับหว่างกัน จากโคนต้นไปปลายยอด ใบมีความกว้าง 5-12 ซม. ความยาว 30-80 ซม. ใบมีลักษณะอูม และอวบน้ำ โคนหนากว้าง และค่อยเรียวเล็กลงจนถึงปลายใบ ส่วนขอบใบจะมีหนามตลอดจากโคนใบถึงปลายใบ ผิวใบหรือเปลือกมีสีเขียวอ่อนหรือเขียวเข้ม ใบอ่อนมีประสีขาว เปลือกใบหนาประมาณ 1-2 มิลลิเมตร และเปลือกมีน้ำยางสีเหลือง ถัดมาด้านในจะเป็นเนื้อใบที่มีลักษณะเป็นวุ้นใส วุ้นนี้ประกอบด้วยเมือกลื่น ดอก ดอกว่านหางจระเข้แทงออกเป็นช่อ ช่อดอกแทงออกบริเวณกลางต้น มีช่อดอกเป็นก้านยาวประมาณ 40-90 เซนติเมตร มีดอกย่อยรวมเป็นกระจุกของช่อดอกที่ปลายก้าน ดอกย่อยหรือดอกแต่ละดอกมีลักษณะเป็นหลอดห้อยลง ประกอบด้วยกลีบดอก 6 กลีบ รูปทรงกระบอกยาว 2.5-3 เซนติเมตร กว้างประมาณ 0.7-1 เซนติเมตร มีโคนกลีบเชื่อมติดกัน แต่ละกลีบมีหลายสีคละกัน โดยกลีบดอกจะแบ่งเป็น 2 ชั้น ชั้นละ 3 กลีบ ถัดมาด้านในมีเกสรตัวผู้ 6 อัน ด้านล่างสุดเป็นรังไข่ ดอกว่านหางจระเข้จะบานจากล่างขึ้นบน และจะออกดอกในช่วงฤดูหนาว ดอกมีสีหลายคละกัน และเปลี่ยนไปตามอายุดอก ได้แก่ สีเหลือง สีส้ม และสีแดง ผล ผลว่านหางจระเข้ เป็นผลแห้ง มีลักษณะเป็นเหลี่ยมแบน สีน้ำตาล

1. วุ้นว่านหางจระเข้ เป็นยาฆ่าเชื้อ ฝาดสมานแผล ห้ามเลือด 2. บำรุงผิวหน้า กำจัดฝ้า 3. ยาระบาย 4. แก้ไอ เจ็บคอ 5. รักษามะเร็ง 6. แก้พิษแมงกะพรุน 7. ช่วยประสานกระดูก 8. รักษาโรคตับและรักษาสมองผิดปกติ

น้ำว่านหางจระเข้,ว่านหางจระเข้เชื่อม,ผลิตภัณฑ์เสริมความงานจากว่านหางจระเข้ เจลว่านหางจระเข้ Aloegel ขององค์การเภสัช ลิปเจลว่านหาง , ,,

http://puechkaset.com,http://med.mahidol.ac.th,http://www.rspg.or.th

ข้าวกล้องหอม 4 สายพันธุ์

-

-

-

,,, ,,

,,

แชมพูข้าวหอมนิล

-

-

-

-

-

แชมพูเพื่อลดปัญหาผมร่วง เสริมสร้างรากผมใหม่ บำรุงให้ผมนุ่มสลวยจัดทรงง่าย เหมาะสำหรับคนผมบาง

*,,, ,,

-,,

หญ้าปักกิ่ง

COMMELINACEAE

Murdannia loriformis

หญ้าเทวดา , หญ้าปักกิ่ง

ชอบดินทราย และที่มีร่มเงา ปลูกเป็นไม้ประดับ ได้ทั่วไป ขึ้นตามดินทรายริมลำธาร ในไทยพบปลูกเป็นพืชสมุนไพรมีสรรพคุณหลายอย่าง โดยเฉพาะยับยั้งเซลล์มะเร็ง แหล่งที่ปลูกคือจังหวัดอุบลราชธานี

ไม้ล้มลุก อายุหลายปี ขนาดเล็กสูงราว 10-20 เซนติเมตร มีเหง้า ไม่มีลำต้นหลักหรือมีแต่สั้นมาก รากหนา มีเส้นผ่านศูนย์กลางได้ประมาณ 1 มิลลิเมตร มีขนหนาแน่น ลำต้นที่มีช่อดอกยาว 20-60 เซนติเมตร เกิดจากใบกระจุก เลื้อยเกาะ ปล้องยาวได้ประมาณ 10 เซนติเมตร มีขนสั้นนุ่ม ใบเดี่ยวรูปขอบขนานคล้ายใบไผ่ กว้างประมาณ 1.5 เซนติเมตร ยาว 20 เซนติเมตร เกลี้ยงหรือมีขนละเอียดด้านล่าง ใบตามลำต้นเรียงเวียนสลับ รูปใบหอกหรือแกมรูปไข่ ยาว 3-12 เซนติเมตร เกลี้ยงหรือมีขนหยาบด้านล่าง กาบใบมีขนสั้นนุ่มหรือมีขนหยาบยาวตามขอบปาก ผิวเรียบสีด้าน เขียวอมเหลือง ยาวไม่เท่ากัน หนาฉ่ำน้ำ ช่อดอกมี 1-5 ช่อ ก้านช่อยาว 2-3 เซนติเมตร ดอกหนาแน่นเป็นช่อกระจุก ออกเป็นช่อเล็กๆที่ปลายต้น วงใบประดับคล้ายใบ แต่ขนาดเล็กกว่า ใบประดับกลมซ้อนกัน สีเขียวอ่อนบางใส เส้นผ่านศูนย์กลาง 5-7 มิลลิเมตร ติดทน แห้งแล้วร่วง ก้านดอกสั้น โค้ง ยาว 2-3 มิลลิเมตร ในผล กลีบเลี้ยง 3 กลีบ รูปไข่ ยาวประมาณ 4 มิลลิเมตร กลีบดอก 3 กลีบ สีฟ้าอมม่วง ร่วงง่าย รูปไข่กลับเกือบกลม เกสรเพศผู้ 2 อัน ก้านเกสรมีขนเครา เกสรเพศผู้ที่เป็นหมัน 3-4 อัน รังไข่ 3 ช่อง ผลแบบแคปซูลรูปสามเหลี่ยมรีๆ กว้าง ขนาดประมาณ 4 มิลลิเมตร แตกเป็น 3 ช่อง มีเมล็ด 2 เมล็ด ในแต่ละช่อง ผิวสีน้ำตาลอมเหลืองมีริ้วเป็นร่างแห มีถิ่นกำเนิดในประเทศจีนตอนใต้ ชอบดินทราย และที่มีร่มเงา ปลูกเป็นไม้ประดับ ได้ทั่วไป เขตการกระจายพันธุ์ในจีน ลาว และเวียดนาม ขึ้นตามดินทรายริมลำธาร ในไทยพบปลูกเป็นพืชสมุนไพรมีสรรพคุณหลายอย่าง โดยเฉพาะยับยั้งเซลล์มะเร็ง

ไม้ล้มลุก อายุหลายปี ขนาดเล็กสูงราว 10-20 เซนติเมตร มีเหง้า ไม่มีลำต้นหลักหรือมีแต่สั้นมาก รากหนา มีเส้นผ่านศูนย์กลางได้ประมาณ 1 มิลลิเมตร มีขนหนาแน่น ลำต้นที่มีช่อดอกยาว 20-60 เซนติเมตร เกิดจากใบกระจุก เลื้อยเกาะ ปล้องยาวได้ประมาณ 10 เซนติเมตร มีขนสั้นนุ่ม ใบเดี่ยวรูปขอบขนานคล้ายใบไผ่ กว้างประมาณ 1.5 เซนติเมตร ยาว 20 เซนติเมตร เกลี้ยงหรือมีขนละเอียดด้านล่าง ใบตามลำต้นเรียงเวียนสลับ รูปใบหอกหรือแกมรูปไข่ ยาว 3-12 เซนติเมตร เกลี้ยงหรือมีขนหยาบด้านล่าง กาบใบมีขนสั้นนุ่มหรือมีขนหยาบยาวตามขอบปาก ผิวเรียบสีด้าน เขียวอมเหลือง ยาวไม่เท่ากัน หนาฉ่ำน้ำ ช่อดอกมี 1-5 ช่อ ก้านช่อยาว 2-3 เซนติเมตร ดอกหนาแน่นเป็นช่อกระจุก ออกเป็นช่อเล็กๆที่ปลายต้น วงใบประดับคล้ายใบ แต่ขนาดเล็กกว่า ใบประดับกลมซ้อนกัน สีเขียวอ่อนบางใส เส้นผ่านศูนย์กลาง 5-7 มิลลิเมตร ติดทน แห้งแล้วร่วง ก้านดอกสั้น โค้ง ยาว 2-3 มิลลิเมตร ในผล กลีบเลี้ยง 3 กลีบ รูปไข่ ยาวประมาณ 4 มิลลิเมตร กลีบดอก 3 กลีบ สีฟ้าอมม่วง ร่วงง่าย รูปไข่กลับเกือบกลม เกสรเพศผู้ 2 อัน ก้านเกสรมีขนเครา เกสรเพศผู้ที่เป็นหมัน 3-4 อัน รังไข่ 3 ช่อง ผลแบบแคปซูลรูปสามเหลี่ยมรีๆ กว้าง ขนาดประมาณ 4 มิลลิเมตร แตกเป็น 3 ช่อง มีเมล็ด 2 เมล็ด ในแต่ละช่อง ผิวสีน้ำตาลอมเหลืองมีริ้วเป็นร่างแห มีถิ่นกำเนิดในประเทศจีนตอนใต้ ชอบดินทราย และที่มีร่มเงา ปลูกเป็นไม้ประดับ ได้ทั่วไป เขตการกระจายพันธุ์ในจีน ลาว และเวียดนาม ขึ้นตามดินทรายริมลำธาร ในไทยพบปลูกเป็นพืชสมุนไพรมีสรรพคุณหลายอย่าง โดยเฉพาะยับยั้งเซลล์มะเร็ง

1. รักษาโรคโรคมะเร็ง 2. มีสาร Glycosphingolipid เป็นสาระสำคัญซึ่งสามารถยั้งเซลล์ของโรคมะเร็งได้ 3. ช่วยปรับให้ระบบภูมิต้านทานภายในร่างกายได้อีกด้วย 4. ช่วยเพิ่มระดับเม็ดเลือดขาวภายในร่างกายได้ 5. เพื่อบำรุงหัวใจและก็เป็นเหมือนยาอายุวัฒนะ

ต้นหญ้าเมืองปักกิ่ง สามารถนำทุกส่วนไปใช้ประโยชน์ได้ ไม่ว่าจะเป็นการทานแบบใหม่ๆนำไปปั่นคั้นมัวแต่น้ำ ,ต้นหญ้าเมืองปักกิ่งนั้นสามารถเอามากินกับน้ำพริกได้ ,, ,,

http://www.phargarden.com,http://www.pharmacy.mahidol.ac.th,

อัญชัน

Leguminosea

Clitoria ternatea L.

ชื่อท้องถิ่นอื่นๆ : แดงชัน (เชียงใหม่); อัญชัน (ภาคกลาง); เอื้องชัน (ภาคเหนือ)

อัญชันเป็นพืชที่เติบโตได้ดีในดินร่วนปนทราย ดินมีความชุ่มชื้นสูง แต่เป็นพืชที่ทนต่อสภาพแห้งแล้งได้ดี

1. ราก และลำต้น รากอัญชันประกอบด้วยระบบรากแก้ว รากแขนง และรากฝอย รากมีความลึกไม่มาก รากแขนงมักแทงขนานตามผิวดิน อัญชัน เป็นไม้เลื้อย มีลำต้นยาวได้มากกว่า 3-5 เมตร ลำต้นมีขนาดเล็ก แตกแขนงเป็นกิ่งย่อยจำนวนมาก กิ่งอ่อนมีสีเขียว กิ่งแก่มีสีน้ำตาล แตกกิ่งสาขาจำนวนมาก และใช้ปลายยอดเลื้อยพันตามวัตถุที่เกาะได้ 2. ใบ ใบอัญชันแทงออกสลับกันตามข้อกิ่ง ใบมีลักษณะเรียวบาง ค่อนข้างกลม ปลายใบแหลม ฐานใบมน ยาวประมาณ 1.5-5 ซม. กว้างประมาณ 0.3-3 ซม. ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก ก้านใบยาวประมาณ 1.5-3 ซม. หนึ่งก้านใบ มีใบย่อยประมาณ 5-7 ใบ ออกเป็นคู่คนละข้าง 2-3 คู่ ใบย่อยสุดท้ายเป็นใบเดี่ยวอยู่เหนือสุด 3. ดอก ดอกอัญชันแทงออกบริเวณปลายยอดตามซอกใบที่ข้อกิ่ง ดอกเป็นดอกเดี่ยว มี 3 ชนิด คือ ดอกสีขาว สีม่วง และน้ำเงิน ปัจจุบันมีการกลายพันธุ์เป็นหลายสี เช่น สีเหลือง สีชมพู และสีคราม ดอกมีทั้งดอกชั้นเดียว และดอกบิดซ้อนกัน ดอกมีลักษณะคล้ายดอกถั่วหรือฝาหอยเซลล์ กลีบดอกยาวประมาณ 4-9 ซม. กลีบเลี้ยงยาว 1.7-2.2 ซม. มีขนปกคลุมเล็กน้อย 4. ฝัก และเมล็ด ผลมีลักษณะเป็นฝักแบนเหมือนฝักถั่วยาว แต่สั้น และแบนกว่า ยาวประมาณ 6-12 เซนติเมตร กว้าง 0.5-1.2 เซนติเมตร ฝักอ่อนมีสีเขียว สีเขียวเข้ม สีเหลือง สีน้ำตาล และน้ำตาลเข้มจนถึงดำ ตามอายุของฝัก เมล็ด มีลักษณะเป็นรูปวงรีคล้ายไต ฝักแต่ละฝักมีเมล็ดมากกว่า 10 เมล็ด เมล็ดอ่อนมีสีเขียว เมื่อแก่มีสีน้ำตาล และสีดำตามลำดับ บางเมล็ดอาจมีลาย เมล็ดยาวประมาณ 4.5-7 มิลลิเมตร กว้างประมาณ 3-4 มิลลิเมตร

1. ราก และลำต้น รากอัญชันประกอบด้วยระบบรากแก้ว รากแขนง และรากฝอย รากมีความลึกไม่มาก รากแขนงมักแทงขนานตามผิวดิน อัญชัน เป็นไม้เลื้อย มีลำต้นยาวได้มากกว่า 3-5 เมตร ลำต้นมีขนาดเล็ก แตกแขนงเป็นกิ่งย่อยจำนวนมาก กิ่งอ่อนมีสีเขียว กิ่งแก่มีสีน้ำตาล แตกกิ่งสาขาจำนวนมาก และใช้ปลายยอดเลื้อยพันตามวัตถุที่เกาะได้ 2. ใบ ใบอัญชันแทงออกสลับกันตามข้อกิ่ง ใบมีลักษณะเรียวบาง ค่อนข้างกลม ปลายใบแหลม ฐานใบมน ยาวประมาณ 1.5-5 ซม. กว้างประมาณ 0.3-3 ซม. ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก ก้านใบยาวประมาณ 1.5-3 ซม. หนึ่งก้านใบ มีใบย่อยประมาณ 5-7 ใบ ออกเป็นคู่คนละข้าง 2-3 คู่ ใบย่อยสุดท้ายเป็นใบเดี่ยวอยู่เหนือสุด 3. ดอก ดอกอัญชันแทงออกบริเวณปลายยอดตามซอกใบที่ข้อกิ่ง ดอกเป็นดอกเดี่ยว มี 3 ชนิด คือ ดอกสีขาว สีม่วง และน้ำเงิน ปัจจุบันมีการกลายพันธุ์เป็นหลายสี เช่น สีเหลือง สีชมพู และสีคราม ดอกมีทั้งดอกชั้นเดียว และดอกบิดซ้อนกัน ดอกมีลักษณะคล้ายดอกถั่วหรือฝาหอยเซลล์ กลีบดอกยาวประมาณ 4-9 ซม. กลีบเลี้ยงยาว 1.7-2.2 ซม. มีขนปกคลุมเล็กน้อย 4. ฝัก และเมล็ด ผลมีลักษณะเป็นฝักแบนเหมือนฝักถั่วยาว แต่สั้น และแบนกว่า ยาวประมาณ 6-12 เซนติเมตร กว้าง 0.5-1.2 เซนติเมตร ฝักอ่อนมีสีเขียว สีเขียวเข้ม สีเหลือง สีน้ำตาล และน้ำตาลเข้มจนถึงดำ ตามอายุของฝัก เมล็ด มีลักษณะเป็นรูปวงรีคล้ายไต ฝักแต่ละฝักมีเมล็ดมากกว่า 10 เมล็ด เมล็ดอ่อนมีสีเขียว เมื่อแก่มีสีน้ำตาล และสีดำตามลำดับ บางเมล็ดอาจมีลาย เมล็ดยาวประมาณ 4.5-7 มิลลิเมตร กว้างประมาณ 3-4 มิลลิเมตร

ดอก 1. ประกอบด้วยสาระสำคัญในกลุ่มสารประกอบฟลาโวนอยด์หลายชนิดรวมกัน 2. ใช้ลดอาการปวด 3. ใช้เป็นยาชา 4. ช่วยลดไข้ 5. ทำให้นอนหลัยง่าย 6. ช่วยบำรุงสายตา 7. ป้องกันโรคสายตาเสื่อม 8. โรคต้อหิน 9. โรคต้อกระจก 10. แก้อาการตาฟาง ตามัว 11. ช่วยขับปัสสาวะ 12. ช่วยบำรุงเลือด 13. ช่วยกระตุ้นการไหลเวียนเลือด 14. เพิ่มความแข็งแรงของหลอดเลือด 15. ยับยั้งเกล็ดเลือด 16. ลดความดันโลหิตสูง 17. ช่วยคลายกล้ามเนื้อ 18. ต้านเชื้อไวรัส 19. แบคทีเรีย 20. ต้านการอักเสบ 21. แผลอักเสบ 22. ลดอาการบวมของแผล 23. ต้านอาการภูมิแพ้ 24. เสริมสร้างภูมิต้านทาน 25. ต้านอนุมูลอิสระ 26. ยับยั้งเซลล์มะเร็ง 27. มีสารแอนโธไซยานินที่เป็นสารสีม่วงหรือสีน้ำเงิน 28. ลดการเกิดโรคหัวใจ 29. ป้องกันเลือดออกในกล้ามเนื้อหัวใจ 30. บำรุงสมอง 31. ช่วยบำรุงเลือด ป้องกันโรคโลหิตจาง 32. มีฤทธิ์กระตุ้นรากผมให้งอกใหม่หรือมีรากผมใหม่เพิ่มขึ้น รวมถึงเสริมสร้างความแข็งแรงของเส้นผม ราก 1. เป็นยาขับปัสสาวะ ยาระบาย ใช้บำรุงสายตา 2. ลดตาอักเสบ ตาแฉะ ตาฟาง 3. ลดไข้ 4. แก้อาการปวดแสบปวดร้อน 5. ลดอาการผิดปกติในเม็ดเลือดขาว 6. ลดอาการอักเสบของหลอดลม 7. บรรเทาอาการโรคหอบหืด 8. วัณโรคในปอด 9. รักษาแผล แผลอักเสบ รักษาโรคผิวหนัง กลาก เกลื้อน 10. ใช้ขัดถูฟัน ช่วยให้ฟันแข็งแรง ต้านเชื้อแบคทีเรียในช่องปาก และแก้ปวดฟัน ใบ 1. ต้านอาการอักเสบของแผล 2. เป็นยาขับปัสสาวะ บำรุงเลือด บำรุงหัวใจ ต้านอนุมูลอิสระ และต้านเซลล์มะเร็ง เมล็ด 1. เป็นยาระบาย

ไข่เจียวอัญชัน,วุ้นน้ำมะพร้าวอัญชัน,ข้าวอัญชันแซลมอนไก่ทอดสูตรมัธยม, น้ำอัญชันมะนาว,ข้าวไรท์เบอรี่ต้มน้ำอัญชัน,เปียกปูนอัญชันน้ำกะทิ

http://www.qsbg.org,http://puechkaset.com,

จิงจูฉ่าย

Myrsinaceae

lactiflora Wall

จิงจูฉ้าย, โกศจุฬาลำพาจีน , เฮวเงิน(ไทใหญ่)

พื้นที่สำหรับปลูกจิงจูฉ่าย ควรตั้งอยู่ในทำเลที่ร่ม ใช้ดินร่วนในการปลูก หากปลูกในที่อากาศเย็นจะได้ผลผลิตดีมากกว่าปลูกในที่อากาศร้อน แหล่งปลูกที่สำคัญในประเทศไทย คือ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย

ต้นเป็นพรรณไม้ล้มลุกที่มีลำต้นสูงประมาณ 1.5 – 2 เมตร โคนต้นจะมีราก เป็นเหง้าติดพื้นดินหรืออยู่ใต้ดิน กิ่งก้านแตกสาขาออกมาก ใบ ออกเรียงสลับกัน ลักษณะของใบหยักเป็นซี่ 2 – 3 ซี่, ปลายใบแหลม ขนาดของใบกว้างประมาณ 1.5 – 9 ซม. ยาวประมาณ 2.5 – 10.5 ซม. พื้นผิวใบเรียบเกลี้ยง ดอก ออกเป็นช่อตั้งตรงที่ปลายยอดหรือตามง่ามใบของมัน ลักษณะของดอกเป็นดอกขนาดเล็ก ยาวประมาณ 3.5 – 5 มม. กลีบดอกมีต่อม โคนดอกเชื่อมติดกันเป็นท่อปลายหยักแฉก 2 – 3 แฉก ดอกวงนอกยาวประมาณ 1 มม. ดอกวงใน โคนดอกจะเชื่อมติดกันเป็นรูประฆัง ปลายกลีบดอกหยักเป็นแฉก 4 – 5 แฉก ปลายแหลม กลางดอกมีเกสรโผล่พ้นกลีบดอกออกมา เมล็ด มีลักษณะเป็นรูปไข่ พื้นผิวเกลี้ยง

ต้นเป็นพรรณไม้ล้มลุกที่มีลำต้นสูงประมาณ 1.5 – 2 เมตร โคนต้นจะมีราก เป็นเหง้าติดพื้นดินหรืออยู่ใต้ดิน กิ่งก้านแตกสาขาออกมาก ใบ ออกเรียงสลับกัน ลักษณะของใบหยักเป็นซี่ 2 – 3 ซี่, ปลายใบแหลม ขนาดของใบกว้างประมาณ 1.5 – 9 ซม. ยาวประมาณ 2.5 – 10.5 ซม. พื้นผิวใบเรียบเกลี้ยง ดอก ออกเป็นช่อตั้งตรงที่ปลายยอดหรือตามง่ามใบของมัน ลักษณะของดอกเป็นดอกขนาดเล็ก ยาวประมาณ 3.5 – 5 มม. กลีบดอกมีต่อม โคนดอกเชื่อมติดกันเป็นท่อปลายหยักแฉก 2 – 3 แฉก ดอกวงนอกยาวประมาณ 1 มม. ดอกวงใน โคนดอกจะเชื่อมติดกันเป็นรูประฆัง ปลายกลีบดอกหยักเป็นแฉก 4 – 5 แฉก ปลายแหลม กลางดอกมีเกสรโผล่พ้นกลีบดอกออกมา เมล็ด มีลักษณะเป็นรูปไข่ พื้นผิวเกลี้ยง

1. จิงจูฉ่ายสามารถต้านทานกับมะเร็งร้ายได้ 2. จิงจูฉ่ายมีเกลือแร่และวิตามินสูง มีวิตามินเอ วิตามินอี วิตามินบี 6 เหล็ก แคลเซียม ฟอสฟอรัส โปรตีน ไขมัน คาร์โบไฮเดรต และใยอาหาร จึงจัดเป็นพืชที่มีสรรพคุณทางยาสูงมาก 3. จิงจูฉ่ายเป็นสมุนไพรบำรุงเลือดลมได้ดี 4. หากกินในหน้าหนาวจะช่วยบำรุงปอด ช่วยฟอกเลือด ทำให้เลือดลมหมุนเวียนได้สะดวก และช่วยปรับสมดุลร่างกาย

ใส่ใน เกาเหลาเลือดหมู,,, ,,

https://eherb.hrdi.or.th1,http://www.bansuanporpeang.com,

ดอกขจร

ASCLEPIADACEAE

Telosma minor Craib

ผักขจร , ผักสลิด,ผักสลิดคาเลา,ผักสลิดป่า ,ผักขะจอน ,ผักกะจอน, ผักขิก

พื้นที่สำหรับปลูกดอกขจรนั้นดอกขจรจะชอบความเป็นกรดของดินเล็กน้อย ดอกขจรมักพบขึ้นอยู่ในป่าธรรมชาติที่เป็นป่าดิบแล้งและป่าละเมาะทั่วไป เพราะขึ้นง่ายในดินทุกชนิด มีนิสัยชอบแดด เลื้อยไปตามต้นไม้ใหญ่ แหล่งปลูกที่สำคัญในประเทศ คือ จังหวัดร้อยเอ็ด

2,828.86 กิโลกรัม/ปี

ลำต้น ผักขจร/ผักสลิด จัดเป็นไม้ประเภทเถาเลื้อย สามารถเติบโตเป็นเถายาวได้มากกว่า 10-15 เมตร เถาแตกกิ่งจำนวนมาก เถา และกิ่งมีขนาดเล็ก เถาอ่อน และกิ่งอ่อนมีลักษณะกลม เปลือกเถาสีเขียว เมื่อแก่จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอมเทา ผิวเถาเป็นตะปุ่มขรุขระ หากกรีดเถาจะมีน้ำยางสีใสไหลออกมา ปลายเถาหรือปลายกิ่งมีขนอ่อนปกคลุม ส่วนแก้เถาหรือเนื้อไม้มีลักษณะแข็ง และเหนียว ทั้งนี้ การเติบโตของเถาจะพาดเลื้อยหรืออิงเกาะกับวัสดุเกาะ โดยไม่มีมือเกาะ เช่น พุ่มไม้เล็ก หรือต้นไม้ขนาดเล็ก ซึ่งเถาสามารถพาดเลื้อย และปกคลุมด้านบนของพืชอื่นๆได้อย่างรวดเร็ว ใบ ผักขจร/ผักสลิด เป็นพืชใบเลี้ยงคู่ แทงออกเป็นใบเดี่ยวๆ ใบเป็นใบเดี่ยว ตรงข้ามกันเป็นคู่ๆ ใบมีลักษณะรูปหัวใจ โคนใบบริเวณก้านใบเว้าลึก กลางใบกว้าง แผ่นใบมีลักษณะเป็นลูกคลื่นตามเส้นใบเล็กน้อย ขอบใบเรียบ ปลายใบมีติ่งแหลม แผ่นใบมีสีเขียวสด มองเห็นเส้นใบหลัก สีเหลืองอมขาว ขนาดเล็ก จำนวน 5 เส้น ชัดเจน แผ่นใบมีขนอ่อนปกคลุม ขนาดใบกว้าง 3-8 เซนติเมตร และยาวประมาณ 4-10 เซนติเมตร ดอก ดอกขจร/ดอกสลิด จัดเป็นดอกสมบูรณ์เพศที่ผสมเกสรได้ในดอกตัวเอง ดอกออกเป็นช่อที่มีดอกย่อยเรียงกันเป็นกระจุก ช่อดอกแทงออกตามซอกใบทั้งตามลำต้น และปลายกิ่ง ช่อดอกมีก้านดอกสั้นสีน้ำตาลอมเทา ยาวประมาณ 1-2 เซนติเมตร ที่ติดกับกระจุกดอกเป็นพวงห้อย พวงดอกหรือช่อดอกแต่พวงจะมีดอกประมาณ 15-30 ดอก หรืออาจพบได้มากกว่าหากดินมีความอุดมสมบูรณ์ ดอกย่อยแต่ละดอก มีขนาดเมื่อบานเต็มที่ประมาณ 1-1.5 เซนติเมตร ดอกมีก้านดอกยาวประมาณ 5-10 มิลลิเมตร โคนกลีบมีลักษณะเป็นหลอดหรือรูประฆังคว่ำ ยาว 5-8 มิลลิเมตร เชื่อมติดกับก้านดอก ดอกประกอบด้วยใบประดับเป็นเส้นเล็กๆ 1 คู่ ถัดมาเป็นกลีบเลี้ยง จำนวน 5 กลีบ กลีบเลี้ยงเป็นรูปสามเหลี่ยม ปลายกลีบแหลม แผ่นกลีบสีเขียว หุ้มรองกลีบดอกแต่ละกลีบไว้ ถัดมาเป็นกลีบดอกจำนวน 5 กลีบ แผ่นกลีบมีสีเหลืองอ่อน แผ่นกลีบ และขอบกลีบเรียบ ปลายกลีบมนตรงขอบ และแหลมตรงกลาง ขนาดกลีบกว้าง 2-4 มิลลิเมตร ยาว 4-5 มิลลิเมตร ถัดลงมาตรงกลางกรวยดอกด้านในที่มีสีขาวอมเหลืองจะเป็นที่อยู่ของเกสรตัวผู้ มีก้านเกสรสีขาว จำนวน 5 อัน ถัดมาเป็นอับเรณู 5 อัน และมีก้านเกสรตัวเมีย 5 อัน ตรงกลางด้านล่างสุดเป็นที่อยู่ของรังไข่ ผล ผลผักขจร/ผักสลิด เรียกว่า ฝัก มีลักษณะคล้ายฝักถั่วเขียว แต่ยาวมากกว่า ฝักมีรูปร่างกลม และเรียวยาว ตัวฝักโค้งเล็กน้อย ส่วนปลายฝักแหลม ขนาดฝัก 1.5-2.5 เซนติเมตร ยาวประมาณ 10-15 เซนติเมตร ฝักอ่อนมีสีเขียว ฝักแก่มีสีน้ำตาล ฝักที่แก่เต็มที่จะปริแตกแยกออกเป็น 2 ซีก ภายในฝักมีเมล็ดจำนวนมาก เมล็ดมีลักษณะค่อนข้างแบน และมีขนสีขาวเป็นพูยาว 2-4 เซนติเมตร ติดที่ขั้วเมล็ด ทำหน้าที่ช่วยให้เมล็ดลอยตามลมได้

ลำต้น ผักขจร/ผักสลิด จัดเป็นไม้ประเภทเถาเลื้อย สามารถเติบโตเป็นเถายาวได้มากกว่า 10-15 เมตร เถาแตกกิ่งจำนวนมาก เถา และกิ่งมีขนาดเล็ก เถาอ่อน และกิ่งอ่อนมีลักษณะกลม เปลือกเถาสีเขียว เมื่อแก่จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลอมเทา ผิวเถาเป็นตะปุ่มขรุขระ หากกรีดเถาจะมีน้ำยางสีใสไหลออกมา ปลายเถาหรือปลายกิ่งมีขนอ่อนปกคลุม ส่วนแก้เถาหรือเนื้อไม้มีลักษณะแข็ง และเหนียว ทั้งนี้ การเติบโตของเถาจะพาดเลื้อยหรืออิงเกาะกับวัสดุเกาะ โดยไม่มีมือเกาะ เช่น พุ่มไม้เล็ก หรือต้นไม้ขนาดเล็ก ซึ่งเถาสามารถพาดเลื้อย และปกคลุมด้านบนของพืชอื่นๆได้อย่างรวดเร็ว ใบ ผักขจร/ผักสลิด เป็นพืชใบเลี้ยงคู่ แทงออกเป็นใบเดี่ยวๆ ใบเป็นใบเดี่ยว ตรงข้ามกันเป็นคู่ๆ ใบมีลักษณะรูปหัวใจ โคนใบบริเวณก้านใบเว้าลึก กลางใบกว้าง แผ่นใบมีลักษณะเป็นลูกคลื่นตามเส้นใบเล็กน้อย ขอบใบเรียบ ปลายใบมีติ่งแหลม แผ่นใบมีสีเขียวสด มองเห็นเส้นใบหลัก สีเหลืองอมขาว ขนาดเล็ก จำนวน 5 เส้น ชัดเจน แผ่นใบมีขนอ่อนปกคลุม ขนาดใบกว้าง 3-8 เซนติเมตร และยาวประมาณ 4-10 เซนติเมตร ดอก ดอกขจร/ดอกสลิด จัดเป็นดอกสมบูรณ์เพศที่ผสมเกสรได้ในดอกตัวเอง ดอกออกเป็นช่อที่มีดอกย่อยเรียงกันเป็นกระจุก ช่อดอกแทงออกตามซอกใบทั้งตามลำต้น และปลายกิ่ง ช่อดอกมีก้านดอกสั้นสีน้ำตาลอมเทา ยาวประมาณ 1-2 เซนติเมตร ที่ติดกับกระจุกดอกเป็นพวงห้อย พวงดอกหรือช่อดอกแต่พวงจะมีดอกประมาณ 15-30 ดอก หรืออาจพบได้มากกว่าหากดินมีความอุดมสมบูรณ์ ดอกย่อยแต่ละดอก มีขนาดเมื่อบานเต็มที่ประมาณ 1-1.5 เซนติเมตร ดอกมีก้านดอกยาวประมาณ 5-10 มิลลิเมตร โคนกลีบมีลักษณะเป็นหลอดหรือรูประฆังคว่ำ ยาว 5-8 มิลลิเมตร เชื่อมติดกับก้านดอก ดอกประกอบด้วยใบประดับเป็นเส้นเล็กๆ 1 คู่ ถัดมาเป็นกลีบเลี้ยง จำนวน 5 กลีบ กลีบเลี้ยงเป็นรูปสามเหลี่ยม ปลายกลีบแหลม แผ่นกลีบสีเขียว หุ้มรองกลีบดอกแต่ละกลีบไว้ ถัดมาเป็นกลีบดอกจำนวน 5 กลีบ แผ่นกลีบมีสีเหลืองอ่อน แผ่นกลีบ และขอบกลีบเรียบ ปลายกลีบมนตรงขอบ และแหลมตรงกลาง ขนาดกลีบกว้าง 2-4 มิลลิเมตร ยาว 4-5 มิลลิเมตร ถัดลงมาตรงกลางกรวยดอกด้านในที่มีสีขาวอมเหลืองจะเป็นที่อยู่ของเกสรตัวผู้ มีก้านเกสรสีขาว จำนวน 5 อัน ถัดมาเป็นอับเรณู 5 อัน และมีก้านเกสรตัวเมีย 5 อัน ตรงกลางด้านล่างสุดเป็นที่อยู่ของรังไข่ ผล ผลผักขจร/ผักสลิด เรียกว่า ฝัก มีลักษณะคล้ายฝักถั่วเขียว แต่ยาวมากกว่า ฝักมีรูปร่างกลม และเรียวยาว ตัวฝักโค้งเล็กน้อย ส่วนปลายฝักแหลม ขนาดฝัก 1.5-2.5 เซนติเมตร ยาวประมาณ 10-15 เซนติเมตร ฝักอ่อนมีสีเขียว ฝักแก่มีสีน้ำตาล ฝักที่แก่เต็มที่จะปริแตกแยกออกเป็น 2 ซีก ภายในฝักมีเมล็ดจำนวนมาก เมล็ดมีลักษณะค่อนข้างแบน และมีขนสีขาวเป็นพูยาว 2-4 เซนติเมตร ติดที่ขั้วเมล็ด ทำหน้าที่ช่วยให้เมล็ดลอยตามลมได้

ดอกอ่อน ยอดอ่อน และผลอ่อน ? ลดไข้ แก้อาการหวัด ? ช่วยขับเสมหะ ลดอาการระคายคอ ? ช่วยบำรุงโลหิต ? บำรุงธาตุ ? บำรุงตับ ? ช่วยบำรุงไต ? บำรุงปอด ? แก้เสมหะเป็นพิษ ? ช่วยบำรุงหัวใจ ? ช่วยเสริมสร้างภูมิต้านทาน ? ช่วยบำรุงสายตา ป้องกันสายตาเสื่อม ? แก้อาการคลื่นเหียน อาเจียน ? แก้อาการหน้ามืด ตาลาย ? แก้ปวดศีรษะข้างเดียว ? แก้อาการปวดเมื่อย คั้นเนื้อคั้นตัว ? ช่วยแก้อาการท้อผูก ช่วยให้ขับถ่ายง่ายขึ้น ? แก้ประจำเดือนมาไม่ปกติ ? ช่วยเจริญอาหาร เถาลำต้น ? ใช้ให้เจริญอาหาร และช่วยบำรุงร่างกาย ? แก้อาการท้องเสีย ? ช่วยขับปัสสาวะ และช่วยขับสารพิษ ราก ? ช่วยบำรุงเลือด แก้โรคติดเชื้อในเลือด ? น้ำต้มจากรากหรือรากฝนกับน้ำสำหรับใช้ยอดตา รักษาตาอักเสบ ตาแดง และตาติดเชื้อ ? ช่วยทำให้อาเจียน ? ช่วยขับปัสสาวะ ? ช่วยถอนอาการเมาค้าง

แกงส้มดอกขจร ,ยำดอกขจร ,แกงจืดดอกขจร , ไข่ตุ๋นดอกขจร ,ข้าวต้มดอกขจร,

http://puechkaset.com,https://www.samunpri.com,

ดอกชมจันทร์

CONVOLVULACEAE

Ipomoea alba L.

บานดึก , ดอกพระจันทร์ , แสงนวลจันทร์

พบขึ้นตามชายห้วยหรือในป่าดิบที่ชุ่มชื้น ที่ความสูงใกล้ระดับน้ำทะเล จนถึง 700 เมตร พบว่ามีปลูกบางพื้นที่ของภาคใต้ และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

2,868.60 กิโลกรัม/ปี

ต้นชมจันทร์เป็นไม้เลื้อยที่มีอายุหลายปีความสูงของต้นขึ้นอยู่ค้างที่ทำให้ยึดเกาะลักษณะต้นและใบคล้ายกันกับต้นมอร์นิ่งกลอรี ใบมีรูปหัวใจสีเขียวเข้ม ออกดอกบริเวณซอกก้านใบ ความยาวของดอกตูมประมาณ10-15เซนติเมตร เส้นผ่านศูนย์กลางของดอกบาน 10-14เซนติเมตร ดอกมีสีขาวและมีกลิ่นหอมอ่อนๆ กลีบดอกทั้ง 5 กลีบเชื่อมติดกัน ดอกจะบานช่วงเย็นจนถึงกลางดึก และจะหุบในตอนเช้า ผลของต้นชมจันทร์จะคล้ายดอกบัวตูมขนาดเล็ก มีเมล็ดภายใน2-4เมล็ด

ต้นชมจันทร์เป็นไม้เลื้อยที่มีอายุหลายปีความสูงของต้นขึ้นอยู่ค้างที่ทำให้ยึดเกาะลักษณะต้นและใบคล้ายกันกับต้นมอร์นิ่งกลอรี ใบมีรูปหัวใจสีเขียวเข้ม ออกดอกบริเวณซอกก้านใบ ความยาวของดอกตูมประมาณ10-15เซนติเมตร เส้นผ่านศูนย์กลางของดอกบาน 10-14เซนติเมตร ดอกมีสีขาวและมีกลิ่นหอมอ่อนๆ กลีบดอกทั้ง 5 กลีบเชื่อมติดกัน ดอกจะบานช่วงเย็นจนถึงกลางดึก และจะหุบในตอนเช้า ผลของต้นชมจันทร์จะคล้ายดอกบัวตูมขนาดเล็ก มีเมล็ดภายใน2-4เมล็ด

1. ดอกชมจันทร์เป็นผักที่ไขมันต่ำและมีฤทธิ์เป็นยาระบายอ่อน ๆ เหมาะแก่ผู้ที่ต้องการควบคุมน้ำหนัก 2. ดอกชมจันทร์มีธาตุเหล็ก ฟอสฟอรัส และยังประกอบด้วยวิตามินต่าง ๆ ได้แก่ วิตามินบี เป็นต้น ซึ่งมีประโยชน์ต่อร่างกาย 3. ดอกชมจันทร์มีสรรพคุณแก้ร้อนใน บำรุงเลือด ป้องกันโรคโลหิตจาง ป้องกันโรคดีซ่าน ขับปัสสาวะ และบรรเทาริดสีดวงทวาร ขณะที่เกสรดอกชมจันทร์มีสรรพคุณช่วยบำรุงประสาท ช่วยให้ผ่อนคลายทำให้สดชื่น และมีฤทธิ์เป็นยานอนหลับอ่อน ๆ จึงช่วยให้หลับสบาย

นำดอกชมจันทร์ไปปรุงเป็นอาหารคาว ทั้งเมนูผัดแสนอร่อย และเมนูแกงส้มรสแซ่บ เช่น กระต่ายชมจันทร์ ,,, ,,

(สสส.)หมอชาวบ้าน[ออนไลน์]. แหล่งที่มา :https://www.doctor.or.th. (สืบค้นวันที่ 19 สิงหาคม 2560),herbs botany.blogsport.com/2014/11blog-post-50.html,

กล้วยไข่

Musaceae

Musa sapientum, Linn. ‘Kluai Khai’

กล้วยไข่, กล้วยกระ, กล้วยเจ็กบอง, กล้วยกำแพงเพชร, ไข่พัทลุง, ไข่แท้

แหล่งที่ปลูก : ได้แก่ ภาคกลาง และภาคกลางตอนบน ได้แก่ สระบุรี กำแพงเพชร ตาก สุโขทัย ภาคใต้ ได้แก่ เพชรบุรี ประจวบคีรีขันธ์ ภาคตะวันออก ได้แก่ ชลบุรี ภาคตะวันตก ได้แก่ ราชบุรี ภาคอีสาน ได้แก่ สุรินทร์ ฤดูกาลที่กล้วยไข่เจริญเติบโด : การปลูกกล้วยไข่นิยมปลูกในช่วงฤดูฝนในช่วงเดือนสิงหาคม-กันยายน เพื่อหลีกเลี่ยงการตกเครือในหน้าแล้ง เพราะหากกล้วยขาดน้ำจะทำให้ดอกร่วงง่าย เครือ และผลมีขนาดเล็ก

2,140 กิโลกรัม/ไร่

ลำต้น กล้วยไข่เป็นไม้ยืนต้นประเภท perennial herb มีลำต้นแท้ที่เป็นหัวอยู่ใต้ดิน มีลำต้นเทียมสูง 2.5-3.0 เมตร ลำต้นมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 16 เซนติเมตร หรือ มีเส้นรอบวงลำต้นประมาณ 50 เซนติเมตร กาบลำต้นด้านนอกมีสีเขียวปนเหลือง กาบด้านในมีสีชมพูแดง มีประดำหนา โคนใบมีปีกสีชมพู ใบ เป็นแบบ lanceolate ใบมีสีเขียวปนเหลือง ใบไม่เป็นนวล ก้านใบสีเขียวอมเหลือง ใบกว้างประมาณ 70-75 เซนติเมตร ยาว 180-195 เซนติเมตร แผ่นใบทั้งสองด้านมีความกว้างไม่เท่ากัน มีร่องกว้าง ดอก เป็นแบบดอกรวม เรียกว่า ปลี ดอกเพศผู้และเพศเมียแยกกันโดยดอกเพศเมียอยู่ด้านบน ส่วนดอกเพศผู้อยู่ด้านล่าง ส่วนกลางเป็นดอกกระเทย ดอกกระเทยมีค่อนข้างน้อยมาก มีขนอ่อนปกคลุมที่ก้านช่อดอก ใบประดับดอกมีรูปไข่ มีลักษณะม้วนงอขึ้น โดยมีส่วนปลายค่อนข้างแหลม ด้านล่างมีสีแดงอมม่วง ด้านบนมีสีซีดดอกย่อยมีกลีบเชื่อมติดกัน 2 กลีบ ได้แก่ กลีบรวม มีจำนวน 5 กลีบมีลักษณะสีขาวปลายสีเหลือง และกลีบรวมเดี่ยว 1 กลีบ มีลักษณะขาวใส เกสรเพศผู้ และเพศเมียมีความยาวใกล้เคียงกัน เกสรเพศเมียสูงกว่าเกสรเพศผู้เล็กน้อย เกสรเพศเมียมีสีเหลือง ส่วนเกสรเพศผู้มีสีชมพู ผล ส่วนของปลีกล้วยไข่ที่รวมกันจะเรียกว่า เครือ ซึ่งจะแบ่งเป็นหวีๆ ประมาณ 7-10 หวี แต่ละหวีมีผลกล้วยประมาณ 10-14 ผล ผลมีขนาด กว้างประมาณ 2-3 เซนติเมตร ยาวประมาณ 8-10 เซนติเมตร มีก้านผลค่อนข้างสั้น เปลือกผลค่อนข้างบาง เมื่อสุกมีสีเหลือง แต่อาจพบจุดดำเล็ก ๆ ประปรายบนเปลือกผล เนื้อกล้วยมีสีครีมอมส้ม ให้รสหวาน และมีกลิ่นหอม

ลำต้น กล้วยไข่เป็นไม้ยืนต้นประเภท perennial herb มีลำต้นแท้ที่เป็นหัวอยู่ใต้ดิน มีลำต้นเทียมสูง 2.5-3.0 เมตร ลำต้นมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 16 เซนติเมตร หรือ มีเส้นรอบวงลำต้นประมาณ 50 เซนติเมตร กาบลำต้นด้านนอกมีสีเขียวปนเหลือง กาบด้านในมีสีชมพูแดง มีประดำหนา โคนใบมีปีกสีชมพู ใบ เป็นแบบ lanceolate ใบมีสีเขียวปนเหลือง ใบไม่เป็นนวล ก้านใบสีเขียวอมเหลือง ใบกว้างประมาณ 70-75 เซนติเมตร ยาว 180-195 เซนติเมตร แผ่นใบทั้งสองด้านมีความกว้างไม่เท่ากัน มีร่องกว้าง ดอก เป็นแบบดอกรวม เรียกว่า ปลี ดอกเพศผู้และเพศเมียแยกกันโดยดอกเพศเมียอยู่ด้านบน ส่วนดอกเพศผู้อยู่ด้านล่าง ส่วนกลางเป็นดอกกระเทย ดอกกระเทยมีค่อนข้างน้อยมาก มีขนอ่อนปกคลุมที่ก้านช่อดอก ใบประดับดอกมีรูปไข่ มีลักษณะม้วนงอขึ้น โดยมีส่วนปลายค่อนข้างแหลม ด้านล่างมีสีแดงอมม่วง ด้านบนมีสีซีดดอกย่อยมีกลีบเชื่อมติดกัน 2 กลีบ ได้แก่ กลีบรวม มีจำนวน 5 กลีบมีลักษณะสีขาวปลายสีเหลือง และกลีบรวมเดี่ยว 1 กลีบ มีลักษณะขาวใส เกสรเพศผู้ และเพศเมียมีความยาวใกล้เคียงกัน เกสรเพศเมียสูงกว่าเกสรเพศผู้เล็กน้อย เกสรเพศเมียมีสีเหลือง ส่วนเกสรเพศผู้มีสีชมพู ผล ส่วนของปลีกล้วยไข่ที่รวมกันจะเรียกว่า เครือ ซึ่งจะแบ่งเป็นหวีๆ ประมาณ 7-10 หวี แต่ละหวีมีผลกล้วยประมาณ 10-14 ผล ผลมีขนาด กว้างประมาณ 2-3 เซนติเมตร ยาวประมาณ 8-10 เซนติเมตร มีก้านผลค่อนข้างสั้น เปลือกผลค่อนข้างบาง เมื่อสุกมีสีเหลือง แต่อาจพบจุดดำเล็ก ๆ ประปรายบนเปลือกผล เนื้อกล้วยมีสีครีมอมส้ม ให้รสหวาน และมีกลิ่นหอม

1. โรคโลหิตจาง ในกล้วยมีธาตุเหล็กสูงจะเป็นตัวช่วยกระตุ้นการผลิตฮีโมโกลบินในเลือด และจะช่วยในกรณีที่มีสภาวะขาดกำลัง หรือภาวะโลหิตจาง 2. โรคความดันโลหิตสูง มีธาตุโปรแตสเซียมสูงสุด แต่มีปริมาณเกลือต่ำ ทำให้เป็นอาหารที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่จะช่วยความดันโลหิตมาก อย.ของอเมริกา ยินยอมให้อุตสาหกรรมการปลูกกล้วยสามารถ โฆษณาได้ว่า กล้วยเป็นผลไม้พิเศษช่วยลดอันตรายอันเกิดจากเรื่องความดันโลหิตหรือโรคเส้นเลือดฝอยแตก 3. กำลังสมอง มีงานวิจัยในกลุ่มนักเรียน 200 คน โรงเรียน Twickenham พบว่ากินกล้วยมื้ออาหารเช้า ตอนพัก และมื้ออาหารกลางวันทุกวัน เพื่อช่วยส่งเสริมกำลังของสมองในพวกเขา ได้รับผลดีจากการสอบตลอดปี ด้วยการจากงานวิจัยแสดงให้เห็นว่าปริมาณโปรแตสเซียมที่มีอยู่เต็มเปี่ยมในกล้วยสามารถให้นักเรียนมีการตื่นตัวในการเรียนมากขึ้น 4. โรคท้องผูก ปริมาณเส้นใยและกากอาหารที่มีอยู่ในกล้วยช่วยให้การขับถ่ายเป็นปกติ และยังช่วยแก้ปัญหาโรคท้องผูกโดยไม่ต้องกินยาถ่ายเลย 5. โรคความซึมเศร้า จากการสำรวจ ในจำนวนผู้ที่มีความทุกข์เกิดจากความซึมเศร้าหลายคนจะมี ความรู้สึกที่ดีขึ้นมากหลังการกินกล้วย เพราะมีโปรตีนชนิดที่เรียกว่า Try Potophan เมื่อสารนี้เข้าไปในร่างกายจะ ถูกเปลี่ยนเป็น Rerotonin เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นตัวผ่อนคลายปรับปรุงอารมณ์ให้ดีขึ้นได้ คือทำให้เรารู้สึกมีความสุขเพิ่มขึ้นนั่นเอง 6. อาการเมาค้าง วิธีที่เร็วที่สุดที่จะแก้อาการเมาค้าง คือ การดื่มกล้วยปั่นกับนมและน้ำผึ้ง กล้วยจะทำให้ กระเพาะของเราสงบลง ส่วนน้ำผึ้งจะเป็นตัวช่วยหนุนเสริมปริมาณน้ำตาลในเส้นเลือดที่หมดไปในขณะที่นมก็ช่วย ปรับระดับของเหลวในร่างกายของเรา 7. อาการเสียดท้อง กล้วยมีสารลดกรดตามธรรมชาติที่มีผลต่อร่างกายของเรา ถ้าปัญหาเกี่ยวกับอาการเสียด ท้อง ลองกินกล้วยสักผล คุณจะรู้สึกผ่อนคลายจากอาการเสียดท้องได้ 8. ความรู้สึก ไม่สบายในตอนเช้า การกินกล้วยเป็นอาหารว่างระหว่างมื้ออาหาร จะรักษาระดับน้ำตาลในเส้นเลือดให้คงที่ เพื่อหลีกเลี่ยงความรู้สึกไม่สบายในตอนเช้า 9. ยุงกัด ก่อนใช้ครีมทาแก้ยุงกัด ลองใช้ด้านในของเปลือกกล้วยทาบริเวณที่ถูกยุงกัด มีหลายคนพบอย่างมหัศจรรย์ว่า เปลือกกล้วยสามารถแก้เม็ดผื่นคันที่เกิดจากยุงกัดได้ 10. ระบบประสาท วิธีควบคุมปริมาณน้ำตาลในเส้นเลือด ด้วยการกินอาหารว่างที่มีปริมาณคาร์โบไฮเดรตสูงอย่างทุก 2 ชั่วโมง เพื่อรักษาปริมาณน้ำตาลให้คงที่ตลอดเวลา การกินกล้วยที่มีวิตามินบี 6 ซึ่งประกอบด้วยสารควบคุมระดับกลูโคสที่สามารถมีผลต่ออารมณ์ ช่วยทำให้ระบบประสาทสงบลงได้ 11. โรคลำไส้เป็นแผล กล้วยเป็นอาหารที่แพทย์ใช้ควบคุม เพื่อต้านทานการเกิดโรคลำไส้เป็นแผล เพราะเนื้อของกล้วยมีความอ่อนนิ่มพอดี เป็นผลไม้ชนิดเดียวที่ทานได้ง่ายๆ ไม่ยุ่งยากสำหรับผู้ที่มีปัญหาเรื่องโรคลำไส้เรื้อรัง และกล้วยยังมีสภาพเป็นกลางไม่เป็นกรด ทำให้ลดการระคายเคือง และยังไปเคลือบผนังลำไส้และกระเพาะอาหารด้วย 12. การควบคุมอุณหภูมิของร่างกาย ในวัฒนธรรมของหลายแห่งเห็นว่ากล้วย คือผลไม้ที่สามารถทำให้ อุณหภูมิเย็นลงได้ทั้งทางร่างกายและจิตใจ โดยเฉพาะอุณหภูมิของอารมณ์ของคนที่เป็นแม่ที่ชอบคาดหวัง ตัวอย่างในประเทศไทย จะให้ผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์รับประทานกล้วยทุกวันเพื่อให้แน่ใจว่า ทารกที่เกิดมา จะมีอุณหภูมิเย็น 13. ความสับสนของอารมณ์เป็นครั้งคราว กล้วยสามารถช่วยในเรื่องของอารมณ์และความสับสนได้ เพราะในกล้วยมีสารตามธรรมชาติ Try Potophan ทำให้อารมณ์ 14. การสูบบุหรี่ กล้วยสามารถช่วยคนที่กำลังพยายามเลิกสูบบุหรี่ เนื่องจากในกล้วยมีปริมาณของวิตามินซี เอ บี6 และบี 12 ที่สูงมาก และยังมีโปรแตสเซียมกับแมกนีเซียม ที่ช่วยทำให้ร่างกายฟื้นคืนตัวได้เร็วอันเป็นผล จากการลดเลิกนิโคตินนั่นเอง 15. ความเครียด โปรแตสเซียมเป็นสารอาหารสำคัญ ที่ช่วยให้การเต้นของหัวใจเป็นปกติ การส่งออกซิเจน ไปยังสมอง และปรับระดับน้ำในร่างกาย เวลาเกิดอารมณ์เครียด อัตรา metabolic ในร่างกายของเราจะขึ้นสูง และทำให้ระดับโปรแตสเซียมในร่างกายของเราลดลง แต่โปรแตสเซียมที่มีอยู่สูงมากในกล้วยจะช่วยให้เกิด ความสมดุล 16. เส้นเลือดฝอยแตก จากการวิจัยที่ลงในวารสาร ?The New England Journal of Medicine? การกินกล้วยเป็นประจำสามารถลดอันตรายที่เกิดกับเส้นโลหิตแตกได้ถึง 40

กล้วยไข่เชื่อม, กล้วยไข่บวชชี, ข้าวเม่าทอด, เค้กกล้วยไข่ช็อกโกแลต,,, ,,

http://www.ku.ac.th/e-magazine/february44/agri/banana.html,http://www.nanagarden.com/topic/3861,http://sukkapab.com/%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%A7%E0%B8%A2%E0%B9%84%E0%B8%82%E0%B9%88-%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%82%E0%B8%A2%E0%B8%8A%E0%B8%99%E0%B9%8C%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93.html/

กล้วยหอม

Musaceae

Musa Sapientum

กล้วยหอม, กล้วยหอมทอง

แหล่งที่ปลูก : ภาคกลางและภาคใต้ ฤดูกาลที่กล้วยหอมทองเจริญเติบโด : ปกติ กล้วยหอมทองจะปลูกได้ตลอดปี ถ้ามีน้ำ แต่ส่วนใหญ่จะนิยมปลูกกันมากในช่วงต้นเดือนกันยายนถึงเดือนพฤศจิกายน

2391 กิโลกรัม/ไร่

ราก กล้วยหอมทอง เป็นแบบ adventitious root ที่แตกออกจากหน่อ ซึ่งหน่อจะแตกออกจากเหง้า รากมีความยาวได้มากกว่า 5 เมตร แทงลึกลงดินได้ถึง 5-7.5 เมตร ลำต้น กล้วยหอมทองมีลำต้นจริงที่เป็นหัวหรือเหง้าอยู่ใต้ดิน มีลำต้นเทียมที่อยู่เหนือดินสูงประมาณ 2.5-3.5 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 20 เซนติเมตร กาบลำต้นด้านนอกมีสีเขียว และมีแถบประสีดำ ด้านในสีเขียวอ่อน และมีเส้นลายสีชมพู ใบ กล้วยหอมทองเป็นใบเดี่ยว เป็นแบบขนาน มีก้านใบที่มีร่องค่อนข้างกว้าง และมีปีก เส้นกลางใบมีสีเขียว ใบยาวได้มากถึง 3 เมตร ดอก/ปลี ดอก หรือ ปลี จะแทงออกจากหยวกตรงกลางปลายยอด เมื่อแทงออกช่วงแรกจะตั้งตรง และค่อยๆโค้งงอลงด้านล่าง ก้านเครือมีขนอ่อนปกคลุม ปลีมีรูปไข่ ค่อนข้างแหลมยาว และมีปลายแหลม มีกาบหุ้มด้านนอกสีแดงอมม่วง ด้านในสีแดงซีด ปลีกล้วยหอมทองมีความยาวประมาณ 1-1.5 เมตร ผล กล้วยหอมทองเครือหนึ่งมีประมาณ 6 –10 หวี แต่ละหวีมี 10 – 16 ผล หรือมากกว่าหากดินมีความสมบูรณ์ ผลกว้าง 3 – 4 เซนติเมตร และยาว 21 – 25 เซนติเมตร ปลายผลมีจุก เปลือกบางแต่หนากว่ากล้วยไข่ ผลดิบมีสีเขียว ผลสุกมีสีเหลืองทอง แต่จุกที่ปลายผลยังเป็นสีเขียว แล้วค่อยเปลี่ยนสีเป็นสีเหลืองเมื่อสุกมาก เนื้อสีเหลืองเข้ม มีรสหวาน และมีกลิ่นหอมแรง

ราก กล้วยหอมทอง เป็นแบบ adventitious root ที่แตกออกจากหน่อ ซึ่งหน่อจะแตกออกจากเหง้า รากมีความยาวได้มากกว่า 5 เมตร แทงลึกลงดินได้ถึง 5-7.5 เมตร ลำต้น กล้วยหอมทองมีลำต้นจริงที่เป็นหัวหรือเหง้าอยู่ใต้ดิน มีลำต้นเทียมที่อยู่เหนือดินสูงประมาณ 2.5-3.5 เมตร เส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 20 เซนติเมตร กาบลำต้นด้านนอกมีสีเขียว และมีแถบประสีดำ ด้านในสีเขียวอ่อน และมีเส้นลายสีชมพู ใบ กล้วยหอมทองเป็นใบเดี่ยว เป็นแบบขนาน มีก้านใบที่มีร่องค่อนข้างกว้าง และมีปีก เส้นกลางใบมีสีเขียว ใบยาวได้มากถึง 3 เมตร ดอก/ปลี ดอก หรือ ปลี จะแทงออกจากหยวกตรงกลางปลายยอด เมื่อแทงออกช่วงแรกจะตั้งตรง และค่อยๆโค้งงอลงด้านล่าง ก้านเครือมีขนอ่อนปกคลุม ปลีมีรูปไข่ ค่อนข้างแหลมยาว และมีปลายแหลม มีกาบหุ้มด้านนอกสีแดงอมม่วง ด้านในสีแดงซีด ปลีกล้วยหอมทองมีความยาวประมาณ 1-1.5 เมตร ผล กล้วยหอมทองเครือหนึ่งมีประมาณ 6 –10 หวี แต่ละหวีมี 10 – 16 ผล หรือมากกว่าหากดินมีความสมบูรณ์ ผลกว้าง 3 – 4 เซนติเมตร และยาว 21 – 25 เซนติเมตร ปลายผลมีจุก เปลือกบางแต่หนากว่ากล้วยไข่ ผลดิบมีสีเขียว ผลสุกมีสีเหลืองทอง แต่จุกที่ปลายผลยังเป็นสีเขียว แล้วค่อยเปลี่ยนสีเป็นสีเหลืองเมื่อสุกมาก เนื้อสีเหลืองเข้ม มีรสหวาน และมีกลิ่นหอมแรง

1. ช่วยป้องกันกระดูกเปราะ จะเห็นได้ชัดว่ากล้วยหอมมีฟอสฟอรัสค่อนข้างสูง ซึ่งสารอาหารชนิดนี้จะมีส่วนช่วยเสริมความแข็งแรงของกระดูกเราได้ อีกทั้งในกล้วยหอมก็ยังมีแคลเซียมช่วยเสริมความแข็งแกร่งของกระดูกส่วนต่าง ๆ ในร่างกายได้อีกทาง 2. ต้านอนุมูลอิสระ กล้วยเป็นผลไม้ที่มีวิตามินซีอยู่พอสมควร ดังนั้นจะถือเป็นผลไม้ต้านอนุมูลอิสระตัวหนึ่งก็ไม่ผิดนัก อีกทั้งวิตามินซีที่มีอยู่ในกล้วยยังจะช่วยเสริมความแข็งแรงของหลอดเลือด และป้องกันโรคลักปิดลักเปิดได้อีกด้วย 3. ช่วยคลายเครียด เมื่อร่างกายตกอยู่ในสภาวะเครียด ความดันเลือดก็จะสูงขึ้น ส่งผลให้เรารู้สึกไม่สบายเนื้อไม่สบายตัว หรืออาจก่อให้เกิดอาการปวดหัวตุบ ๆ ได้ ซึ่งจุดนี้โพแทสเซียมและวิตามินในกล้วยหอมจะช่วยลดความดันเลือดให้กลับเข้าสู่ภาวะปกติ จึงทำให้ร่างกายลดระดับความตึงเครียดลงไปด้วยนั่นเอง 4. บำรุงสายตา กล้วยหอมพกมาทั้งวิตามินเอ และเบต้า-แคโรทีน ซึ่งเป็นสารอาหารสำคัญต่อสุขภาพดวงตา มีส่วนช่วยบำรุงการทำงานของระบบประสาทตา จึงสามารถบำรุงสายตาและการมองเห็นได้เป็นอย่างดี 5. แก้ท้องผูก ไฟเบอร์ที่มีอยู่ในกล้วยหอมเป็นไฟเบอร์ชนิดละลายน้ำได้ ซึ่งดีต่อระบบขับถ่ายของเรามากเลยทีเดียว ดังนั้นใครมีอาการท้องผูกบ่อย ๆ ลองกินกล้วยหอมให้ได้ทุกวัน วันละ 1 ลูก ก็น่าจะช่วยแก้ท้องผูกให้คุณได้ 6. ช่วยเติมพลังให้ร่างกาย บทบาทนี้ของกล้วยหอมต้องยกความดีความชอบให้กับวิตามินซี เพราะวิตามินซีมีส่วนสำคัญต่อกระบวนการผลิตพลังงานของร่างกาย ฉะนั้นใครอยากเติมพลังให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่า กล้วยหอมสักลูกก็ช่วยได้ โดยเฉพาะหากกินกล้วยหอมก่อนออกกำลังกาย ก็จะช่วยให้อึดขึ้นด้วย 7. แก้นอนไม่หลับ กินกล้วยหอมก่อนนอนก็เป็นอีกหนึ่งวิธีแก้นอนไม่หลับ เพราะกล้วยหอมอุดมไปด้วยกรดอะมิโนและทริปโตเฟน สารประกอบสำคัญของการสร้างเซโรโทนิน ฮอร์โมนในร่างกายที่ช่วยให้หลับง่ายขึ้น ดังนั้นใครมีอาการนอนหลับกระสับกระส่าย นอนไม่หลับบ่อย ๆ แนะนำให้กินกล้วยหอมหลังมื้อเย็นแล้วค่อยอาบน้ำนอน 8. ช่วยย่อยอาหาร กากอาหารในกล้วยหอมจะช่วยให้การทำงานของระบบย่อยอาหารคล่องตัวมากขึ้น ยิ่งถ้ากินกล้วยหอมได้บ่อย ๆ ก็จะช่วยปรับจูนระบบย่อยอาหารให้ทำงานได้เป็นปกติดี ชนิดที่เราไม่จำเป็นต้องพึ่งยาช่วยย่อยกันอีกเลย 9. บำรุงหัวใจ ในกล้วยหอมมีวิตามินและแร่ธาตุอีกหลายชนิดที่ดีต่อสุขภาพหัวใจ อีกทั้งยังมีสารต้านอนุมูลอิสระที่มีส่วนช่วยลดความเสี่ยงโรคหัวใจได้อีกด้วย ที่สำคัญเบต้า-แคโรทีนในกล้วยหอมยังมีส่วนช่วยบำรุงความสมบูรณ์แข็งแรงของหลอดเลือดเราได้อีกทาง ดังนั้นพยายามกินกล้วยหอมให้ได้ทุกวันก็จะดีต่อใจมาก ๆ เลยล่ะ 10. เป็นยาทำให้ปอดชุ่ม รักษาโรคร้อน กระหายน้ำ ตามศาสตร์แพทย์แผนจีน กล้วยหอมมีรสเย็น และเข้าเส้นลมปราณปอด จึงมีการนำกล้วยหอมมารักษาโรคร้อน กระหายน้ำ แก้เมาแฮงก์ แก้ไอเรื้อรังจากอาการคอแห้ง เพียงแค่กินกล้วยหอมสุกหรือสมูทตี้กล้วยหอมก็ได้ 11. รักษาความดันโลหิตสูง ตำรับยาสมุนไพรใช้เปลือกกล้วยหอมสด 30-60 กรัม ต้มเอาน้ำดื่ม เป็นยาหม้อช่วยลดความดันโลหิตสูงได้ หรือหากต้มปลีกล้วยกินเป็นประจำ จะช่วยป้องกันโรคเส้นเลือดในสมองแตกได้ 12. รักษาโรคริดสีดวงทวาร ใครมีอาการท้องผูก หรือเป็นริดสีดวงทวาร ตำรับนี้จะช่วยแก้อาการให้คุณได้ เพียงแค่กินกล้วยหอมสุก 1-2 ลูกทุกเช้าขณะท้องว่างเป็นประจำ 13. รักษาอาการมือ-เท้าแตก เปลือกกล้วยหอมยังมีสรรพคุณช่วยรักษาอาการมือ-เท้าแตกได้ด้วยนะคะ โดยนำกล้วยหอมที่สุกเต็มที่มาเจาะรูเล็ก ๆ ที่ปลายข้างหนึ่ง แล้วบีบเอากล้วยออกมาทาที่เท้าแตก ทิ้งไว้หลาย ๆ ชั่วโมงหน่อยแล้วค่อยล้างออก ทำบ่อย ๆ ผิวที่เคยแห้งแตกจะชุ่มชื้นและดูดีขึ้นได้

แยมกล้วยหอม พาย/ทาร์ต กล้วยหอม กล้วยหอมทอด ขนมปังกล้วยหอม เป็นต้น,,, ,,

http://collectingtokens.files.wordpress.com,http://www.ku.ac.th/e-magazine/february44/agri/banana.html,http://www.medicalcravings.com/

แก้วมังกร

Cactaceae

Hylocereus undatus (Haw) Britt. Rose.

แก้วมังกร

ฤดูกาลที่แก้วมังกรเจริญเติบโด : แก้วมังกรในประเทศไทยมีผลดกช่วงเดือนมีนาคมถึงพฤษศจิกายน แต่ก็มีผลประปรายตลอดทั้งปี แหล่งที่ปลูก : แก้วมังกร เป็นพืชที่เติบโตได้ทุกสภาพดิน แต่จะชอบดินร่วน ดินร่วนปนทราย และไม่ชอบดินชื้น และน้ำท่วมขัง พื้นที่มีการระบายน้ำดี ปลูกได้ทุกภาคทั่วประเทศ แต่แหล่งที่มีการปลูกมากอยู่ที่จังหวัดจันทบุรี ชลบุรี กาญจนบุรี สระบุรีและสมุทรสงคราม

4,000 กิโลกรัม/ไร่

ราก รากแก้วมังกรมีระบบรากเป็นรากฝอยเป็นเ้ส้นขนาดเล็กพอประมาณ แทงลึกลงดิน และบางครั้งอาจพบรากแก้วมังกรพันล้อมรอบวัสดุเหนือดิน ลำต้น แก้วมังกรมีลำต้นคล้ายต้นกระบองเพชร ลำต้นเป็นสามเหลี่ยมเป็นแฉกอย่างเห็นได้ชัด และอวบน้ำ ขอบเหลี่ยมมีรอยหยักเป็นระยะ และลำต้นแบ่งเป็นปล้องต่อกันยาว 40-100 ซม. มีกลุ่มหนาม 2-4 หนาม/กลุ่ม เป็นระยะตามสันเหลี่ยม ผิวลำต้นมีสีเขียว มีลักษณะอวบน้ำ ดอก ดอกแก้วมังกร ออกเป็นดอกเดี่ยว จัดเป็นดอกสมบูรณ์เพศ ดอกจะเกิดบริเวณส่วนปลายของปล้องสุดท้าย ซึ่งจะออกดอกประมาณ 8-10 เดือน ขึ้นอยู่กับการดูแลรักษา ดอกในระยะแรกจะมีลักษณะเป็นตุ่มสีเขียว และต่อมาประมาณ 14 วัน จึงพัฒนาเป็นดอกจนสมบูรณ์พร้อมบาน ดอกบานเต็มที่มีขนาดประมาณ 25-30 ซม. ดอกประกอบด้วยกลีบเลี้ยงสีเขียวอ่อน ถัดมาเป็นกลีบดอกสีขาว ดอกมีลักษณะรูปร่างทรงกรวย คล้ายกับดอกโบตั๋น ยาวประมาณ 30 ซม. เมื่อบานจะมีลักษณะคล้ายปากแตร โดยจะบานเฉพาะเวลากลางคืน และจะหุบในช่วงเช้า การบานของดอกจะบานเพียงวันเดียวเท่านั้น เฉพาะในช่วงกลางคืนเท่านั้น เวลาเริ่มบาน 20.00 น. และจะบานเต็มที่เวลา 24.00-01.00 น. และจะหุบลงในช่วงเช้าที่มีแสงอาทิตย์ส่อง เวลา 9.00-10.00 น. จากนั้นจะค่อยๆแห้ง และร่วงไปภายใน 2-3 วัน คงเหลือแต่ผลไว้ ดอกชุดแรกจะแทงออกในช่วงเดือนเมษายน และสุดท้ายในช่วงเดือนกันยายน โดยผลที่เก็บแล้วจะอยู่ได้นานประมาณ 15 วัน ผล ผลมีลักษณะเป็นรูปทรงกลมรีหรือรูปไข่ เปลือกมีสีแดงบานเย็นหรือออกสีชมพู เปลือกหนา 0.3-0.5 ซม. ผิวเปลือกปกคลุมด้วยกลีบเลี้ยงเป็นช่วงๆ 5-10 กลีบ/ผล มีลักษณะเรียวยาว และแหลมที่ปลาย โคนกลีบเลี้ยงมีสีเดียวกันกับสีเปลือก ส่วนปลายกลีบเลี้ยงจะมีสีเขียว เนื้อด้านในมีทั้งสีแดง และสีขาว ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ ภายในเนื้อจะประกอบด้วยเมล็ดขนาดเล็กจำนวนมาก ผลหลังจากติดดอกจะแก่พร้อมเก็บได้จะใช้เวลาประมาณ 30-45 วัน และในรอบ 1 ปี แก้วมังกรจะให้ผลผลิตได้ประมาณ 4 ครั้ง ให้ผลผลิตในช่วงเดือนพฤษภาคม-ตุลาคมของทุกปี เมล็ด เมล็ดแก้วมังกรมีขนาดเล็กสีดำ คล้ายเมล็ดแมงลัก แทรกอยู่ระหว่างเนื้อจำนวนมาก ขนาดเมล็ดประมาณ 2.5×1.5 มม. มีเมือกเหนียวหุ้มเมล็ดคล้ายกับเมล็ดแมงลักเช่นกัน

ราก รากแก้วมังกรมีระบบรากเป็นรากฝอยเป็นเ้ส้นขนาดเล็กพอประมาณ แทงลึกลงดิน และบางครั้งอาจพบรากแก้วมังกรพันล้อมรอบวัสดุเหนือดิน ลำต้น แก้วมังกรมีลำต้นคล้ายต้นกระบองเพชร ลำต้นเป็นสามเหลี่ยมเป็นแฉกอย่างเห็นได้ชัด และอวบน้ำ ขอบเหลี่ยมมีรอยหยักเป็นระยะ และลำต้นแบ่งเป็นปล้องต่อกันยาว 40-100 ซม. มีกลุ่มหนาม 2-4 หนาม/กลุ่ม เป็นระยะตามสันเหลี่ยม ผิวลำต้นมีสีเขียว มีลักษณะอวบน้ำ ดอก ดอกแก้วมังกร ออกเป็นดอกเดี่ยว จัดเป็นดอกสมบูรณ์เพศ ดอกจะเกิดบริเวณส่วนปลายของปล้องสุดท้าย ซึ่งจะออกดอกประมาณ 8-10 เดือน ขึ้นอยู่กับการดูแลรักษา ดอกในระยะแรกจะมีลักษณะเป็นตุ่มสีเขียว และต่อมาประมาณ 14 วัน จึงพัฒนาเป็นดอกจนสมบูรณ์พร้อมบาน ดอกบานเต็มที่มีขนาดประมาณ 25-30 ซม. ดอกประกอบด้วยกลีบเลี้ยงสีเขียวอ่อน ถัดมาเป็นกลีบดอกสีขาว ดอกมีลักษณะรูปร่างทรงกรวย คล้ายกับดอกโบตั๋น ยาวประมาณ 30 ซม. เมื่อบานจะมีลักษณะคล้ายปากแตร โดยจะบานเฉพาะเวลากลางคืน และจะหุบในช่วงเช้า การบานของดอกจะบานเพียงวันเดียวเท่านั้น เฉพาะในช่วงกลางคืนเท่านั้น เวลาเริ่มบาน 20.00 น. และจะบานเต็มที่เวลา 24.00-01.00 น. และจะหุบลงในช่วงเช้าที่มีแสงอาทิตย์ส่อง เวลา 9.00-10.00 น. จากนั้นจะค่อยๆแห้ง และร่วงไปภายใน 2-3 วัน คงเหลือแต่ผลไว้ ดอกชุดแรกจะแทงออกในช่วงเดือนเมษายน และสุดท้ายในช่วงเดือนกันยายน โดยผลที่เก็บแล้วจะอยู่ได้นานประมาณ 15 วัน ผล ผลมีลักษณะเป็นรูปทรงกลมรีหรือรูปไข่ เปลือกมีสีแดงบานเย็นหรือออกสีชมพู เปลือกหนา 0.3-0.5 ซม. ผิวเปลือกปกคลุมด้วยกลีบเลี้ยงเป็นช่วงๆ 5-10 กลีบ/ผล มีลักษณะเรียวยาว และแหลมที่ปลาย โคนกลีบเลี้ยงมีสีเดียวกันกับสีเปลือก ส่วนปลายกลีบเลี้ยงจะมีสีเขียว เนื้อด้านในมีทั้งสีแดง และสีขาว ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ ภายในเนื้อจะประกอบด้วยเมล็ดขนาดเล็กจำนวนมาก ผลหลังจากติดดอกจะแก่พร้อมเก็บได้จะใช้เวลาประมาณ 30-45 วัน และในรอบ 1 ปี แก้วมังกรจะให้ผลผลิตได้ประมาณ 4 ครั้ง ให้ผลผลิตในช่วงเดือนพฤษภาคม-ตุลาคมของทุกปี เมล็ด เมล็ดแก้วมังกรมีขนาดเล็กสีดำ คล้ายเมล็ดแมงลัก แทรกอยู่ระหว่างเนื้อจำนวนมาก ขนาดเมล็ดประมาณ 2.5×1.5 มม. มีเมือกเหนียวหุ้มเมล็ดคล้ายกับเมล็ดแมงลักเช่นกัน

ผลของแก้วมังกรมีสารมิวซิเลจ (mucilage) จำนวนมาก ซึ่งเป็นสารพอลิแซคคาไรด์ที่มีลักษณะคล้ายวุ้นเหลวหรือคล้ายเยลลี่ โดยสารชนิดนี้จะพบในแก้วมังกรประมาณ 3% นอกจากนั้น ยังพบแร่ธาตุอีกลายชนิด ดังที่กล่าวข้างต้น ทั้งนี้ สรรพคุณของผลแก้วมังกร ได้แก่ ? ช่วยกระตุ้นระบบขับถ่าย ? ลดไขมันในเส้นเลือด ? ช่วยบรรเทาอาการแสบแผลจากโรคกระเพาะอาหาร ? ช่วยบรรเทาอาการโรคเบาหวาน ? แก้ท้องผูก ? ช่วยในการลดน้ำหนัก ? ช่วยป้องกันโรคมะเร็งในระบบทางเดินอาหาร เช่น มะเร็งกระเพาะอาหาร มะเร็งลำไส้ใหญ่ เป็นต้น ? ป้องกันไขมันอุดตันของหลอดเลือดหัวใจ ? ลดความดันโลหิต ? ช่วยป้อกงันโรคโลหิตจาง ? ช่วยขับสารพิษ ? ผลสุกมีแมกนีเซียมสูง ช่วยให้นอนหลับง่าย

ไข่เจียวเปลือกแก้วมังกร,แยมแก้วมังกร,แก้วมังกรสาคูนมสด, พุดดิ้งแก้วมังกร,,

กรมวิชาการเกษตร https://health.kapook.com/view93935.html สุรพงษ์ โกสิยะจินดา. 2545. แก้วมังกร พืชเศรษฐกิจ ผลไม้สุขภาพ. กรุงเทพฯ,,

พริกกระเหรี่ยง

SOLANACEAE / วงศ์มะเขือ

CAPSICUM FRUTESCENS LINN.

พริกกะเหรี่ยง

พริกกะเหรี่ยงจัดเป็นพริกขี้หนูที่นิยมปลูกกันมากชนิดหนึ่งโดยปลูกกันมากตามแนวเขตชายแดนไทย-พม่า เช่น เพชรบุรี กาญจนบุรี และตาก เนื่องจากเป็นพริกพันธุ์พื้นเมืองที่มีความทนทานต่อสภาพแวดล้อม สามารถปรับตัวได้ดี มีระยะการเก็บเกี่ยวนาน 7-8 เดือน

เฉลี่ย 200-300 กิโลกรัมต่อไร่

ไม้ล้มลุกสูง 0.3-1.5 เมตร มีเอกลักษณ์เฉพาะทั้งในด้านรูปร่าง สีผิว รวมทั้งมีสารแคปไซซินที่ให้ความเผ็ดสูง และมีความหอมซึ่งเป็นลักษณะเด่นประจำพันธุ์ ทำให้เป็นที่นิยมของทั้งผู้บริโภคและโรงงานอุตสาหกรรม

ไม้ล้มลุกสูง 0.3-1.5 เมตร มีเอกลักษณ์เฉพาะทั้งในด้านรูปร่าง สีผิว รวมทั้งมีสารแคปไซซินที่ให้ความเผ็ดสูง และมีความหอมซึ่งเป็นลักษณะเด่นประจำพันธุ์ ทำให้เป็นที่นิยมของทั้งผู้บริโภคและโรงงานอุตสาหกรรม

มีวิตามินซี สูง เป็นแหล่งของกรด ascorbic ซึ่งสารเหล่านี้ ช่วยขยายเส้นโลหิตในลำไส้และกระเพาะอาหารเพื่อให้ดูดซึมอาหารดีขึ้น ช่วยร่างกายขับถ่าย ของเสียและนำธาตุอาหารไปยังเนื้อเยื่อของร่างกาย

พริกป่น,ซอสพริก,ซอสพริก, น้ำจิ้ม,น้ำพริก,พริกแกง

กิ่งฉัตร แสงทองดี. 2560. [สื่อออนไลน์]. แหล่งที่มา : https://sites.google.com/site/phrikkraheriyng/home (29 สิงหาคม 2560),สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.). พริกกะเหรี่ยง : การพัฒนาพันธุ์พื้นเมืองสู่พันธุ์การค้า. [สื่อออนไลน์]. แหล่งที่มา : http://www.trf.or.th/index.php?option=com_content&view=article&id=434:2013-12-04-04-13-24&catid=57&Itemid=207 (29 สิงหาคม 2560),http://www.ssseedfarm.com/product/69/%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%87

ลักษณะเด่นพริกกะเหรี่ยง 1. มีความทนทานต่อสภาพแวดล้อม ทนทานต่อสภาวะอากาศ และโรคแมลง 2. ลำต้นใหญ่ การแตกแขนงดี สามารถให้ผลผลิตติดต่อกันเป็นระยะเวลานาน 3. เป็นที่นิยมทำเป็นพริกตากแห้งได้ดี คุณภาพผลสด 3 กิโลกรัม ตากแห้งได้ 1-1.3 กิโลกรัม 4. มีความเผ็ด และหอมซึ่งเป็นลักษณะประจำพันธุ์ของพริกกะเหรี่ยง 5. โรงงานทำซอสพริกนิยมนำไปปั่นผสมกับพริกหนุ่มเขียว เพื่อเพิ่มความเผ็ด และความหอม
แหล่งที่มา : กิ่งฉัตร แสงทองดี. 2560. [สื่อออนไลน์]. สืบค้นจาก : https://sites.google.com/site/phrikkraheriyng/ (29 สิงหาคม 2560)

ข้าวไรซ์เบอร์รี่

Poaceae

Oryza sativa

ข้าวไรซ์เบอร์รี่

ข้าวไรซ์เบอร์รี่เป็นพืชที่เจริญได้ ในดินแทบทุกชนิด ดินร่วนปนทรายจะเจริญเติบโตได้ดี ควรปลูกในฤดูฝนจะดี

300-500 กิโลกรัมต่อไร่

ลำต้น เป็นพืชล้มลุกขนาดเล็ก เป็นพืชตระกูลหญ้า มีอายุสั้นเพียงฤดูเดียว ลำต้นตั้งตรง ลำต้นมีลักษณะกลมเล็กๆ มีข้อและปล้องกลวง ช่วงโคนต้นมีข้อและปล้องสั้นกว่า และยาวขึ้นเรื่อยๆ มีเปลือกหนา มีขนหยาบๆปกคลุม ต้นมีสีเขียว ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกตรงข้ามสลับกัน ใบมีลักษณะยาวรี ขอบใบเรียบ มีเส้นกลางใบตามยาวเห็นชัด ก้านใบออกหุ้มรอบๆลำต้น มีขนเล็กๆปกคลุม ผิวใบสากมือ สีเขียว ราก เป็นระบบรากฝอย มีลักษณะกลมเล็กๆ แทงลงในดิน มีรากออกที่ข้อลำต้นที่อยู่ใต้ดิน ออกบริเวณรอบๆลำต้น มีสีน้ำตาล ดอก ออกเป็นช่อ ออกปลายยอด ก้านช่อดอกยาว มีดอกย่อยจำนวนมาก มีลักษณะทรงรีเล็กๆ มีสีขาว มีเกสรสีเหลืองเบาปลิวกระจายได้ ก้านช่อดอกสั้น ผล เป็นเมล็ด อยู่เป็นช่อ มีลักษณะทรงรี เรียวยาวเล็กๆ มีเปลือกแข็งแห้งหุ้มเมล็ด เปลือกเมล็ดอ่อนมีสีเขียว เปลือกเมล็ดมีสีเหลืองทอง ข้างในมีเมล็ดแข็งมาก มีเยื่อหุ้มเมล็ดสีแดงเข้ม เมล็ดมีสีน้ำตาลแดงเข้ม เมื่อหุงสุกแล้วเมล็ดจะร่วนสวย นุ่มเหนียว มีกลิ่นหอม

ลำต้น เป็นพืชล้มลุกขนาดเล็ก เป็นพืชตระกูลหญ้า มีอายุสั้นเพียงฤดูเดียว ลำต้นตั้งตรง ลำต้นมีลักษณะกลมเล็กๆ มีข้อและปล้องกลวง ช่วงโคนต้นมีข้อและปล้องสั้นกว่า และยาวขึ้นเรื่อยๆ มีเปลือกหนา มีขนหยาบๆปกคลุม ต้นมีสีเขียว ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกตรงข้ามสลับกัน ใบมีลักษณะยาวรี ขอบใบเรียบ มีเส้นกลางใบตามยาวเห็นชัด ก้านใบออกหุ้มรอบๆลำต้น มีขนเล็กๆปกคลุม ผิวใบสากมือ สีเขียว ราก เป็นระบบรากฝอย มีลักษณะกลมเล็กๆ แทงลงในดิน มีรากออกที่ข้อลำต้นที่อยู่ใต้ดิน ออกบริเวณรอบๆลำต้น มีสีน้ำตาล ดอก ออกเป็นช่อ ออกปลายยอด ก้านช่อดอกยาว มีดอกย่อยจำนวนมาก มีลักษณะทรงรีเล็กๆ มีสีขาว มีเกสรสีเหลืองเบาปลิวกระจายได้ ก้านช่อดอกสั้น ผล เป็นเมล็ด อยู่เป็นช่อ มีลักษณะทรงรี เรียวยาวเล็กๆ มีเปลือกแข็งแห้งหุ้มเมล็ด เปลือกเมล็ดอ่อนมีสีเขียว เปลือกเมล็ดมีสีเหลืองทอง ข้างในมีเมล็ดแข็งมาก มีเยื่อหุ้มเมล็ดสีแดงเข้ม เมล็ดมีสีน้ำตาลแดงเข้ม เมื่อหุงสุกแล้วเมล็ดจะร่วนสวย นุ่มเหนียว มีกลิ่นหอม

1. มีคุณสมบัติต่อต้านอนุมูลอิสระได้ดี 2. อุดมไปด้วยโฟเลจในปริมาณสูง 3. บำรุงร่างกาย 4. บำรุงสายตา 5. บำรุงระบบประสาท 6. ลดความเสี่ยงต่อการเกิดมะเร็ง 7. ช่วยป้องกัน โรคเบาหวาน โรคมะเร็ง โรคหลอดเหลือด โรคหัวใจ โรคความดันโลหิตสูง โรคสมองเสื่อม และโรคโลหิตจาง 8. มีส่วนช่วยในการสร้างคอลลาเจน 9. ช่วยชะลอความแก่ลดระดับไขมัน และคอเรสเตอรอลได้ 10. คุณสมบัติช่วยควบคุมน้ำตาลและน้ำหนักได้ เนื่องจากในข้าวสายพันธุ์นี้มีดัชนีน้ำตาลที่ต่ำกว่าข้าวทั่วไป 11. สตรีมีครรภ์ ช่วยให้บุตรในครรภ์มีสุขภาพแข็งแรง สามารถป้องกันโรคปากแหว่งเพดานโหว่

ข้าวพองไรซ์เบอร์รี่,ซีเรียล ไรซ์เบอร์รี่ ช็อกโก้ครันช์ ,, ,,

http://www.riceberryvalley.org,https://www.honestdocs.co,

ข้าวทับทิมชุมแพ

Poaceae

Oryza sativa Linn

กข69

แนะนำให้ปลูกในพื้นที่นาน้ำฝนและนาชลประทาน โดยเฉพาะแหล่งที่มีความต้องการปลูกข้าวคุณภาพพิเศษสำหรับกลุ่มผู้บริโภคที่รักสุขภาพ

ประมาณ 797 กิโลกรัมต่อไร่

ลำต้น เป็นพืชล้มลุกขนาดเล็ก เป็นพืชตระกูลหญ้า มีอายุสั้นเพียงฤดูเดียว ลำต้นตั้งตรง ลำต้นมีลักษณะกลมเล็กๆ มีข้อและปล้องกลวง ช่วงโคนต้นมีข้อและปล้องสั้นกว่า และยาวขึ้นเรื่อยๆ มีเปลือกหนา มีขนหยาบๆปกคลุม ต้นมีสีเขียว ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกตรงข้ามสลับกัน ใบมีลักษณะยาวรี ขอบใบเรียบ มีเส้นกลางใบตามยาวเห็นชัด ก้านใบออกหุ้มรอบๆลำต้น มีขนเล็กๆปกคลุม ผิวใบสากมือ สีเขียว ราก เป็นระบบรากฝอย มีลักษณะกลมเล็กๆ แทงลงในดิน มีรากออกที่ข้อลำต้นที่อยู่ใต้ดิน ออกบริเวณรอบๆลำต้น มีสีน้ำตาล ดอก ออกเป็นช่อ ออกปลายยอด ก้านช่อดอกยาว มีดอกย่อยจำนวนมาก มีลักษณะทรงรีเล็กๆ มีสีขาว มีเกสรสีเหลืองเบาปลิวกระจายได้ ก้านช่อดอกสั้น ผล เป็นเมล็ด อยู่เป็นช่อ มีลักษณะทรงรี เรียวยาวเล็กๆ มีเปลือกแข็งแห้งหุ้มเมล็ด เปลือกเมล็ดอ่อนมีสีเขียว เปลือกเมล็ดมีสีเหลืองทอง ข้างในมีเมล็ดแข็งมาก มีเยื่อหุ้มเมล็ดสีแดงเข้ม เมล็ดมีสีน้ำตาลแดงเข้ม เมื่อหุงสุกแล้วเมล็ดจะร่วนสวย นุ่มเหนียว มีกลิ่นหอม

ลำต้น เป็นพืชล้มลุกขนาดเล็ก เป็นพืชตระกูลหญ้า มีอายุสั้นเพียงฤดูเดียว ลำต้นตั้งตรง ลำต้นมีลักษณะกลมเล็กๆ มีข้อและปล้องกลวง ช่วงโคนต้นมีข้อและปล้องสั้นกว่า และยาวขึ้นเรื่อยๆ มีเปลือกหนา มีขนหยาบๆปกคลุม ต้นมีสีเขียว ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกตรงข้ามสลับกัน ใบมีลักษณะยาวรี ขอบใบเรียบ มีเส้นกลางใบตามยาวเห็นชัด ก้านใบออกหุ้มรอบๆลำต้น มีขนเล็กๆปกคลุม ผิวใบสากมือ สีเขียว ราก เป็นระบบรากฝอย มีลักษณะกลมเล็กๆ แทงลงในดิน มีรากออกที่ข้อลำต้นที่อยู่ใต้ดิน ออกบริเวณรอบๆลำต้น มีสีน้ำตาล ดอก ออกเป็นช่อ ออกปลายยอด ก้านช่อดอกยาว มีดอกย่อยจำนวนมาก มีลักษณะทรงรีเล็กๆ มีสีขาว มีเกสรสีเหลืองเบาปลิวกระจายได้ ก้านช่อดอกสั้น ผล เป็นเมล็ด อยู่เป็นช่อ มีลักษณะทรงรี เรียวยาวเล็กๆ มีเปลือกแข็งแห้งหุ้มเมล็ด เปลือกเมล็ดอ่อนมีสีเขียว เปลือกเมล็ดมีสีเหลืองทอง ข้างในมีเมล็ดแข็งมาก มีเยื่อหุ้มเมล็ดสีแดงเข้ม เมล็ดมีสีน้ำตาลแดงเข้ม เมื่อหุงสุกแล้วเมล็ดจะร่วนสวย นุ่มเหนียว มีกลิ่นหอม

1. ด้วยมีคุณค่าทางอาหารสูง มีโปรตีน ธาตุเหล็ก และฟอสฟอรัสสูง 2. ประโยชน์ในการบำรุงโลหิต 3. บำรุงร่างกายให้แข็งแรง

ข้าวสวย,ข้าวผัด,, ,,

www.thairath.co.th,www.palangkaset.com,http://kkn-rsc.ricethailand.go.th

ข้าวทับทิมชุมแพ เกิดจากการผสมพันธุ์ ระหว่างข้าวเจ้าพันธุ์ขาวดอกมะลิ 105 กลายพันธุ์จากรังสี ทรงต้นเตี้ย ที่มีลักษณะต้านทานต่อโรคไหม้ไม่ไวต่อช่วงแสงเป็นพันธุ์แม่ กับข้าวเจ้าพันธุ์สังข์หยด ซึ่งเป็นข้าวเจ้าที่มีเยื่อหุ้มเมล็ดสีแดงไวต่อช่วงแสงอายุหนัก ต้นสูง เป็นพันธุ์พ่อ

ข้าวจ้าวก่ำสายน้ำแร่แจ้ซ้อน

Poaceae / หญ้า

Oryza sativa Linn

พื้นที่ภาคเหนือตอนบน

450 – 510 กิโลกรัมต่อไร่

ลำต้นตั้ง ใบสีเขียวเข็มค่อนข้างตั้ง หูใบสีม่วง เยื่อหุ้มเมล็ดสีม่วง

ลำต้นตั้ง ใบสีเขียวเข็มค่อนข้างตั้ง หูใบสีม่วง เยื่อหุ้มเมล็ดสีม่วง

สมัยก่อนหญิงไทยที่มีการตกเลือดหลังคลอดลูก จะใช้ต้นข้าวเหนียวดำ หรือข้าวก่ำมาต้มกับใบชาดื่มแก้อาการตกเลือด และวิตามินอีในข้าวเหนียวดำช่วยบำรุงสายตา ช่วยบำรุงผิว ลดรอยด่างดำ ลดรอยหยาบกร้าน

,,, ,,

ผศ.อัครเดช พิมพะนิตย์ และ ดร.ไกรสีห์ พิสิษฐ์กุล,มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนาลำปาง,

ข้าวจ้าวก่ำสายน้ำแร่แจ้ซ้อน มีการแตกกอดี อายุการเก็บเกี่ยว 120 วัน ไม่ไวแสง ความสูงเมื่อเก็บเกี่ยวประมาณ 110-120 เซ็นติเมตร เมล็ดข้าวเปลือกเรียวยาวระหว่างพัฒนามีสีม่วงและเปลี่ยนเป็นสีฟางเข้มเมื่อสุกแก่ เยื่อหุ้มเมล็ดข้าวกล้องสีม่วงเข้มและมีน้ำหนัก 21.30 กรัม (ต่อข้าวกล้อง 1,000 เมล็ด) ขนาดข้าวกล้อง : กว้าง 2.09 มิลลิเมตร ยาว 7.28 มิลลิเมตร หนา 1.7 มิลลิเมตร เมื่อหุงสุกไม่แข็ง อ่อนนุ่ม แหล่งที่มาของพันธุ์ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนาลำปาง เก็บรวบรวม พันธุ์จากแปลงเกษตรกรที่ปลูกข้าวสีในจังหวัดลำปาง(ปี2549) แล้วคัดเลือกข้าวจากรวงที่มีเมล็ดลักษณะที่ดี ดำเนินการปลูกและคัดต่อเนื่อง จนได้ข้าวที่สม่ำเสมอ จึงกระจายเมล็ดพันธุ์ด้วยตนเอง และปลูกจำหน่ายในชื่อกลุ่มของกลุ่มวิสาหกิจที่กลุ่มตั้งขึ้น วิสหกิจชุมชนกลุ่มข้าวทิพย์ร่มโพธิ์ ได้รับมอบเมล็ดพันธ์ุข้าวจาก มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนาลำปาง โดย ผศ.อัครเดช พิมพะนิตย์ และ ดร.ไกรสีห์ พิสิษฐ์กุล ทางกลุ่มฯ ได้นำมาปลูกโดยใช้น้ำแร่จากอุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อน จึงให้ตั้งชื่อว่า "ข้าวจ้าวก่ำสายน้ำแร่แจ้ซ้อน" ตามสภาพพื้นที่ปลูกนาข้าวได้รับน้ำแร่จากบ่อน้ำแร่แจ้ซ้อน

พริกไทยดำ

Piperraceae

Piper nigrum Linn.

พริกไทยดำ

เป็นต้นไม้ประเภทไม้เลื้อย มีความสูงประมาณ 5 เมตร ลักษณะของลำต้นเป็นข้อๆ เป็นต้นไม้ที่มีอายุยืน ระบบรากของต้นพริกไทยจะมีเกิดบริเวณข้อตามลำต้นเป็นรากเล็กๆจะเป็นรากที่ ช่วยยึดเกาะ และมีรากที่อยู่ในดินขนาดใหญ่ประมาณ 3-6 ราก แต่ละรากจะมีรากฝอย ลักษณะใบจะมีสีเขียวสด ใบใหญ่คล้ายใบโพ ดอกของพริกไทยจะมีขนาดเล็ก จะออกช่อตามข้อเป็นพวง เมล็ดจะมีลักษณะกลมติดกันเป็นพวง

เป็นต้นไม้ประเภทไม้เลื้อย มีความสูงประมาณ 5 เมตร ลักษณะของลำต้นเป็นข้อๆ เป็นต้นไม้ที่มีอายุยืน ระบบรากของต้นพริกไทยจะมีเกิดบริเวณข้อตามลำต้นเป็นรากเล็กๆจะเป็นรากที่ ช่วยยึดเกาะ และมีรากที่อยู่ในดินขนาดใหญ่ประมาณ 3-6 ราก แต่ละรากจะมีรากฝอย ลักษณะใบจะมีสีเขียวสด ใบใหญ่คล้ายใบโพ ดอกของพริกไทยจะมีขนาดเล็ก จะออกช่อตามข้อเป็นพวง เมล็ดจะมีลักษณะกลมติดกันเป็นพวง

พริกไทยดำ มีประโยชน์ในการรักษาโรคต่าง ๆ เช่น โรคกระเพาะ ลำไส้ แก้ปวด แก้อักเสบ เป็นต้น ทางตำราจีน จะใช้พริกไทยดำ ในการรักษา โรคท้องเดินจากอหิวาต์ โรคมาลาเรีย และแก้ไข้ น้ำมันในพริกไทยดำ

,,, ,,

http://www.the-than.com,,

พืชที่สร้างความเผ็ดร้อน แก่อาหารเพิ่มรสชาติที่ดี ไม่ควรรับประทานพริกไทยมากเกินไป ผู้ป่วยเกี่ยวกับโรคตาและเจ็บคอไม่ควรรับประทาน พริกไทยดำจะมีสรรพคุณทางยามากกว่าพริกไทยล่อนโดยเฉพาะสรรพคุณที่นำมาประกอบเป็นยาอายุวัฒนะ

ชาเชียงดา

ชาตัวนี้มีสารชนิดหนึ่งขี่อ Gymnema ลดการดูดซึมของน้ำตาลในเลือด และก็มีส่วนเพิ่มอินซูลิน มีการนำสารตัวนี้ไปเป็นส่วนประกอบของยาลดเบาหวาน

ชาเชียงดา,,, ,,

,,

ชาจากสมุนไพรพื้นบ้าน ราชินีของผักพื้นบ้านทางภาคเหนือ ชาเชียงดาออร์แกนิก สำหรับผู้ที่มีปัญหาระดับน้ำตาลในเลือดสูง ช่วยปรับระดับอินซูลินในร่ายกายให้อยู่ในสภาวะที่สมดุล วิตามิน C และ E สูง ชะลอความชรา ช่วยลดน้ำหนักได้

เคพกูสเบอร์รี่

Solanaceae

Physalis peruviana L.

โทงเทงฝรั่ง

แหล่งที่ปลูก : บนดอยภาคเหนือของไทย แถบบริเวณที่อาศัยชาวไทยภูเขาเผ่าม้ง บ้านขุนกลาง ดอยอินทนนท์ ฤดูกาลที่เคฟกูสเบอรีเจริญเติบโต : ปลูกได้ตลอดทั้งปีแต่จะให้ผลผลิตดีในช่วงฤดูหนาว

เคพกูสเบอรีให้ผลผลิต 1,124.6 กรัม/ต้น จํานวนผลผลิตคือ181.56 ผล/ต้น และ น้ําหนัก ผลคือ 12.32 กรัม/ผล

สำหรับเคพกูสเบอร์รีนั้นเป็นไม้ล้มลุกที่มีขนาดเล็ก โดยมีความสูงของลำต้นประมาณ 30 – 100 เมตร ลำต้นค่อนข้างอวบน้ำ และมีขนขึ้นปกคลุมเล็กน้อย ซึ่งบริเวณลำต้นจะแตกกิ่งมากทำให้กลายเป็นพุ่ม นิยมปลูกโดยการเพาะเมล็ด ส่วนใบนั้นจะออกเป็นใบเดี่ยวแบบเรียงสลับเป็นรูปไข่ โคนมน ปลายแหลม และบริเวณขอบใบจะเป็นหยักๆ ซี่ฟันห่างๆ โดยดอกนั้นจะออกมาเป็นดอกเดี่ยวขึ้นอยู่ตามบริเวณซอกใบ มีสีขาว หรือสีเหลืองอ่อนๆ หรืออาจปนเขียว มักออกดอกในช่วงประมาณเดือนพฤษภาคม-สิงหาคมของทุกปี และผลจะมีกลีบเลี้ยงห่อหุ้มอยู่จนมิดดูคล้ายๆ กับระฆังทอง ส่วนผลภายในจะเป็นรูปรีเกือบกลม เมื่อผลอ่อนเป็นสีเขียวอ่อนๆ แต่เมื่อแก่แล้วจะกลายเป็นสีเหลือง ภายในจะมีเมล็ดอยู่จำนวนมาก ให้รสหวานอมเปรี้ยวหน่อยๆ ซึ่งจะให้ผลในช่วงราวเดือนพฤษภาคม-สิงหาคม

สำหรับเคพกูสเบอร์รีนั้นเป็นไม้ล้มลุกที่มีขนาดเล็ก โดยมีความสูงของลำต้นประมาณ 30 – 100 เมตร ลำต้นค่อนข้างอวบน้ำ และมีขนขึ้นปกคลุมเล็กน้อย ซึ่งบริเวณลำต้นจะแตกกิ่งมากทำให้กลายเป็นพุ่ม นิยมปลูกโดยการเพาะเมล็ด ส่วนใบนั้นจะออกเป็นใบเดี่ยวแบบเรียงสลับเป็นรูปไข่ โคนมน ปลายแหลม และบริเวณขอบใบจะเป็นหยักๆ ซี่ฟันห่างๆ โดยดอกนั้นจะออกมาเป็นดอกเดี่ยวขึ้นอยู่ตามบริเวณซอกใบ มีสีขาว หรือสีเหลืองอ่อนๆ หรืออาจปนเขียว มักออกดอกในช่วงประมาณเดือนพฤษภาคม-สิงหาคมของทุกปี และผลจะมีกลีบเลี้ยงห่อหุ้มอยู่จนมิดดูคล้ายๆ กับระฆังทอง ส่วนผลภายในจะเป็นรูปรีเกือบกลม เมื่อผลอ่อนเป็นสีเขียวอ่อนๆ แต่เมื่อแก่แล้วจะกลายเป็นสีเหลือง ภายในจะมีเมล็ดอยู่จำนวนมาก ให้รสหวานอมเปรี้ยวหน่อยๆ ซึ่งจะให้ผลในช่วงราวเดือนพฤษภาคม-สิงหาคม

1. เคพกูสเบอร์รี่มีสารต้านอนุมูลอิสระที่ช่วยชะลอวัย 2. เคพกูสเบอร์รี่มีสรรพคุณป้องกันมะเร็ง 3. เคพกูสเบอร์รี่ช่วยให้ภูมิคุ้มกันร่างกายแข็งแรง 4. กูสเคพกูสเบอร์รี่มีวิตามินซีสูง ช่วยแก้หวัด 5. เคพกูสเบอร์รี่มีสรรพคุณช่วยให้ผิวพรรณสดใส 6. เคพกูสเบอร์รี่มีวิตามิน A ที่ช่วยป้องกันอาการตาบอดในที่มืด ทำให้สายตาดีขึ้น 7. เคพกูสเบอร์รี่บำรุงดวงตาให้มองเห็นชัด ช่วยในการมองเห็น 8. เคพกูสเบอร์รี่ลดความเสี่ยงการเกิดภาวะต่อมน้ำลายอักเสบ 9. ประโยชน์ของเคพกูสเบอร์รี่ช่วยบำรุงปอด 10. เคพกูสเบอร์รี่ช่วยรักษาโรคหลอดอาหารอักเสบ และลดอาการบวมแดง 11. เคพกูสเบอร์รี่แก้เวียนศีรษะ อึดอัด นอนไม่หลับ 12. เคพกูสเบอร์รี่มีใยอาหารสูง และมีรสเปรี้ยวช่วยกระตุ้นการขับถ่าย 13. สรรพคุณของเคพกูสเบอร์รี่ช่วยลดริ้วรอยแห่งวัย 14. เคพกูสเบอร์รี่มีสารแคโรทีนอยด์ ช่วยป้องกันการเกิดโรคมะเร็งและโรคหัวใจ 15. ประโยชน์ของเคพกูสเบอร์รี่ช่วยแก้ฟกช้ำบวมอักเสบ 16. เคพกูสเบอร์รี่มีสรรพคุณช่วยลดผดผื่นคัน 17. เคพกูสเบอร์รี่ช่วยบำรุงเส้นผมให้ดกดำ เงางาม 18. เคพกูสเบอร์รี่ช่วยลดความเสี่ยงการเกิดต่อมทอนซิลอักเสบ 19. เคพกูสเบอร์รี่ช่วยแก้เจ็บคอ ขับเสมหะ 20. เคพกูสเบอร์รี่มีประโยชน์ช่วยแก้ร้อนใน 21. เคพกูสเบอร์รี่ช่วยในเรื่องของภาวะมีลูกยาก ป้องกันการเป็นหมัน 22. ประโยชน์ของเคพกูสเบอร์รี่เป็นผลไม้บำรุงครรภ์ 23. เคพกูสเบอร์รี่ช่วยบรรเทาอาการบวมน้ำ 24. สรรพคุณของเคพกูสเบอร์รี่ช่วยขับปัสสาวะ 25. เคพกูสเบอร์รี่ช่วยแก้กระเพาะปัสสาวะอักเสบ

เคพกูสเบอร์รี่โยเกิร์ตสมูทตี้,,, ,,

http://www.lovefitt.com/diet-menu/cape-gooseberry-%E0%B9%82%E0%B8%97%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%87%E0%B8%9D%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%B6%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%94%E0%B8%9C%E0%B8%A5%E0%B9%84%E0%B8%A1%E0%B9%89%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B9%88/,https://health.mthai.com/howto/health-care/9997.html,www.haec01.doae.go.th/KM/capegooseberry.pdf

ชมพู่

MYRTACEAE